tag:blogger.com,1999:blog-8155580333672968372024-03-16T02:12:37.733+01:00Ik heb het wel gezien!!Reisblog van een reislustige wereldburger. Kijk ook op @maschatravel op InstaMaschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.comBlogger222125tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-27934899242109936882020-02-17T16:18:00.055+01:002020-12-30T13:20:35.611+01:00Ontdek Oman in 6 dagen <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><p class="MsoNormal"><b><i style="mso-bidi-font-style: normal;">In de
voorjaarsvakantie een weekje naar Oman; wat een goed idee! Voor mij is Oman
geen nieuw land, want ik was er ooit één dag in 2012 op dagtrip naar
<a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2012/11/dubai-en-oman.html" target="_blank">fjordengebied Musandam</a> vanuit Dubai. </i><span style="mso-spacerun: yes;"></span><i style="mso-bidi-font-style: normal;">Toen
had ik al bedacht dat ik nog veel meer van dit land wilde zien én checken of
mijn droombeeld van de fata morganische ‘wadi’s’ klopt.</i></b>
</p><p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-JTxlGI-K6js/X-xvj8CxN9I/AAAAAAAAC1c/HsUMSMvG9D07MEPMS7PzzVR5HX4TENdSQCLcBGAsYHQ/s960/IMG_7623.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-JTxlGI-K6js/X-xvj8CxN9I/AAAAAAAAC1c/HsUMSMvG9D07MEPMS7PzzVR5HX4TENdSQCLcBGAsYHQ/w200-h150/IMG_7623.JPG" width="200" /></a></div>We komen midden in de nacht aan op het vliegveld van de
hoofdstad Muscat en halen de huurauto op. We krijgen een upgrade, niet naar een 4x4,
maar wel een stoerder, sterker en hoger model dan de gewone personenauto die we
eigenlijk hadden geboekt. We hebben lang getwijfeld of we een 4x4 nodig zouden
hebben in Oman, maar na wat research besloten dat het niet hoeft. En dat
scheelt veel in de kosten. Dan nog even een sim-kaartje regelen voor de extra IPhone
en hop op pad. In het donker. In een nieuw land. Altijd wel even spannend, maar
veel minder spannend dan verwacht, want hè, ze rijden hier dus niet links en
het stuur zit ook aan de goede kant (wáárom we dat steeds hadden gedacht, weet
ik nog steeds niet). Kleine opluchting dus. Het mooie <a href="https://www.booking.com/hotel/om/carnelian-by-glory-bower-hotels.nl.html" target="_blank">Carnelian by Glory Bower Hotel</a>
in Muscat ligt super dicht bij het vliegveld, en rond 03:15 stappen we ons bed
in.<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-RXyrPuZcLW0/X-s0hAUmVyI/AAAAAAAACyY/fk9NSUPNVnYT8prLW42g749b_2yu9dvFACLcBGAsYHQ/s2048/oman2f.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-RXyrPuZcLW0/X-s0hAUmVyI/AAAAAAAACyY/fk9NSUPNVnYT8prLW42g749b_2yu9dvFACLcBGAsYHQ/w200-h150/oman2f.JPG" width="200" /></a></b></div><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 1: <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>van Muscat naar Sur</b><br />
Op onze eerste dag staat de kustroute naar Sur op het programma, een tocht van
ruim 200 kilometer over een spiegelgladde snelweg door een bergachtig gebied. Onderweg
ligt <a href="https://www.google.com/search?q=Wadi+Shab&tbm=isch&ved=2ahUKEwiDjtqo_ObtAhXIt6QKHTkUD8oQ2-cCegQIABAA&oq=Wadi+Shab&gs_lcp=CgNpbWcQAzICCAAyBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB4yBAgAEB5Q_fUEWP31BGC3_wRoAHAAeACAATKIATKSAQExmAEAoAEBqgELZ3dzLXdpei1pbWfAAQE&sclient=img&ei=0bjkX8PhDcjvkgW5qLzQDA&bih=559&biw=1280&client=firefox-b-e" target="_blank">Wadi Shab</a>, één van de mooiste wadi’s van Oman. Een wadi is een rivierdal,
soms leeg, maar vaak gevuld met bergwater waar je dan kunt zwemmen, omringd met
palmbomen. En dat water kleurt mooi blauw. Een soort oase in het verder droge
en dorre landschap. <p></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Pech onderweg</b><br />
Maar dan ineens; twee grote geiten steken de snelweg over. De eerste kunnen we
nog ontwijken, de tweede niet en vol rammen we het beest! Ik denk dat we
110 km per uur rijden, het is een enorme klap. En nu zijn we dus maar wat blij
met die grotere en hogere auto! Anders had onze voorruit eruit gelegen. De voorbumper
ligt er wel half af, met geitenhaar erop. Het arme beest ligt geknakt in de
berm en enorm geschrokken bellen we met het verhuurbedrijf om te vragen wat we
moeten doen. Zij raden ons aan naar het dichtstbijzijnde politiebureau te gaan.
Dat is nog 150 km, maar voilà, we doen dat dan maar. </p>
<p class="MsoNormal">Wadi Shab was voor mij één van de redenen om naar Oman te gaan,
maar moeten we dus heel spijtig links laten liggen (hoewel, in dit geval
rechts) en in Sur aangekomen melden we ons bij het politiebureau. Ze hebben
daar geen idee wat ze met ons aanmoeten. De 8 snorremansen kijken ons vreemd aan,
maar eentje spreekt een beetje Engels. We hebben een ‘report’ nodig, een papier
dat we de rest van de week bij ons moeten houden en tonen als we worden aangehouden
(want we rijden immers in een zeer beschadigde auto) en als bewijs voor het
verhuurbedrijf. </p>
<p class="MsoNormal">De agent blijft maar vragen stellen, de andere zeven
bemoeien zich ermee en het gaat vooral over de geit. Welke kleur had hij, hoe
groot was hij (of zij), hoeveel kilo woog de geit? Waar was de geit, kun je de situatie
schetsen? En dan na dik een half uur, vraagt hij pas; “En hoe is het met
jullie? Any injury? Mijn klomp (slipper) begint te breken én mijn geduld raakt
op. Wat doen ze moeilijk! Geef gewoon dat report en dan kunnen we verder. Maar
nee: “You come back tomorrow and you pay.” </p>
<p class="MsoNormal">Met de staart tussen onze benen vertrekken we en checken we
in bij het <a href="https://www.booking.com/hotel/om/zaki-apartment.nl.html?aid=336317;label=postbooking_confemail;sid=6c2abc6b7cd96900b16ddc539a198edb;dist=0&keep_landing=1&sb_price_type=total&type=total&" target="_blank">Zaki Hotel</a>. Onze eerste dag in Oman is nou niet echt heel tof verlopen. Gelukkig doen we toch
nog wat aan sightseeing in <a href="https://www.google.com/search?q=sur+oman&client=firefox-b-e&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwjj6a38_ObtAhUNCuwKHUP8ABYQ_AUoAnoECAMQBA&biw=1280&bih=559" target="_blank">Sur</a>, het strand, de haven, de boulevard, beklimming
van de heuvel met uitzicht op de baai en we slaan proviand in bij de Carrefour.
Eten (Indiaas en lekker) doen we bij het hotel<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">. </b></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-iJXbC548cgs/X-s51W2HqaI/AAAAAAAAC0g/tF3sCtvvxjchmXKkbNC6evxTui3l1fSQACLcBGAsYHQ/s2048/oman3.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-iJXbC548cgs/X-s51W2HqaI/AAAAAAAAC0g/tF3sCtvvxjchmXKkbNC6evxTui3l1fSQACLcBGAsYHQ/w200-h150/oman3.JPG" width="200" /></a></b></div><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 2 Van Sur naar Wadi
Bani Khalid én slapen in de woestijn</b> <br />
De volgende ochtend melden we ons weer vroeg bij het politiebureau, er vanuit gaande
dat het report klaar ligt en we zo verder kunnen, maar niets is minder waar. Alle
vragen en het hele riedeltje van gisteren gaat opnieuw, ditmaal met een agent
hoger in rang. De auto wordt weer geïnspecteerd, de geitendetails herhalen we
(zwart, 6o kilo, goed karakter) en dan na betaling van 1 OMR, ongeveer 2,30 euro,
krijgen we eindelijk het report mee. Dag agentjes! We zijn trouwens ook ons
eigen risico kwijt, een flinke deuk in het vakantiebudget. Omdat we gisteren Wadi Shab hebben misgelopen en ik daar van baal, tuur ik
minutenlang op Google maps. Min of meer op de route naar onze volgende
bestemming ontdek ik een andere Wadi, <a href="https://www.google.com/search?q=Wadi+Bani+Khalid+&tbm=isch&ved=2ahUKEwib6ImB_ebtAhUQO-wKHULxAbYQ2-cCegQIABAA&oq=Wadi+Bani+Khalid+&gs_lcp=CgNpbWcQAzIECAAQEzIECAAQEzIECAAQEzIECAAQEzIECAAQEzIGCAAQHhATMgYIABAeEBMyCAgAEAUQHhATMggIABAFEB4QEzIICAAQBRAeEBM6AggAOgQIABAeOgYIABAFEB5QitECWPbdAmCs7QJoAHAAeACAATKIAV6SAQEymAEAoAEBqgELZ3dzLXdpei1pbWfAAQE&sclient=img&ei=irnkX5v7IZD2sAfC4oewCw&bih=559&biw=1280&client=firefox-b-e" target="_blank">Wadi Bani Khalid</a>; een minuscuul stipje op
de kaart, klein beetje omrijden, maar we gokken het erop. En ja, we rijden nu extra voorzichtig, de
waarschuwingsborden met ‘overstekende kamelen’ houden ons wel scherp. Om de
wadi te bereiken gaan we eerst een heel stuk omhoog de bergen in.<a href="https://1.bp.blogspot.com/-k6xnIvtRbxo/X-s05nHmyfI/AAAAAAAACyk/9h9EQqjfHQsBq1wJz5mVnzuw6auG7FeygCLcBGAsYHQ/s2048/oman1.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-k6xnIvtRbxo/X-s05nHmyfI/AAAAAAAACyk/9h9EQqjfHQsBq1wJz5mVnzuw6auG7FeygCLcBGAsYHQ/w150-h200/oman1.JPG" width="150" /></a>Tig haarspelbochten
en stijgingspercentages van meer dan 10 %. Als we ineens heel veel auto’s
geparkeerd zien staan lang de kant van de weg, weten we dat we in ieder geval niet
de enigen zijn. Langs een riviertje lopen we nog iets verder omhoog en dan
ontvouwt zich een groot ‘natuurlijk bassin’, een meertje, met daarachter gladde
rotsen omhoog, waar het water vandaan komt. Er zijn hier heel veel mensen aan
het zwemmen, eten, zonnen. We lopen verder omhoog om de drukte wat te
vermijden, Indrukwekkend is het wel. Zwemmen in een bikini is hier trouwens verboden.
Je wordt als vrouw geacht gehele bedekt te blijven. Reden genoeg om het zwemmen
maar even te laten voor wat het is. Je kunt hier te voet over de rotsen verder omhoog
voor nog meer uitzicht. En iets meer rust..<p></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Slapen in de woestijn</b><br />
We vervolgen na de lunch onze route. We zoeken in het gehucht Al Wasil een
benzinestation aan de rand van de Wahibi Sands <a href="https://www.google.com/search?q=Wahiba+sands&client=firefox-b-e&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiG0qOj_ObtAhXFCOwKHUuEDI0Q_AUoAnoECAMQBA&biw=1280&bih=559" target="_blank">woestijn</a>. Hier moeten we ons om 15:00 melden om
met de rest van de groep in colonne het zand in te rijden richting ons bedoeïen
kamp in <a href="https://www.booking.com/hotel/om/desert-retreat-camp.nl.html?aid=336317;label=postbooking_confemail;sid=9cdfb618a8e7e855f533daf2eef481e9;dist=0&keep_landing=1&sb_price_type=total&type=total&" target="_blank">het Desert Retreat Camp.</a> Alle andere auto’s zijn 4x4, wij niet. Maar volgens de
eigenaar van het kamp lukt het ons prima. De andere optie is meerijden met de
staff, maar dat kost bijna 65 dollar. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-W74_l5_MWh0/X-s53VrQhzI/AAAAAAAAC1Q/TnUppJvnF-8I6X-9RkM-JIQHWpIlZZiPwCPcBGAYYCw/s2048/oman7.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-W74_l5_MWh0/X-s53VrQhzI/AAAAAAAAC1Q/TnUppJvnF-8I6X-9RkM-JIQHWpIlZZiPwCPcBGAYYCw/w200-h150/oman7.JPG" width="200" /></a></div>We gaan ervoor! In een grote wolk van
stof en zand rijden we achter elkaar de woestijn in. In een best hoog tempo. En
dan, dan gaan WIJ steeds langzamer en uiteindelijk staan we helemaal vast met
de wielen in het zand. De rest van de groep (zo’n 6 auto’s) is gewoon doorgereden.
Staan we dan! Stikheet en stil. Met nog de stress van de aanrijding van
gisteren ons systeem, is dit iets wat ik niet echt lekker trek. Na heel wat
gestut en gedoe en gegas en geheen en geweer zijn de wielen weer los en rijden
we heel rustig verder in wat wij denken dat de goede richting is. Er zijn niet
veel oriëntatiepunten, behalve een vaag spoor. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-nq0rI96ycpA/X-s524uK3II/AAAAAAAAC1Q/fJ5GVL9tq7opmFD7xPOl2iwvcCizobP6gCPcBGAYYCw/s2048/oman6.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://1.bp.blogspot.com/-nq0rI96ycpA/X-s524uK3II/AAAAAAAAC1Q/fJ5GVL9tq7opmFD7xPOl2iwvcCizobP6gCPcBGAYYCw/s320/oman6.JPG" width="320" /></a></div><br />Gelukkig komt de eigenaar van
het kamp ons uiteindelijk tegemoet rijden en niet veel later doemt het kamp op.
Met tenten gemaakt van geitenhaar? Het ligt prachtig aan een meters hoog duin.
Waar we niet veel later in de 4x4 van de eigenaar aan ‘dune bashing’ gaan doen.
Op en neer, helemaal schuin, door het zand raggen en heen en weer worden
geslingerd, een heerlijke adrenaline rush! De zonsondergang daarna is magisch
en zelfs als je niet romantisch bent, dan word je het hier wel. Wat een
setting! Eindeloze zandduinen in een mooi licht, de nietigheid ten top. Ondertussen
is het eten bereid en zitten we in een enorme tent in kleermakerszit op
tapijten, met schalen vol heerlijks voor ons.
<p></p><p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"></b></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-Dkm0lCWp3CU/X-s53z8durI/AAAAAAAAC1M/RxxfOP12oH0bwhZDLbDc1H2Tg9LS1s1WwCPcBGAYYCw/s2048/oman8.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-Dkm0lCWp3CU/X-s53z8durI/AAAAAAAAC1M/RxxfOP12oH0bwhZDLbDc1H2Tg9LS1s1WwCPcBGAYYCw/w200-h150/oman8.JPG" width="200" /></a></b></div><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 3 Via oude forten
en kastelen naar Nizwa</b><br />
Wakker worden in de woestijn, een verdwaalde kameel voorbij zien lopen, de
rust.. ik blijf het zo gaaf vinden! Na het ontbijt rijden we voorzichtig en een
beetje met samengeknepen billetjes de woestijn uit naar onze volgende bestemming;
Nizwa. Gelukkig zonder problemen rijden we na zo’n 30 minuten weer op een verharde
weg. Onderweg hebben we twee toffe stops gepland; het prachtige <a href="https://www.google.com/search?q=Bahla+fort&client=firefox-b-e&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwiSr5rEm4HsAhWNzKQKHbmGB9YQ_AUoAnoECB4QBA&biw=1280&bih=559" target="_blank">Balhla Fort</a> en het <a href="https://www.google.com/search?q=Gibreen+Castle&tbm=isch&ved=2ahUKEwiXns7Fm4HsAhXJkKQKHXYbCSAQ2-cCegQIABAA&oq=Gibreen+Castle&gs_lcp=CgNpbWcQDFD7igJY-4oCYI-bAmgAcAB4AIABKYgBKZIBATGYAQCgAQGqAQtnd3Mtd2l6LWltZ8ABAQ&sclient=img&ei=e0NsX9f0H8mhkgX2tqSAAg&bih=559&biw=1280&client=firefox-b-e" target="_blank">Gibreen (Jibreen, Jabreen) Castle</a>. Mooie overblijfselen uit de tijd van de
middeleeuwen. En het is hier zo heerlijk rustig, er is slechts een handjevol andere
toeristen. Wat we in Nizwa gaan doen? De
geitenmarkt op vrijdag! En morgen is het vrijdag! Wat een timing (nee, dit is
natuurlijk niet toevallig).<p></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 4 Nizwa; geiten
en andere marktwaar</b><br />
We hebben iets met geiten deze vakantie, maar deze beesten maken het nog niet eens zo bijzonder, het zijn
uiteraard de mensen die de markt fotogeniek maken, of ik bedoel de mannen. In
hun spierwitte gewaden en dat typische Omaanse hoofdeksel. Vrouwen zie je niet
veel. Het is een bijzonder schouwspel, zo aan de buitenrand van de souk. Maar
heel indrukwekkend? Mwah..</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-DEF8dKPofKo/X-s5yrjMTmI/AAAAAAAAC1A/6WS2a3yhLb8inac-vS52Q_FIQ6MmLrtHgCPcBGAYYCw/s2048/oman10.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1536" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-DEF8dKPofKo/X-s5yrjMTmI/AAAAAAAAC1A/6WS2a3yhLb8inac-vS52Q_FIQ6MmLrtHgCPcBGAYYCw/s320/oman10.JPG" /></a></div>Ik herinner me de veemarkt in <a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2018/08/deel-2-kirgizie-en-kazachstan-road-trip.html" target="_blank">Karakol in Kirgizië</a> en
dat was 100 maal groter en ‘echter’. Ik denk dat het ook komt omdat hier ineens
de verhouding toeristen en geitenhandelaren niet helemaal juist is. Maar we bekijken ook de rest van de markt en dat
is dan wel weer leuk. De middag hebben we vrij en ik bel een groot hotel in de
stad of we in hun zwembad mogen zwemmen. Dat mag (tegen betaling weliswaar) en
we gaan hier heerlijk chillen, afkoelen én eten in het verder complete lege complex.
In Nizwa verblijven we trouwens in twee verschillende accomodaties:<a href="https://www.airbnb.nl/rooms/38076927?check_in=2020-12-31&check_out=2021-01-09&s=67&unique_share_id=fdbd96f0-cd6d-4d66-a37b-d90026f18f17" target="_blank"> Airbnb NizwaLuxery Apartment</a> en <a href="https://www.booking.com/hotel/om/orient-apartments.en-gb.html" target="_blank">Orient apartments.</a><p></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 5 vanuit Nizwa
een dagtrip naar de beroemde kloof van Jebel Shams<br />
</b>Tijd voor een actie, we gaan een dagje vanuit Nizwa hiken. En waar…Wat een
plek! De Grand Canyon van het Midden-Oosten: de <a href="https://www.google.com/search?q=jebel+shams+balcony+walk&client=firefox-b-e&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwjX0afK9ubtAhUD6qQKHbFZB5cQ_AUoAXoECAQQAw&biw=1280&bih=559" target="_blank">JEBEL SHAMS!</a> Hier kun je de zogenaamde Balcony Walk
lopen. De weg ernaartoe geeft ons wel wat hoofdbrekens, want steil en onverhard
en vele rotsen en stenen dat met dat onze auto (geen 4x4) vergt weer veel van onze
stuurmanskunsten én zenuwen. Maar de auto redt het zonder weg te glijden of
lekke band. De hike geeft je uitzicht op een onbeschrijfelijk mooie kloof, de
Al Nakhar kloof, die zeker 1500 meter de diepte in gaat. De walk loop je
eigenlijk tot het einde van de kloof en dan weer terug. Totaal 7 km. Je kunt
niet verkeerd lopen, want je loopt op het enige paadje dat er is, een soort
geitenpaadje met rechts van je de diepe kloof en links de enorme bergwand. Ik
heb gelukkig wandelstokken, want het is niet een mooi glad weggetje natuurlijk.
<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>De uitzichten zijn fenomenaal. Dit zijn
van die tochten die je altijd bij blijven, omdat het zo anders is dan wat ik
eerder heb gezien (en ja, ik heb al best wat gezien). </p>
<p class="MsoNormal"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-9X8WEFqqaTA/X-s5zaL2i6I/AAAAAAAAC1A/MG9_TzENJX0Pk-nQmnfwYWfS3JsivpZdgCPcBGAYYCw/s2048/oman12.JPG" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" src="https://1.bp.blogspot.com/-9X8WEFqqaTA/X-s5zaL2i6I/AAAAAAAAC1A/MG9_TzENJX0Pk-nQmnfwYWfS3JsivpZdgCPcBGAYYCw/s320/oman12.JPG" width="320" /></a></div><br />In de avond eten we nog weer heerlijk Indiaas. De Omaanse
bevolking is maar voor een klein deel Omaans, de rest is (gast)arbeider uit Pakistan,
India en Bangladesh. Dat verklaart het grote aanbod van Indiase eettentjes. En
laat ik nou net enorm van die keukens houden. Aan een plakkerig tafeltje, langs
de kant van de weg eten we de heerlijkste naan, curry en andere spicy prutjes.
Namaste!<p></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 6 terug naar
Muscat<br />
</b>We rijden al weer vroeg terug naar Muscat, want deze stad willen we vandaag
helemaal gaan bekijken en het is onze laatste dag. We beginnen bij de <a href="https://sultanqaboosgrandmosque.com/" target="_blank">moskee van Muscat, </a>de Sultan Qaboos Grand Mosque. Hier moet je op tijd zijn, want het complex is maar gedeeltelijk
open voor niet-moslims. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-VYfVb0WofNs/X-s5i-4YShI/AAAAAAAACz8/JXE1R43mPrMOY-5S7VEWthUCAHaYTpbWwCLcBGAsYHQ/s2048/oman15.JPG" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1536" data-original-width="2048" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-VYfVb0WofNs/X-s5i-4YShI/AAAAAAAACz8/JXE1R43mPrMOY-5S7VEWthUCAHaYTpbWwCLcBGAsYHQ/w200-h150/oman15.JPG" width="200" /></a></div>Bij de entree staan er dames die streng controleren of
je vroom genoeg gekleed bent, en helaas zijn mijn legging en tuniek dat niet.
Ik ren terug naar de auto (het is hééét en trek een broek over mijn legging
heen. Tel daarbij op het hoofddoekje dat ik moet dragen en je weet wel hoe ik
me voel). De moskee is prachtig, er ligt het grootste handgeknoopte tapijt van
de wereld, de mozaïeken zijn indrukwekkend, het is er schoon en sereen. Om
11:00 uur dien je hier weer weg te zijn, en we rijden naar het paleis, de
haven, de souk (voor een fijne lunch met falafel en humus), de mall en dan naar
ons hotel. <div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-RAbJfF48y7I/X-xv0_D6E7I/AAAAAAAAC1k/gu3XuporUjED_7ZjyBnCbcEXvlUYLV6xACLcBGAsYHQ/s960/IMG_7624.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-RAbJfF48y7I/X-xv0_D6E7I/AAAAAAAAC1k/gu3XuporUjED_7ZjyBnCbcEXvlUYLV6xACLcBGAsYHQ/w150-h200/IMG_7624.JPG" width="150" /></a></div><br />Hetzelfde hotel als op de eerste dag. Vanaf hier wandelen we wat in
de wijk, gaan we nog een keer uiteten bij een Libanees restaurant. Hier
bestellen we zo veel verschillende gerechten, dat het personeel (allemaal hele
jonge jongens) ons met grote ogen aankijken. Maar het kost niet veel en ik wil
alles proeven. En overeet mezelf natuurlijk. <p></p>
<p class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Dag 7. De reisdag
terug naar Nederland via Istanboel<br />
</b>Kort gaan we even slapen, want weer vroeg op, naar het vliegveld, de (kapotte)
auto inleveren en dan is het helaas voorbij. Oman was heerlijk. Weliswaar een
korte trip, maar toch zoveel kunnen zien van dit mooie land. Het heeft wat weg
van Dubai, maar dan zonder de hysterische commerciële ‘over the top’ dingen. Het
is authentieker met indrukwekkende natuur, rustiger en daardoor nog meer genieten. GO!</p>
<!--[if gte mso 9]><xml>
<o:OfficeDocumentSettings>
<o:AllowPNG/>
</o:OfficeDocumentSettings>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:WordDocument>
<w:View>Normal</w:View>
<w:Zoom>0</w:Zoom>
<w:TrackMoves/>
<w:TrackFormatting/>
<w:HyphenationZone>21</w:HyphenationZone>
<w:PunctuationKerning/>
<w:ValidateAgainstSchemas/>
<w:SaveIfXMLInvalid>false</w:SaveIfXMLInvalid>
<w:IgnoreMixedContent>false</w:IgnoreMixedContent>
<w:AlwaysShowPlaceholderText>false</w:AlwaysShowPlaceholderText>
<w:DoNotPromoteQF/>
<w:LidThemeOther>NL</w:LidThemeOther>
<w:LidThemeAsian>X-NONE</w:LidThemeAsian>
<w:LidThemeComplexScript>X-NONE</w:LidThemeComplexScript>
<w:Compatibility>
<w:BreakWrappedTables/>
<w:SnapToGridInCell/>
<w:WrapTextWithPunct/>
<w:UseAsianBreakRules/>
<w:DontGrowAutofit/>
<w:SplitPgBreakAndParaMark/>
<w:EnableOpenTypeKerning/>
<w:DontFlipMirrorIndents/>
<w:OverrideTableStyleHps/>
</w:Compatibility>
<m:mathPr>
<m:mathFont m:val="Cambria Math"/>
<m:brkBin m:val="before"/>
<m:brkBinSub m:val="--"/>
<m:smallFrac m:val="off"/>
<m:dispDef/>
<m:lMargin m:val="0"/>
<m:rMargin m:val="0"/>
<m:defJc m:val="centerGroup"/>
<m:wrapIndent m:val="1440"/>
<m:intLim m:val="subSup"/>
<m:naryLim m:val="undOvr"/>
</m:mathPr></w:WordDocument>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 9]><xml>
<w:LatentStyles DefLockedState="false" DefUnhideWhenUsed="false"
DefSemiHidden="false" DefQFormat="false" DefPriority="99"
LatentStyleCount="371">
<w:LsdException Locked="false" Priority="0" QFormat="true" Name="Normal"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" QFormat="true" Name="heading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="9" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="heading 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index 9"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 7"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 8"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="toc 9"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="header"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footer"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="index heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="35" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="caption"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of figures"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="envelope return"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="footnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="line number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="page number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote reference"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="endnote text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="table of authorities"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="macro"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="toa heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Bullet 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Number 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="10" QFormat="true" Name="Title"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Closing"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Default Paragraph Font"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="List Continue 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Message Header"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="11" QFormat="true" Name="Subtitle"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Salutation"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Date"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text First Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Note Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Body Text Indent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Block Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Hyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="FollowedHyperlink"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="22" QFormat="true" Name="Strong"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="20" QFormat="true" Name="Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Document Map"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Plain Text"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="E-mail Signature"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Top of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Bottom of Form"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal (Web)"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Acronym"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Address"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Cite"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Code"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Definition"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Keyboard"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Preformatted"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Sample"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Typewriter"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="HTML Variable"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Normal Table"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="annotation subject"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="No List"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Outline List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Simple 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Classic 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Colorful 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Columns 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Grid 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 4"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 5"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 6"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 7"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table List 8"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table 3D effects 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Contemporary"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Elegant"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Professional"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Subtle 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 2"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Web 3"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Balloon Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" Name="Table Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" UnhideWhenUsed="true"
Name="Table Theme"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Placeholder Text"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="1" QFormat="true" Name="No Spacing"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" SemiHidden="true" Name="Revision"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="34" QFormat="true"
Name="List Paragraph"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="29" QFormat="true" Name="Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="30" QFormat="true"
Name="Intense Quote"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="60" Name="Light Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="61" Name="Light List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="62" Name="Light Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="63" Name="Medium Shading 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="64" Name="Medium Shading 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="65" Name="Medium List 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="66" Name="Medium List 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="67" Name="Medium Grid 1 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="68" Name="Medium Grid 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="69" Name="Medium Grid 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="70" Name="Dark List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="71" Name="Colorful Shading Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="72" Name="Colorful List Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="73" Name="Colorful Grid Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="19" QFormat="true"
Name="Subtle Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="21" QFormat="true"
Name="Intense Emphasis"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="31" QFormat="true"
Name="Subtle Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="32" QFormat="true"
Name="Intense Reference"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="33" QFormat="true" Name="Book Title"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="37" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" Name="Bibliography"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="39" SemiHidden="true"
UnhideWhenUsed="true" QFormat="true" Name="TOC Heading"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="41" Name="Plain Table 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="42" Name="Plain Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="43" Name="Plain Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="44" Name="Plain Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="45" Name="Plain Table 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="40" Name="Grid Table Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="Grid Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="Grid Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="Grid Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="Grid Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="Grid Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="Grid Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="Grid Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="Grid Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="Grid Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="Grid Table 7 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46" Name="List Table 1 Light"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51" Name="List Table 6 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52" Name="List Table 7 Colorful"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 1"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 2"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 3"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 4"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 5"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="46"
Name="List Table 1 Light Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="47" Name="List Table 2 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="48" Name="List Table 3 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="49" Name="List Table 4 Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="50" Name="List Table 5 Dark Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="51"
Name="List Table 6 Colorful Accent 6"/>
<w:LsdException Locked="false" Priority="52"
Name="List Table 7 Colorful Accent 6"/>
</w:LatentStyles>
</xml><![endif]--><!--[if gte mso 10]>
<style>
/* Style Definitions */
table.MsoNormalTable
{mso-style-name:Standaardtabel;
mso-tstyle-rowband-size:0;
mso-tstyle-colband-size:0;
mso-style-noshow:yes;
mso-style-priority:99;
mso-style-parent:"";
mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt;
mso-para-margin-top:0cm;
mso-para-margin-right:0cm;
mso-para-margin-bottom:10.0pt;
mso-para-margin-left:0cm;
line-height:115%;
mso-pagination:widow-orphan;
font-size:11.0pt;
font-family:"Calibri",sans-serif;
mso-ascii-font-family:Calibri;
mso-ascii-theme-font:minor-latin;
mso-hansi-font-family:Calibri;
mso-hansi-theme-font:minor-latin;
mso-bidi-font-family:"Times New Roman";
mso-bidi-theme-font:minor-bidi;
mso-fareast-language:EN-US;}
</style>
<![endif]--></div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-27849107317551701012019-10-18T15:06:00.000+02:002020-05-20T10:41:34.799+02:00Anders Kaapverdië, go local!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-VUmSnHKl9Ss/XsQUtjwBu0I/AAAAAAAACrI/ibYZlDDT-VQaq0O1mwlZFzIUmhKwfHWjACPcBGAYYCw/s1600/IMG_9498.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1600" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-VUmSnHKl9Ss/XsQUtjwBu0I/AAAAAAAACrI/ibYZlDDT-VQaq0O1mwlZFzIUmhKwfHWjACPcBGAYYCw/s320/IMG_9498.JPG" width="320" /></a></div>
<strong>“Nee, we gaan NIET een week op een strandbedje liggen en luieren, dat trek ik echt niet!” Dat was duidelijk! Niet naar Sal of Boa Vista dus. <br />
Het werden Sao Vicente en Santo Antao, twee andere Kaapverdische eilanden die relatief dicht bij elkaar liggen, veel natuur en activiteiten bieden en waar je ook gewoon rechtstreeks met TUI heen kunt vliegen.</strong> <br />
<br />
Kaapverdië bestaat uit 12 eilanden en deze liggen ter hoogte van Senegal in de Atlantische Oceaan, zo’n 500 kilometer van de kust af. Na 6 uur vliegen landen we op een bergachtig, maar kaal eiland; Sao Vicente. Op dit eiland vind je ook de tweede grote stad van Kaapverdië; Mindelo. Onze fijne Bed and Breakfast, <a href="https://www.booking.com/hotel/cv/casa-laginha.nl.html" target="_blank">Casa Laginha</a>, ligt vlakbij het enige, maar wel prachtige strand van de stad; Laginha beach. Via het witte zand lopen we naar de haven waar we alvast een kaartje voor de ferry naar Santo Antao kopen. Mindelo heeft een dorpse sfeer, een oud centrum met nog gebouwen uit de Portugese koloniale tijd, een levendige vismarkt, een haventje en wat fijne terrasjes. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-6NCJqJwRJBk/XsQWpZzDZtI/AAAAAAAACsQ/pNFd4n9cuF8tgcwx4D97y0GdUXJxeglsQCPcBGAYYCw/s1600/IMG_9311.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-6NCJqJwRJBk/XsQWpZzDZtI/AAAAAAAACsQ/pNFd4n9cuF8tgcwx4D97y0GdUXJxeglsQCPcBGAYYCw/s200/IMG_9311.JPG" width="200" /></a></div>
<strong>Op de Vespa het eiland rond</strong><br />
Op dag twee gaan we met de brommer het eiland ontdekken. Een auto huren is zeker niet nodig. Je bent zo snel rond en er zijn weinig wegen, dat dat zonde is van je geld. We huren de Vespa van onze casa en tuffen in de bloedhitte het eiland rond. De bestrating in Sao Vicente is niet heel best, ze bestaat uit kleine klinkers, nog uit de Portugese tijd. Met twee grote mensen op een kleine brommer is dat niet heel comfortabel, maar we voelen ons wel erg avontuurlijk. We kiezen de route die het eiland dwars doormidden snijdt en dan via de kustweg in het noorden weer terug. De weg is soms best steil, maar er is nauwelijks ander verkeer.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-57YX-7LqYvw/XsQWqaVo-3I/AAAAAAAACsI/U3p4APv2YAUInAFVtObiIGVyIK3j9SeFgCLcBGAsYHQ/s1600/IMG_9375.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-57YX-7LqYvw/XsQWqaVo-3I/AAAAAAAACsI/U3p4APv2YAUInAFVtObiIGVyIK3j9SeFgCLcBGAsYHQ/s200/IMG_9375.JPG" width="200" /></a></div>
Onderweg komen we langs de vissers. Ze zijn net terug van zee en direct worden de vissen "bewerkt", wat een bloederig zooitje oplevert. Bij Salamansa Beach nemen we een duik in de woeste Atlantische Oceaan, - voorzichtig, want de stroming is supersterk en de golven ontzettend hoog. Dat je bijna je bikinibroekje verliest, zeg maar. Marnix gaat hier helemaal los met duiken in de golven. Lekker eten voor de lunch doen we bij het enige strandtentje hier, <a href="https://www.google.com/search?safe=active&rls=com.microsoft%3Anl-NL&ei=y6Z0XtzFBpCTkwXcsb6YAg&q=chez+zoe+salamansa&oq=chez+zoe&gs_l=psy-ab.1.4.0l4j0i22i30l6.362662.364652..450372...1.1..0.63.480.9......0....1..gws-wiz.......0i71j0i67j0i131j0i10.s5Bu-FEdOis#spf=1589202824483" target="_blank">Chez Zoe</a>. Vanaf hier hebben we mooi uitzicht op de kitesurfers. Ik bestel bij Zoe nietsvermoedend een ponche de coco, denkende dat het een soort gezonde kokossmoothie is. Dat is het zeker óók, maar dan wel met een flinke scheut lokale suikerriet-rum erin. Lekker om 11:15. Ik zit nu wel veel relaxter achterop de brommer. <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-SqEyiT6fZA0/XsQbrdqh0oI/AAAAAAAACss/jm71coCpyZcKA4hYh6RSXqcDogbTYsGeQCLcBGAsYHQ/s1600/IMG_9621.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-SqEyiT6fZA0/XsQbrdqh0oI/AAAAAAAACss/jm71coCpyZcKA4hYh6RSXqcDogbTYsGeQCLcBGAsYHQ/s320/IMG_9621.JPG" width="320" /></a></div>
<strong>Hiken op Santo Antao</strong><br />
Op onze derde dag nemen we de boot naar het andere eiland, <a href="https://www.google.nl/search?q=santo+antao&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwjUxq6gzfboAhVC-6QKHVHpAhoQ_AUoAXoECB0QAw&biw=1680&bih=933" target="_blank">Santo Antao</a>. Deze ferry doet er ongeveer een uur over. Ik hou van boottripjes, de wind, het idee dat we nu op die grote oceaan zijn. Heerlijk gevoel. Maar ook nu is de oceaan best wild en de uitgedeelde spuugzakjes worden gretig gebruikt door de lokale mensen. Dit eiland is veel groter, groener en heeft flinke bergen. En die bergen gaan we de komende dagen al wandelend verkennen. Ik voel vanaf de boot de spierpijn al opkomen. Op zondagmiddag rijden de lokale ov-busjes vanuit de haven niet. Zal je net zien. Een (dure) taxi is dan nog onze enige optie. Druk kletsend brengt de chauffeur ons over de bergketen heen. En waar het eerst nog droog en dor was, is het nu ineens zo groen! Tropisch groen! <br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wGznJJ934G4/XsQkLtmsYKI/AAAAAAAACtQ/Cpxn6UrNWDQXZPY2boPn0v6s9RUW2LCpQCPcBGAYYCw/s1600/IMG_9626.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-wGznJJ934G4/XsQkLtmsYKI/AAAAAAAACtQ/Cpxn6UrNWDQXZPY2boPn0v6s9RUW2LCpQCPcBGAYYCw/s200/IMG_9626.JPG" width="150" /></a></div>
Logeren doen we bij <a href="https://casa-espongeiro.com/english/" target="_blank">Casa Espongeiro</a>, echt in the middle of nowhere. Hier kun je aanschuiven voor het diner, wat heel fijn is, want in de omgeving is geen enkele restaurant te vinden én de Franse eigenaar en zijn Kaapverdische vrouw koken voortreffelijk. We zijn vooral fan geworden van hun zelfgemaakte geitenkaas én van de overheerlijk lokale rums, grogue. We krijgen elke avondje een glaasje en mogen kiezen uit talloze smaken, zoals honing en mango. Er is ook een andere Nederlander te gast in de casa. Erik woont zelf al jaren op een ander Kaapverdisch eiland, Brava, en runt daar met zijn vrouw <a href="https://www.kazadizaza.com/nl/het-verhaal/" target="_blank">Casa di Zaza</a>. Mooie verhalen heeft ie. Onze korte eerste introductie-hike diezelfde dag geeft al een mooi beeld van het eiland, de vergezichten, het overdadige groen, de soms mystieke nevel van de oceaan die zomaar verschijnt en weer verdwijnt. Dit belooft wat voor de komende dagen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-ZkFlX-70A9o/XsQUxhnrdsI/AAAAAAAACrM/Zn_iZf-AHrUP3js6oj5NBshIoCEIzR3gACPcBGAYYCw/s1600/IMG_0186.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-ZkFlX-70A9o/XsQUxhnrdsI/AAAAAAAACrM/Zn_iZf-AHrUP3js6oj5NBshIoCEIzR3gACPcBGAYYCw/s320/IMG_0186.jpg" width="320" /></a></div>
De volgende dag lopen we een tocht uitgezet door de eigenaar van onze casa. Als je dacht dat het alleen maar één soort landschap is, dan heb je het mis; want zo lopen we in een heel dik en donker naaldbos met flinke hoogteverschillen, dan weer door tropische velden met bananenbomen. De eigenaar van de casa heeft de tocht zelf, denk ik, al lang niet meer gelopen, want er zitten me toch een paar vreselijk enge stukjes bij! Zoals dat geitenpaadje, meer is het niet. Als ik hier mijn voet verkeerd zet op het losse gravelachtige pad, stort ik echt honderden meters naar beneden. Als we dit de eigenaar vertellen, is hij wel wat verschrikt. Hij belooft de route nog eens na te lopen op aardverschuivinkjes en ingestorte paadjes. De hike van vandaag is wel een mooie opwarmer voor de volgende dag; DE GROTE HIKE Valle de Paúl: Cova – Cidade das Pombas. Dé reden om naar Santo Antao te komen. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-wObFNK563J0/XsQjf_mwEjI/AAAAAAAACtE/wHJ20B_TeOwLW0Fcd1lMarXvmTL7rYETwCLcBGAsYHQ/s1600/IMG_9619.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-wObFNK563J0/XsQjf_mwEjI/AAAAAAAACtE/wHJ20B_TeOwLW0Fcd1lMarXvmTL7rYETwCLcBGAsYHQ/s320/IMG_9619.JPG" width="320" /></a></div>
<strong>Kapotte knieën in de krater </strong><br />
Met een rugzak vol water en een goede lunch, lopen we vanuit ons pensionnetje naar de start van de hike, bovenaan de beroemde krater. We kijken naar beneden in de kom van de krater waar landbouw wordt bedreven. Ik ben opgetogen, want vanaf nu is het bijna alleen nog maar naar beneden lopen. Daar kom ik snel van terug, want wat is dit zwaar voor onze krakkemikkige knieën. Eenmaal in de krater is het nog een klein stukje omhoog klauteren over rotsen en dan. Dan. Dan zie je me toch een uitzicht. Zie de eerste foto bovenaan dit blog. Wellicht een van de mooiste die ik ooit heb gezien. We zien een zig zag haarspeldpaadje, de eindeloze diepte weer in, eigenlijk tot de oceaan. Een panorama over de gehele vallei, de <a href="https://www.google.com/search?q=Valle+de+Pa%C3%BAl:+Cova&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=2ahUKEwic_J_S9avpAhWEyaQKHURiAhsQ_AUoAnoECAsQBA&biw=1680&bih=933" target="_blank">Ribeira do Paúl.</a> We staan op ruim 1100 meter hoogte en kunnen kilometers ver kijken. Het is helder, maar soms komen slierten oceaanwolken binnen. Hier is het ook zo groen. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-DUqN9Iu1l54/XsQV4SUrL8I/AAAAAAAACr0/cIfSETC8X98hO21qpMfHDmjltx5MJZ3PwCPcBGAYYCw/s1600/IMG_9502.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-DUqN9Iu1l54/XsQV4SUrL8I/AAAAAAAACr0/cIfSETC8X98hO21qpMfHDmjltx5MJZ3PwCPcBGAYYCw/s320/IMG_9502.JPG" width="320" /></a></div>
Vruchtbare grond waar van alles wordt verbouwd, bananen, papaya, avocado, koffie, suikerriet. Af en toe wat huisjes. En dan een smal stenen pad, dat maar naar beneden blijft zigzaggen. Ik zweer je, mijn knieën breken zo dadelijk gewoon af!<br />
Ik ben kapot. Marnix ziet aan mijn gezicht dat ik echt geen stap meer wil verzetten (ik noem hem de slavendrijver) en als we bij het eerste de beste dorpje aankomen en een aluguer zien (het lokale openbaar vervoer) pakken we die. Geen discussie. We gaan dus niet helemaal tot aan de oceaan naar beneden. Het moet wel leuk blijven hoor, die actieve vakanties…. Als je wel het hele stuk wandelt is de route totaal zo'n 6 uur. Het busje rijdt naar de grote hoofdweg, aan zee en daar stappen we over op een busje naar Ribeira Grande. En vanaf daar rijden de busjes niet meer. Ze hanteren hier strikte tijden van het OV. We spreken met een taxi chauffeur af dat hij ons terugbrengt naar onze casa, maar niet voordat we nog wat rondwandelen in dit bedrijvige stadje. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzUw_CkLkzZVeO1QRVQiuYY_-X_re8XSjkDoLM9c3VkypVu94rm2U8EFmc5KDk6Sp_fh2SqJmM0vQgz117BWw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
Hij brengt ons in de namiddag via een magische kasseienweg, die aan beide zijden een F*#* diepe afgrond kent, terug naar onze casa. Benen omhoog en ik trek weer wat bij met een ijskoud biertje. <br />
<br />
<strong>Terug naar Sao Vicente</strong><br />
Opstaan lukt niet. Mijn benen weigeren dienst! De spierpijn is niet.te.doen! In de late ochtend verlaten we Santo Antao, terug van de hoge berg naar zee, naar de haven van Porto Novo om daar de boot naar Sao Vicente te nemen. Bij aankomst op SV gaan we niet terug naar de stad Mindelo, maar pakken we de taxi naar San Pedro, in het zuiden van het eiland. Dit is echt een dorpje van niets. Keiharde wind, een handvol vissershuisjes, 3 pensionnetjes en aan het einde van de baai een mega groot resort; Foya Branca. Wij zijn niet van die resort mensen, en verblijven dan ook in een BnB. Wel bezoeken we het resort voor fantastische mojitos en de wifi zodat Marnix Ajax kan luisteren via internetradio. Eten doen we in onze B&B (maar dat is geen succes).<a href="http://www.bblegourmet.com/index-nl.html" target="_blank"> Le Gourmet</a> doet wat dat betreft zijn naam geen eer aan. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-mi29OY6DxJE/XsQdhmqMLhI/AAAAAAAACs4/JM_FkM1kDJkEsSsqzeM8uVyVSS_IbYC1ACLcBGAsYHQ/s1600/IMG_3147%2B2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-mi29OY6DxJE/XsQdhmqMLhI/AAAAAAAACs4/JM_FkM1kDJkEsSsqzeM8uVyVSS_IbYC1ACLcBGAsYHQ/s320/IMG_3147%2B2.JPG" width="320" /></a></div>
<strong>Meet the turtles</strong><br />
De reden waarom we in San Pedro verblijven? De schildpadden. Hier kun je al snorkelend tussen deze geweldige dieren komen die vlak voor de kust leven. Zoals wel vaker vorm je vanuit Nederland een beeld van hoe dat dan in de praktijk gaat. Ik deed thuis veel onderzoek naar hoe en wat en stel vragen aan een duikschool die alleen vanuit Mindelo (dure) boottrips aanbiedt naar de schildpadden. Maar uiteindelijk is het te simpel. De schoonmaakster van onze casa belt met een mannetje en even later lopen we het strand op en ontmoeten hem. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-MorWBCHr7eE/XsQWiN4ZlcI/AAAAAAAACsM/M_D4zbDwtRMxg9KPsB8UmKyHbUisEkwzACPcBGAYYCw/s1600/IMG_9676.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1369" data-original-width="1600" height="273" src="https://1.bp.blogspot.com/-MorWBCHr7eE/XsQWiN4ZlcI/AAAAAAAACsM/M_D4zbDwtRMxg9KPsB8UmKyHbUisEkwzACPcBGAYYCw/s320/IMG_9676.jpg" width="320" /></a></div>
In een mum van tijd zitten we in een bootje, krijgen we halfgare maskers uitgedeeld en mogen we op nog geen 200 meter vanuit de kust in het water springen om de schildpadden te zien. Hmm, dit had ik ook kunnen zwemmen. We hebben hem dus alleen nodig om de juiste plek te weten. En om de schildpadden te verzamelen, want ze worden vanuit de boot gevoerd. Al met al is het wél een toffe ervaring. Ze zijn met veel, ze zijn groot en ik word er wel blij van te worden omgeven door deze magnifieke dieren. Zo dichtbij dat ik zelfs mijn scheenbeen tegen een schild stoot. Maar het blijft wel een beetje een dubieuze business zo. Dubbel gevoel. Eten doen we vanavond aan het einde van het dorp, een paar trappen omhoog bij iemand thuis waar bovenop het dakterras een mini restaurantje is; <a href="https://www.google.com/maps/place/BAR+ETIS/@16.830462,-25.0696636,15z/data=!4m13!1m7!3m6!1s0x94f1eaf0349fc17:0xc7052d2993b8f4f3!2sMindelo,+Kaapverdi%C3%AB!3b1!8m2!3d16.8765457!4d-24.9813499!3m4!1s0x94f185ac5ce2e3d:0x8139314a7f95ac38!8m2!3d16.8265807!4d-25.0575668" target="_blank">Bar Etis</a>. We zijn de enige gasten, maar genieten van het heerlijke eten en de fijne lokale sfeer. <br />
<strong>Go local</strong><br />
En dan is de vakantie voorbij. In de ochtend vliegen we vanaf het vliegveld, dat op loopafstand is van onze casa (maar we moeten toch een taxi nemen omdat het heet is en we bagage hebben). <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-LQod9ZbxGQ0/XsQWhmG6_QI/AAAAAAAACsQ/MM6kX5aSdNgSsUApF3NTtby9a4uvZyXRACPcBGAYYCw/s1600/IMG_9714.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-LQod9ZbxGQ0/XsQWhmG6_QI/AAAAAAAACsQ/MM6kX5aSdNgSsUApF3NTtby9a4uvZyXRACPcBGAYYCw/s200/IMG_9714.JPG" width="200" /></a></div>
TUI haalt eerst nog mensen op in Sal en dan beseffen we ons nog eens extra dat we zooo blij zijn dat we daar niet waren, we zien alleen maar dorre vlakte en resorts. <br />
Kaapverdië, een mooie mix van Afrikaans, Portugees en met de Braziliaanse levenslust. Laat de resorts alsjeblieft voor wat ze zijn en go local op de andere eilanden. Je zult niet worden teleurgesteld. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<br /></div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-20580712798583889722019-07-11T19:10:00.000+02:002019-10-02T13:34:33.385+02:00Met de Beetle naar de Balkan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<i>Dit verhaal verscheen eerder in de oktober 2019 editie van Keverwereld, het clubblad van <a href="https://keverclub.nl/" target="_blank">Keverclub Nederland. </a></i><br />
<b><br /></b>
<br />
<h3 style="text-align: left;">
<b>Met de Beetle naar de Balkan - Roadtrip met de 1963 VW Kever</b></h3>
<br />
<b>“Zullen we deze zomer met de Kever naar de Balkan gaan?” werd me gevraagd. </b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><a href="https://1.bp.blogspot.com/-jbPxqtbWVu8/XZRLWcUyJ_I/AAAAAAAAClE/36MEyjlRyi8Pzsota_DlYlD-lSO9vyjcgCLcBGAsYHQ/s1600/IMG_9168.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="239" src="https://1.bp.blogspot.com/-jbPxqtbWVu8/XZRLWcUyJ_I/AAAAAAAAClE/36MEyjlRyi8Pzsota_DlYlD-lSO9vyjcgCLcBGAsYHQ/s320/IMG_9168.jpg" width="320" /></a></b></div>
<b>Marnix heeft de Kever al heel wat jaren in bezit. Voor hem is hierin rijden gesneden koek. En natuurlijk, het ídee is leuk, maar ik twijfel over de uitvoering: “Dat ding is uit 1963! Echt nul komma nul comfort. Geen airco, geen radio, het wordt daar 40 graden in de zomer.” En zo had ik nog wat argumenten, maar we gingen. Uiteraard gingen we. Want het is wél avontuurlijk! Ik had alleen één verzoek; lidmaatschap Wegenwacht.</b><br />
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-kliieSlKj7Y/XZRLVZT2KoI/AAAAAAAACk8/NWbE757JU4kVQnvEYYrocQp6Wdgf6Tz2ACLcBGAsYHQ/s1600/IMG_9167.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1168" data-original-width="1556" height="239" src="https://1.bp.blogspot.com/-kliieSlKj7Y/XZRLVZT2KoI/AAAAAAAACk8/NWbE757JU4kVQnvEYYrocQp6Wdgf6Tz2ACLcBGAsYHQ/s320/IMG_9167.jpg" width="320" /></a><br />
<br />
<u>Feiten</u><br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>9 landen<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>4850 kilometer<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>21 dagen<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>4 vignetten<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>5 valuta (euro, kuna, mark, huf en kroon)<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>1 aanhouding door de politie; liep met sisser af<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>2 kleine pechmomenten, zelf opgelost<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>2 ferry-overtochten<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>1 stempel erbij in paspoort<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>zwaaiende, toeterende mensen, duimpjes omhoog: ontelbaar<br />
•<span style="white-space: pre;"> </span>glimlach op gezicht van twee vakantiegangers: non-stop (okay, bijna non-stop)<br />
<br />
Dat lidmaatschap was zo geregeld en ook schaften we nog een knalgeel stuurslot aan en gaat er een grote kist gereedschap mee. Op de dag van vertrek is het geen briljant weer en blijft het dakje nog dicht. De Duitse Autobahn is vol met vrachtverkeer en vakantieverkeer; niet de beste manier om rustig in de vakantiesfeer te komen. We overnachten halverwege Duitsland. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-f2OWqP3uQH8/XZRWHj0YbGI/AAAAAAAACm8/eF5jNgliAO43AlAswnnzlzsC52szDSbSgCEwYBhgL/s1600/IMG_8247.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="239" src="https://1.bp.blogspot.com/-f2OWqP3uQH8/XZRWHj0YbGI/AAAAAAAACm8/eF5jNgliAO43AlAswnnzlzsC52szDSbSgCEwYBhgL/s320/IMG_8247.JPG" width="320" /></a></div>
De Kever doet ineens heel raar nadat Marnix hard moest remmen bergje af. Neeeeeh, niet nu al pech, het is pas dag 1! Als dan ook nog de handrem losschiet, denk ik: waar zijn we aan begonnen. Een bougie blijkt er helemaal uitgeschoten, maar Marnix is handig en hij fixt het ter plekke en ook de veer van de handrem wordt na lang ‘frutten’ weer terug gestopt.<br />
<b><br /></b>
<b>Veel bekijks</b><br />
We rijden de dagen erna rustig verder door Duitsland, via Oostenrijk (vignet nummer 1) en pakken een piepklein stukje van Italië. En dan…. dan begint de vakantie wat mij betreft pas echt, want we stoppen met snelwegen rijden en duiken Slovenië in. Weer een vignet op ons toch al kleine voorruit erbij. De TomTom is ingesteld om grote wegen te vermijden en vooral de ‘spannende route’ te kiezen. En hoe fijn de navigatie ook is, we houden ook graag de ouderwetse papieren kaart bij de hand. De bergweggetjes bij het Sloveense <a href="https://www.google.com/search?q=Triglav+National+Park&rlz=1CAJFEX_enNL864&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj59b3Vj_3kAhXKZ1AKHUw3AZQQ_AUIEygC&biw=1536&bih=705" target="_blank">Triglav National Park </a>zijn lekker uitdagend en de uitzichten fenomenaal. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-damc9Va4oP0/XZRTJzcHhfI/AAAAAAAACmU/7Brnc3Siyjsgk_sLI7YfSRhY0kF4yxK1wCEwYBhgL/s1600/IMG_2081.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-damc9Va4oP0/XZRTJzcHhfI/AAAAAAAACmU/7Brnc3Siyjsgk_sLI7YfSRhY0kF4yxK1wCEwYBhgL/s320/IMG_2081.JPG" width="239" /></a></div>
De Kever rijdt als een zonnetje. Hij is in opperbeste vakantiestemming, net als wij. We gaan niet heel snel en bergje op zijn we net slakken, maar we hebben ook veel bekijks. Zwaaiende mensen, soms zelfs half hangend uit hun auto om een foto te maken van ons. Nou, weet ik wel dat ze niet een foto van ons, maar van de auto maken, toch lachen we dan steeds vriendelijk.<br />
<br />
Met behulp van de AirBnB-app boeken we steeds één nacht vooruit onze volgende slaapplek. Dat geeft veel vrijheid om de route avontuurlijk en open te houden. Ook letten we er bij het boeken van accommodatie op dat de auto op een privé parkeerplek of beschut kan staan en niet zomaar op straat. Gezien de temperatuur kiezen we graag voor plekken bij een rivier, meer of waterval. Want het is wel heel warm. Bij ons Airbnb appartement in Tolmin verhuren ze e-mountainbikes en de volgende dag mag de Kever even uitrusten en moeten wij juist aan de bak; we fietsen omhoog naar de <a href="https://www.google.com/search?q=tolmin&rlz=1CAJFEX_enNL864&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi919L7jP3kAhWSLVAKHdGNBZQQ_AUIEygC&biw=1536&bih=705" target="_blank">Tolmin kloof </a>met het prachtige blauwgroene water. De volgende dag staan de grotten van <a href="https://www.park-skocjanske-jame.si/en" target="_blank">Skocjan</a> op het programma. Deze grotten zijn magnifiek met een ondergrondse bulderende rivier erin. Het maakt veel indruk.<br />
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-eUys2old0wI/XZRTJ4tKtuI/AAAAAAAACmo/Lm2UzXu_sZQk_ToxArd92wv_FQUqCxFvgCEwYBhgL/s1600/IMG_2187.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="149" src="https://1.bp.blogspot.com/-eUys2old0wI/XZRTJ4tKtuI/AAAAAAAACmo/Lm2UzXu_sZQk_ToxArd92wv_FQUqCxFvgCEwYBhgL/s200/IMG_2187.JPG" width="200" /></a><br />
We gaan Kroatië in en via de kronkelig en steile kustweg die soms wel 12% aangeeft, eindigen we in de haven van Brestova waar we de veerboot naar het eiland <a href="https://www.google.com/search?q=cres+kroatie&rlz=1CAJFEX_enNL864&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwj8k_y9jf3kAhWOYlAKHVDRAZIQ_AUIEigB&biw=1536&bih=705" target="_blank">Cres</a> nemen. Tussen grote Duitse campers, bussen en vrachtwagen zijn we echt een mini-autootje op de boot. Op Cres mag de Kever weer een dagje uitrusten als wij met een bootje over het kristalblauwe water van baai naar baai varen. Als dan ook nog een groep dolfijnen ons enthousiast begroet, is de dag helemaal volmaakt.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/--y-af93dFIk/XZRTMdutpsI/AAAAAAAACmg/uHg848cw1CIJXDRc2oG05lTlpbj5sf5JACEwYBhgL/s1600/IMG_8099.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/--y-af93dFIk/XZRTMdutpsI/AAAAAAAACmg/uHg848cw1CIJXDRc2oG05lTlpbj5sf5JACEwYBhgL/s320/IMG_8099.JPG" width="239" /></a></div>
Op de boot is een groep Duitsers die bij Volkswagen werkt. Als ze horen met welk vervoersmiddel wij op vakantie zijn, staan ze erop dat ze de Käfer mogen zien. Van alle kanten bewonderen ze de auto en in ons beste Duits leggen we alles vol trots uit.<br />
<br />
<b>Kilometers kustweg</b><br />
Via de andere kant van Cres gaan we het eiland weer af, met de ferry naar eiland Krk en dan kun je via een brug weer aan vaste wal komen. De kustroute naar het zuiden is er eentje uit de reisboeken. Kilometers lang kronkelt deze weg zich langs de baaitjes, zodat we steeds uitzicht hebben op het blauwe water. Ik geniet er meer van dan de bestuurder, omdat het én aan mijn kant is, en hij zich moet concentreren om -zonder stuurbekrachtiging of rembekrachtiging- deze weg goed en veilig te berijden. Zadar is ons eindpunt vandaag. Deze stad heeft een <a href="https://www.youtube.com/watch?v=n86pF-wQKrw" target="_blank">zee-orgel</a> en een mooi oud centrum, waar we ons een paar uurtje goed vermaken.<br />
<br />
Of we even 20 euro willen afrekenen? Via een bijna verlaten bergpas komen we aan bij de grensovergang met Bosnië- Herzegovina. De digitale versie van groene kaart is voor de grensbewaker niet voldoende en we hebben twee opties: of terug naar Kroatië rijden of er eentje kopen bij het restaurantje verderop. Terwijl Marnix dit laatste regelt en ik de ambtenaar vervloek, presteert de beste man het nog wel om een foto te maken van de auto, want deze is “so schön”.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
Via de indrukwekkende watervallen van <a href="https://www.google.com/search?rlz=1CAJFEX_enNL864&biw=1536&bih=705&tbm=isch&sa=1&ei=y1iUXf37J4aIk74PouWooAE&q=kocusa+waterfall&oq=Kocusa&gs_l=img.1.0.0j0i30l6j0i5i30l2j0i24.32047.32047..34751...0.0..0.169.169.0j1......0....2j1..gws-wiz-img.Ahdl-ZwWtHo" target="_blank">Kocusa</a> vlakbij Ljubuski tuffen we verder naar Mostar. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-tpf2KU9_O8U/XZRWHgenCrI/AAAAAAAACnM/jugcF660Rt0atmD-vV4qafyfHKd2WCM2QCEwYBhgL/s1600/IMG_8576.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="239" src="https://1.bp.blogspot.com/-tpf2KU9_O8U/XZRWHgenCrI/AAAAAAAACnM/jugcF660Rt0atmD-vV4qafyfHKd2WCM2QCEwYBhgL/s320/IMG_8576.jpg" width="320" /></a></div>
De beroemde brug móeten we natuurlijk even zien. En hoewel indrukwekkend, is het hier te warm en te toeristisch om lang te blijven en worden we veel blijer van tuffen over de kleine rustige weggetjes door de bergen. Als we bij de Plivak-meren per ongeluk een weg inrijden waar dat niet mag, doemt er niet veel later een agent op met een spiegelei-bord die ons maant te stoppen. Hij spreekt geen Engels of Duits, wij geen Bosnisch en we begrijpen wat we fout deden, maar hebben geen zin in een bekeuring. We geven de navigatie de schuld en langzaam zie ik hem ontdooien en wellicht vanwege onze toffe auto of omdat hij geen zin heeft in ingewikkeld gedoe, mogen we zonder boete verder.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-J_0HCrSCDcw/XZRTKyCJWGI/AAAAAAAACmY/aMrnQISMUIEE7_YHs5gKUH8VSARkdiZNACEwYBhgL/s1600/IMG_2489.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-J_0HCrSCDcw/XZRTKyCJWGI/AAAAAAAACmY/aMrnQISMUIEE7_YHs5gKUH8VSARkdiZNACEwYBhgL/s320/IMG_2489.JPG" width="239" /></a></div>
<b>Toch nog pech</b><br />
We doen ook de 22 meter hoge watervallen van <a href="https://www.google.com/search?rlz=1CAJFEX_enNL864&biw=1536&bih=705&tbm=isch&sa=1&ei=71iUXdzSM-KSmwXym474Ag&q=pliva+waterfall&oq=pliva&gs_l=img.1.0.0i67j0l2j0i30l7.170870.175552..177699...0.0..0.58.294.6......1....2j1..gws-wiz-img.......0i5i30j0i24j0i10.sI_OtslTsgI" target="_blank">Pliva</a> bij Jajce nog aan en via de weg langs de raftingrivier Vrbas passeren we Banja Luka. Het is heet en als we dan bij lange rij bij de grensovergang Kroatië in de auto te veel stationair laten draaien, begeeft de Kever het bijna. Leuk, dat ‘Aircooled’, maar de ‘air’ is verre van koel hier! Net de grens over (dus weer in de ‘veilige’ EU) gaat het echt mis en komen we nauwelijks nog vooruit. De power is weg en met 40 km per uur, hortend en stotend rijden we door tot het eerste tankstation. We houden voor de zekerheid even ruggespraak met garage Keverland en blijven vervolgens een uur wachten tot de auto weer wat gekoeld is. De rest van de vakantie hebben we nergens meer last van trouwens. Enig heikel punt blijft de handrem die steeds uit de veer schiet, maar ook daar krijgt Marnix handigheid in.<br />
<a href="https://1.bp.blogspot.com/--x7rpNPQpc0/XZRTL1cu8hI/AAAAAAAACmc/FloPdVN3yKwn1wuidiquS_OxU9OF8o_sQCEwYBhgL/s1600/IMG_8051.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="149" src="https://1.bp.blogspot.com/--x7rpNPQpc0/XZRTL1cu8hI/AAAAAAAACmc/FloPdVN3yKwn1wuidiquS_OxU9OF8o_sQCEwYBhgL/s200/IMG_8051.JPG" width="200" /></a><br />
<br />
Per dag maken we zo’n 200 kilometer en het rijden verveelt me niet, ook al ben ik ‘maar’ bijrijder. Elke dag kan het dakje open. En met ouderwetse koelelementen in de koeltas houden we de drankjes en eten best wel koud. We gaan niet snel, maar gestaag. Via Kroatië (logeren bij een wijnboer met fantastische witte wijn en raikja’s) duiken we Hongarije in waar we zwemmen in het warme water van het <a href="https://www.google.com/search?q=balatonmeer&rlz=1CAJFEX_enNL864&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi-oaPQjv3kAhWxRxUIHdtaBHkQ_AUIEigB&biw=1536&bih=705" target="_blank">Balaton Meer</a>. Dan richting de hoofdstad van Slowakije, Bratislava. Ook hier kunnen we de Kever weer op een privé-parkeerterrein parkeren, midden in de stad. Bratislava heeft een mooi historisch centrum en is gelegen aan weerszijden van de rivier de Donau. Dat het 41 graden is, vergeten we snel als we een koude halve liter bier op het terras nemen. Los van Bratislava hebben we de grote steden vermeden, vooral om dat het te warm is. Praag in ons volgende land Tsjechië slaan we dan ook over en we verkiezen landelijkere accommodaties zoals in Zelesice, in de regio Zuid-Moravië en Litomerice, waar de rivier Eger uitmondt in de Elbe.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-HaLTUQhJjuc/XZRTNGcYCoI/AAAAAAAACmk/FTkKiqBkFKgsq8tJml7Zu1t6uGUHagEFwCEwYBhgL/s1600/IMG_8620.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="239" src="https://1.bp.blogspot.com/-HaLTUQhJjuc/XZRTNGcYCoI/AAAAAAAACmk/FTkKiqBkFKgsq8tJml7Zu1t6uGUHagEFwCEwYBhgL/s320/IMG_8620.JPG" width="320" /></a></div>
<b>Bezoek aan de geboortestad </b><br />
Al heel lang heeft Marnix de wens om naar Wolfsburg te gaan. Daar is tenslotte zijn Kever in 1963 ‘geboren’. Een bezoek aan de Volkswagenstad van Duitsland kan dan ook niet ontbreken op deze reis. Het <a href="https://www.automuseum-volkswagen.de/en/the-museum.html" target="_blank">Volkswagen Auto Museum </a>heeft zo’n 130 voertuigen waaronder zeldzame conceptvoertuigen, prototypes en eenmalige modellen. Ik ben van mening dat onze Kever méér dan museumwaardig is. Onze rijdt tenminste nog vrolijk rond over de Balkan, terwijl de museumstukken stilstaan en je ze niet eens mag aanraken. Daarnaast is alles nog origineel aan onze Kever, van de bekleding tot de 6 volt installatie en van originele motor tot de originele lak op sommige plekken. Dat is toch wel bijzonder, vind ik.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-JbBkeFYdUTk/XZRWIgFKcwI/AAAAAAAACnE/MUUgaHgNAYwRGQeEbV1KFX6bFbGRPgaegCEwYBhgL/s1600/IMG_8659.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1530" data-original-width="1600" height="306" src="https://1.bp.blogspot.com/-JbBkeFYdUTk/XZRWIgFKcwI/AAAAAAAACnE/MUUgaHgNAYwRGQeEbV1KFX6bFbGRPgaegCEwYBhgL/s320/IMG_8659.jpg" width="320" /></a></div>
Na Duitsland is het niet ver meer naar huis en ook nu blijven we kiezen voor de kleine weggetjes. Nog een laatste logeerstop vlak voor de grens in Lingen en dan is dit fantastische avontuur helaas voorbij.<br />
<br />
<br />
<b><br /></b></div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-9570206478819494122019-05-16T16:56:00.000+02:002019-08-16T14:01:10.522+02:00Lovely Libanon<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<div style="border-image: none;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-7lvN84yNDyo/XR8q5rGsmFI/AAAAAAAACh0/7eSVzkIzgsoXv9KOVbwcvM9612gJLI8ogCEwYBhgL/s1600/libanon8.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-7lvN84yNDyo/XR8q5rGsmFI/AAAAAAAACh0/7eSVzkIzgsoXv9KOVbwcvM9612gJLI8ogCEwYBhgL/s200/libanon8.JPG" width="200" /></a><strong>Een nieuw land, zon en het lekkere eten. Mij leek het een perfect verjaardagscadeau en gelukkig was Marnix er blij mee. Transavia vliegt tegenwoordig 3 keer per week en lekker goedkoop naar Beirut. Of het er veilig is? Ja, dat werd ons vaak gevraagd. Maar wat is veilig nog tegenwoordig? Ik heb me in ieder geval niet één keer onveilig gevoeld.</strong> <br />
<br />
Sterker nog, waar zeggen militairen op het vliegveld nog “welcome” tegen je. En we zijn heel vaak ‘welkom’ geheten. De Libanezen zijn blij dat er toeristen komen en oprecht geïnteresseerd in het waarom van je keuze voor hun land. En ze beseffen maar al te goed dat de reputatie van Libanon niet al te best is. Misschien is de vrede fragiel en kan het vuur elk moment weer oplaaien, maar dat heeft wel tot gevolg dat er bij de bevolking een drive heerst om elke dag maximaal te leven. In Libanon was tussen 1975 en 1991 een burgeroorlog. In 2006 was er nog een kortstondige oorlog met buurland Israël. De situatie bij de andere buurman Syrië bracht het land 2 miljoen vluchtelingen. </div>
Uit Palestina kwamen na de Tweede Wereld oorlog 500.000 vluchtelingen die niet meer zijn weggegaan. En de eigen bevolking bestaat maar uit 4 miljoen Libanezen. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-Ij9mj5xpAKU/XR8q5gNCqRI/AAAAAAAACh4/rEgCVO64th4FQQaYuIfXTmpMxWJkquPywCEwYBhgL/s1600/libanon7.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-Ij9mj5xpAKU/XR8q5gNCqRI/AAAAAAAACh4/rEgCVO64th4FQQaYuIfXTmpMxWJkquPywCEwYBhgL/s200/libanon7.JPG" width="150" /></a></div>
Kortom, een bijzondere geschiedenis en een precaire toestand anno nu. Maar, wat een prachtig land! En wat een aardige mensen. Er is veel te zien. Het éten, laten we vooral het eten niet vergeten. Goddelijk. Dus wil je ook naar Libanon; ik raad het je sterk aan. Wij zijn er 5 hele dagen en halen daar alles uit. We verblijven in een Airbnb dat centraal ligt en het geeft ons het gevoel dat we ‘locals’ zijn. Ik ben ook jarig op de reisdag naar Libanon, dus een fles Libanese wijn wordt snel opengetrokken. Later meer over deze wijn. <br />
<div style="border-image: none;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-zTYpbikw6Z4/XR8q4BNatiI/AAAAAAAACh0/eJ4wOoELWug-kTy1vHXMZsBPwUla72PfgCEwYBhgL/s1600/libanon1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-zTYpbikw6Z4/XR8q4BNatiI/AAAAAAAACh0/eJ4wOoELWug-kTy1vHXMZsBPwUla72PfgCEwYBhgL/s200/libanon1.JPG" width="200" /></a>> <strong>Op dag 1 </strong>is onze eerste bestemming het <a href="https://www.google.com/search?q=national+museum+beiroet&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwic-qf6sIfjAhWEI1AKHSOnBbQQ_AUIESgC&biw=1680&bih=928" target="_blank">National Museum</a>. Bekijk bij binnenkomst eerst de film die vooral de geschiedenis van het museum zelf uitlegt, want wat het museum heeft moeten doorstaan tijdens de burgeroorlog is niet niets. Het is een wonder dat er nog stukken uit de oudheid bewaard zijn gebleven bij zoveel bombardementen tijdens de oorlog. Zien dus, dat museum. Oh en vergeet de kelderverdieping niet. Daarna lopen we naar de <a href="https://www.google.com/search?q=pigeon+rocks&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjKn_6qsYfjAhXCbFAKHUqYC-4Q_AUIECgB&biw=1680&bih=928" target="_blank">Pigeon Rocks</a>, een bijzondere rotsformatie voor de kust van Beiroet. Je zou denken dat dit veel mensen trekt, maar we zijn de enigen hier. Als je gaat lopen in Beirut, weet je trouwens wel zeker dat je de volgende dag strakke kuiten hebt. Het ligt tegen de heuvels en dat voel je. Dat het ook 31 graden is, voel je ook. Wat nog meer opvalt, is de enorme hoeveelheid wolkenkrabbers, torenflats, hoogbouw (vaak nog in aanbouw). En de meesten staan leeg. Vreemd, maar later leren we dat er veel (corrupte) investeringen worden gedaan in onroerend goed. De gemiddelde Libanees heeft in ieder geval niet het geld om te wonen in deze luxe appartementen. <br />
<strong>> Dag 2</strong>; een andere must do: doe mee met de stadstour van <a href="http://www.alternative-beirut.com/" target="_blank">Alternative Tour Beirut</a>. Deze is niet elke dag, maar op woensdagen en zaterdagen. Je hoeft je niet aan te melden, gewoon om 10:30 verschijnen bij de trappen van Saint Nicolas. In zo’n 4 uur (inclusief stops voor drankje en lunch) word je door de stad geleid door Mohammed en krijg je een inkijkje in het echte leven in Beiroet. Niet de saaie praatjes over oude kerkjes, maar een realistische tour door 4 wijken met elk hun eigen geschiedenis, dagelijks leven en de verhalen van de bewoners. Heel erg verhelderend! Check de site om te zien op welke dagen deze tour is. De trip eindigt trouwens bij <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/St._Georges_Hotel,_Beirut" target="_blank">Hotel St. Georges</a> waar een zwembad met poolbar, zicht op de jachthaven en een koud biertje je doet vergeten dat je net 4 uur hebt gewandeld. Ook wordt de tour van <a href="https://www.google.com/aclk?sa=l&ai=DChcSEwibn57k2Z3jAhVG43cKHRYVAL4YABAAGgJlZg&sig=AOD64_3YS843h-YWJYA2tivhsVMrjpFg_A&rct=j&q=&ved=2ahUKEwicwJjk2Z3jAhVJIVAKHXNmAT8Q0Qx6BAgLEAE&adurl=" target="_blank">Walk Beirut</a> aangeraden, die weer op andere dagen gaat. <a href="https://1.bp.blogspot.com/-2R657m0eJEc/XR8q4IGRrfI/AAAAAAAAChw/9vR0JUf-7HgUr8VQ3X8MBwTonNXlu9dDACPcBGAYYCw/s1600/libanon2.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-2R657m0eJEc/XR8q4IGRrfI/AAAAAAAAChw/9vR0JUf-7HgUr8VQ3X8MBwTonNXlu9dDACPcBGAYYCw/s200/libanon2.JPG" width="200" /></a><br />
<strong>> Dag 3; </strong>de natuur in (en wéér vroeg op). We gaan hiken in het noorden, richting Tripoli. Via Instagram stuitte ik op een account van een groep Libanezen die bijna wekelijks de bergen in trekt voor een hike. Libanon heeft volop natuur, je kunt er zelfs skiën in de winter, want bergen genoeg. Aanhaken bij de groep van<a href="https://www.facebook.com/lebanon.outdoor.activities/" target="_blank"> Lebanon Outdoor Activities</a> was via WhatsApp zo gebeurd en met een busje rijden we zondagochtend in een kleine twee uur in de Valley of Quadisha rondom Kfarsghad (Meziara). Hier start een hike van 12 kilometer dwars door het bos, de heuvels, soms steile bergpaadjes (echt klimmen!) en langs een waterval. Naast dat het heel mooi is, is het vooral erg leuk met de groep Libanezen die zo ontzettend aardig en belangstellend is. We stoppen nog bij een rivier voor snacks en genieten enorm van deze dag. We zijn alleen niet echt gewend aan het lopen van steile paadjes en strompelend komen we aan bij het eindpunt waar keurig het busje naar toe is gekomen dat ons terugbrengt naar Beiroet. We houden leuk contact over aan deze trip. <a href="https://1.bp.blogspot.com/-_iBQmgbYiNo/XR8q49EGyJI/AAAAAAAAChw/nmWNvHFMrfAb03NmtFAEtyyXsr7Sv0AeQCEwYBhgL/s1600/libanon4.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-_iBQmgbYiNo/XR8q49EGyJI/AAAAAAAAChw/nmWNvHFMrfAb03NmtFAEtyyXsr7Sv0AeQCEwYBhgL/s320/libanon4.JPG" width="320" /></a></div>
Daarover later meer. Dus hier nog een tip: boek een trekking met de mensen van Lebanon Outdoor Activities, contactpersoon is Victor. Top organisatie! Je hebt een geweldige dag, ziet wat van het land en bent ook even de drukke stad uit. <br />
<strong>> Dag 4</strong>; cultuur! De moeder van onze Airbnb-host wil ons voor een net bedrag wel een dagje op pad nemen naar Baalbek. Hier gaan ook veel georganiseerde toertjes naar toe en je kunt ook zelf een ‘mannetje’ regelen, maar dit was wel zo makkelijk voor ons. Bovendien had ik wat horrorverhalen gelezen over roekeloze chauffeurs die 120 km per uur door de bergen sjezen, terwijl ze op hun telefoon zitten te klooien. Deze moeder klooit niet op haar telefoon, maar ook zij rijdt goed door! We beginnen met een stop langs de weg voor een typisch Libanees ontbijt. Verse kaas met honing opgerold in dat overheerlijke Libanese brood. Yummie. Dan onze eerste bezienswaardigheid; de ruïnes van de historische stad <a href="https://www.google.com/search?q=anjar&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiWnMOl5JrjAhUJZlAKHTH8DSAQ_AUIESgC&biw=1355&bih=733" target="_blank">Anjar</a>, een UNESCO Werelderfgoed plek. Anjar is rond 700 gesticht als handelsstad, een rustplaats voor de karavanen die de verbinding tussen Damascus (Syrië) en de Middellandse Zee onderhielden. Ook hier hebben we weer bijna de gehele site voor onszelf en we schieten foto’s bij oude Romeinse bogen, restanten van tempels, torens en poorten. Impressive! En dan door naar Baalbek. De stad met de grootste Romeinse ruïnes! Het was een belangrijk religieus centrum onder keizer Augustus. De tempels gewijd aan Jupiter, Bacchus en Venus trokken vele duizenden bezoekers. En de restanten van deze tempelcomplexen zijn echt zo indrukwekkend. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-W-u-8WGpB8c/XR8q5Hp1sLI/AAAAAAAAChw/yrokhgGTEOg4PehQ_E1tNmI0FG6EW47vQCEwYBhgL/s1600/libanon5.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-W-u-8WGpB8c/XR8q5Hp1sLI/AAAAAAAAChw/yrokhgGTEOg4PehQ_E1tNmI0FG6EW47vQCEwYBhgL/s200/libanon5.JPG" width="200" /></a></div>
Dat komt door de enorme afmetingen van de gebouwen met die gigantische pilaren. Steenhouwers vóór de Romeinen bewerkten in Baalbek al de grootste en zwaarste blokken steen ter wereld van ongeveer 10 meter lengte, 5 meter hoog en 3-4 meter diep en meer dan 450 ton per stuk. Later bouwden de Romeinen er die enorme tempels bovenop. Mega! Ik ben er gewoon even stil van. Kijk anders even hier voor mooi <a href="https://www.google.nl/search?q=baalbek&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiwm4CimPPiAhXQJVAKHUO4C28Q_AUIESgC&biw=1680&bih=948" target="_blank">beeldmateriaal</a><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-0dw2tO7ngNU/XR8q5YLxjuI/AAAAAAAACho/IlNI03_TBH8soAFacBVZMQfZSXAoJuRSQCEwYBhgL/s1600/libanon6.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-0dw2tO7ngNU/XR8q5YLxjuI/AAAAAAAACho/IlNI03_TBH8soAFacBVZMQfZSXAoJuRSQCEwYBhgL/s320/libanon6.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
We hebben nog niet gegeten en het is al wat later in de middag als we toch nog eerst even snel <a href="https://www.chateauksara.com/en/visit-us/" target="_blank">Chateau Ksara</a> bezoeken. Weet je nog dat we op mijn verjaardag een fles Libanese wijn open trokken. Nou, die komt hier vandaan. In de Bekavallei is volop wijnproductie en nog lekker ook. Je mag de ‘caves’ bezoeken en je krijgt aan het einde de wijnen te proeven. En die vallen goed op een lege maag en dalen snel in de spierpijnbenen. (ik kan nauwelijk nog lopen van al drie dagen bergje op, bergje af in Libanon). Dus nu eerst eten; Rita brengt ons naar restaurant <a href="https://www.arcenciel.org/activities/ecolodge-de-taanayel/" target="_blank">Al Khan al Makssoud</a>. Waar we wéér heel lekker en teveel eten. Ik leer het ook nooit. Als we teruggaan naar Beiroet zien we langs de weg plastic huisjes, honderden! Vervallen, kapot. Hier wonen de Syriers, gevlucht uit hun land dat hier nog geen half uurtje rijden vandaan is. </div>
’s Avonds bezoeken we de Armeense wijk (Bourj Hammoud), waar we de beste hummus eten bij Abou Hassan en halen we daarna een afzakkertje in de wijk er naast (Armenia Street), in een straat vol met barren, happy hours en feestende Libanezen. Wat een contrasten op één dag! <br />
<strong>> Dag 5</strong> en onze laatste dag. Tijdens de hike van afgelopen zondag ontmoetten we Sanaa, een meisje uit Beiroet. Ze vond dat we toch echt Byblos moesten bezoeken en -hoe toevallig- zij zou er vandaag toch heen rijden, dus we mogen met haar mee. Onderwerg kletst ze volop over de geschiedenis van Libanon, de oorlog, het leven nu met al deze verschillende religies en het eten. Ook zij stopt onderweg en propt ons vol met Kaakeh, Libanees brood met zaatar, een specialiteit die ze ons perse wil laten proeven. In Byblos scheiden onze wegen en gaan wij ook hier de ruines bezoeken. Byblos is een historische Fenicische havenstad en ontzettend oud, zelfs een van de langst bewoonde steden ter wereld. Archeologen gaan ervan uit dat Byblos al ruim 7.000 jaar geleden werd bewoond. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-3vF5Oof-tks/XR8q4cE9cCI/AAAAAAAAChs/BVRj_SFeTWoDtutKJ67L27s5Kdxw0ZkhgCEwYBhgL/s1600/libanon3.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-3vF5Oof-tks/XR8q4cE9cCI/AAAAAAAAChs/BVRj_SFeTWoDtutKJ67L27s5Kdxw0ZkhgCEwYBhgL/s320/libanon3.JPG" width="320" /></a></div>
Het heeft een schattig haventje, het is rustig (waar zijn toch die toeristen?) én een strand. Hier ploffen we eerst even neer. Daarna bezoeken we de ruines, die ook weer erg tof zijn om te bekijken. Nog even snel te lekker eten bij <a href="https://www.facebook.com/khanjbeil/" target="_blank">Khan Jbeil</a> en dan met de Uber terug naar Beiroet. Uber gebruiken is trouwens heel makkelijk in Libanon. We gaan de tas inpakken en weer met een andere Uber naar het vliegveld. Helaas we gaan weer naar huis. Ik was nog niet helemaal klaar met Libanon, er is nog zo veel dat we nog niet hebben gezien of gedaan (Grotten, Tyre, Sidon, de moskee, goed opstap gaan, nog meer eten). Maar ook nog zo veel meer te leren over de situatie. Het was weer geweldig, mede dankzij het geweldige gezelschap :-) ❥❥❥<br />
<br />
<br />
Ps vlak na onze trip zond NPO3 twee uitzendingen uit van Danny Goossens, een journalist afkomstig uit Libanon, gevlucht op zijn 15e, die teruggaat om te zien hoe het nu met het land gaat; <a href="https://www.npostart.nl/de-slag-om-libanon/05-06-2019/VPWON_1302720" target="_blank">de Slag om Libanon</a> </div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-37979155855666877042018-08-14T12:58:00.000+02:002019-03-03T15:45:53.191+01:00Het kan in Kirgizie (en Kazachstan) deel 1<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-hlxIeNk-xCQ/XCTLlqZ1rSI/AAAAAAAACdM/4Fkf5JMNZmE6w9V7qMAz-7JBVqON_W9gACEwYBhgL/s1600/kirgiz9.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="813" data-original-width="1600" height="162" src="https://4.bp.blogspot.com/-hlxIeNk-xCQ/XCTLlqZ1rSI/AAAAAAAACdM/4Fkf5JMNZmE6w9V7qMAz-7JBVqON_W9gACEwYBhgL/s320/kirgiz9.jpg" width="320" /></a></div>
- Wat zeg je: Kirgiziëstan?<br />
<em>Nee, Kirgizstan. Het land wordt ook wel Kirgizië genoemd. Of Kyrgyzstan</em><br />
- Geen idee waar dat ligt, bij Georgië in de buurt? (Wie is de Mol-kijkers?)<br />
<em>Nee, veel verder in Centraal Azië, dus bij de andere – stan landen zoals Oezbekistan en Turkmenistan</em><br />
- Oh okay…*verwarde blik* En wát kan daar dan? <br />
<em>Nou, gewoon zelf rondreizen! In een 4x4.</em> <br />
- Maar is dat dan niet gevaarlijk? En waar slaap je dan? <br />
<em>Dat zien we wel als we er zijn…</em><br />
<br />
<strong>Feiten zijn</strong>: een jong land, want sinds 1991 officieel geen onderdeel meer van de USSR. Ingesloten door China, Kazachstan, Oezbekistan en Tadzjikistan. De helft (!) van het land ligt boven 3000 meter, 93% is berg, het is vijf keer groter dan Nederland en er wonen 6 miljoen mensen. En er gebeurt niet zo veel… Tenminste, zo op het oog. Want we hebben er 3 weken doorheen gereisd en het was één groot avontuur. <br />
<br />
<strong>Voorbereiding?</strong><a href="https://www.lonelyplanet.com/central-asia" target="_blank"> Lonely Planet Central Asia</a>, de <a href="https://www.bradtguides.com/shop/asia/kyrgyzstan/kyrgyzstan-3425.html" target="_blank">Bradt Kyrgyzstan</a>, een grote papieren wegenkaart van <a href="https://www.gizimap.com/list-of-maps.html" target="_blank">Gizimaps</a>. Maar ook een Russisch woordenboekje, een Point it, een extra telefoon voor een Kirgizische simkaart, een satelliettelefoon, gedownloade Google Maps offline kaarten. Een EHBO doos. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-JE10Nf9uOsc/XCTLjDNlukI/AAAAAAAACc8/ZezeuAOA5TAEweUg4Kitq9h3JZ6-LCf8QCPcBGAYYCw/s1600/kirgiz10.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-JE10Nf9uOsc/XCTLjDNlukI/AAAAAAAACc8/ZezeuAOA5TAEweUg4Kitq9h3JZ6-LCf8QCPcBGAYYCw/s320/kirgiz10.JPG" width="320" /></a></div>
<strong>Het weer?</strong> Omdat we een auto hebben gehuurd, neem ik royaal spullen mee in mijn rugzak. Warme kleren, koude kleren, van muts tot bikini. Slippers en bergschoenen. In de hoofdstad Bishkek is het bloedheet. Later op hoogte is het een keer 3 graden. Sneeuw en strand op één dag, het kan in Kirgizstan. <br />
<br />
<strong>Dag 1 en 2; Bishkek, de hoofdstad. Logeren in een Airbnb, een appartement op de 8e etage in het centrum</strong><br />
<div style="border-image: none;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-jPITXGcglIw/XG1r5HHKRsI/AAAAAAAACek/G1nF43l5QokkQ6cdU6tZZmBJmgnPumYYACEwYBhgL/s1600/kirgiz13.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://4.bp.blogspot.com/-jPITXGcglIw/XG1r5HHKRsI/AAAAAAAACek/G1nF43l5QokkQ6cdU6tZZmBJmgnPumYYACEwYBhgL/s200/kirgiz13.JPG" width="150" /></a>We zijn er! De uren wachten in Moskou zijn weer snel vergeten. Tijd om op ontdekking te gaan, geld te wisselen en sightseeing. Een bezoek aan de <a href="https://www.google.com/search?q=osh+bazaar&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi05ueNmcDfAhXQI1AKHSX1Cu8Q_AUIDigB&biw=1680&bih=948" target="_blank">Osh Bazaar</a> is echt een must, maar we zijn gewaarschuwd. Het stikt ervan de zakkenrollers en de ‘politie’ wil steeds je ID checken. Het is ook oogsttijd, dat betekent struikelen over de watermeloenen. Maar ook abrikozen, frambozen; emmers vol. Kirgizstan is ook een broodland. Ronde broden, altijd wit, in enorme stapels met blozende Kirgizische vrouwen achter de kramen. We hebben geluk; we worden niet gerold en geen fake police die ons lastig valt. We eten ’s avonds onze eerste Kirgizische en zelfs vegetarische noodles; <a href="https://www.google.com/search?safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&tbm=isch&q=laghman&chips=q:laghman,online_chips:laghman+noodles&sa=X&ved=0ahUKEwi__rCamcDfAhVNJFAKHe_kBqwQ4lYIKCgC&biw=1680&bih=948&dpr=1" target="_blank">laghman</a>. Engels spreken ze niet hier, dus Google Translate voorkomt dat we stiekem toch schaap krijgen. Vanuit ons appartement kijken we uit op besneeuwde bergtoppen. We doen groots inkopen in de supermarkt op de hoek, nu het nog kan. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Hf08bSHJDVM/XG1r5FsoTaI/AAAAAAAACeg/QDlKHBUBeAUNxENin32BuN1PKO91UjXJQCEwYBhgL/s1600/kirgiz11.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-Hf08bSHJDVM/XG1r5FsoTaI/AAAAAAAACeg/QDlKHBUBeAUNxENin32BuN1PKO91UjXJQCEwYBhgL/s200/kirgiz11.JPG" width="150" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
<strong>Dag 3 – Bishkek – Toktogul – 272 km. 6,5 uur (snelheid 41 km per uur gemiddeld). Logeren in een homestay Rahat Guesthouse</strong></div>
<div style="border-image: none;">
De auto die we hebben gehuurd via Travelland en nu gaan ophalen is een gigantische 4x4 Toyota Sequoia. Even wennen, het is een automaat, maar ook wennen aan de rijstijl van de Kirgiezen. Inhalen vlak langs je, geen richting aangeven, gewoon stoppen en wegrijden zonder te kijken; dat werk. Oh, ja en ‘minor detail’: we kunnen niets lezen hier, want het Cyrillische schrift is voor ons abracadabra. Gelukkig rijdt Marnix als eerste, de held! Eenmaal de stad uit en richting onze eerste bergen, wordt het al snel erg ‘chill’. De omgeving is nu al indrukwekkend. De eerste hoge pas over, de weidsheid, de hoogte, en dan zien we een knalgeel camperbusje met een knalgeel kenteken; Nederlanders! Ik schat ze ruim in de 70, en ze vertellen dat ze uit Nederland via o.a. Kazachstan hier heen zijn gereden. En wij maar denken dat wij iets heel stoers aan het doen zijn! </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Z42pPbcM7-E/XCTLkEu5v2I/AAAAAAAACdI/mXKbbtbJ8NoVIuzv6Fvevt__Of_WOzlegCEwYBhgL/s1600/kirgiz5.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-Z42pPbcM7-E/XCTLkEu5v2I/AAAAAAAACdI/mXKbbtbJ8NoVIuzv6Fvevt__Of_WOzlegCEwYBhgL/s320/kirgiz5.JPG" width="320" /></a></div>
De weg is bijzonder, want we zien kuddes paarden, schapen, een herder, eindeloze vlaktes, bergen, de eerste yurts, blauwe meertjes. En nog iets wat nu al grappig is, elk bord dat aangeeft dat er een steile weg volgt, zegt dat het percentage 12% is. De hele vakantie blijven we deze 12% borden zien. Zeker kwantumkorting gekregen? In Toktogul logeren we bij Rahat guesthouse waar oma met behulp van de vertaal app op haar telefoon ons wegwijs maakt. We lopen nog even naar de bazar en eten in een restaurantje waar we met heel veel moeite iets kunnen bestellen, omdat wij de kaart niet kunnen lezen en de serveerster ons niet snapt. We krijgen toch een minuscuul visje en sla (en brood uiteraard). Oh ja, en het is 35 graden….<br />
<br />
<strong>Dag 4 - Toktogul – Arslanbob – 310 km - 5 uur (62 km per uur gemiddeld) . Slapen in een homestay bij Ibragim en zijn familie via CBT (Community Based Tourism).</strong> <br />
“Welkom in Oezbekizstan” zegt mijn telefoon. We zijn er niet echt, maar schuren zo dicht langs de grens, dat we het buurland bijna kunnen aanraken. Deze tocht vandaag is niet zo heel spannend, want de weg is redelijk goed naar Arslanbob. Het wordt wel uitdagend ín dit kleine bergdorpje. Het paadje naar het huis van Ibragim is zo steil, dat we voor het eerst de 4x4 inzetten. Met zweet op de rug manoeuvreert Marnix ons naar deze <a href="http://cbtkyrgyzstan.kg/about-menu/about/" target="_blank">CBT-homestay</a> bij de oud-leraar Duits en zijn vrouw en kinderen en kleinkinderen. We lummelen wat in het dorp, koelen ons bier in de wilde rivier en eten bij Ibragim fantastische dumplings. Voor de tweede keer slapen we in twee aparte bedden. We schuiven ze maar naar elkaar toe. De haan schijnt in een donker hok gestopt te zijn, om hem te foppen en ons niet om 05:30 wakker te kraaien. Het harde bed van planken en dekens bevordert onze nachtrust niet. <br />
<br />
<strong>Dag 5 – Arslanbob – een wandeldagje</strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-vEkulH8L6AU/XCTLkS9J3KI/AAAAAAAACdE/osuteFqYFAUuKN5bt_enQGD5dLFGWrmZgCEwYBhgL/s1600/kirgiz6.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-vEkulH8L6AU/XCTLkS9J3KI/AAAAAAAACdE/osuteFqYFAUuKN5bt_enQGD5dLFGWrmZgCEwYBhgL/s320/kirgiz6.jpg" width="320" /></a></div>
Ibragim tekent op een papiertje de route naar de grote waterval. Het kan niet missen zegt hij, als je de bergen maar aan je rechterkant houdt. Maar na 5 minuten lopen snappen we het al niet meer en vragen we de weg aan zijn dorpsgenoten. Het pad gaat langs en soms door riviertjes met ijskoud water. Charmant steek ik deze over. Het is heet en we hebben uiteraard weer te weinig drinkwater meegenomen. Maar lang leve de Kirgiezen, want een familie in een oude Lada haalt ons in en even later zitten zij te picknicken en ontkomen wij er niet aan met hen te eten en te drinken. Eten in de vorm van watermeloenen. Wat een timing!! Met de jonge vrouw uit de familie ben ik in no-time Insta vrienden. Ze blijven foto’s maken van ons, lachen zich rot om/met ons en gaan dan over op de wodka! Weigeren is geen optie. Met de vier oude mannetjes van halverwege de zestig jaar uit de familie doen we de laatste supersteile klim naar de waterval omhoog. De vrouwen blijven beneden. Handig dat ik een Russische naam heb die de Kirgiezen makkelijk kunnen onthouden. “Mascha, Mascha go go!!” Met veel lawaai jutten ze me op naar boven. Als een tomaat zo rood kom ik aan op de top. Eén van de mannetjes, de met die korte pootjes en gouden tanden, slooft zich uit door ineens push-ups te doen! Zonder shirt aan.<br />
<br />
<strong>Dag 6 – Arslanbob – Kazarman – 228 km - 6:15 u. Slapen in een homestay via CBT</strong><br />
De weg staat bekend als een extreme uitdaging, dus we twijfelen of we ‘m gaan nemen. Hij is maar een paar maanden per jaar open, je hebt persé een 4x4 nodig, er zijn talloze haarspeldbochten, afgronden, er kunnen wegverschuivingen plaatsvinden, je gaat de <a href="https://www.google.com/search?q=Kaldama+Pass&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiNnvfdxcrgAhUrM-wKHektDKMQ_AUIDygC&biw=1680&bih=948" target="_blank">Kaldama Pass</a> over van meer dan 3000 meter. En je komt er geen hond tegen. Ibragim zegt: you have strong car. Dus we gaan. En ja, het is een avontuurlijke rit. Stalen zenuwen heb je hier wel nodig. De weg is slecht, maar we houden ons goed en verbazen ons over de variatie in het landschap. Hoe leg je uit dat een compleet leeg gebied waar bijna niemand woont, toch zo veel indruk maakt. En als er al iemand woont in een yurt, vraag je je af waarom in godsnaam hier je yurtje neerzetten, want ‘hier is toch helemaal niets’. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-c1h6HzUXN3w/XCTLloyNbJI/AAAAAAAACdI/oSMtC3YPA1kImC7BAubl0HIiWi2OjbL_ACEwYBhgL/s1600/kirgiz8.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-c1h6HzUXN3w/XCTLloyNbJI/AAAAAAAACdI/oSMtC3YPA1kImC7BAubl0HIiWi2OjbL_ACEwYBhgL/s320/kirgiz8.JPG" width="320" /></a></div>
We komen geen restaurantjes tegen, geen tankstations, niets. Lunch hebben we meegenomen, en langs de kant van de weg smeer ik het ronde brood met (van uit NL meegebrachte) sambal en wat lokale kaas. Na uren hobbelen komt Kazarman in zicht, in de winter volledig afgesloten.<br />
Kazarman is een dorp van niets, maar we gebruiken het ook echt alleen maar als tussenstop. In de homestay wordt uitgebreid voor ons gekookt, we liggen weer in twee aparte bedden. De wc is een hokje buiten. Er is ook een Deens gezin te logeren. Pap, mam en een 11-jarige jongen. Zij zijn komen fietsen uit Denemarken. Ik herhaal, zij zijn komen fietsen uit Denemarken! Ze kamperen meestal langs de kant van de weg. Respect, want met de auto hier reizen is al pittig.<br />
<br />
<strong>Dag 7 - Kazarman – Song-Kul-lake – 166 km 3 uur – Slapen in een yurt in een yurt kamp</strong><br />
Het <a href="https://www.google.com/search?safe=active&rls=com.microsoft%3Anl-NL&biw=1680&bih=948&tbm=isch&sa=1&ei=N2dtXNOhI8_1kwWTzLfwBg&q=song+kul&oq=song+kul&gs_l=img.3..0l2j0i30l2j0i5i30l5j0i8i30.148291.150063..151560...0.0..0.57.377.8......1....1..gws-wiz-img.......0i67j0i10.YYDTBKgTZuY" target="_blank">Song Kulmeer</a> ligt lekker hoog, op 3016 meter. De weg ernaar toe is natuurlijk weer eentje voor in de boeken. Een adres hebben we niet, maar rondom het enorme meer liggen verschillende yurt kampjes voor toeristen. Het kan niet missen, er is maar één weg. Onze eerste yurtovernachting! Voor Marnix is het een nieuwe ervaring. Het bed is duidelijk niet gemaakt voor zijn lange benen. Op de grond ligt een kleedje dat veel te klein is om de koude grasgrond helemaal te bedekken. We schuiven de bedden weer tegen elkaar aan en vragen extra dekens. Want we zijn op hoogte en het kon wel eens ijzig worden. Bij het meer is net een soort demonstratie gaande van Kirgizische sport/spellen; polo ter paard met een geitenkop als bal (of was het nou schaap). Het ziet er luguber uit. Ook touwtrekken is blijkbaar populair hier. De jongens en mannen op de paarden zien er mooi uit, robuuste koppen, met verweerde wangen van het klimaat. Het levert mooie plaatjes op.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Y0hv94-6i7s/XCTLjCRYLVI/AAAAAAAACdA/X3mlflZclxoXzpoLKGP0Eb7SFKGPGzpnwCPcBGAYYCw/s1600/kirgiz2.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-Y0hv94-6i7s/XCTLjCRYLVI/AAAAAAAACdA/X3mlflZclxoXzpoLKGP0Eb7SFKGPGzpnwCPcBGAYYCw/s320/kirgiz2.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Het meer nodigt ook uit om te mijmeren en de weidsheid van de omgeving te aanschouwen. De zonsondergang maakt het idyllische beeld compleet, zeker als er nog een enorme kudde schapen terugkomt naar ‘stal’. Er wordt voor ons gekookt, ondertussen stookt iemand in onze yurt het kacheltje op. De wc is een stuk verderop, een gat in de grond met wat planken, de badkamer is ook buiten, een houten paal met een bakje met een spiegel en wat druppels water om tanden te poetsen. Hier zijn doet ons beseffen hoe zwaar het leven is als je hier echt woont. Met niets in de omgeving, alleen de dieren, de yurt, de wind, en altijd die slechte wegen. En dan moet de winter nog beginnen….En ja, de nacht was koud, het bed keihard (planken met wat lappen) en om 05:25 moest ik plassen, dus naar buiten…een prachtige zonsopgang als beloning.<br />
<br />
<b>Dag 8 - Song Kul – Naryn, 144 km - slapen in homestay via CBT</b><br />
Geen lang rit vandaag, maar wel duizelingwekkend. Wij rijden hier onze persoonlijk record haarspeldbochten! Tientallen bochten achter elkaar een diep dal in. Ik blijf me erover verwonderen, dit landschap, en de mensen die er kunnen leven. Dan is daar Naryn, een stadje in het grote niets op 2000 meter. We melden ons bij het CBT om te vragen naar een slaapplaats. Een medewerker rijdt met ons mee om te weg te wijzen. We worden naar een oud communistische flatje gebracht waar een omaatje open doet. Ze heeft een appartementje leeg naast haar waar we kunnen verblijven, met een keukentje en een slaapkamer ..met twee losse bedden. Matrassen op de grond dus. We gaan maar even het stadje verkennen, maar dat is in 2 tellen wel gebeurd. Er is wel een supermarkt en we scharrelen wat eten bij elkaar, want de (enige) plaatselijke snackbar heeft alleen shoarma. <br />
<br />
<strong>Dag 9 - Naryn – Tash Rabat – 107 km, slapen in een yurt in een yurt camp</strong><br />
Tash Rabat is geen dorpje, althans, niet meer. Hier was vroegere een <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Tash_Rabat" target="_blank">karavanserai</a> en de overblijfselen daarvan zijn nu een toeristische attractie. Verwacht nu niet gelijk drommen met mensen, het blijft natuurlijk Kirgizië. We bezichtigen de ruïnes van wat ooit tijdens de glorietijden van de Zijderoute handel een opslag-en beschermingsfort vormde voor de reizende handelaren. Een groep van zo’n 15 familieleden slaat iets buiten de ruïnes een picknick op en nieuwsgierig lopen we langs hen. We worden uitgenodigd mee te eten en krijgen eerste rang aan het enorme picknickkleed. Oude mensen zitten hier eerste rij, hoe jonger hoe later je mag eten (en je dus alleen de restjes krijgt). Het in stukken gehakte schaap is nog over van gisteren, van het offerfeest. Ik krijg maar met moeite uitgelegd dat we geen vlees eten en kauw wat op een broodje. Het gesprek loopt niet zo soepel, want we delen geen gemeenschappelijk taal, maar er wordt wel keihard gelachen. Als de oudste man richting Marnix naar zijn keel wijst en er op klopt, weet ik hoe laat het is; hij moet mee gaan drinken. Ze zijn moslim, maar dit is het overblijfsel en slechte invloed van de Russische tijd. Hij wordt mee gesleept naar hun auto waar ‘ie uit vieze borrelglaasje heerlijke wodka mag drinken. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-u-Ozezl3AR8/XCTLjMcToLI/AAAAAAAACdI/8AiZTUHt5wUF4Ibdmv8lXj_nirYww9vuACEwYBhgL/s1600/kirgiz1.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-u-Ozezl3AR8/XCTLjMcToLI/AAAAAAAACdI/8AiZTUHt5wUF4Ibdmv8lXj_nirYww9vuACEwYBhgL/s320/kirgiz1.JPG" width="320" /></a></div>
Nadat we afscheid hebben genomen, maken we een wandeling door het rivierdal en komen uiteraard weer niemand tegen. Terug in het yurt kampje voetballen we nog met de twee zonen, maar óf het ligt aan onze leeftijd, óf aan de hoogte, maar we hijgen als twee oude steppe-merries. <br />
<br />
<strong>Dag 10 - Tash Rabat – Naryn, via de Chinese grens, de Torugart Pass, slapen in zelfde homestay</strong><br />
<div style="border-image: none;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-wZKG7NheHGc/XG1pfkajNCI/AAAAAAAACeM/yzjCPLufRoEa-q9NSKN9HVRB4ODbMC2XwCEwYBhgL/s1600/kirgiz14.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="688" data-original-width="1041" height="211" src="https://3.bp.blogspot.com/-wZKG7NheHGc/XG1pfkajNCI/AAAAAAAACeM/yzjCPLufRoEa-q9NSKN9HVRB4ODbMC2XwCEwYBhgL/s320/kirgiz14.jpg" width="320" /></a>Terug naar Naryn via dezelfde weg zou logisch zijn, maar.... wij kiezen ervoor een uitgebreide omweg te nemen die ons bijna China in leidt en waar Google Maps het spoor compleet bijster is. De weg naar de befaamde <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Torugartpas" target="_blank">Torugart Pass</a> richting de Chinese grens staat vol met vrachtverkeer. Wij willen China echt niet in, maar het weggetje lángs de grens vinden we pas na heel veel zoeken. Vervolgens rijden we dik twee uur langs prikkeldraad, drie rijen dik. Ook hier komt de 4x4 weer van pas, want de weg is eigenlijk een droge rivierbedding die je soms wel ziet en soms niet. We rijden dus op gevoel, en dat is best spannend, want we komen niemand tegen! Heel soms in de verste verte een yurt en met wat geluk een groepje paarden, maar verder is het compleet leeg. Op een gegeven moment beginnen we ‘m wel een beetje te knijpen, want rijden we eigenlijk wel goed? We kunnen ons niet oriënteren op de omgeving, op bergkammen of de stand van zon (een scouting-verleden zou nu wel handig zijn geweest). En zit er niets anders op dan te blijven rijden waar wij denken dat de weg is. Er lijkt geen einde aan te komen, en als we dan eindelijk, na nog meer bochten, hobbels, stenen, modder en verre uitzichten eindelijk weer in de buurt van Naryn komen zijn we vooral toch wel trots dat we dit rondje extra toch maar weer geflikt hebben. <br />
<b><br /></b>
<b>Dag 11 - Naryn - Tamga (Issuk Kul Lake) </b><br />
Ook vandaag hebben we weer de keuze, een onmogelijk pas met zware beproevingen, of toch maar buiten om en wat relaxter rijden. Marnix wil de moeilijke weg, ik de makkelijkere. Het wordt het laatste. Het is tenslotte ook vakantie. Maar denk nou niet dat het nu ineens geen gehobbel meer is, het blijft wel Kirgizië We laten na een tijdje de bergen achter ons en rijden naar beneden, naar het grote Issik Kul meer en dan is daar het strand. En het lijkt echt op een kustlijn, met zand en mensen die zonnebaden. En heel veel (vergane glorie) hotels. We moeten maar liefst 20 cent betalen voor het parkeren aan twee parkeerwachters van een jaar of zes. Logeren doen we in Tamga, bij <a href="https://www.google.com/maps/uv?hl=nl&pb=!1s0x38859512dfceb141:0xb0b91954d53687af!2m22!2m2!1i80!2i80!3m1!2i20!16m16!1b1!2m2!1m1!1e1!2m2!1m1!1e3!2m2!1m1!1e5!2m2!1m1!1e4!2m2!1m1!1e6!3m1!7e115!4shttps://www.booking.com/hotel/kg/tamga-guesthouse.html?aid%3D1213432;label%3Dseogooglelocal-link-imagesaow-hotel-2482898_grp-2_gendate-20190110;utm_source%3Dseogooglelocal;utm_medium%3Dphoto;utm_term%3Dhotel-2482898_photo-103246821!5stamga+guesthouse+-+Google+zoeken&imagekey=!1e1!2shttp://bstatic.com/xdata/w/hotel/840x460_watermarked_standard_bluecom/Ul7tg0302GsstSyEkTHIcw576Ab2Ib_DUFAjGoFvWl5Zvg54q6V4yJjxyoeKQiY8PX9Qcc8BgfkciAkWxzIr8MKOTJ7uuzYiPW8cMVeRDSyr6C8dC4Z9qnxIp2j0pRHy.jpg&sa=X&ved=2ahUKEwjUxaOfnc_gAhUQ2qQKHZ0yBBoQoiowCnoECAUQBg" target="_blank">Tamga Guesthouse</a>. We willen eigenlijk nog de bergen in, en de eigenaresse vertel in haar beste Russisch dat we daar echt prachtige uitzichten gaan zien, maar als we onderweg zijn regent het zo hard en de weg is zo steil, dat we alleen de <a href="https://www.google.com/search?tbm=isch&q=barskoon&chips=q:barskoon,online_chips:barskoon+waterfall&sa=X&ved=0ahUKEwioxtjkmubgAhVKJ1AKHWx4AlkQ4lYILCgE&biw=1536&bih=738&dpr=0.89" target="_blank">waterval van Barskoon</a> beklimmen en dan omkeren. Morgen weer een dag. We slapen als roosjes in onze twee aparte bedden na een heerlijk diner in het guesthouse.<br />
WORDT VERVOLGD!</div>
<br /></div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0Kirgistan41.20438 74.76609800000005635.0922195 64.438949500000064 47.3165405 85.093246500000049tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-71212498799618122242018-08-13T15:58:00.000+02:002019-08-16T15:00:59.426+02:00Deel 2, Kirgizie en Kazachstan, the road trip continues..<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<b>Dag 12 van Tamga naar Karakol 90 km</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-XGLJO5sTurk/XVafLTRTpJI/AAAAAAAACjY/pLg4OK_Hi0UxgodmaAM4YdeLMwQK0m8agCEwYBhgL/s1600/kirgizA.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-XGLJO5sTurk/XVafLTRTpJI/AAAAAAAACjY/pLg4OK_Hi0UxgodmaAM4YdeLMwQK0m8agCEwYBhgL/s320/kirgizA.JPG" width="320" /></a>Okay, we doen wat we ons zelf beloofd hebben, de bergen in. Vandaag is het veel beter weer en we hebben goede energie. Dag waterval van Barskoon, we rijden je nu voorbij hoger de bergen in. Hoewel we inmiddels wel wat gewend zijn, is deze weg weer onbeschrijfelijk. Steil, smal, enorme scherpe bochten. Er staat dan ook een groot bord aan het begin met "<i>Warning! Danger! Unpaved road ahead, reduce speed. Extreme conditions of cold, snow, mud, rock slides, avalanches. No assistance available." </i>Okay *slik* Dit is de A364 naar Kara-Say, een weg waarvan alle gidsen zeggen dat deze echt niet te nemen is. Onze autoverhuurder raadde de weg ook af. Gelukkig is het beginstuk nog wel-te-doen-soort-van. Het hoogste punt waar wij aan voorbij komen is de Barskoon Pass, op 3819 meter. En hoewel de zon schijnt, is het buiten ijskoud!! Omgeven door besneeuwde toppen, een blauw meer. Bittere wind. En dan in de verste weer een yurt, een herder op een paard. Hoe verzinnen ze het toch om hier te gaan wonen. We besluiten om te keren, sturen de 4x4 weer naar beneden. Staan een paar doodsangstjes uit en komen even bij een wilde rivier. En dan hop, door naar de <a href="https://www.google.com/search?tbm=isch&q=seven+bulls&chips=q:seven+bulls,online_chips:jety+oguz&sa=X&ved=0ahUKEwiY86-1pubgAhUJPFAKHXRZD_kQ4lYILygH&biw=1536&bih=738&dpr=0.89" target="_blank">Seven Bulls</a>, een roodgekleurde rotsformatie die uit zeven grote bulten bestaan. Bijzonder plekje en ook een prima lunchplek. Vanaf hier is het niet ver meer naar Karakol, een provinciaal stadje. Hier logeren we bij een Nederlander die samen met zijn Kirgizische vrouw het heerlijke Riverside <a href="https://www.guesthouse-karakol.com/home-nl" target="_blank">guesthouse</a> runt. In Karakol stikt het van de toeristen die vanuit hier treks en hikes doen in de bergen rondom Karakol. Ook zijn er 'overlanders', mensen die reizen vanuit Europa in stoere voertuigen. Het centrum heeft veel terrasjes en hippe koffietentjes zoals Karakol Coffee. Eten bij Lovely Pizza was trouwens niet echt zo 'lovely'. </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div style="border-image: none;">
<b>Dag 13 van Karakol naar Jyrgalan 61 km, uurtje</b></div>
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Fds8FfLVQbE/XG1r5OqZ2xI/AAAAAAAACeo/t0KP47dPmHY-yeMsRchKmkeLDcMSIGHPgCPcBGAYYCw/s1600/kirgiz12.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="238" src="https://4.bp.blogspot.com/-Fds8FfLVQbE/XG1r5OqZ2xI/AAAAAAAACeo/t0KP47dPmHY-yeMsRchKmkeLDcMSIGHPgCPcBGAYYCw/s320/kirgiz12.JPG" width="320" /></a>André, de eigenaar, geeft ons en goede start met een fijn ontbijt en maant ons te haasten. Het is immers veemarkt vandaag in Karakol. Een van de grootste in de regio, met honderden paarden, koeien, schapen. Hoewel we beter al om 05:00 er hadden kunnen zijn, is er ook rond 8 uur nog volop bedrijvigheid. We vallen wel op. De Kirgiziërs zijn niet zo spraakzaam en leggen verlegen contact. Ik ben dol op markten, zeker zoals deze met mekkerende geiten en loeiende koeien. We rijden weer verder, naar Jyrgalan. Een dorpje van niks, tegen de grens met Kazachstan aan. Maar met <a href="https://jyrgalan.com/tours/trekking-tours/" target="_blank">goede marketing</a>. Wij zijn volgens mij de enige toeristen in het dorp vandaag. Prachtig wandelen hier langs de rivier, over ruig terrein, waar we alleen een jonge herder met paard en kudde schapen tegenkomen. En een prachtig oud vrouwtje met wie ik een wonderlijk 'gesprek' heb over sieraden en rimpels :-) Eten doen we weer in de homestay (er zijn geen restaurants in dit dorp) en uiteraard hebben we weer twee aparte bedjes. </div>
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div style="border-image: none;">
<strong>Dag 14 Van Jyrgalan naar Kazachstan, naar Saty, 180 km</strong></div>
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-e7T-UJHw20w/XVafL3LoGcI/AAAAAAAACjI/tSsJnVFOvZIVqlWgB18htcThGjEyn6XDACLcBGAs/s1600/kirgizB.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-e7T-UJHw20w/XVafL3LoGcI/AAAAAAAACjI/tSsJnVFOvZIVqlWgB18htcThGjEyn6XDACLcBGAs/s320/kirgizB.JPG" width="320" /></a>We gaan gewoon de grens over! Nou ja, helemaal gewoon ging dat niet, want de weg naar de grens, naar Karkara, die toch een goede weg zou moeten zijn, is hobbelig, stenig, rotsig en steil. Maar dan doemt de grens toch echt op en komen we eigenlijk heel soepel in Kazachstan aan. Stempeltje, controle van de auto, grappen over voetbal, het standaard verhaal. Maar geen corruptie of andere impertinente vragen. En wat zo gek is, Kazachstan is meteen heel vlak, ruim, leeg. In het eerste beste stadje gaan we op zoek naar een bank voor nieuw geld en rijden we verder richting Saty. Na inchecken in de homestay gaan we op pad gaan richting het <a href="https://www.google.com/search?q=lake+kaindy&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiJ8tTV3PXjAhVF6KQKHSZACZYQ_AUIECgB&biw=1680&bih=928" target="_blank">Lake Kaindy</a>. Deze weg overtreft alle wegen tot nu toe! Dit vereist stuurmanskunsten die je in Nederland niet eens kan oefenen! Door water, 14% omhoog, schuin over rotsen. Tuurlijk, doen we! Lake Kaindy is zo bijzonder, want door <a href="https://1.bp.blogspot.com/-JNjvvHdRVyU/XVajjotntnI/AAAAAAAACjs/42NQrYEcVFIFuX-p496r34FOmEnLpy3kwCEwYBhgL/s1600/KrgizG.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-JNjvvHdRVyU/XVajjotntnI/AAAAAAAACjs/42NQrYEcVFIFuX-p496r34FOmEnLpy3kwCEwYBhgL/s320/KrgizG.JPG" width="320" /></a>een aardverschuiving is een meer ontstaan waar de bomen nog in staan. Door de hoogte en het schone water rotten de stammen niet en geeft het een heel mysterieus sfeertje. Terug in de homestay dollen we wat met de dochter van de eigenaresse, krijgen we weer (teveel eten) en...slapen we in één bed! <br /><br /><strong>Dag 15</strong> <strong>Via Caryn Canyon naar Almaty, 282 km, 4,5 uur</strong>Bizar! Ik mis één schoen. We moesten de schoenen onder het afdakje laten staan, en nu is er eentje weg. De hond heeft het gedaan, zegt de eigenaresse. Mijn goede bergschoen! Gelukkig heb ik nog gympies. We maken een kleine detour via de <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Charyn_National_Park" target="_blank">Caryn Canyon</a>, waar we het toch niet aandurven om met onze auto ook echt IN te rijden (de weg gaat loodrecht de kloof in!), ik wil liever lopen. Ook dat is doodeng naar beneden om mijn griploze sneakers. Deze canyon is vergelijkbaar met de Grand Canyon, alleen is het hier niet vol met toeristen. Maar met de rode en oranje kleuren, de grootte; het is net zo indrukwekkend. Fotogeniek ook! Totally Instragrammable :-) En na dit bezoekje crossen we naar Almaty (of Alma-Ata), met ruim 1,8 miljoen inwoners de grootste stad in het land (de hoofdstad van Kazachstan is trouwens Astana, maar die naam is in 2019 ineens veranderd in Nur-Sultan, vernoemd naar de afgetreden president). We logeren in een Airbnb, in een oud-flatgebouw, maar het is er binnen modern, er is Netflix en een mega shopping-mall nabij. We eten in een Koreaans waar heel veel paardenvlees op het menu staat....<br /></div>
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<br /></div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div style="border-image: none;">
<strong>Dag 16 Almaty</strong></div>
</div>
<div style="clear: both; text-align: left;">
<div style="border-image: none;">
Een dagje city sightseeing. Echt mooi is deze stad niet. Ooit horende bij de Sovjet-Unie zijn de gebouwen uit die tijd lomp en beetje grauw. Het is zoeken naar een beetje historie. <a href="https://1.bp.blogspot.com/-KikMYM3n9Gg/XVajjZIPLSI/AAAAAAAACjo/Uopz8VbG7G07FC6O5CLUnjNClkYhR0_OwCEwYBhgL/s1600/KirgizF.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-KikMYM3n9Gg/XVajjZIPLSI/AAAAAAAACjo/Uopz8VbG7G07FC6O5CLUnjNClkYhR0_OwCEwYBhgL/s320/KirgizF.JPG" width="240" /></a></div>
Winkelen kan bij Mango en alle andere bekende merkenwinkels. De markt is wel weer wat interessanter, met heel veel zuivel producten, en heel veel (paarden)vlees. <br />
Ook willen we de grote moskee nog bezoeken, maar daar mogen we als ongelovigen niet in. Helaas! <br /><br /><strong>Dag 17 Almaty - Bishkek, 235 km </strong>De route naar Bishkek is eigenlijk een beetje saai. Geen noemenswaardigheden. Enige dat erg vreemd is, dat we bij de grens apart worden gezet. Ik moet de auto uit en me scharen bij de locals die te voet de grens oversteken. Marnix blijft bij de auto. Beetje gek dat we elkaar een tijdje niet zien (en ik best ver moet lopen). We zijn ook wel weer blij in Kirgizië te zijn. We logeren in een groot huis met tuin (waar we maar een nacht blijven, want wéér aparte bedden kan ik echt niet aan, dus verkassen we de volgende dag alweer.) <br /><br /><strong>Dag 18 t/m 21 Bishkek en omgeving<br /></strong>Zolang we de huurauto nog hebben, profiteren we ervan, dus crossen we naar <a href="https://www.google.com/search?q=ala+archa+national+park&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi57p3y6fXjAhUSalAKHWwSDkkQ_AUIECgB&biw=1680&bih=928" target="_blank">Ala Archa National</a> Park ongeveer 40 km ten zuiden van de Bishkek. Heerlijk dagje hiken in de natuur, onze laatste! Tot aan de Broken Heart Rock gaan we. Helemaal naar de de waterval vinden we net te ver. Bovendien moet de auto retour vandaag. Toch een beetje spannend, want hopelijk geen problemen achteraf. Zo hebben we niet gezegd dat we in Kazachstan zijn geweest. Wel melden we de problemen met de auto, want de achterklep ging bv niet meer open (heel onhandig met onze bagage). De verhuurder rekent nog wel wat geld voor het (laten) schoonmaken van de auto - de auto ziet er ook écht niet uit, vol klonten aarde, modder, stof. Een taxi haalt ons op bij de verhuurder en rijdt ons naar de markt. De chauffeur vindt het geweldig ons in zijn auto te hebben en doet stoer door alle hoofdsteden op te noemen van landen die wij zeggen. We gaan naar dezelfde markt die we in het begin van onze reis ook hebben bezocht. Gek, hoe anders je er nu rondloopt. Veel relaxter, we snappen het nu meer en het is nu niet meer vreemd of spannend. <a href="https://1.bp.blogspot.com/-3cdm3O4v75U/XVafKgg0FSI/AAAAAAAACjQ/W0bAZnvBKSAiTGcY-ZnoZ59zRGw4_wzXwCEwYBhgL/s1600/KirgizD.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1311" height="320" src="https://1.bp.blogspot.com/-3cdm3O4v75U/XVafKgg0FSI/AAAAAAAACjQ/W0bAZnvBKSAiTGcY-ZnoZ59zRGw4_wzXwCEwYBhgL/s320/KirgizD.jpg" width="262" /></a>In Kirgizië vieren ze op 31 augustus Independence Day. De reden waarom we alweer terug zijn in de stad, omdat we de festiviteiten niet willen missen. Het grote plein, <a href="https://www.google.com/search?q=ala+too+square&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjl9e3j7fXjAhVJalAKHdZRAUcQ_AUIECgB&biw=1680&bih=928" target="_blank">Ala-Too Square</a>, is het toneel van parades, optredens en heel veel mensen die het willen meemaken. Het doet erg aandoenlijk aan. Gezinnen, kids met ballonnen. Een enorm podium, met nationale muzikale sterren. Maar hoewel het groots is opgetuigd, zijn de mensen wel serieus en is er niet echt sprake van feestvreugde. En dan onze laatste dag, we shoppen nog wat souvenirs, luieren bij het zwembadje bij ons hotel. En dan is het klaar. Een taxi brengt ons naar het vliegveld. De weg er naar toe is zwaar beveiligd, maar dat komt door de aankomende <a href="https://www.google.com/search?q=world+nomad+games&safe=active&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwi0mtGh8fXjAhVGIlAKHbtpBCYQ_AUIECgB&biw=1680&bih=928" target="_blank">World Nomad Games</a>, die we helaas mislopen. Dag Kirgizië, je was geweldig! Wat een roadtrip! Wat een intensieve reis! het landschap, de wegen, de mensen. Echt een 1000% aanrader! En Mighty Marnix, je was weer het allerfijnste gezelschap! </div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-78368536115679277202017-12-21T14:26:00.000+01:002019-03-03T16:55:41.564+01:00The Gambia; kerst en kokosnoten<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-fG3nhpYIJm4/W08zqdLRnwI/AAAAAAAACZk/LOOnV8cd0nAt7OAWvBy3H8sgO3Va5xn8gCEwYBhgL/s1600/IMG_8640.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://4.bp.blogspot.com/-fG3nhpYIJm4/W08zqdLRnwI/AAAAAAAACZk/LOOnV8cd0nAt7OAWvBy3H8sgO3Va5xn8gCEwYBhgL/s1600/IMG_8640.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://4.bp.blogspot.com/-fG3nhpYIJm4/W08zqdLRnwI/AAAAAAAACZk/LOOnV8cd0nAt7OAWvBy3H8sgO3Va5xn8gCEwYBhgL/s200/IMG_8640.JPG" width="150" /></a></div>
<span style="font-family: "calibri";"><strong>Een kort verslag deze keer; een weekje Gambia met kerst. Omdat het kan, het er warm is, het maar 6 uur vliegen is, én maar een uurtje tijdverschil. Met wel het ‘Afrikagevoel’. Mits je weggaat van het resort (Senegambia Beach) aan het strand.</strong></span><br />
<div style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "calibri";">En dat hebben we natuurlijk gedaan! We regelen een chauffeur, Lamin, en hij neemt ons en een vriend van hem<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>een paar dagen het binnenland in. Vanuit een terreinwagen zien we het Gambiaanse platteland, soms nog rieten hutjes. We steken de grote rivier over met een overbeladen veerpont. Lamin maakt van de gelegenheid gebruik om door het dorp te gaan waar zijn familie woont. <span style="font-family: "calibri";"></span></span></div>
<span style="font-family: "calibri";"></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "calibri";"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-8Neb9rW2oys/W086CHLxboI/AAAAAAAACaU/BMs0ibuJW2g_4RLRZhCKkO3CWC2QK2BuACPcBGAYYCw/s1600/strand.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="967" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-8Neb9rW2oys/W086CHLxboI/AAAAAAAACaU/BMs0ibuJW2g_4RLRZhCKkO3CWC2QK2BuACPcBGAYYCw/s200/strand.jpg" width="120" /></a></span></div>
<span style="font-family: "calibri";"> </span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: calibri;"> De kleuren, de geuren! Ook bezoeken we het vissersdorp Tanji (met een heel andere geur :-), de markt in Banjul en maken lange strandwandelingen. Een echt kerstgevoel hadden we niet, een vakantiegevoel des te meer.</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "calibri";"><br />
</span></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: "calibri";">Gambia, het wordt niet voor niets de <strong><em>‘Smiling coast of Africa’</em></strong> genoend. Wat een joviale en humorvolle mensen! Heerlijk vakantieland en als je toch wat avontuur wilt, dan ligt dan allemaal voor het oprapen op een paar uur rijden van je paradijsje aan de kust. GO Gambia! </span></div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0Gambia13.443182 -15.31013899999993611.466557 -17.891925999999934 15.419807 -12.728351999999935tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-15605399938772763192017-10-20T12:56:00.000+02:002018-02-01T14:25:38.373+01:00Zeven redenen om naar Jordanië te gaan <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "calibri";">“Typical Jordan
engineering! Welcome to my country!” <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Deze woorden spreekt de eigenaar van het <a href="http://blackirishotel.com/" target="_blank">hotel</a>
uit als wij ons ’s avonds melden bij de receptie. We moeten er van bijkomen;
onze rit in de huurauto in het stikdonker van het vliegveld naar de stad
Madaba. We vonden het spannend, vooral omdat er ontzettend veel onverwachte hoge
snelheidsheuvels op de weg liggen die je echt niet zag aankomen, er tot twee
keer toe iemand <i style="mso-bidi-font-style: normal;">achteruit</i> reed op de
‘snelweg’ en er een hond overstak. Of was het toch een babykameel. Had gekund,
want de volgende dag zien we dat we in een grote rotsige zandbak zijn beland.
Welcome to Jordan! <br /><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><br />Het eten</b><br />
</span></span></b><br />
<div style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div style="border-image: none;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri";"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-dwjQbFc-Hgk/Wms5X4iG72I/AAAAAAAACSc/vJWIBR5-IrwQ1b4710gaoyz74TaObWRowCEwYBhgL/s1600/FullSizeRender.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1012" data-original-width="1280" height="158" src="https://1.bp.blogspot.com/-dwjQbFc-Hgk/Wms5X4iG72I/AAAAAAAACSc/vJWIBR5-IrwQ1b4710gaoyz74TaObWRowCEwYBhgL/s200/FullSizeRender.JPG" width="200" /></a></span></div>
<span style="font-family: "calibri";">De eerste reden om naar Jordanië te gaan; het eten. Onze kennismaking met de Jordanese
keuken begint goed, want in <a href="http://www.haretjdoudna.com/menu.html" target="_blank">Haret Jdoudna</a> restaurant staat er wijn op de kaart. Eigen wijn,
dus in Jordanië geproduceerd en hij is nog best lekker ook! En we bestellen
teveel overheerlijke gerechten, waarvan we niet kunnen ophouden met eten; hummus,
baba ganoush, fattoush, falafel, het verse brood met za’tarkruiden, baklava. En
het houdt de rest van de week ook niet op. Kun je 6 kilo aankomen in zes
dagen…..?<br /><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><br />Cultureel en
historische bezienswaardigheden</b><br />
We rijden via <a href="https://www.google.nl/search?rls=com.microsoft:nl-NL&dcr=0&tbm=isch&q=mount+nebo&backchip=online_chips:nebo+jordan&chips=q:mount+nebo&sa=X&ved=0ahUKEwiW4cjQusDYAhXHh7QKHds3DgAQ3VYIJCgA&biw=1680&bih=948&dpr=1" target="_blank">Mount Nebo</a> naar de Dode Zee. Mount Nebo is de plek waar Mozes, volgens
de Bijbel (Deuteronomium 34:1), voor hij stierf op de leeftijd van 120 jaar,
uitkeek over het Beloofde Land, nadat hij zijn volk veertig jaar lang door de
wildernis had geleid. </span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-7RRJqesodLw/Wms2YvxbITI/AAAAAAAACRY/_NkZtdt8t9IBlZgPwshe9BNv-kJl3RusQCEwYBhgL/s1600/IMG_0205.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-7RRJqesodLw/Wms2YvxbITI/AAAAAAAACRY/_NkZtdt8t9IBlZgPwshe9BNv-kJl3RusQCEwYBhgL/s200/IMG_0205.JPG" width="200" /></a></span></span></span></div>
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";">
Ik ben niet gelovig, maar voel wel de enorme historische
waarde van het gebied. Op berg Nebo kijken we in de verte uit op Jericho,
Hebron, Jeruzalem. Daar ligt ook een deel van onze cultuur. Reden nummer twee
dus; cultureel en historische bezienswaardigheden. <br /><br /><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Drijvend zwemmen<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-6NcQcBVtxR4/Wms4dCEelNI/AAAAAAAACRw/sev4WwI0O6c82WoK1w18J9CCdCEu4-MuACLcBGAs/s1600/IMG_1080.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-6NcQcBVtxR4/Wms4dCEelNI/AAAAAAAACRw/sev4WwI0O6c82WoK1w18J9CCdCEu4-MuACLcBGAs/s200/IMG_1080.JPG" width="200" /></a></b></span></span></span></b></span></span></span></span><br />
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";">
De Dode Zee is het laagste punt ter wereld, zo’n 395 meter onder zeeniveau. We
hebben geen zin om voor veel geld in een duur hotel te verblijven, dus gaan we
naar een <a href="https://www.google.nl/search?rls=com.microsoft%3Anl-NL&dcr=0&biw=1680&bih=948&ei=gl1TWvrVKIbLwQLNrai4BA&q=amman+beach+resort+dead+sea&oq=amman+beach&gs_l=psy-ab.1.1.0l3j0i67k1j0i22i30k1l6.27366.28939.0.31222.11.10.0.1.1.0.103.763.8j1.9.0....0...1c.1.64.psy-ab..1.10.779...0i131k1.0.j1O0kzNnI5Y" target="_blank">public beach</a>. Je kunt namelijk niet zomaar overal de Dode Zee in
plonsen, want de kustlijn is rotsachtig en steil. En dus bijna onmogelijk om in
het water te komen. Bij de hotels, en die paar public beaches zijn strandjes
gemaakt en zoetwaterdouches. Het drijven en dobberen in het extreem zoute water
is echt heel leuk én heel raar. Je kunt zelfs op de buik dobberen! Na 20
minuten begint de huid te kriebelen en moeten we echt zoet water in; de douche en
het zwembad. </span></span></span></div>
</div>
<br />
<div style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-B5FMHv548gY/Wms2Z42xg4I/AAAAAAAACRo/n-ouGSOuGbUCQzd0qTVcBOsxd9zssh0YwCEwYBhgL/s1600/IMG_0210.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="720" data-original-width="960" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-B5FMHv548gY/Wms2Z42xg4I/AAAAAAAACRo/n-ouGSOuGbUCQzd0qTVcBOsxd9zssh0YwCEwYBhgL/s200/IMG_0210.JPG" width="200" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
<span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Petra<br />
</b>We rijden diezelfde dag door naar Petra. De afstanden zijn niet heel groot
in Jordanië en in de namiddag komen we aan. Ik hoopte nog ‘Petra by night’ te
kunnen doen, maar dat is niet vandaag, dus we gaan (weer) lekker uiteten en
zorgen dat we topfit zijn voor morgen. <br /><span style="font-family: "calibri";">Het is te doen, </span><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Petra_(historische_stad)"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">Petra</span></a><span style="font-family: "calibri";"> in één
dag, maar reken wel op een lange, zware dag. Al vroeg lopen we naar dit
wereldwonder. Het duurt even voordat je er écht bent, na de toegangskassa is
het eerst een vlak stuk lopen. Je kunt dit ook per paardje doen, het aanbod is
enorm. Iemand vertelde dat er voorheen zo’n 5000 bezoekers per dag kwamen, nu
zo’n 1000. Dat is vanwege de onrust in de regio, waar Jordanië ook last van heeft.
</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-veIRC45p0BU/Wms4dY4AM_I/AAAAAAAACSQ/0fjkIO3YzgYIS8_IPdFtWQqxCWSoY1JdwCEwYBhgL/s1600/IMG_1212.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="960" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-veIRC45p0BU/Wms4dY4AM_I/AAAAAAAACSQ/0fjkIO3YzgYIS8_IPdFtWQqxCWSoY1JdwCEwYBhgL/s200/IMG_1212.JPG" width="150" /></a></span></span></div>
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";">Dan na 25 minuten doemt de smalle <a href="http://www.rmo.nl/tentoonstellingen/archief/petra-wonder-in-de-woestijn/mooiste-locaties-in-petra/siq,-de-toegangsweg" target="_blank">kloof</a> op met de reusachtig hoge wanden in de
rode kleuren. Hij is 1,5 km lang en tot 200 m diep en op de smalste plaats
slechts 2 m breed. Aan het einde van de kloof is daar dan de Schatkamer. Deze
ken je vast wel van de foto’s. Het is indrukwekkend en bijzonder en bizar
tegelijk. Na dit wonder kun je de rest van de dag ‘los’ in het gehele gebied
van Petra, met nog talloze andere overblijfselen van deze stad, zoals het
theater, graftomben, offerplaatsen etc. <a href="https://4.bp.blogspot.com/-Gyv7Bw1aJAY/Wms4c4AHypI/AAAAAAAACSI/wKT6Ml8jAIUhUlaJRQYFH3lZV9vebvlKACEwYBhgL/s1600/IMG_1206.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-Gyv7Bw1aJAY/Wms4c4AHypI/AAAAAAAACSI/wKT6Ml8jAIUhUlaJRQYFH3lZV9vebvlKACEwYBhgL/s200/IMG_1206.JPG" width="200" /></a></span></span><br />
<div style="border-image: none;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";">Wij gaan naar het Klooster, bovenop een
berg, wat een pittige klim is, maar wat ook waanzinnige plaatjes oplevert. Lang
leve de selfiestick. Onderweg worden we aangemoedigd door lokale verkopers die
water of sinaasappelsap verkopen: “Take a break, take a Kitkat”. Voor het
donker wordt verlaten we Petra en strompelen we terug naar ons hotel. Wat een
dag! <br /><br /><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Rode Zee<br />
</b>Marnix heeft goede ervaringen met snorkelen in de Rode Zee, aan de
Egyptische kant, dus we gaan voor een snorkeltripje in Akaba, helemaal in het
zuiden. Misschien is het omdat we net uit één van de zeven<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Wereldwonderen<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>komen, maar Akaba is ons iets te druk en
toeristisch. Het snorkelen valt ook tegen, ik heb mooier koraal gezien en het
water is ook een beetje fris, maar het is wel weer een toffe ervaring. De
bootjongens, 5<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>stuks, verzorgen ons (4
toeristen) heel goed met lekker eten en zelfs dansjes en liedjes. Dat wij ook
mee moeten dansen, vind ik dan weer wel heel leuk, maar Marnix schikt zich snel
in de rol van fotograaf </span><span style="mso-char-type: symbol; mso-symbol-font-family: Wingdings;"><span style="font-family: "wingdings"; mso-ascii-font-family: Calibri; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-char-type: symbol; mso-hansi-font-family: Calibri; mso-hansi-theme-font: minor-latin; mso-symbol-font-family: Wingdings;">J</span></span><span style="font-family: "calibri";">.
<br /><br /><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Woestijn Wadi Rum<br />
</b>Chillen op het strand is <span style="mso-spacerun: yes;"> </span>er niet
bij, want we worden de volgende dag om half 10 verwacht in het dorpje Wadi Rum.
Daar laten we de huurauto staan en stappen we voor twee dagen in een open jeep,
de woestijn in. We hebben dit geregeld via <a href="http://www.rumstars.com/" target="_blank">Rum Stars Camp</a>. Dit is het gedeelte van de vakantie waar ik het meeste naar heb
uitgekeken. En ze stelt niet teleur; de warme rode, oranje en gele kleuren, de extreme rotsformaties, de dramatische zonsondergang, de
overvloedige sterrenhemel ’s avonds in het kamp (met vallende ster), het brengt mij echt terug op aarde en het geeft
me een besef van nietigheid als klein mensje in deze surrealistische ruimte. Hier voel ik me ook zo ver van Nederland en alles wat wij kennen aan stress en drukte. En als we aan een bedoeïen vragen wat hij zou doen
als hij verdwaalde, waar hij dan bijvoorbeeld water zou gaan vinden zegt hij
doodleuk: “You die here”. Duidelijk. </span></span></span></span></span></div>
</div>
</div>
<div style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-lnuQSLyokSE/Wms1q7jSPuI/AAAAAAAACQo/0lNcMvfxlNwwnP5eQ8Dm-3-6Yh9ADjWHQCEwYBhgL/s1600/IMG_6967.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="348" data-original-width="1600" height="138" src="https://2.bp.blogspot.com/-lnuQSLyokSE/Wms1q7jSPuI/AAAAAAAACQo/0lNcMvfxlNwwnP5eQ8Dm-3-6Yh9ADjWHQCEwYBhgL/s640/IMG_6967.JPG" width="640" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><br /><span style="font-family: "calibri";">Er is een mooie route terug naar het noorden en we zijn
getipt over een engszins goedkoop luxe hotel aan de Dode Zee voor nog wat
chillen en relaxen. Helaas is de prijs inmiddels gigantisch gestegen en gaan we op zoek
naar een <a href="http://www.ramadaresortdeadsea.com/" target="_blank">goedkoper alternatief</a>. Ze zijn hier streng met het meenemen van eigen
drinken en eten en de tassen gaan bij de entree door de scanner. De fles wijn
die we accijnsvrij in Akaba hebben gekocht laten we dus maar in de auto. Dat
zal in de kokende zon wel glühwein worden…We dompelen nog een keer in het extreem zoute water en in het heerlijke zwembad. We hebben tenslotte vakantie hahahah. <br /><br /><span style="font-family: "calibri";"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;">Landschap</b><br />
Onze laatste dag klimmen we naar het Panoramic Complex. Vanaf daar zie je in de
verte de Dode Zee liggen en is er een klein museum. We nemen haarspeldbochten
van zo’n 15% . </span></span></span></span></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-hVNzjC6Jq0g/Wms4djuvKFI/AAAAAAAACSA/l_BA8KijiqwOjVrNDD913R_roc2fEX4IQCEwYBhgL/s1600/IMG_6419.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-hVNzjC6Jq0g/Wms4djuvKFI/AAAAAAAACSA/l_BA8KijiqwOjVrNDD913R_roc2fEX4IQCEwYBhgL/s200/IMG_6419.JPG" width="200" /></a></span></span></span></div>
<span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";"><span style="font-family: "calibri";">Ik hou van dit soort routes; spannend, droog, ruig,
rotsig, fotogeniek. Het heeft alles wat we in Nederland niet hebben. In Madaba zijn we nog net op tijd om de beroemde <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Madaba_Map" target="_blank">6de-eeuwsevloermozaïek</a>, die een kaart van Palestina voorstelt met de Dode Zee en een deel
van de Nijldelta, te bekijken. En dan valt al weer vroeg de avond. We doen nog
laatste inkopen, vooral veel za’tarkruiden en anijsthee, slapen even kort en
vliegen op een onchristelijk tijdstip uit dit 1001-nacht sprookje. <br /><span style="font-family: "calibri";">Graag voeg ik nog een achtste reden toe om naar Jordanië te
gaan; de vrolijke, open en vriendelijke mensen die je welkom heten, lachen en
de sfeer van onze reis met 1001% hebben verhoogd! Shukran!</span></span></span></span></div>
</div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-17383566565947581952017-07-27T14:24:00.000+02:002017-10-09T13:57:05.634+02:00¡Me gusta Colombia!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border-image: none;">
<strong> </strong><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><strong>Of we wel voorzichtig doen? Tuurlijk! Colombia heeft niet zo’n beste reputatie en Derk Bolt was ook nog maar net terecht, en toch gaan we er gewoon heen. Want de ándere verhalen die we horen, over de prachtige natuur, de lieve mensen, de afwisseling in het landschap, hebben ons al lang over de streep getrokken.</strong></span></span></div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><strong><br />
</strong></span></span> <a href="https://1.bp.blogspot.com/-STA0JWn_qz4/WbqL3KpgxcI/AAAAAAAACNk/5WYPDZZV8ZQsbvVKUXOijMDtUjhPUxfkgCLcBGAs/s1600/IMG_5589.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-STA0JWn_qz4/WbqL3KpgxcI/AAAAAAAACNk/5WYPDZZV8ZQsbvVKUXOijMDtUjhPUxfkgCLcBGAs/s200/IMG_5589.JPG" width="150" /></a><a href="https://1.bp.blogspot.com/-_LI879PL9pQ/WbqL4KRAD0I/AAAAAAAACNs/UF1ytBaAwfosNMhx6BWRgOfnGjHTH34oACLcBGAs/s1600/IMG_5834.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-_LI879PL9pQ/WbqL4KRAD0I/AAAAAAAACNs/UF1ytBaAwfosNMhx6BWRgOfnGjHTH34oACLcBGAs/s200/IMG_5834.JPG" width="150" /></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><strong>Bogotá</strong>, onze landplaats, charmeert niet direct. Op 2700 meter hoogte, met een grijze lucht en soms een waterig zonnetje start onze reis nogal koud. Zo’n 12 graden is dan wel weer perfect voor een </span></span><a href="http://www.bogotabiketours.com/" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">fietstochtje</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"> door de stad. In 5 uur krijgen we een snelcursus over-de-stoep-rijden-door-een-miljoenenstad en veel info over Colombia. Op de markt proeven we </span></span><a href="http://www.colombia.co/en/this-is-colombia/culture/gastronomy/colombias-10-exotic-fruits/" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">vruchten</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"> die ik echt nog nooit heb ik gezien. Van sommige vertrekt je gezicht, zo zuur, andere zijn beter te doen. Lulo heeft de mooiste naam. Ook koffie is typisch Colombiaans, en hoewel de beste bonen het land verlaten, treft Marnix toch een lekker bakje ‘tinto’ aan bij een lokale branderij. Maar we leren meer; ooit van </span></span><a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Tejo_(spel)" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">tejo</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"> gehoord? Het is een spel waarbij je een loden kogel in een bak klei werpt, en dan – als je goed bent- precies op het kartonnetje met kruit zodat er een flinke knal ontstaat. Je hoort er ook veel bier bij te drinken. Dat laatste lukt ons dan nog het beste hahaha. </span></span><a href="https://www.google.nl/search?rls=com.microsoft%3Anl-NL&biw=1680&bih=948&tbm=isch&sa=1&q=botero+&oq=botero+&gs_l=psy-ab.3..0l4.33745.33745.0.34093.1.1.0.0.0.0.89.89.1.1.0....0...1.1.64.psy-ab..0.1.87.zMB9ZYD-W84" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">Botero</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">, de beroemde Colombiaanse schilder en beeldhouwer van dikke figuren, heeft zijn eigen museum in Bogota waar we nog even naar binnen gaan. En na nog wat slenteren door de stad, laten we Bogota voor wat het is. <br />
<br />
Tijd voor de zon in <strong>Cali</strong>, zo’n 500 km naar het zuiden. Deze stad, bekend van het beroemde kartel dat de (drugs)oorlog verklaarde aan Escobar, is niet bepaald een toeristenbestemming. Er is weinig te zien, alles draait hier om salsa. Cali wordt zelfs de ‘</span></span><a href="https://www.klm.com/destinations/nl/nl/article/dancing-salsa" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">salsa capital of the world’</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"> genoemd. Wij logeren bij een geweldig stel in hun luxe Airbnb-appartement en na lekker sterke mojito’s op hun rooftop terras, nemen ze ons mee de stad in voor een dansje. Al snel kom ik erachter dat de salsalessen in Nederland echt voor jan-lul zijn geweest, want hier heb ik er niets aan. Ik doe een dappere poging, en kijk er leuk bij, maar deze ‘caleño-stijl’ beheers ik niet. Om van het dansen (en de nodige drank) te herstellen, nemen de Airbnb-jongens ons de volgende dag mee naar de rivier (Rio) Pance, waar zo’n beetje heel Cali op zondag recreëert. Koud water, kleine omaatjes die er een duik nemen, tropische omgeving, veel snackverkopers en een gemoedelijke sfeer; een perfecte ochtend hier. </span></span></div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><br />
</span></span> <span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">Van Cali naar <strong>Manizales</strong> is het 5 uur met de bus, maar onze buschauffeur zegt dat hij het in 3,5 uur kan. Wij, naïef, denken dat deze bus minder stops maakt, en daarom dus sneller is. Maar helaas, met 100 km scheuren we over de kronkelige bergweggetjes naar 2150 meter hoogte. De omgeving is prachtig, want we zijn in het koffiegebied van Colombia, ook wel Zona Cafetera genoemd. Nou ben ik geen koffiedrinker, maar kan wel genieten van het landschap met die steile groene heuvels. Had het alleen liever met 60 km per uur gedaan. Om bij te komen, regelen we bij aankomst een taxi naar een </span></span><a href="http://www.termalestierraviva.com/servicios/piscina-termal/?lang=en" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">hotspring</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">. Water uit een vulkaan stroomt hier in baden en is zo’n 41 graden. Het proeft superzuur, maar hier een paar uurtjes dobberen is wel erg relaxed!</span></span><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><br />
</span></span></div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><br />
</span></span></div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-RRm9kQpSNvI/Wa_qIzmY9II/AAAAAAAACMI/sqq_v7EEHjw18p93gRCzigDWWBEW8if3gCPcBGAYYCw/s1600/IMG_0171.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="612" data-original-width="816" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-RRm9kQpSNvI/Wa_qIzmY9II/AAAAAAAACMI/sqq_v7EEHjw18p93gRCzigDWWBEW8if3gCPcBGAYYCw/s200/IMG_0171.JPG" width="200" /></a><strong> </strong><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><strong>Brokkenpiloot gaat downhill</strong><br />
Het Parque Nacional Natural Los Nevados ligt in de buurt van Manizales en in een vlaag van verstandsverbijstering leek het me een goed idee om hier te gaan downhill mountainbiken. Enerzijds om Marnix tegemoet te komen die graag actief/sportief wil doen (en ik indruk wil maken) en anderzijds omdat het gewoon een </span></span><a href="https://www.google.nl/search?q=Parque+Nacional+Natural+Los+Nevados&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjZ8-Dy69vVAhWPmbQKHVJOAwsQ_AUICigB&biw=1680&bih=948" target="_blank"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">prachtig natuurgebied</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"> is. Idee? Van 4138 meter naar 2150 meter in 30 km afdalen. Wacht ff! Je zegt dus ruim 2 hoogtekilometers dalen? Tja, hoe moeilijk kan dat zijn? Met gemak baan ik me elke dag een weg door de urban jungle van Den Haag met trams, nog slapende fietsers, vrachtwagenchauffeurs en opgefokte automobilisten. Dan kan ik dit toch ook? Maar enigszins bibberend – al komt dat vooral omdat het maar 8 graden op de top is en er een ijzig windje waait- klim ik op mijn mountainbike met teveel versnellingen. Ik krijg wat tips groot en klein verzet en voor ik het weet zijn de twee gidsen, een Ier van 21 jaar en Marnix al keihard aan de afdaling begonnen. Onverharde weg, zand, stenen, kiezels, modder, gras. Wetende dat ik de sloomste ben, probeer ik wel harder te gaan maar oei wat eng. Nog maar 29,5 km denk ik, volledig verkrampt van angst. En dan is genieten van de omgeving er echt niet meer bij. Ik maak een fout, een verkeerde combi van remmen en sturen en vlieg door de lucht. Met een klap stort ik ter aarde en blijf maar stil liggen. Iets kapot, behalve mijn ego? Hmm, bloed, kapotte jas en knie. En elleboog en bovenbeen. Lang leve de helm. De rest van de lange afdaling hou ik me groot, maar terug in Manizales komen toch de schriktranen. Overheerlijk uiteten en een flink glas rum cola maken het wel weer een beetje goed. </span></span></div>
</div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><br />
</span></span></div>
</div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-CMouX9kGMig/WbqL5tBvrII/AAAAAAAACOM/9bI4tAM9tJgTRUEfCOpVd7ms00DmggY2gCPcBGAYYCw/s1600/IMG_5987.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://2.bp.blogspot.com/-CMouX9kGMig/WbqL5tBvrII/AAAAAAAACOM/9bI4tAM9tJgTRUEfCOpVd7ms00DmggY2gCPcBGAYYCw/s200/IMG_5987.JPG" width="150" /></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">Vanaf Manizales vliegen we in piepklein vliegtuigje in een half uurtje naar <strong>Medellín</strong>. De stad van Escobar. We hebben alle afleveringen van Narcos op Netflix gezien en dan in die stad zijn waar het zich vooral afspeelde is wel heel tof. Maar we laten de toeristische Escobar-tripjes links liggen. We geven ons geld en tijd liever uit aan een dagtripje richting het platteland naar het koloniale stadje Sante Fe de </span></span><a href="https://www.google.nl/search?q=santa+fe+de+antioquia&rls=com.microsoft:nl-NL&dcr=0&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjZusuigYTWAhWCI1AKHYF8AKAQ_AUICigB&biw=1680&bih=948"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">Antioquia</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">. En aan lekker eten, Plaza Botero, de Botanische tuinen, pina coladas in het hippe wijkje El Poblano en de kabelbaan. </span></span><a href="https://www.google.nl/search?q=cable+car+medellin&dcr=0&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiD0onuzYPWAhWFKlAKHZ3LDAsQ_AUICygC&biw=1680&bih=948"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">Kabelbaan</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">? </span></span><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-WY-7kOeyVSM/WbqL4i7p3JI/AAAAAAAACOM/V9dxTqv4WdIIrqTQLNu16UHV-mUyk1RugCPcBGAYYCw/s1600/IMG_5912.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-WY-7kOeyVSM/WbqL4i7p3JI/AAAAAAAACOM/V9dxTqv4WdIIrqTQLNu16UHV-mUyk1RugCPcBGAYYCw/s200/IMG_5912.JPG" width="200" /></a></span></span></div>
<div style="border-image: none;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">Ja, Medellin ligt in een vallei en de arme wijken liggen op hoogte tegen de heuvels aan. De kabelbaan, het openbaar vervoer eigenlijk, gaat echt rakelings over de huizen in deze krottenwijken van Medellín. Fascinerend! </span></span><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">Medellín voelt rustig, hip en modern. De metro werkt geweldig, is schoon en geen enkel moment voelen we ons ergens onveilig. Nou zoeken we het gevaar natuurlijk ook niet op, maar toch, er is geen enkele reden om hier bang te zijn. En eerlijk gezegd valt Colombia sowieso mee. Mensen zijn lief en vriendelijk, we worden nergens lastig gevallen. </span></span><br />
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><br /></span></span><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">Na een paar dagen vliegen we naar <strong>Santa Marta</strong>, aan de Caribische kust. Dit is de oudste nog bestaande stad in Colombia en is in 1525 gesticht. De straatjes in het historisch centrum zijn schattig en ’s avonds is het een drukte van jewelste met mensen die flaneren over de pleintjes en terrasjes. We zijn hier eigenlijk maar om één reden en dat is ons tripje de volgende dag naar het National Park Tayrona dat hier bijna twee uur rijden vandaan ligt. “Only 8 minutes walking to bus stop”, zegt de receptionist van ons koloniale </span></span><a href="http://www.lacasadelfarol.com/"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">hotel</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">. Hij vergeet even dat wij niet gewend zijn aan 37 graden én we twee rugzakken meesjouwen. Eerlijk waar, we zijn kletsnat van het zweet als we bij de bushalte aankomen. De bus naar Tayrona rijdt net weg helaas. Maar dit blijkt dan weer goed nieuws, want de eerste die erna aankomt, is nog helemaal leeg en kunnen we de beste plek kiezen. Laatkomers moeten staan in dit kokend hete koekblik op wielen. We worden afgezet langs de kant van de weg en moeten nog een flink stuk omhoog lopen naar ons hotel Villa Maria. Maar wat we dan zien is </span></span><a href="https://www.google.nl/search?q=villa+maria+tayrona&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjM9tvg0YPWAhVPalAKHQogAZsQ_AUICygC&biw=1680&bih=948"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">echt geweldig</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">! Paradijsje! Het zwembad is deze middag van ons! Uitzicht over de jungle en daar beneden ligt de Caribische zee! ‘s Avonds drinken we nog ijskoud bier op dat strand, waar we verlangend naar de enorme golven kijken. Daar gaan we morgen in!</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><br />
</span></span> </div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-LYZuzjpjEFk/Wa_qGKBcSoI/AAAAAAAACMI/iqLwQCKiwSwwfTdiXG0uuN5VPndso4nlwCPcBGAYYCw/s1600/IMG_0158.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="960" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-LYZuzjpjEFk/Wa_qGKBcSoI/AAAAAAAACMI/iqLwQCKiwSwwfTdiXG0uuN5VPndso4nlwCPcBGAYYCw/s200/IMG_0158.JPG" width="200" /></a></div>
</div>
<div style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Uo7baEHzVwk/WbqL7GzYzEI/AAAAAAAACOM/T2LTTKCmHAsbbrGVgBuzoB0l2mjmFJv_QCPcBGAYYCw/s1600/IMG_6354.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-Uo7baEHzVwk/WbqL7GzYzEI/AAAAAAAACOM/T2LTTKCmHAsbbrGVgBuzoB0l2mjmFJv_QCPcBGAYYCw/s200/IMG_6354.JPG" width="150" /></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">Tijd voor actie: we gaan in de ochtend een trekking doen naar de baai van Cabo Juan, in het <strong>National Park Tayrona</strong>. Eerst een stukje met een bus naar de ingang van het park, dan volgt er een ingewikkeld gedoe met kaartjes en polsbandjes, dan nog een busje in het park richting het startpunt. Heen en terug is het 5 uur lopen, zeggen ze. En het park gaat dicht om 17:00 uur. Geen tijd voor getreuzel, hop hop. Al snel is duidelijk dat dit een uitputtend tripje wordt, vanwege de hitte én het klimmen. Gelukkig is het </span></span><a href="https://www.google.nl/search?rls=com.microsoft%3Anl-NL&biw=1680&bih=948&tbm=isch&sa=1&q=tayrona+national+park+hike&oq=tayrona+national+park+hike&gs_l=psy-ab.3..0i24k1l2.154543.154997.0.155179.4.4.0.0.0.0.147.354.3j1.4.0....0...1.1.64.psy-ab..0.4.351...0i19k1.zKb0Ri9uWLA"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">prachtig</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">. Nee, meer dan prachtig zelfs. Hier bestaat het leven uit drie kleuren; blauwe lucht en oceaan, wit zand en groen groener groenst van het regenoud. Oh, en een vierde kleur; knalrood; onze bezwete tomatengezichten. En dan na 2,5 uur lopen is daar die baai, </span></span><a href="https://www.google.nl/search?rls=com.microsoft%3Anl-NL&biw=1680&bih=948&tbm=isch&sa=1&q=cabo+juan+tayrona&oq=cabo+juan+tayrona&gs_l=psy-ab.3..0i8i30k1l3.3330.5046.0.5292.8.8.0.0.0.0.67.486.8.8.0....0...1.1.64.psy-ab..0.8.479...0i19k1j0i8i30i19k1.e0kWwkFE7Hg"><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="color: blue; font-family: "calibri";">Cabo Juan</span></span></a><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">, de mooiste van Tayrona! En nog tig andere mensen, bijna geen schaduw en tja, mag ik eerlijk zijn als ik zeg dat het een beetje een domper is. Tuurlijk jumpen we nog in de zee om het zweet af te spoelen en maken we de gebruikelijke selfies. Maar helemaal ontspannen? Niet echt. Bovendien, we moeten ook het hele takke-end nog terug, dus na een ijskoud drankje hobbelen we weer terug de jungle in, horen nog aapjes, crossen we weer over riviertjes en klauteren als berggeitjes over rotsblokken. Ruim op tijd verlaten we het park weer, onderhandelen het eelt op onze tong voor twee brommerritjes terug naar ons hotel (blijf het toch altijd spannend vinden achterop de brommer bij een local) en dan is daar die zee bij ons hotel. Waanzinnige hoge golven, die mij in één keer omver trekken, alsof ik door de zeewasmachine ga (ik schuur mijn been open). Voel me wel weer helemaal 'alive’. Marnix is een grote dare devil en duikt wel keer op keer de enorme golven in. Twee regenbogen en een onbestemd aantal biertjes later kun je ons opvegen. Morgen naar Cartagena…..</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=815558033367296837" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><br /></div>
<div style="border-image: none;">
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-2tCFZuUkXl4/WbqL7nGI9pI/AAAAAAAACOM/R0NQoetKMYYlk7zX1NMCK8-p9Mvc41jdgCPcBGAYYCw/s1600/IMG_6492.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://1.bp.blogspot.com/-2tCFZuUkXl4/WbqL7nGI9pI/AAAAAAAACOM/R0NQoetKMYYlk7zX1NMCK8-p9Mvc41jdgCPcBGAYYCw/s200/IMG_6492.JPG" width="150" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-8jnWCVdrEWM/WbqL1rskNPI/AAAAAAAACOM/wjBhbA78AfML0uFMiy2slSyZQ-bAWhcxACPcBGAYYCw/s1600/FullSizeRender.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1597" data-original-width="1600" height="199" src="https://1.bp.blogspot.com/-8jnWCVdrEWM/WbqL1rskNPI/AAAAAAAACOM/wjBhbA78AfML0uFMiy2slSyZQ-bAWhcxACPcBGAYYCw/s200/FullSizeRender.jpg" width="200" /></a><strong> </strong><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"><strong>Cartegena: we like mucho! </strong>Dat het toerisme in Colombia nog relatief nieuw is blijkt wel uit het gebrek aan goede transporten tussen plekken waar toeristen graag naar toe gaan. Daar valt nog een wereld te winnen. Maar het lukt ons nu ook weer een bus te regelen die niet via Santa Marta, maar rechtstreeks naar Cartagena gaat. En wat is Cartegena leuk! Een ommuurd historisch centrum met huizen in elk denkbare kleur, toffe pleintjes, imposante witte kerken, straatverkopers, de Caribische zee om de hoek, en geweldige restaurants en winkels. Cartegena: we like mucho! En hier komen we ook een beetje tot rust, want we hoeven niet zo veel meer. Behalve dan nog een snorkeltripje bij <a href="https://www.google.nl/search?rls=com.microsoft%3Anl-NL&dcr=0&biw=1680&bih=948&tbm=isch&sa=1&q=islas+del+rosario+islands&oq=islas+del+rosario+islands&gs_l=psy-ab.3...11201.12261.0.12444.8.8.0.0.0.0.99.585.8.8.0....0...1.1.64.psy-ab..0.5.406...0j0i30k1j0i19k1j0i8i30i19k1.0.fE1MsCajXps" target="_blank">Isla del Rosario</a>. De aangeboden boottripjes rondom de eilanden schijnen allemaal vreselijk commercieel te zijn, dus wij kiezen voor een professionele trip vanuit een duikschool. </span></span><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";"> Okay, hoewel het koraal nogal dood is en er niet superveel visjes zijn, was een dagje op een bootje, een eilandje en zwemmen in heel warm water zeker geen straf. </span></span><span style="mso-bidi-font-weight: bold;"><span style="font-family: "calibri";">En als het dan tijd is, na een laatste bakje koffie en mango juice, om dan echt de tas te pakken en naar het vliegveld te gaan, denken we maar één ding: NEEEEE, we willen nog blijven! Colombia, die (nog) meer toeristen wil trekken met de slogan; <i style="mso-bidi-font-style: normal;">the only risk is wanting to stay </i>had geen betere tekst kunnen bedenken. Want eng, gevaarlijk en onveilig is het zeker niet, maar er willen blijven is inderdaad het grootste risico! Gracias! En een dikke gracias voor mijn reislief: You made it even more special! </span></span><span style="font-family: "calibri";"><em>Een bescheiden bijdrage van die reislief:</em></span><a href="https://1.bp.blogspot.com/-4C1CdhlHAd4/Wb1jg9I8GtI/AAAAAAAACOY/qD_kd_VQoic-R_6ghAH1UjY4BHNkCNNWQCEwYBhgL/s1600/x.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="453" data-original-width="604" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-4C1CdhlHAd4/Wb1jg9I8GtI/AAAAAAAACOY/qD_kd_VQoic-R_6ghAH1UjY4BHNkCNNWQCEwYBhgL/s200/x.jpg" width="200" /></a></div>
</div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<span style="color: black; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;"><span style="font-family: "calibri";">Wauw! Vol verbazing lees ik bovenstaand verhaal. </span></span><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;"><span style="font-family: "calibri";">Herinneringen komen boven en ben bij elke zin ben ik aan het nagenieten. </span></span><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;"><span style="font-family: "calibri";">Zoveel moois meegemaakt in een relatief korte periode. Het is maar een korte samenvatting van 17 dagen vertoeven in een fantastisch land. </span></span><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;"><span style="font-family: "calibri";">En helemaal eens met Mascha, we wilden nog veel meer genieten. </span></span><span style="color: black; mso-bidi-font-family: Arial; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: NL;"><span style="font-family: "calibri";">Dus Colombia is een echte aanrader! En dan ook nog met deze globetrotter eerste klas op pad, voor de eerste keer. Het was echt fantastisch!</span></span></div>
</div>
</div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0Colombia4.570868 -74.297332999999981-11.424937 -94.95162999999998 20.566673 -53.643035999999981tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-19327126564465508872017-05-23T13:35:00.000+02:002018-07-19T15:32:42.681+02:00Beren op de weg in Canada<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<b>Als je keer op keer wordt uitgenodigd om te ‘komen logeren in Vancouver’ dan heb je uiteindelijk geen andere keus dan gewoon te gaan! Linda was heel stellig: You are more than welcome to stay. En daar ging ik, alleen deze keer, naar de westkust van Canada. </b><br />
<br />
Linda, van oorsprong een Ierse (heb haar ontmoet in Argentinië), is enkele jaren geleden geëmigreerd naar Vancouver. Ze woont met man en kind in een zijstraat van Commercial Road, een hipsterwijk met leuke eettentjes en vintage winkels. Ik voel me er gelijk thuis. Als Linda aan het werk is, ga ik de stad verkennen. In de haven huur ik een fiets en rij in de zon in een uur om <a href="https://www.google.nl/search?q=stanley+park&rls=com.microsoft:nl-NL&dcr=0&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwjsrb6o7rjWAhWLK1AKHbw4DtQQ_AUICigB&biw=1680&bih=948"><span style="color: blue;">Stanley Park</span></a> heen. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-Clst1RG4pls/W08osusbIpI/AAAAAAAACWI/B8yoqkPiybIhRKrfreu5zdcUZjpVbLV7gCEwYBhgL/s1600/IMG_4253.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-Clst1RG4pls/W08osusbIpI/AAAAAAAACWI/B8yoqkPiybIhRKrfreu5zdcUZjpVbLV7gCEwYBhgL/s200/IMG_4253.JPG" width="200" /></a></div>
Wat heerlijk hier. De bergen met nog sneeuw erop op de achtergrond, frisse lucht, zoveel water, waanzinnige uitzichten. Ik snap nu al waarom deze stad één van de meest leefbare ter wereld is. Down Town verken ik het enorme China Town en het historische Gastown, de oudste wijk van Vancouver. Canada viert dit jaar haar 150 jarige bestaan, dus echt heel historisch is het niet. <br />
<br />
<strong>Grote-mensen-natuur</strong><br />
Waar we in Nederland vooral veilige ANWB-natuur hebben, is in Canada echt nog ‘grote-mensen-natuur’. Alles lijkt wel uitvergroot. De meren zijn gigantisch, de bergen enorm, de bomen groot en veel. Ik maak vandaag een trip naar Whistler, de plek waar in 2010 de Olympische Winterspelen werden gehouden. De weg ernaar toe heet de <a href="https://www.google.nl/search?q=sea+to+sky+highway&rls=com.microsoft:nl-NL&dcr=0&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiwkabF87jWAhWSb1AKHStKBfoQ_AUICigB&biw=1680&bih=948"><span style="color: blue;">Sea tot Sky highway</span></a>. Dit is Canada zoals ik het had verwacht. In-druk-wek-kend.<br />
<br />
Canada mag dan als land dan wel pas 150 jaar oud zijn, bewoond wordt het al veel langer! <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-ECnl-P4iSl8/W08osxAr5pI/AAAAAAAACWU/0A3gtqh7Ikcy4utWMp_hd16JVHwIjETwgCEwYBhgL/s1600/IMG_4357.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://2.bp.blogspot.com/-ECnl-P4iSl8/W08osxAr5pI/AAAAAAAACWU/0A3gtqh7Ikcy4utWMp_hd16JVHwIjETwgCEwYBhgL/s200/IMG_4357.JPG" width="200" /></a></div>
Veel plaatsnamen in Canada zijn nog de oorspronkelijke namen die de <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/First_Nations"><span style="color: blue;">First Nation</span></a> mensen eraan hebben gegeven of het staat er in twee talen op. Zo ook Squamish waar ik de <a href="https://www.google.com/search?q=shannon+falls&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwioz-n7r6jcAhUCJFAKHY5QCdkQ_AUICigB&biw=1680&bih=948"><span style="color: blue;">Shannon Falls</span></a> bezoek. Whistler in mei; de zon schijnt, maar ik sta na een rit in de skilift (wat héél raar is zónder ski’s aan), met mijn gympies in de sneeuw. Ik krijg zin om te skiën! En als 's middags de bus weer terugrijdt naar Vancouver, zegt de chauffeur ineens: <em>You might wanna take out your cameras!</em> En ja hoor, een <strong>BEER</strong>!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Op de weg! In deze tijd van het jaar ontwaken ze uit hun winterslaap en eten ze vooral het gras dat langs de weg groeit. Hun ‘salade’ noemt de chauffeur het. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-UyG10rtgRYk/W08otbh2ZbI/AAAAAAAACWg/jcEpyg16a9AkPgphWh97ebnbNLdHpBu7QCEwYBhgL/s1600/IMG_4443.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-UyG10rtgRYk/W08otbh2ZbI/AAAAAAAACWg/jcEpyg16a9AkPgphWh97ebnbNLdHpBu7QCEwYBhgL/s200/IMG_4443.JPG" width="200" /></a></div>
Ik ben hier echt van onder de indruk! Stapvoets rijden we voorbij; stoppen voor beren is verboden in Canada. En niet veel later zien we er nog eentje! My lucky day! Hyper kom ik ’s avonds weer thuis bij Linda.<br />
<br />
<div style="border-image: none;">
Ze heeft de volgende dag een middag vrij genomen en we gaan fietsen! Hoe grappig zijn we met die helmpjes op haha. Heuvel af vooral, wat betekent dat we vanavond…. We starten met een lunch in de buurt van het Olympisch dorp, bij False Creek, met uitzicht op het water. We fietsen door naar <a href="https://www.google.com/search?q=granville+island&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwixi4WisKjcAhWMY1AKHVVFCOkQ_AUICygC&biw=1680&bih=948"><span style="color: blue;">Granville Island</span></a>, waar vroeger zware industrie was en nu hippe winkeltjes zijn en lekkere eettentjes. De zon schijnt, life is good!<br />
<br />
<strong>Vancouver Island</strong><br />
Een dag later vertrekken we met z'n vieren naar Vancouver Island met de ferry. Vancouvereiland is het grootste eiland aan de westkust van Noord-Amerika. Dit boottochtje is weer uitzonderlijk mooi. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-0-AE3pUwPoY/W08ouO9ipTI/AAAAAAAACWs/sEi1DcNmXxQbILsK9T_ZpRq3rycgs0b1gCEwYBhgL/s1600/IMG_4574.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://4.bp.blogspot.com/-0-AE3pUwPoY/W08ouO9ipTI/AAAAAAAACWs/sEi1DcNmXxQbILsK9T_ZpRq3rycgs0b1gCEwYBhgL/s200/IMG_4574.JPG" width="150" /></a></div>
Het scheelt ook dat ik het enorm getroffen heb met het weer. De zon schijnt heel vaak. In de grootste stad van het eiland, Victoria, logeren we bij vrienden van Linda en John. Ze wonen hier prachtig en in de zon BBQ’en en drinken we tot laat. Een dag later stap ik in mijn niet-zo-bescheiden huurauto, want ik ga verder alleen, mijn eigen road trip maken. <a href="https://2.bp.blogspot.com/--X2dud6iOs4/W08ouZwsSxI/AAAAAAAACWw/6UoRJwS0xrU6Lp9NWXzpHj-B08B2JdBeQCEwYBhgL/s1600/IMG_4681.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://2.bp.blogspot.com/--X2dud6iOs4/W08ouZwsSxI/AAAAAAAACWw/6UoRJwS0xrU6Lp9NWXzpHj-B08B2JdBeQCEwYBhgL/s200/IMG_4681.JPG" width="150" /></a>Ik heb een hybride auto en het is een automaat. Hortend en stotend rijd ik de eerste 50 km door de bergen, met het zweet op mijn rug. Dit is helemaal ruk! Ik vind het doodeng. Waarom wilde ik nou zo graag er alleen op uit in deze wildernis. Ik bel Marnix en hij stelt me gerust en geeft wat tips. Daarna gaat het beter en kan ik weer ontspannen in mijn dikke bak. Mijn einddoel vandaag is <a href="https://www.google.nl/search?q=ucluelet&rls=com.microsoft:nl-NL&dcr=0&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwiYzt7S_s_YAhUCJFAKHem2Ae0Q_AUICygC&biw=1330&bih=770"><span style="color: blue;">Ucluelet</span></a> (spreek uit joe-kloe-let). Nog best een eind rijden, en onderweg is zoveel te zien. <a href="https://2.bp.blogspot.com/-xF2I5_YJk6g/W08ouF6PflI/AAAAAAAACWo/5OkzbvWuNGU4JDAQQL3E8OOWvbsEa8hjgCEwYBhgL/s1600/IMG_4660.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://2.bp.blogspot.com/-xF2I5_YJk6g/W08ouF6PflI/AAAAAAAACWo/5OkzbvWuNGU4JDAQQL3E8OOWvbsEa8hjgCEwYBhgL/s200/IMG_4660.JPG" width="200" /></a><br />
Woorden schieten nu wel een beetje te kort hier, want ik heb het hier over bergen, bossen, uitzichten, watervallen, valleien, bomen, rivieren, besneeuwde toppen, kronkelweggetjes; ik waan me echt in een andere wereld. Ik stop op elk punt dat ik mooi vind en vermaak me enorm! Zo kom ik bij een bos, <a href="https://www.google.com/search?q=cathedral+grove&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwixgv6gs6jcAhWBLFAKHZteAukQ_AUICigB&biw=1680&bih=948"><span style="color: blue;">Cathedral Cove</span></a>, met bomen zo hoog en oud! En wilde rivier en waterval bij het <a href="https://www.google.com/search?biw=1680&bih=948&tbm=isch&sa=1&ei=8RBPW_OCDIfFwQLAvrK4DQ&q=Little+Qualicum+Fall+Provincial+Park&oq=Little+Qualicum+Fall+Provincial+Park&gs_l=img.3...64991.64991.0.65881.1.1.0.0.0.0.120.120.0j1.1.0....0...1c.1.64.img..0.0.0....0.PRmTol5-jrk"><span style="color: blue;">Little Qualicum Fall Provincial Park</span></a> en een prachtig meer in het Sprout Lake Provincial Park. En doe ik boodschappen in Port Alberni. Waar mijn auto een koekblikje is vergeleken bij de auto’s (pick ups) van de locals. Bovendien heb ik geen kajak of kano op mijn dak…<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-lbyoaTbAhXY/W08ovqXRXBI/AAAAAAAACW8/bizPYuUpcbgyOF-bwDqLxy4did6E-KPwgCEwYBhgL/s1600/IMG_4901.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1163" data-original-width="1552" height="149" src="https://3.bp.blogspot.com/-lbyoaTbAhXY/W08ovqXRXBI/AAAAAAAACW8/bizPYuUpcbgyOF-bwDqLxy4did6E-KPwgCEwYBhgL/s200/IMG_4901.jpg" width="200" /></a></div>
Ik logeer in <a href="http://www.cnnbackpackers.com/hostel-ucluelet.php?lang=1"><span style="color: blue;">C&N Backpackers</span></a>. Een houten gebouwtje in het bos, waar wat vage figuren rondlopen. Ik dacht dat ik behoefte aan contact zou hebben, maar ben liever alleen. Eten doe ik in een typische <a href="https://www.howlersfamilyrestaurant.com/"><span style="color: blue;">'diner'</span></a> in het dorp waar gigantische hamburgers worden gereserveerd met grote glazen cola. Ik houd het bij een visburger en kijk me ogen uit naar de lokalen die hier komen. Vissers, boomzagers, houthakkers, mensen die in die oversized pick-up trucks rijden. Na het eten loop ik nog een trail (wandelpad) langs de woeste kust, maar het wordt al donker en omdat niemand weet dát ik hier loop, besluit ik na een uurtje terug te keren.<br />
<br />
<strong>Wolf en beer</strong><br />
<div style="border-image: none;">
"You are in wolf and black bear country" De brochures bij de ingang van het Pacific Rim National Park liegen er niet om. Ik probeer te onthouden wat <a href="https://www.pc.gc.ca/en/pn-np/bc/pacificrim/securite-safety/faune-wildlife/prudent-wary"><span style="color: blue;">ik moet doen</span></a> als ik de volgende dag hier start met hikes in dit enorme natuurgebied, maar ik ken mezelf: waarschijnlijk doe ik iets heel debiels als het erop aan komt. Maar voortvarend begin ik te lopen, door bos, duingebied en over het strand. Er is helemaal niemand! <a href="https://2.bp.blogspot.com/-fySC2gxor_w/W08osnxWcQI/AAAAAAAACWM/Q8J-MGz0IZQxke9zgYtqbobEiipV4QwCACEwYBhgL/s1600/IMG_4331.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1200" height="200" src="https://2.bp.blogspot.com/-fySC2gxor_w/W08osnxWcQI/AAAAAAAACWM/Q8J-MGz0IZQxke9zgYtqbobEiipV4QwCACEwYBhgL/s200/IMG_4331.JPG" width="150" /></a>Het is een gek idee zo ver weg te zijn van huis, in je upje te lopen en ook geen einddoel te hebben. Ik loop maar zolang het leuk is en ik geen beer of wolf tegenkom. En het is heerlijk! Krijg in ieder geval een leeg hoofd van de weidsheid en de rust. En ben ook wel een beetje trots op mezelf! Aan het einde van de dag prop ik me in surfdorp Tofino vol met taart (want wel verdiend, toch).<br />
<br />
Chemainus is mijn volgende bestemming. Ik regel nog even snel een AirBnb daar en rijd weer een waanzinnige weg terug. Nee, de natuur begint nog niet te wennen. Het eiland wordt al achtduizend jaar bewoond door Indianen en bij een shop onderweg met <i style="mso-bidi-font-style: normal;">Native</i> souvenirs schaf ik een dromenvanger aan. Een mooie herinnering aan Canada. Chemainus staat bekend om <a href="https://www.google.com/search?q=murals+chemainus&rls=com.microsoft:nl-NL&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwivu4HTqeLbAhUNLVAKHVcHAK0Q_AUICigB&biw=1680&bih=948"><span style="color: blue;">muurschilderingen</span></a>. <br />
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-24ZXkjtvuLQ/W08oxMiXY7I/AAAAAAAACXI/yb2ZEGB1tJwbFAOtFGlYjoOrmMIB-q1ZQCEwYBhgL/s1600/IMG_4967.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-24ZXkjtvuLQ/W08oxMiXY7I/AAAAAAAACXI/yb2ZEGB1tJwbFAOtFGlYjoOrmMIB-q1ZQCEwYBhgL/s200/IMG_4967.JPG" width="200" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
Hoewel het regent vermaak ik me wel, ga alleen uiteten in het dorp, bestel een drie gangen diner met een subliem chocodessert en voel me gelukkig. Logeren doe ik bij een dame die zelf nog niet thuis is als ik arriveer, maar de sleutel ligt onder de mat. Ha, wat een vertrouwen zeg. Ze is oud en gezellig en heeft drie dikke katten (ik allergisch).<br />
<br />
Terug in Vancouver bij Linda hebben we gelukkig nog tijd voor nog meer eten, drinken en dan is het Goodbye Canada! Ik zag een poster hangen over het 150 jarig bestaan van Canada en daarop stond: ‘<b style="mso-bidi-font-weight: normal;">150 years of being nice’. </b>Dat klopt zeker. Lieve, keurige mensen en een prachtig land! NICE!</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-g5ryUZzU4C0/W08osvYb8uI/AAAAAAAACWQ/gKjC9XRSTy4eSmW-Vk8H1PXGGtQgMYbywCEwYBhgL/s1600/IMG_4255.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://2.bp.blogspot.com/-g5ryUZzU4C0/W08osvYb8uI/AAAAAAAACWQ/gKjC9XRSTy4eSmW-Vk8H1PXGGtQgMYbywCEwYBhgL/s200/IMG_4255.JPG" width="200" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-uXOuvEe3GKo/W08oum3wdpI/AAAAAAAACW0/k6B4XRNAugk8-T806zFAogJm9Db0sa8KgCEwYBhgL/s1600/IMG_4723.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="1280" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-uXOuvEe3GKo/W08oum3wdpI/AAAAAAAACW0/k6B4XRNAugk8-T806zFAogJm9Db0sa8KgCEwYBhgL/s200/IMG_4723.JPG" width="200" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
</div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-MwRXAmIL_Ho/W08owvyFncI/AAAAAAAACXE/XRIwGpPSg-EiSmla07r40Ad1HRPgJZ1pgCEwYBhgL/s1600/IMG_4946.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-MwRXAmIL_Ho/W08owvyFncI/AAAAAAAACXE/XRIwGpPSg-EiSmla07r40Ad1HRPgJZ1pgCEwYBhgL/s200/IMG_4946.JPG" width="200" /></a></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-PFwZibvuC68/W08oxg-HzvI/AAAAAAAACXM/S-sgunodezkX_AjzqpRsYOgnRW6JIi7SgCEwYBhgL/s1600/IMG_4987.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1482" data-original-width="1112" height="200" src="https://4.bp.blogspot.com/-PFwZibvuC68/W08oxg-HzvI/AAAAAAAACXM/S-sgunodezkX_AjzqpRsYOgnRW6JIi7SgCEwYBhgL/s200/IMG_4987.jpg" width="150" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-B9-mwoN-heM/W08owPIy3DI/AAAAAAAACXA/OMo9k_FXoYoQ-SpxmrEuXggeNgkTi2pawCEwYBhgL/s1600/IMG_4934.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-B9-mwoN-heM/W08owPIy3DI/AAAAAAAACXA/OMo9k_FXoYoQ-SpxmrEuXggeNgkTi2pawCEwYBhgL/s200/IMG_4934.jpg" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://1.bp.blogspot.com/-scM-Xho246o/W08otFKE9PI/AAAAAAAACWY/LXKGWqNmhIMnO39q1TdsHJkwGSiVegmCQCEwYBhgL/s1600/IMG_4403.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://1.bp.blogspot.com/-scM-Xho246o/W08otFKE9PI/AAAAAAAACWY/LXKGWqNmhIMnO39q1TdsHJkwGSiVegmCQCEwYBhgL/s200/IMG_4403.JPG" width="200" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-ecUf3ie65SQ/W08otrxrotI/AAAAAAAACWc/0uWKPmQ73M0X0Nir1Y9eRPbMqUCvyEcHACEwYBhgL/s1600/IMG_4502.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://4.bp.blogspot.com/-ecUf3ie65SQ/W08otrxrotI/AAAAAAAACWc/0uWKPmQ73M0X0Nir1Y9eRPbMqUCvyEcHACEwYBhgL/s200/IMG_4502.JPG" width="200" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-Pm916n7mKPc/W08otwXM1zI/AAAAAAAACWk/VUYGaEBq9C0_qeA_Hb3ckPt1jxK1AZ7-wCEwYBhgL/s1600/IMG_4509.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1600" height="150" src="https://3.bp.blogspot.com/-Pm916n7mKPc/W08otwXM1zI/AAAAAAAACWk/VUYGaEBq9C0_qeA_Hb3ckPt1jxK1AZ7-wCEwYBhgL/s200/IMG_4509.JPG" width="200" /></a></div>
<br />
<br /></div>
</div>
</div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-61731069630089256292016-05-01T15:49:00.001+02:002016-07-02T00:34:08.884+02:00Hangmatteren in Suriname<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"><strong>Dit keer een blog van reismattie Anne met wie ik in april 2016 twee weken in Suriname ben geweest. Over de vraag of ze gastredacteur wilde zijn, hoefde ze niet lang na te denken: “Ik heb echt heel veel inspiratie om te schrijven, Mascha!” . Take it away, Anne!</strong></div></div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Als je in Suriname uit het vliegtuig stapt, komt de warmte en de typische Surinaamse geur je direct tegemoet. Net als bepaalde landen in Afrika, heeft SU, ja ik noem het vanaf nu gewoon SU, zijn eigen specifieke geur. Het land heeft ongeveer een half miljoen inwoners, waarvan de helft in de hoofdstad Paramaribo woont en de andere helft in het binnenland. Een bijzonder land met een mix aan culturen. ‘De Surinamer’ bestaat namelijk niet, want er zijn Javanen, Creolen, Hindoestanen, Marrons (gevluchte voormalige slaven in het bos), Chinezen en Indianen. Een tolerant land, waar de synagoge gewoon naast de moskee staat. De mix van culturele invloeden uit zich het beste in het straatbeeld van Paramaribo. De doorgewinterde reiziger zal invloeden herkennen uit Afrika (kleine winkeltjes waarvan de buitenmuren kleurrijk geverfd zijn met reclame), het Caribische gebied (huizen met grote hekken en prikkeldraad), maar ook uit Nederland (dezelfde rotondebordjes) en natuurlijk de Nederlandse taal. SU is een land met weinig toeristen, maar een ontzettend vriendelijke, gastvrije bevolking. </div><div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-J1ZkibNrjlc/V3Yr1Lrn6XI/AAAAAAAACEs/H7EVehpnFlkoHK4D4FqHtX2zskIuIpnkwCLcB/s1600/IMG_0034.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="299" src="https://1.bp.blogspot.com/-J1ZkibNrjlc/V3Yr1Lrn6XI/AAAAAAAACEs/H7EVehpnFlkoHK4D4FqHtX2zskIuIpnkwCLcB/s320/IMG_0034.JPG" width="320" /></a></div></div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Een half jaar geleden ben ik in Suriname mijn hart verloren aan het land en een man uit desbetreffend land. Ik ben vast vooruit gereisd en na een paar dagen bevind ik me in afwachting van Mascha op Zanderij (het vliegveld van Paramaribo). Zij heeft net de saaiste vlucht uit haar leven gehad, omdat ze 9 uur lang geen tv kon kijken en blijkbaar naast de enige niet-praatgrage Surinamer heeft gezeten. Het uur van Zanderij naar de stad kletst ze daarom meteen de oren van mijn kop. Ons appartement in Paramaribo is de komende weken onze standplaats van waaruit we Suriname verder ontdekken. We maken het befaamde scheMassie (grof reisplan a la Mascha) en sluiten onze oogjes.</div></div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Het plan is om het eerste weekend met Surinamers door te brengen in Republiek ,een recreatieoord in de buurt van Paramaribo. We worden echter meteen geconfronteerd met de Surinaamse realiteit waarin plannen maken én uitvoeren niet op het menu staat. De trip gaat niet door en dus tijd om ons eigen plan te trekken! In het centrum boeken we gelijk tripjes voor de eerste week, lopen langs de palmentuin en bezoeken Fort Zeelandia. Dit is een voormalig Nederlands fort waar ook de Decembermoorden hebben plaatsgevonden. Na onze historische stadswandeling strijken we neer bij het populaire terras van 't Vat en drinken een erg kleurrijke cocktail. We doen vanaf nu alles op Surinaams tempo, want no spang: wij hebben geen haast meer. Zonder auto kom je niet heel ver in Suriname, dus we brengen best veel tijd door in taxi's. Ook vanwege de lange files in en rondom het centrum, want elke Surinamer heeft zijn eigen auto (je gaat natuurlijk niet lopen of fietsen in de brandende zon). De auto is hier een statussymbool: je huis mag dan een krot zijn, als je maar een hippe wagen hebt. Elk taxiritje is een bijzondere ervaring, omdat je met de chauffeur al snel een gezellig praatje hebt. Zo leren we in de taxi dat 'vieze patat' een benaming is voor gewoon patat met ketchup en mayo en dus niet voor gore, slappe frietjes. Geen enkele chauffeur kent de straat van ons appartement trouwens dus thuiskomen is elke dag weer een uitdaging: "Kwatrostraat, nee, niet Kwatta.. Ja het is wel bij Kwatta. Nee, ken je de Vioolstraat? De Pianostraat? Ook niet? Ga maar even rechtdoor, ik wijs het je wel!"</div></div><br />
<div style="border-image: none;"><strong>Nachtelijk schildpaddenavontuur</strong></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Op maandagochtend staan we vroeg op voor ons tripje naar Galibi. In de tourbus komen we er via de gids achter dat we een poncho móeten hebben. Deze zijn wij per ongeluk expres vergeten (hoe erg kan de regen zijn?), maar al snel beseffen we dat het een noodzakelijk item is voor deze trip. De poncho is namelijk niet tegen de regen, maar tegen de hoge golven op de rivier die de boot in slaan. Om bij onze bestemming te komen rijden we eerste naar Albina en stappen daar over op de boot naar Galibi. Snel nog een poncho kopen dus bij de Chinees! Als een Surinamer het over de Chinees heeft, bedoelt hij trouwens geen afhaaltoko maar de supermarkt. Vrijwel elke supermarkt in Suriname wordt namelijk gerund door Chinezen. </div></div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Redelijk droog, dankzij die sexy ponchos’s, komen we aan bij Galibi: een indianendorp in het zand, aan de Marowijnerivier met prachtige palmbomen. </div><div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://3.bp.blogspot.com/-2JTiZ4u_MEw/V3Yr_VOiS2I/AAAAAAAACEw/MPMKWj8yil4DbCJ0ks8hZCOFlXn7aNA9QCLcB/s1600/IMG_0031.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://3.bp.blogspot.com/-2JTiZ4u_MEw/V3Yr_VOiS2I/AAAAAAAACEw/MPMKWj8yil4DbCJ0ks8hZCOFlXn7aNA9QCLcB/s200/IMG_0031.JPG" width="150" /></a></div><div style="border-image: none;">We krijgen meteen het vakantiegevoel! 'S Avonds stappen we bij maanlicht opnieuw in de boot om in een natuurgebied te kijken hoe enorme zeeschildpadden (van soms wel 1,5 meter groot) eieren leggen op het strand. Ik heb eigenlijk weinig met dieren (sorry Marianne Thiemes van deze wereld). Maar als ik die pingpongballetjes uit de schildpad zie vallen in het zelfgegraven gat, word ik toch even overvallen door een bijzonder liefdevol gevoel. Tegelijkertijd voel ik me een soort voyeur in de bijzondere levensgebeurtenis van deze zeeschildpad.</div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"><strong>Bonjour!!</strong></div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"> De volgende dag staat een ochtendje Frankrijk op het programma: Frans Guyana welteverstaan! Het ligt aan de overkant van de rivier, dus met 10 minuten varen zijn we er al. Een teleurstelling voor landensparende Mascha, want dit is voor haar niet land nr 65, want Frans Guyana is een departement van Frankrijk . Je belt er tegen Europese tarieven, betaalt met de euro en auto's hebben Franse nummerborden. We bezoeken in het grensstadje Saint Laurent de Maroni een oude gevangenis en drinken een te dure orangina in een café met Franse chansons. Au revoir, wij gaan terug naar SU!</div><div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://2.bp.blogspot.com/-bXfCVyVe-N0/V3YsZMZWIMI/AAAAAAAACE0/jT60a-ItLhwkSVk4-Ng3X2mjEg2qJvnkgCLcB/s1600/IMG_0032.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-bXfCVyVe-N0/V3YsZMZWIMI/AAAAAAAACE0/jT60a-ItLhwkSVk4-Ng3X2mjEg2qJvnkgCLcB/s320/IMG_0032.JPG" width="320" /></a></div></div><br />
<br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Op woensdagavond maken we een dolfijnentour op de Surinamerivier. We spotten de roze gekleurde Flippers al snel en genieten van hun kunstjes. Mascha legt van wanhoop haar camera weg, want 'die stomme beesten' zijn haar steeds te snel af. Na wat snacks op een oude plantage cruisen we met de wind in ons haar terug naar de stad. Wijntje (!) erbij, muziek op vol volume, ondergaande zon. Geluksgevoel: 100%! </div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"><strong>Voer voor de leeuwen</strong></div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Onze weekenden, die al donderdag starten, staan in het teken van uitgaan. Dat is echt een feest in SU. Op donderdag beginnend in Havana lounge, waar de avond start met salsa, maar voor je het weet verandert in een ongegeneerde billenschudsessie. Hier vind je ook een bevolkingsgroep van Suriname waar ik nog niet eerder over heb gesproken: de Nederlandse stagiaires. Twintigjarige meisjes die een half jaartje proeven van 'het Surinaamse leventje'. De meisjes bevinden zich in kluitjes midden op de dansvloer, zijn dronken van de borgoe –cola en worden versierd door de cirkel van donkere mannen die om hen heen sluit. Hoewel we ons eventjes oud en onwennig voelen tussen dit publiek, laten we ons niet afschrikken en dansen tot in de vroege uurtjes!<a href="https://4.bp.blogspot.com/-6Qk59Tg2gzE/V3YuU_lWtfI/AAAAAAAACFY/uIUjmFIWwAYFJJ_LyEcP1B9yUbRxz2mCQCLcB/s1600/IMG_7312.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-6Qk59Tg2gzE/V3YuU_lWtfI/AAAAAAAACFY/uIUjmFIWwAYFJJ_LyEcP1B9yUbRxz2mCQCLcB/s320/IMG_7312.JPG" width="320" /></a></div></div><br />
<div style="border-image: none;">Het liefdesspel wordt in Suriname anders gespeeld. Lust is gescheiden van liefde, waarschijnlijk ook de reden dat menig Surinamer wel eens buiten het potje pist. Surinaamse mannen behoren tot de meest directe, maar ook grappigste versierders ter wereld. De meest cliché, ordinaire zinnen die tegen me gezegd zijn, schrijf ik hier maar niet op. Om jullie toch een beeld te geven, een korte anekdote van een avondje uit. Terwijl ik me door de massa begeef richting het toilet, word ik aan mijn arm richting een man getrokken. Hij gooit alles in de strijd, maar ik geef aan dat ik bezet ben. Zijn reactie: "Heeft je vriend je hier alleen gelaten?! Dat is net als een stuk vlees voor de leeuwen gooien!" Ik besef me dat ik net ben vergeleken met een homp vlees, lach erom en wijs hem nogmaals af. Hij trekt me dicht tegen zich aan en fluistert in mijn oor: "Als je maar weet dat er in ieder geval 1 Surinamer is die van je geniet vanavond". De rest van de avond voel ik zijn ogen branden en meermaals komt hij nog een poging wagen: "Toe nou, het is maar voor 1 nachtje. Niemand hoeft het ooit te weten". Geen gekke opmerking in een land waar vreemdgaan eerder norm dan uitzondering is. En je moet het ze meegeven, het zijn wel volhouders die Surinamers. </div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Op zaterdag stappen we in het uitgaanscentrum van Paramaribo (het SUP gebied). Hier heb je diverse clubs waar je heerlijk kunt dansen: Next, Euphoria, Tequila, Ace. Elk met hun eigen publiek en sfeer. We drinken weer Borgoe (lokale rum) met cola voor slechts 10 SRD (omgerekend ongeveer 1,50 EUR), een aanradertje dus. Na het stappen hebben we enorme honger. Dus meteen door op zondagochtend naar de Kwatta markt, die al om 5 uur begint! Hier kan je heerlijk eten (ontbijten dus voor ons) voor een schijntje en de markt is ook een belevenis met al het prachtige groente en fruit. Onze taxichauffeur vindt het een topidee. Hij heeft ook honger en gaat gewoon mee voor de gezelligheid!</div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"><strong>Hangmatteren is een werkwoord</strong></div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Als we die week erop door de winkelstraten van Paramaribo lopen, denk ik nog regelmatig aan de 'vlees-leeuwen'-metafoor. Elke vrouw (met of zonder minderwaardigheidscomplex) kan ik aanraden een rondje door het centrum te lopen voor een egoboost van 'de leeuwen'. Van 'pssst poppetje' tot 'oe lala mooie dames' tot 'Hallo... Kitty!' Aan het eind van de straat weet je 1 ding zeker: ik ben een lekker wijf! </div><div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-yDsWDu5rK3k/V3YsnNHkxFI/AAAAAAAACE8/d1WOdeSxhtwWM7qiBUUcifeEj2HvnunAACLcB/s1600/IMG_0040.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="179" src="https://4.bp.blogspot.com/-yDsWDu5rK3k/V3YsnNHkxFI/AAAAAAAACE8/d1WOdeSxhtwWM7qiBUUcifeEj2HvnunAACLcB/s320/IMG_0040.JPG" width="320" /></a></div><div style="border-image: none;">Maar dat is niet waar we voor komen, wij hebben namelijk een missie: een hangmat voor Mascha kopen! De Jeruzalem Bazaar is daarvoor the place to be, ze verkopen er alles om het binnenland in te gaan, van potten en pannen tot aan kapmessen. Een hangmat is een must in Suriname. Hangmatteren is er zelfs een werkwoord! Ik herhaal; het is een WERKwoord. Op onze tweede maandag maken we een tripje naar het binnenland van Suriname., naar de dichte jungle dus. In de auto naar Atjoni zing ik vrolijk mee met alle Surinaamse hitjes van o.a Kenny B en Gio. We lachen met onze tourguide om de cultuurverschillen tussen Surinamers en Nederlanders. Onderweg stoppen we nog even bij een goudmijn, waar Braziliaanse arbeiders keihard werken onder erbarmelijke omstandigheden. Vanaf Atjoni gaan we varend verder. De weg houdt hier gewoon op. In de keiharde regen (het regenseizoen start begin mei, maar laat al van zich horen eind april) varen we in een lange smalle houten boot naar Isadou, een klein eilandje in de Boven-Surinamerivier. We worden hartelijk ontvangen met een heerlijke maaltijd van Selientje van de lokale marronbevolking. </div></div><div style="border-image: none;"><div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://4.bp.blogspot.com/-TLXEyl2WKuA/V3YsuhBvi5I/AAAAAAAACFA/JuX4n23wKVgPn-oqrmfw-fX4XY7FFDh9QCLcB/s1600/IMG_0041.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-TLXEyl2WKuA/V3YsuhBvi5I/AAAAAAAACFA/JuX4n23wKVgPn-oqrmfw-fX4XY7FFDh9QCLcB/s320/IMG_0041.JPG" width="320" /></a></div><div style="border-image: none;">De marrons zijn de mensen die diep in de jungle (het bos) wonen. De omgeving is prachtig, alleen maar groen, groen , groen. Niemand vertelt ons bij aankomst het programma, we doen dus even een dutje en missen daardoor onbedoeld ons eerste uitstapje naar een dorpje. Zezagen ons wel liggen, maar hadden ons niet wakker gemaakt. No spang, dan gaan we wel weer hangmatteren met uitzicht op de bruine rivier en we wagen er zelfs een duik in. Wat best spannend is, want de rivier staat extreem hoog, de stroming is sterk en het water dus donker waardoor een slang, kaaiman of piranha (zitten die hier?) onzichtbaar is.</div></div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"><strong>Je kunt er dood van worden</strong></div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"> De volgende morgen staan we wel op tijd klaar en bezoeken we meerdere marrondorpjes die aan de rivier liggen. Lokale gids Doris vertelt ons over de poort van bladeren aan de rand van het dorp. Deze is bedoeld om de boze geesten buiten te houden. (Bij)geloof is een belangrijk onderdeel van het leven van de boslandcreolen. Tijdens een ‘boswandeling’, dat klinkt onschuldig, maar is het zeker niet, laat Doris ons het schors van de ‘viagraboom’ proeven (goed voor de potentie dus), een ranzige bittere smaak die ons de rest van de dag nog achtervolgt. Hij vertelt alles over planten en kruiden. De natuur is een apotheek zegt hij. Als hij halverwege de wandeling keihard roept "Rennen!", weet ik niet hoe snel ik me moet omdraaien en sprinten. Achteraf blijkt er geen poema of slang te zijn, maar slechts een wespennest dat hij met zijn machete kapot heeft geslagen. Kon ik ook niet weten natuurlijk, maar better safe than sorry. Op de vraag of er nog meer gevaarlijk spul in het bos is, zegt hij: “Ja, een spin; daar kun je dood van worden.” </div><div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;"><a href="https://1.bp.blogspot.com/-W2F_DRn2fCc/V3Yz7NbgWMI/AAAAAAAACFo/AuXOBJTIY50Ijp5wd7gVJ8z-ieMRD0GVACKgB/s1600/SubstandardFullSizeRender.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-W2F_DRn2fCc/V3Yz7NbgWMI/AAAAAAAACFo/AuXOBJTIY50Ijp5wd7gVJ8z-ieMRD0GVACKgB/s320/SubstandardFullSizeRender.jpg" width="320" /></a></div></div><br />
<div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;">Na drie dagen hangmatteren in het binnenland reizen we terug naar de stad. Langzaam begint het regenseizoen en er zijn af en toe plensbuien waardoor je tot aan je enkels in de plassen staat. Een beetje regen kunnen wij Hollanders wel tegen en we vermaken ons nog steeds prima. We bezoeken het lokale rummuseum en proeven uiteraard alle soorten. Vervolgens laten we ons masseren en pamperen in de Thermen Hermitage. Met het personeel voeren we uitgebreide gesprekken over de crisis en de zwarte valutakoers. Surinamers maken zich zorgen om de economische gesteldheid van hun land. En of het nou de schuld is van Bouterse of de goud- en olieprijs, daar zijn de meningen over verdeeld. Feit is wel dat prijzen met de dag stijgen. 's Avonds eten we een heerlijke rijsttafel bij Sarinah's, waar je voor een tientje genoeg krijgt om drie dagen van te eten. In Suriname zijn doggybags heel normaal, dus we nemen lekker alle restjes mee naar huis. Eten is sowieso een feest in Suriname. Misschien wel wat calorierijk, en altijd met rijst, maar de roti (bij Joosje), baka bana (aan de Waterkant) en bara's zijn heerlijk. Een ijsje van Fernandes erbij -echt Surinaams ijsplezier- of een koud Parbo biertje. Hmmmm. <br />
<br />
<strong>No spang</strong></div></div><div style="border-image: none;"><div style="border-image: none;"> Aan die Waterkant trouwens, een soort vergane glorie boulevard langs de rivier, staat het vol met eettentjes. Mascha en ik moeten daar ook even naar de wc en dan komt de Surinaamse humor om de hoek kijken als we een bord treffen waarop staat: small business (plassen) 1 SRD, big business (afgaan) 3 SRD. Mascha maakt er een foto van en we moeten er erg om lachen, maar de wc-meneer begijpt absoluut niet wat de grap is. En dat maakt het nog grappiger. </div></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><br />
</div><div style="border-image: none;"><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><a href="https://1.bp.blogspot.com/-5v6s_gNVxhg/V3Ys2lJn0wI/AAAAAAAACFE/1Meep-NbySQ3lI2KE3i68GqoiI5UogBVQCLcB/s1600/IMG_0022.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://1.bp.blogspot.com/-5v6s_gNVxhg/V3Ys2lJn0wI/AAAAAAAACFE/1Meep-NbySQ3lI2KE3i68GqoiI5UogBVQCLcB/s320/IMG_0022.JPG" width="320" /></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>Als we op vrijdagmiddag brak wakker worden na een avondje clubben in de Havana, zien we dat de zon weer schijnt. YES! We besluiten nog even de stad te verlaten en een stuk het binnenland in te gaan om van de zon en de rust te genieten. De voorbereiding kost echter meer tijd dan we van tevoren dachten. Nog even de hangmatten halen, nog even drinken halen, nog even eten halen, nog even een paar boodschappen doen, nog even tanken. En dat allemaal op Surinaams tempo. Je snapt het al, tegen de tijd dat we aankomen bij Parabello is de zon al onder. Toch genieten we van de rust, het urenlang hangmatteren en de goede gesprekken over het leven. We kunnen natuurlijk niet naar huis zonder een keer Surinaams gekookt te hebben! Op de laatste avond maakt manlief daarom 'oma's pindasoep', terwijl Mascha en ik ons storten op de kunst van het bananenballen maken. Twee rijpe en een groene banaan (of was de perfecte verhouding nou andersom?) eerst koken en dan in een grote vijzel en stampen maar! Terwijl Mascha zich flink in het zweet stampt, draai ik de mooiste bananenballetjes van Suriname. Een topteam met heerlijke pindasoep met balletjes als resultaat!</div><div style="border-image: none;">Genieten blijkt een codewoord in Suriname. Bij alles wat je gaat doen, zegt iedereen "Genietse hè". En niks is minder waar, want genoten hebben we zeker! Lieve Mascha, bedankt voor alle (gekke) avonturen en voor de mooie gesprekken over reizen en het leven. Ik had dit met niemand anders willen doen. En Switi Sranan, bedankt voor al het moois dat je hebt gebracht in mijn leven. </div><div style="border-image: none;"><br />
</div><div style="border-image: none;"><em>Dank je wel Anne voor je blog, maar nog meer dank je voor twee geweldige weken in SU. Het was superrelaxed met jou! Liefs Mascha</em></div></div>Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-70473969271242231222016-02-16T16:01:00.000+01:002017-10-12T10:07:29.794+02:00Bruiloft in India<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<strong>Vaak ben ik al tijdens mijn reizen in mijn hoofd bezig met hoe ik dat later, op 'online papier', wil verwoorden. Opmerkelijke momenten worden in gedachten al in mooie volzinnen gegoten en ik zie dan al welk beeld ik wil schetsen van een landschap of situatie. Dat gaat gewoon automatisch. Maar wat als een reis zoveel van die momenten heeft, dat je niet weet waar je moet beginnen te schrijven. Hoe kan ik ooit deze week India delen met de lezers..het wordt een lang verhaal, dat is zeker. Je bent gewaarschuwd.</strong> </div>
<br />
<div style="border-image: none;">
Vijf jaar geleden reisde ik met mijn ex door Noord India en via Couchsurfing kwamen we in contact met twee zusjes uit Jaipur. Ik schreef daar <a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2011/12/india.html" target="_blank">dit blog</a> over. Toen hadden zij het al over hun bruiloft, uitgehuwelijkt worden, en ik moest ze beloven erbij te zijn als ze daadwerkelijk zouden gaan trouwen. Via Facebook bleven we semi in contact en eind december 2015 kwam het bericht: we (!) gaan trouwen op 11, 12, 13 februari en JE-MOET-ERBIJ-ZIJN. Het was geen vraag, maar een opdracht! Een milliseconde dacht ik na, maar de keuze was snel gemaakt. Bovendien paste het helemaal bij mijn goede voornemens voor 2016; tegen alle leuke dingen gewoon JA zeggen zonder de 'bezwaren' (zoals geld/tijd) te zien. Dus ik ging! Met mijn dappere reismattie Kim (zie <a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2015/12/cuba-waar-ik-mijn-dansschoenen-kapot.html" target="_blank">Cuba blog</a>). </div>
</div>
<br />
<div style="border-image: none;">
Even een weekje op en neer naar India voor een bruiloft dus. Gewoon omdat het kan. Ons eerste doel in Delhi; we moeten de juiste kleding hebben. Van mijn vorige reis naar India en Couchsurfing ken ik ook Pinaki, een jongen die in Delhi woont, en hij wilde wel shoppen met ons (dat heeft hij geweten). We spraken af op Connaught Place om 15:00 uur. </div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-YAsFqvDsucU/V3ZWS8fckiI/AAAAAAAACF4/cZR8zb8J6IwgkCe8NhBBOLjkFC_0NhWRQCLcB/s1600/IMG_5750.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-YAsFqvDsucU/V3ZWS8fckiI/AAAAAAAACF4/cZR8zb8J6IwgkCe8NhBBOLjkFC_0NhWRQCLcB/s320/IMG_5750.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
Vanuit ons hotel zou het niet zo moeilijk moeten zijn om daar te komen met de metro. How wrong were we... Zelfs na 16 keer vragen wisten we nog steeds niet welke kant we op moesten en ondertussen zwermden de geldbeluste tuktukchauffeurs om ons heen. Nee, we nemen de metro en laten ons niet bedonderen door hen. Eentje is wel erg volhardend en achtervolgt ons zelfs. Als we eindelijk het station hebben gevonden, zijn twee studentes zo aardig ons te helpen met het kopen van de kaartjes en wijzen ons de weg naar het goede perron. Gelukkig zeggen ze ook nog net op tijd dat als we in de metro stappen we dan wel in de vrouwenwagon (!) moeten gaan zitten. En als we na 15 minuten uit de metro stappen en richting de afgesproken plek (Starbucks :-) lopen, gebeurt er iets geks waarvan ik me pas later realiseer hoe gek het is; daar staat weer dat ene vervelende tuktukmannetje voor ons neus. Huh? Zijn we gevolgd? We zullen het nooit weten…Gelukkig treffen we Pinaki snel en we wanen ons veilig vanaf nu. In de eerste winkel kunnen we het niet echt vinden, dus moeten we naar een heel ander deel van Delhi, vindt Pinaki. Tuktuks haat hij, vanwege dat eeuwige onderhandelen over de prijs, dus regelt hij een Übertaxi, die al na 2 minuten voor onze neus staat. Het verkeer is gewoon te idioot voor woorden. Duwen, wringen, persen, toeteren. En dan die uitlaatgassen. Verstand op nul en het ondergaan. Dat wordt sowieso het motto voor deze reis; het gewoon maar ondergaan, go with the flow.. je verzetten heeft geen zin..let it goooooo..</div>
<div style="border-image: none;">
We gaan dus op zoek naar jurken, die geschikt zijn voor een Rajasthaanse bruiloft. Genoeg keuze dat wel, maar wat wij niet door hadden is dat je een jurk koopt die je qua kleur en model en versieringen mooi vindt, en dat je 'm dan op maat laat vermaken. Wisten wij veel, wij gingen van alles passen, wurmden ons in synthetische en zeer slecht zittende gewaden met een overdosis glimmertjes, ruimte voor de borsten waar mijn sleutelbenen zitten en raakten steeds gefrustreerder (we hadden ook nog niet geslapen he, vanwege de nachtvlucht). En als ik tegen de overdaad aan personeel - allemaal mannen- zeg dat ik een blauwe of groene jurk wil, komen ze gerust met roze of geel aanzetten. Yes, madam, very nice. Kortom, het is nog best een klus, maar we slagen allebei, wachten vervolgens een uur totdat de kleermaker de ‘ready fit dresses’ op onze maat heeft vermaakt en nemen afscheid van Pinaki, die zich de volgende keer wel 10 keer bedenkt voordat hij met twee Westerse vrouwen gaat winkelen…We eten nog superlekkere dosa’s en zijn inmiddels dan zo gaar dat we ‘rechtstreeks’ terug gaan naar het hotel. Met een tuktuk. De eerste vier willen niet voor die prijs die wij willen, maar een heel oud chauffeurtje wel. Wel jammer dat ‘ie pas vertrekt als ‘ie zijn chai heeft opgedronken en is uitgekletst met z’n collega’s. Go with the flow..Ik hou van India. Ik heb aardig wat van de wereld gezien, maar er is geen land dat zo ‘gek’ is. Of gekmakend misschien. </div>
</div>
<br />
<br />
<div style="border-image: none;">
<strong>Naar Jaipur</strong></div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
We hebben voor de volgende dag een ‘mannetje’ met een auto geregeld die ons in 5 uur naar ons hotel in Jaipur rijdt. In Jaipur wonen ongeveer 3,5 miljoen mensen, geen klein, traditioneel dorpje dus. Toch zal later blijken dat de tradities hier ook nog de norm zijn. Omdat we verwachten dat we straks bij de familie weinig zelf voor het zeggen hebben, nemen we onze eerste (na)middag in Jaipur lekker voor ons zelf. Het hotel adviseert ons een restaurant een paar blokken verderop. </div>
</div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-bic1L-gFqKQ/V3ZWzt2Y59I/AAAAAAAACF8/r-VBnt8dD7Y_liElnik7LYrn3A-xDIlsQCLcB/s1600/IMG_5778.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://3.bp.blogspot.com/-bic1L-gFqKQ/V3ZWzt2Y59I/AAAAAAAACF8/r-VBnt8dD7Y_liElnik7LYrn3A-xDIlsQCLcB/s320/IMG_5778.JPG" width="240" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
Als we ervoor staan kunnen we niet echt geloven dat hij ons dít heeft aanbevolen. Het ziet er niet uit!!! Maar hey, wij willen avontuur, toch? Dus we nemen plaats aan het plakkerige, wankele tafeltje en eten vervolgens de lekkerste curries en naan. Loslaten die vooroordelen dus… Aan de overkant spot ik een bakery en daar scoren we het suikerzoete toetje. </div>
<br />
<br />
<div style="border-image: none;">
<strong>Let it goooooo!</strong></div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
De volgende ochtend gaan we op pad naar de familie Verma. We weten niet helemaal wat de bedoeling is vandaag, maar Savita had het over ladies day, henna-sessies en dansen. Kim en ik hebben allebei voor deze dag een sari geleend en in een plastic tasje nemen we het meterslange gewaad mee. De tuktukchauffeur zegt vol trots dat hij precies weet waar we heen moeten, maar als we maar rondjes blijven rijden en hij het wel 17 keer moet vragen, begin ik mijn geduld wel een beetje te verliezen. En dan na heel lang zoeken, rijden we eindelijk de straat in van de familie die ik 5 jaar niet heb gezien (ik herken de straat wel) en sluiten we ze in onze armen. Er is hier helemaal niets veranderd, de kamer waar we 5 jaar geleden zaten is voor de gelegenheid wel omgetoverd tot henna-fabriekje waar tantes, schoonzussen, buurvrouwen, nichtjes etc. elkaar aan het beschilderen zijn. Ook wij ontkomen er niet aan, alleen jammer dat het om éen of andere vage reden blijft bij het alleen donker maken van mijn vingertoppen en tenen. </div>
</div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-oIxtoPHcH8U/V3ZXEAmznYI/AAAAAAAACGE/LqCtxw7dYEsjPcHiF9ZqFqHJQ-oFFezYQCLcB/s1600/IMG_5835.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-oIxtoPHcH8U/V3ZXEAmznYI/AAAAAAAACGE/LqCtxw7dYEsjPcHiF9ZqFqHJQ-oFFezYQCLcB/s320/IMG_5835.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
Geen mooie bloemige versieringen. Kim geeft zich er ook aan over en laat zich hullen in de bruidsjuwelen van Savita, inclusief neusring dat met een kettinkje naar het oor loopt en een rood kanten hoofddoekje. Hilarisch! Ook ik mag er aan geloven. Zo zijn we wel een paar uurtjes zoet. </div>
Ik wil wel vast iets opmerken wat relevant is voor later in het verhaal. We hebben vanmorgen een beetje ontbeten, één geroosterd broodje met jam. Kopje thee. Meer niet. Inmiddels is het al een uur of 3 en we hebben nog niets aangeboden gekregen. Als we dan ineens worden verzocht mee te gaan naar de beauty salon denken we dat we dan wel wat kunnen drinken of eten….<br />
<strong>Gekte in de beautysalon</strong><br />
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
In de piepkleine salon, ruim tien minuten met de tuktuk, is het…chaos. Stampvol met spullen, stoelen, dames, kinderen, producten, dozen, een hond. We begrijpen nog steeds niet helemaal hoe en wat, maar als mij wordt gevraagd of ik een ‘head spa’ wil, zeg ik gewoon ja en niet veel later is iemand minutieus mijn haar aan het inoliën met een vreemd ruikend goedje. En begint het daarna wild te masseren. Achter me (de ruimte is 3 bij 3) krijgt Kim een pedicure, terwijl ze heel ongemakkelijk op een houten bankje zit. Als dan een tweede persoon haar ook een head spa probeert te geven zie ik aan Kim dat ze inmiddels een punt heeft bereikt waarbij je alleen nog maar kan denken: let it go…..let’s go crazy.. We hebben honger, dorst, maar ook hier is alleen water te krijgen wat wij beter niet kunnen drinken. Uiteindelijk krijgen we van de eigenaresse een fles water die wel veilig is, maar dan zijn wij beide al in een soort trance geraakt waarbij het ons allemaal echt niets meer kan schelen. Mijn haar is inmiddels baggervet en er dan wordt me gevraagd of ik warm of koud water wil om het uit te spoelen. Warm lijkt me, duh! Maar dat betekent dat er eerst water moet worden gekookt en later sta ik op een smerig achterplaatsje buiten met mijn hoofd op zijn kop, benen wijd, terwijl het beautysalonmeidje uit een pannetje water over mijn hoofd giet. Kansloos dit. Het blijft vet en ik laat het maar zo. Ik probeer het zelf droog te föhnen (ja, ook kansloos), terwijl de salon inmiddels nóg drukker is geworden. </div>
</div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://3.bp.blogspot.com/-c31UfCzt5Dw/V3ZtNbIm5_I/AAAAAAAACGY/6fnD3tzoaEgCXrp3e7U3IsTupwd6GVFZQCLcB/s1600/IMG_0061.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://3.bp.blogspot.com/-c31UfCzt5Dw/V3ZtNbIm5_I/AAAAAAAACGY/6fnD3tzoaEgCXrp3e7U3IsTupwd6GVFZQCLcB/s320/IMG_0061.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
We laten ook nog ons haar stylen (lelijk!) en opmaken (veel te zwaar) en kunnen alle hulp gebruiken bij het aankleden in onze sari. Want dat is echt een gedoe! Savita en Joyti zijn al een tijdje eerder al naar huis gegaan. En wij moeten zelf met een tuktuk terug naar het huis van de familie. Maar er komt geen tuktuk, wel de broer van de meisjes op zijn motor/brommer, waar ik helemaal opgetut in een sari met twee benen aan één kant (amazonezit), zonder helm, achterop moet gaan door het drukke avondverkeer van Jaipur. Dit maakt de chaos in mijn hoofd wel compleet. Uitgehongerd en vol van de indrukken houd ik me maar goed vast aan de broer. Hey, ik wilde avontuur, dan kan ik het krijgen ook. </div>
<br />
<div style="border-image: none;">
<strong>Dance like everybody is watching....</strong></div>
<div style="border-image: none;">
Als ik aankom bij het huis van de familie, word ik echt letterlijk van de brommer afgerukt. Mijn tas wordt afgepakt en ik moet NU mee komen. En waar bleef ik nou zo lang?!?!?! Rennend, wat echt onmogelijk is in een sari weet ik nu, gaan we een stuk verder het nauwe straatje in. Het geluid is overdonderend. Er staan metershoge boxen opgesteld op een met plastic zeil overdekte braak liggend veldje. Er ligt een provisorisch gemaakt dansvloertje, het is druk met mensen en voor ik de situatie helemaal in me kan opnemen, sta ik op dat gammele dansvloertje in een overdosis decibel te bollywood dansen terwijl echt IEDEREEN naar mij kijkt en ik word gefilmd door een tiental mobiele telefoons. OMG! De zusjes staan te stralen dat ik, hún buitenlandse gast, op het feestje ben gearriveerd. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik hét middelpunt ben. Het is inmiddels trouwens half 9 ’s avonds, ik heb nog steeds niet gegeten…ik val bijna om. </div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-pG2m8UoWQX0/V3Ztfy-TPcI/AAAAAAAACGg/d3VxhYP4DCExnJj9BHCdhZlJlxmZwAb0ACKgB/s1600/IMG_0059.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-pG2m8UoWQX0/V3Ztfy-TPcI/AAAAAAAACGg/d3VxhYP4DCExnJj9BHCdhZlJlxmZwAb0ACKgB/s320/IMG_0059.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
Als Kim ook arriveert, trek ik haar meteen naar buiten en we besluiten dan zelf maar wat te gaan kopen bij een winkeltje. De straten zijn donker, vies en in onze volledige feestoutfit kopen we bij een houten kraampje wat notenrepen. We trekken natuurlijk ook hier weer de aandacht, ook van de vader van de familie die nu wel doorheeft dat we echt willen eten en terug in hun straat neemt ‘ie ons mee naar binnen in het huisje en gaat hij, zichzelf non stop verontschuldigend, op zoek naar wat eetbaars voor ons. Een handje chips. Nu we wat zijn bijgetrokken gaan we terug naar het dansfeestje en doen we nog wat koele dansmoves en dan ineens is het afgelopen. En heb ik een piep in mijn oor.</div>
<br />
<br />
<div style="border-image: none;">
En dan, dan pas gaan we eindelijk echt eten. In het huis, op de grond in een kring, met de hele familie kan ik er wel weer de lol van inzien. </div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-A8U6Al9dXOY/V3ZuwVzR34I/AAAAAAAACGs/lNoXRNSpjdQf0vMVCCEeFioP7RtmO7MvgCLcB/s1600/IMG_5886.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-A8U6Al9dXOY/V3ZuwVzR34I/AAAAAAAACGs/lNoXRNSpjdQf0vMVCCEeFioP7RtmO7MvgCLcB/s320/IMG_5886.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
Er volgen nog talloze fotosessies, en nog wat dansjes, maar dan gaat het licht echt uit bij mij en Kim. En willen we een tuktuk terug naar het hotel. How wrong were we. Er wordt op ons ingepraat dat we ook nog de nachtelijk hennasessies bijwonen waarbij de armen van de bruiden helemaal worden versierd en ook die van ons, maar beleefd en stellig bedanken we. Demonstratief gaan we buiten staan en komen er na 20 minuten achter dat de tuktuk nog niet eens onderweg is, laat staan gebeld! Ik zal de lezer nu wel een stukje besparen, maar laat, heel laat ploffen we in ons bedje…Morgen de echte bruiloft…</div>
<br />
<br />
<div style="border-image: none;">
<strong>800 gasten, 800 blikken op ons</strong></div>
<div style="border-image: none;">
De bruidjes willen dat we al vroeg bij ze zijn, maar we hebben geleerd van gisteren en weten dat de ceremonies pas rond 18:00 starten, dus gebruiken we de ochtend om wat van Jaipur te zien. Ik herken veel van de vorige keer en bezoek voor de tweede maal het Paleis van de Winden (nog steeds mooi) en we struinen door de oude stad. Slenteren, ons verwonderen over hoe vies het is, en hoe druk. Terug in het hotel relaxen we nog wat bij het zwembad, en dan begint het Grote Optutten. </div>
<div style="border-image: none;">
Het lijkt wel carnaval, in onze nieuwe jurken. “Als wat ben jij verkleed? Nou, als een gast op een Indiase bruiloft”. We toetsen onze outfit bij de eigenaresse van het hotel en ze zegt dat we precies goed gekleed zijn. Ze maakt het nog even af met een plak-stip op ons voorhoofd. Nu zijn we helemaal zoals het hoort. </div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://4.bp.blogspot.com/-sA8Aqe3J6B8/V3Zu-c7CYpI/AAAAAAAACG0/JqELmKSBG3kC_iW7-UsMBF3dyqam6Q6IQCLcB/s1600/IMG_6066.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://4.bp.blogspot.com/-sA8Aqe3J6B8/V3Zu-c7CYpI/AAAAAAAACG0/JqELmKSBG3kC_iW7-UsMBF3dyqam6Q6IQCLcB/s320/IMG_6066.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
We staan loeivast in het verkeer en doen er ruim een uur over om aan de andere kant van de stad te komen. Het is zaterdagavond, er wordt volop getrouwd vandaag (iets te maken met de stand van de sterren) dus iedereen is op weg naar een feestlocatie. Eenmaal daar worden we bekeken, bekeken en bekeken. Er zijn zo’n 800 gasten, er staat een enorm podium en aan de zijkanten van het veld staat de catering opgesteld. Aan beide kanten van het podium staan allemaal spullen. Het duurt even voor ik het door heb, maar dan blijken dat de bruidsschatten te zijn die hier tentoongesteld worden. Denk aan een bed, kasten, stoelen, potten, pannen, tv, oven, etc. etc. Er staan gewoon twee complete huishoudens, die de meisje straks meenemen naar hun schoonfamilie. Plotseling klinkt er enorm lawaai en speelt een tetterende fanfare. Bruidegom 1 arriveert! Op een wit paard. </div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-Fsbya3jIcRA/V3Zv16dSVhI/AAAAAAAACG8/Wpz7nvfalfwpkZnPjuWQ7IYjt2iz4A1KwCLcB/s1600/IMG_0057.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="https://2.bp.blogspot.com/-Fsbya3jIcRA/V3Zv16dSVhI/AAAAAAAACG8/Wpz7nvfalfwpkZnPjuWQ7IYjt2iz4A1KwCLcB/s200/IMG_0057.JPG" width="200" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
In een prinsenoutfit! Een half uur later volgt nummer 2. Zelfde verhaal; dringende mensen om hem heen, een stukje onder een rijk versierde poort door. Kim en ik hebben geen enkel idee wat er allemaal nog op het programma staat of hoe lang deze avond überhaupt duurt, maar er is deze keer wel volop eten. En lekker eten ook; ik ben echt gek op Indiaas eten. Regelmatig worden we ‘gestoord’ door de vader van de bruidjes, die ons wil voorstellen aan zijn bazen of andere mensen in hogere rangen. Glimmend van trots staat hij er dan bij; ‘kijk eens even, wij hebben twee buitenlandse gasten op de bruiloft die speciaal hiervoor zijn overgekomen.’ En dan glimlach ik beleefd en schud ik handjes. <br />
<strong>Love marriage no good</strong></div>
<div style="border-image: none;">
Dan roept één van de broers ons. Opschieten, want ze komen eraan! We worden samen met tantes, nichten, moeder en andere zus naar het parkeerterrein gedirigeerd waar een auto staat met Savita en Jyoti erin. </div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
<a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a>Wat zijn ze prachtig! Onherkenbaar eigenlijk. Ze dragen zoveel sieraden, glimstof, armbanden, huid vol henna. De spanning is op hun gezichten te zien, lachen doen ze niet, maar uiterst serieus lopen ze, omringd door ons, richting de honderden mensen, richting dat enorme podium, waar vier tronen staan. En daar zitten ze dan, samen met hun nieuwe mannen. Ik weet niet meer precies hoe lang, maar voor mijn gevoel ruim 1,5 uur. Zitten, staren naar het publiek. Wat je je moet realiseren is dat de meisjes de jongens nog niet echt kennen. Er is hier sprake van een gearrangeerd huwelijk. <a href="https://2.bp.blogspot.com/-7svfNZbcCps/V3ZwGh9O2oI/AAAAAAAACHA/4HfxgXe4HlYc7cQju1Pe0TSCW8Ao6eeBwCLcB/s1600/IMG_6047.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-7svfNZbcCps/V3ZwGh9O2oI/AAAAAAAACHA/4HfxgXe4HlYc7cQju1Pe0TSCW8Ao6eeBwCLcB/s320/IMG_6047.JPG" width="320" /></a></div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<div style="border-image: none;">
Uiteindelijk gaan de familie en de twee bruisparen ook eten. Veel rituelen ontgaan ons vandaag, maar een nichtje van de familie geeft ons af en toe wat uitleg. De daadwerkelijke ceremonie begint pas na 00:00 uur en duurt zo lang dat gasten her en der gaan liggen slapen! Wij zijn juist met onze neus op deze bijzondere ceremonie gaan zitten waar er in het midden een vuur is, een pandit (geestelijke) van alles uitspreekt en er zeven keer rondom het vuur wordt gelopen. Ook dit duurt weer ruim twee uur en dan is ook onze aandacht wel verslapt en zitten we te geinen met de mannen van de familie; de broers, neven. De verschillen tussen India en Nederland komen ten volste naar boven. Want wij zijn natuurlijk enorm exotisch: 40plus, ongetrouwd, geen kinderen, met ons eigen huis, en leven. Als ze er achter komen dat ik motor rij is, weten ze helemaal niet meer hoe ze het hebben. (Je ziet ze denken, hoe doe je dat dan met een sari aan hahah). <br />
En dan rond 03:00 loopt het ten einde. De bruidsparen zijn getrouwd, althans dat denken we, want de bruiloft gaat nog een paar dagen door. Daar doen wij, tot grote spijt van de familie, niet meer aan mee. Dit was al een uitputtingsslag. Een tuktuk, die we al vooraf hadden geregeld deze keer (ja, je leert snel in India), zoeft ons terug naar ons hotel door de donkere straten van Jaipur. We zijn gewoon nog even stil van alle indrukken deze dag. Het was ook vreemd, om bruidsparen te zien die niet uit liefde met elkaar zijn getrouwd en als vreemden naast elkaar zitten. Savita legde me ooit uit dat dit de beste manier is, want dan kan de liefde nog groeien, terwijl bij een 'love marriage' de liefde bij de bruiloft op z’n hoogtepunt is en het daarna alleen nog maar minder kan worden. Maar wie ben ik om daar over te oordelen? Zijn in onze Westerse wereld de verwachtingen sowieso niet te hooggespannen daar waar het liefde betreft en is een ‘economisch’ verbond niet veel …logischer? Het houdt me nog wel een tijdje bezig.</div>
</div>
<div style="border-image: none;">
<br />
<strong>Taj Mahal</strong><br />
De volgende dag nemen we de lokale bus naar Agra, waar Kim de Taj Mahal wil zien. </div>
<div class="separator" style="border-image: none; clear: both; text-align: center;">
<a href="https://2.bp.blogspot.com/-yxQGJ6HFspc/V3ZxW1lffOI/AAAAAAAACHQ/mFMZhGByu7k-coFsQndOzqAEKliCG31CACKgB/s1600/IMG_0060.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://2.bp.blogspot.com/-yxQGJ6HFspc/V3ZxW1lffOI/AAAAAAAACHQ/mFMZhGByu7k-coFsQndOzqAEKliCG31CACKgB/s320/IMG_0060.JPG" width="320" /></a></div>
<div style="border-image: none;">
Ik ken dit gebouw al en ik denk niet dat ‘ie er nu anders bij ligt dan vijf jaar geleden, dus ik blijf ’s ochtends lekker in bed. De rest van de dag verblijven we in Agra, genieten van de zon op een mooi dakterras, een massage en nog meer lekker eten. </div>
<div style="border-image: none;">
In de avond hebben we een mannetje geregeld die ons naar Delhi rijdt. Delhi is een stad van 22 miljoen mensen (en de meest vervuilde stad ter wereld), dus het is slim dat we een hotel nemen naast het vliegveld, dat scheelt ons uren en uren in het verkeer vaststaan. Het was een zeer bijzondere ervaring, die ik zeker niet had willen missen. Kim en ik zijn niet echt uitgerust van deze trip, maar hebben we een hoofd vol mooie ervaringen en verhalen. Namaste!</div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-79836239455617646442015-11-23T21:45:00.000+01:002016-01-16T21:24:02.627+01:00Sri Lanka, tuk tuk Madam?!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: inherit;"><b>Land nummer 63, here I come!</b><br />Sri Lanka, dat pukkeltje in de Indische Oceaan ten zuiden van India. Op mijn vorige reis naar Cuba kon ik me door omstandigheden totaal niet voorbereiden, nu was ik heel goed voorbereid. Gewapend met reisgidsen plozen mijn reismattie Lonneke en ik uit wáár we dan zouden gaan surfen, zonnen, cultureel doen etc. Enige onduidelijke was de regen. Sri Lanka is de ene helft van het jaar regenachtig aan de ene kant en de andere helft van het jaar aan de andere kant. Vraag me maar even niet welke kant het nou was. In ieder geval; wij gingen precies ten tijde van die overgangsfase. Dus we besloten ter plekke dan te kijken of het regende of niet....</span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><b>Natte hond</b><span style="color: black; font-size: small;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"> Bij aankomst in Colombo rijden we in het ochtendgloren direct door naar Negombo. En het regent. Best hard. En het is heet. Heel heet! We laten ons niet uit het veld slaan en lopen op onze slippers naar het strand. Slecht idee! Daar waait het ook nog eens heel hard en lijkt het in de verste verte niet op de exotische foto's uit de reisgids. We balen, zeker als we de weervoorspellingen checken. Het regent OVERAL in Sri Lanka. De komende anderhalve week. Dan maar het beste ervan maken. We regelen voor morgen alvast een taxi naar P</span></span>olonnaruwa en Sigirya Rock. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Calibri;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/-0e4Q5UBY_pk/VpaxN_cn5nI/AAAAAAAACBg/_kgmPink5JI/s1600/12341169_10207945390733574_5815635115978407958_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-0e4Q5UBY_pk/VpaxN_cn5nI/AAAAAAAACBg/_kgmPink5JI/s320/12341169_10207945390733574_5815635115978407958_n.jpg" width="320" /></a></span></div>
<span style="font-family: inherit;">Dat klinkt makkelijker dan dat het is, omdat wij het gevoel hebben dat we heel veel teveel moeten betalen en gaan dus keihard de onderhandeling in. Op het scherpst van de snede strijden wij om onze roepies. En hij ook. Uiteindelijk komen we toch nog ietwat bedrogen uit. Okay, we krijgen de rit voor 8500 roepies, zoals wij wilden, (de Lonely Planet heeft het over 12.000). Maar je had onze gezichten moeten zien toen de volgende ochtend de chauffeur kwam voorrijden. "Passen wij daar in", roep ik verschrikt, “Dit is een soort Playmobiel autootje!" "Deze auto ruikt naar natte hond," kermt Lonneke. De achterbank is vochtig (sorry, madam, forgot to close window last night). Goedkoop is duurkoop hahaha. Maar hij brengt ons in vier uur veilig naar de boeddhistische overblijfselen van <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Polonnaruwa_(stad)" target="_blank">Polonnaruwa</a>. Hier liggen 15 meter lange Boeddha’s, enorme stupas, een uitgebreid complex aan oude tempels, kloosters, Hoewel we er wat gehaast doorheen schieten, is het echt heel mooi om te zien. En daarna rijdt de chauffeur ons nog naar Siqiriya, dat was bij de prijs inbegrepen J</span><br />
<span style="font-family: Wingdings;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Wingdings;"><a href="http://3.bp.blogspot.com/-Voq2nhQmp-Q/VpawEU0Q1II/AAAAAAAACBM/jWEkXJVLOco/s1600/12366381_10207945414494168_2688292915384676631_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://3.bp.blogspot.com/-Voq2nhQmp-Q/VpawEU0Q1II/AAAAAAAACBM/jWEkXJVLOco/s320/12366381_10207945414494168_2688292915384676631_n.jpg" width="240" /></a></span></div>
</div>
<span style="font-family: inherit;"><b>We will rock you</b><span style="color: black; font-size: small;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: inherit;"> Ons hotel in Sigirya wordt beheerd door de look alike van Freddy Mercury, en hij is zo ontzettend dienstbaar. Op het enge af. Met buiginkjes, big smiles, een zijige stem. Maar wel lief. De volgende ochtend beklimmen we de rock die hier als een vreemde bonk ineens in het vlakke landschap ligt, <a href="https://nl.wikipedia.org/w/index.php?title=Sigiriya&redirect=no" target="_blank">Sigirya Rock</a>, ook wel Lions Rock genoemd. Tegen alle adviezen in gaan wij niet heel vroeg (want nog koel), maar sjokken we pas tegen tienen die kant op. Jammer dat in Sri Lanka de toeristische attracties buitensporig duur zijn geworden, net als deze. Maar we hebben besloten; we-gaan-die rots-beklimmen. De zon schijnt, de lucht is blauw. Dit kunnen wij! Nou ben ik al niet zo’n berggeitje, maar dit is op sommige punten echt best eng. IJzeren traptreetjes, die steile rotswand. Ik probeer maar niet teveel te denken aan hoe onstevig di<span id="goog_492718212"></span><span id="goog_492718213"></span><a href="https://www.blogger.com/"></a>t gebouwd kan zijn. En dan de beloning als we eindelijk na 2 uur boven zijn; een geweldig uitzicht...en een korte regenbui. Die trouwens niet verkoelend werkt. Nu moeten we ook weer terug, wat ik veel enger vind, want de treetjes zijn nat. Met de bibbers in de benen kom ik beneden. De rest van de dag gaan we in de chill stand, beetje rusten, wandelen, eten. Het is tenslotte vakantie.</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: inherit;"><b>1 + 1 = 3</b></span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"> Een dag later brengt de tuk tuk ons in een uurtje naar <a href="https://nl.wikipedia.org/wiki/Dambulla" target="_blank">Dambulla</a>. Blijf toch grappig die kleine wagentjes waar wij net aan inpassen, en dan moeten onze grote rugzakken er ook nog bij. De wind door onze haren, overal glimlachende mensen. Palmbomen, zo veel groen, het is een mooi gebied hier. </span></span>Hij zet ons af bij de grotten met de meer dan 150 Boeddha beelden. Met de spierpijn in onze kuiten van de klim van gisteren beginnen we (weer met blauwe lucht) aan de wandeling omhoog. Halverwege moeten de slippers uit. Op warme stenen verder, zwetend. De beelden zijn in een grot verstopt en het ziet er fascinerend uit. Ik blijf het bijzonder vinden dat vaak op de meest onmogelijke plaatsen de Boeddha wordt ‘vereerd’. Eenmaal beneden stikt het op het parkeerterrein van toeristenbusjes en private drivers. Ons plan was om hier de gewone lokale bus te pakken naar Kandy, maar als ik al die busjes zie, krijg ik het idee om te gaan liften. Lonneke vindt het een twijfelachtige actie, maar ik probeer het gewoon.</span></div>
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Wj7MAgJEYXw/Vpa0IqzxFoI/AAAAAAAACB4/6ohTHdLfu8Q/s1600/12241275_10207946134312163_4588177593236179790_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-Wj7MAgJEYXw/Vpa0IqzxFoI/AAAAAAAACB4/6ohTHdLfu8Q/s320/12241275_10207946134312163_4588177593236179790_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">De eerste chauffeurs zeggen allemaal nee. "Sorry Madam, for my clients only" Logisch, maar toch jammer. Ik probeer het bij wegrijdende busjes, steek mijn duim op. En wat denk je? Een busje met een chauffeur en een meisje erin stopt. Ik vraag of ze naar Kandy gaan en dat blijkt zo te zijn. We mogen mee! Het meisje is Frans, reist alleen met haar chauffeur Andrew een weekje door Sri Lanka. Het klikt enorm goed met deze Française. De rit naar Kandy duurt een kleine 3 uur, onderweg stoppen we om verse kokosnoot te drinken en foto’s te maken. En we besluiten met haar mee te gaan naar het hotel dat zij al heeft geboekt in Kandy, omdat we het zo gezellig hebben met z’n drietjes.</span> <span style="font-family: inherit;">In Kandy gaan we direct door naar Tempel van de Tand, met de zogenaamde tand van Boeddha. Een paar keer per dag zijn hier ceremonies en komen er honderden mensen bijeen. Maar niet als wij er zijn, waardoor we op ons gemak de tempel kunnen bekijken. En eerlijk gezegd ben ik niet zo onder de indruk. Ik heb, denk ik, al te veel boeddhistische tempel en stupas etc. gezien (in Tibet, Thailand, Nepal), die ik indrukwekkender vond. Hier komt het wat kitscherig over. Wat ook jammer is dat ik de tip van Lock en Janneke over sokken meenemen nu pas herinner. Het is niet normaal hoe kokend heet de stenen zijn waar we met onze blote voeten over heen moeten lopen! 's Avonds gaan we naar de markt. Alle drie moeten we ook echt wat hebben, dus we lopen redelijk doelgericht rond. We kunnen natuurlijk niet ongemerkt de markt over. Drie Westerse dames, dat trekt wel de aandacht en iedereen wil ons wat verkopen. Met onze neuzen dicht schieten we heel snel langs het ‘vlees’deel van de markt. In afvalbakken liggen de afgekloven koppen van ..ja, wat was het eigenlijk..koeien? Brrr. Snel naar het fruitdeel. Lonneke en Geraldine scoren nog mooi textiel bij de stoffenverkopers.</span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
<span style="color: black; font-size: small;"></span></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: inherit;"><b>Theetrein</b></span></span><br />
<div style="text-align: left;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;">De Française wil graag<span style="background-color: white;"> Adams Peak beklimmen</span>, maar wij zijn wel even klaar met klimmen en nemen de volgende ochtend de trein naar Ella. We spreken af haar daar over twee dagen weer te zien. De treinreis is 6 uur lang prachtig. In de 2</span></span><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><sup>e</sup> klasse zitten vooral backpackers. Derde klasse vonden we iets te ‘local’ en in de 1<sup>e</sup> klas zitten de ‘georganiseerde reizigers’, in de airco, maar waar de ramen niet open kunnen. Wij kunnen uit het raam hangen om prachtige foto’s te maken van het </span></span></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Calibri;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;"><a href="http://4.bp.blogspot.com/-T2bAYR1kg78/Vpax5pUaVCI/AAAAAAAACBk/VYOZpv55HkE/s1600/12360077_10207946135472192_2091009348066778904_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-T2bAYR1kg78/Vpax5pUaVCI/AAAAAAAACBk/VYOZpv55HkE/s320/12360077_10207946135472192_2091009348066778904_n.jpg" width="320" /></a></span></span></span></div>
<span style="font-family: inherit;"><span style="color: black;"><span style="font-size: small;">groene landschap en zelf de deur naar buiten op het balkon is open en ook daar kunnen we eruit hangen. We rijden in het bergachtige deel van Sri Lanka en zien vooral heel veel theestruiken. Hilariteit alom als een Duitser na 4,5 uur vraagt: Excuses me, but is this tea? Ja, lieve schat daar kijken we al een tijdje tegenaan en is ook de reden waarom deze trein vol zit met toeristen, omdat het zo’n mooi ritje is door de theeplantages! T</span></span><span style="font-size: small;"><span style="color: black;">egen de tijd dat we in Ella aankomen is het donker en regent het verschrikkelijk hard. De bekende chaos op het station met ‘mannetjes’ en tuk tuks komt ons tegemoet. Maar wij zijn niet over te halen en weten dat er een hotel vlakbij het station is. Wij gaan lopen… Ons wordt een weggetje gewezen, steil naar beneden, een geitenpaadje, meer is het niet. In het donker dus en in de zeikregen glibberen we op onze slippertjes het paadje af, bijschijnend met het licht van de telefoon, en elkaar heel goed vasthoudend. We voelen ons enorm avontuurlijk hahaha. Het hotel is niet 1,2,3, te vinden en we bellen, als twee verzopen katjes, aan bij het eerste de beste dat we wel tegenkomen. Gelukkig, er is plek. En we kunnen zelfs nog wat te eten krijgen. Heerlijk rice and curry! </span></span></span><br />
<span style="font-family: inherit;"><br />
Later op de avond wordt het droog en gaan we op onderzoek uit in het dorpje Ella. Dit ziet er uit als backpackers paradise. Heel veel restaurantjes, winkeltjes, en zo belanden we al snel in de leukste kroeg van Ella. Pina colada please! Op een gegeven moment begint het barpersoneel de boel achter ons af te sluiten en blijven we met een klein groepje achter in het voorste deel van de bar. De barmannen vertrekken zelfs en laten ons achter. Dat kan hier blijkbaar. Grappig detail dat dan pas blijkt dat we allemaal uit Nederland komen.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<span style="font-family: inherit;"><span style="font-size: small;"><span style="color: black;"><b>Pauwenoverdosis</b><br /> Okay, Adams Peak beklimmen vonden we iets te veel van het goede, maar hier in Ella kun je Little Adams Peak beklimmen. Een tripje van twee uurtjes omhoog. Dat kunnen we wel aan. Een prachtig uitzicht is onze beloning. Die kuitjes van mij worden nog eens echt gespierd zo! Eenmaal beneden lopen we nog door naar een theefabriek. Het is leuk te zien hoe ze de thee maken (drogen, wringen, nog een keer drogen, filteren op grootte), maar het meisje dat ons rondleidt heeft er niet veel zin in, spreekt slecht Engels en wil ons vooral thee verkopen. 's Avonds arriveert ‘onze petite’ Frans vriendinnetje ook in Ella. Uiteraard nemen we haar mee naar de leuke kroeg van gisterenavond.. </span></span>Omdat het nog steeds zo goed klikt, reizen we de dag erna verder met haar en haar chauffeur, richting het <a href="http://www.udawalawenationalpark.com/" target="_blank">Udawalawe National Park.</a></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-x88BTW6j9yA/VpazaBVMWVI/AAAAAAAACBw/PpCWK1DTuMs/s1600/12369274_10207945396133709_6608600563822180222_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="185" src="http://2.bp.blogspot.com/-x88BTW6j9yA/VpazaBVMWVI/AAAAAAAACBw/PpCWK1DTuMs/s320/12369274_10207945396133709_6608600563822180222_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: inherit;">Na de lunch bestijgen we de grote Jeep waarmee we op safari gaan. Niks netjes zitten op de stoelen met een gordel om (zoals we andere, hele brave, toeristen zien doen), wij staan als echt rangers op de stoelen zodat we goed de dieren in het landschap kunnen spotten. Hotsend en schuddend rijden we door het National Park, op zoek naar olifanten. Zoals wel vaker op dit soort safari’s wordt er bij elk vogeltje gestopt en moeten we van de ranger ernaar kijken. Ook stikt het hier van de pauwen. De eerste 4 zijn nog leuk, daarna worden we pauwmoe. En worden er zelfs erg melig van. De peacock grappen vliegen door de lucht. Gelukkig zien we ook olifanten. Echt avontuurlijk wordt het als we met de wagen vast komen te zitten in een moeras, Mijn eerste reactie: ik ga NIET duwen. Er zitten hier 'kokodrillo's'! Gelukkig is de chauffeur handig en komen we uiteidenlijk met veel kabaal los. Pfieuw! </span></span></div>
<span style="font-family: inherit;">De dag erna rijden we naar de kust, naar Unawatuna. De Française heeft hier ook al een hotel geboekt en wij delen weer de kamer. Het is een prachtig locatie, op 2 minuten lopen van het strand. We besluiten na de lunch eerst het dorpje te verkennen. Hier zijn ze berekend op toeristen en er zijn talloze winkeltjes die inspireren om ons geld uit te geven aan souvenirtjes. Het is duidelijk nog maar het begin van het drukke seizoen, want afdingen lukt hier voor geen meter. </span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-8FzCHb4FgjY/Vpa2G51i83I/AAAAAAAACCQ/znL2uODfdAI/s1600/12373370_10207945392093608_1655409602488515541_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-8FzCHb4FgjY/Vpa2G51i83I/AAAAAAAACCQ/znL2uODfdAI/s320/12373370_10207945392093608_1655409602488515541_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">Met veel moeite praten we er een paar centen vanaf, maar meer zit er echt niet in. Van deze verhitte discussies moeten we echt afkoelen, een duik in de Indische Oceaan helpt dan zeker (een beetje eigenlijk maar, het water is heel warm). Het is de laatste avond van de Française en we sluiten in stijl af met een diner op het strand en een wild stapavondje in Unawatuna. De details besparen we de lezer, maar in de kern kwam het neer op biertjes drinken, dansjes dansen en hele intelligente gesprekken voeren met andere reizigers J.</span><br />
<b><span style="font-family: inherit;">Nu echt vakantie</span></b><br />
<span style="color: black; font-family: Times New Roman; font-size: small;"></span><br />
<div class="MsoNormal" style="margin: 0cm 0cm 10pt;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-1AyJUUQMdCE/Vpa7PXw8raI/AAAAAAAACCc/14ay6V9xrhk/s1600/12366429_10207945390933579_1006168589869824959_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-1AyJUUQMdCE/Vpa7PXw8raI/AAAAAAAACCc/14ay6V9xrhk/s320/12366429_10207945390933579_1006168589869824959_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: small;"><span style="color: black; font-family: inherit;"> Lonneke en ik zeggen de volgende dag onze lieve vriendin Geraldine gedag en gaan nu ook in de chill stand. We hebben een hoop gedaan de afgelopen dagen en hier aan het strand kan de vakantie echt beginnen. Ligbedje, beetje zwemmen. Af en toe een regenbui incasseren. Maar het gaat toch weer kriebelen en we regelen een dag later een tuk tuk naar <a href="https://www.google.nl/search?q=galle&rlz=1C1CHFX_nlNL583NL584&espv=2&biw=1278&bih=655&source=lnms&tbm=isch&sa=X&ved=0ahUKEwie5a-y0afKAhVGDw8KHfZsCUoQ_AUIBigB&dpr=1" target="_blank">Galle</a>. In dit stadje zijn veel overblijfselen van de Nederlandse periode in Sri Lanka. Een Dutch fort, Dutch hospital, een ingenieus watersysteem, Nederlandse straatnamen, een kerkhof met Nederlandse namen. Bovendien is dit fortgebied ook nog eens heel goed bewaard gebleven en we vermaken ons hier een paar uurtjes prima. </span></span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span>
<span style="font-family: inherit;">Unawatuna en vooral het hotel beginnen ons uiteindelijk te vervelen (of eigenlijk irriteren), dus we besluiten een stuk terug langs de kust te gaan, daar waar gesurft kan worden. We vinden een heel tof hotel aan zee, in Weligama, met boardverhuur, de beste golven voor de deur, een mooi strand met strandstoelen voor mij en een hele relaxte surfscene. Binnen de kortste tijd hebben we leuke nieuwe mensen ontmoet, met wie we het nachtleven van Mirissa, een dorp verderop, ontdekken. Deze plek heeft het ultieme vakantiegevoel. En terwijl Lonneke zich uitslooft als surfchickie, ga ik naar een ayurvedische massage, doe ik een kookcursus en kijk ik naar surfende mensen. Geen straf he.</span><br />
<span style="font-family: Calibri;"><br /></span><span style="font-family: Calibri;"></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-0xInI2Jis8k/Vpa0WeLaczI/AAAAAAAACCE/dKVum7ChRts/s1600/12294819_10207945396053707_8315156632339177058_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-0xInI2Jis8k/Vpa0WeLaczI/AAAAAAAACCE/dKVum7ChRts/s320/12294819_10207945396053707_8315156632339177058_n.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: inherit;">We belanden nog een avond op een Indiaas bruiloftsfeest met veel champagne en rode wijn, we dansen met lokalen en andere surfers op een wild strandfeestje en willen eigenlijk niet meer weg hier. Dus als de dag aanbreekt dat we terug moeten naar het vliegveld, zitten we tot de laatste minuut met onze voeten in het zand. Een taxi brengt ons in een kleine drie uur naar Colombo en dan is het voorbij. Is Sri Lanka een aanrader? Jazeker, als je een relaxte, afwisselende reis wilt maken. Het is overzichtelijk, er is goede infrastructuur, het weer is heerlijk, fantastisch eten, het is schoon en duizend maal minder chaotisch dan India. Wij hadden niet heel veel tijd (16 dagen), dus hebben maar een deel van het land gezien. Maar wat we hebben gezien, heeft ons zeker ‘gepleased’. Het leuke reisgezelschap van Lonneke heeft daar zeker aan bijgedragen. Thanks lieve Lon voor het lachen!</span></div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-49787522054362327862014-12-04T20:54:00.000+01:002016-01-16T20:48:02.425+01:00Cuba, waar ik mijn dansschoenen kapot danste<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://www.blogger.com/" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><a href="https://www.blogger.com/blogger.g?blogID=815558033367296837" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"></a><br />
<span style="text-align: left;">Je moet gaan zolang Castro nog leeft! Die zin hoorde ik vijftien jaar geleden al. Maar ik ben er nu achter dat als hij of zijn broer dood gaat, er vanzelf een andere leider het systeem overneemt. Ondanks dat de Amerikanen de banden nu aan het herstellen zijn. De Cubanen zelf geloven er in ieder geval absoluut niet in dat het systeem ‘valt’ bij de dood van de Castro broers. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-6LKXJoaNc38/VpVX4xQqd2I/AAAAAAAAB_8/33AebFVo61M/s1600/mascha%2B1644.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-6LKXJoaNc38/VpVX4xQqd2I/AAAAAAAAB_8/33AebFVo61M/s320/mascha%2B1644.JPG" width="240" /></a><span style="text-align: left;"></span></div>
Sterker nog, de man die me kaartjes verkoopt op het busstation is erg uitgesproken. Hij probeert mijn kaartjes te printen met een oude Epson printer. Je weet wel, met van dat papier met die gaatjes aan de zijkanten. Het ding loopt steeds vast. Ik ben geduldig, maar hij barst bijna uit elkaar van frustratie. Hij valt uit, niet tegen mij, maar tegen het systeem. “I fucking hate this system. Nothing works in my country. I am stuck here. I have no chances. Nothing is ever gonna change here, Ever.. I hate this so much.” Hij kijkt me er indringend bij aan. Je zo uitlaten is niet echt ‘handig’ in een land waar mensen altijd mee luisteren. Toch grijpt hij zijn kans. Ik zeg dat het me erg spijt voor hem. Na nog wat gevloek op de grote leider, is de printer ook weer werkend en krijg ik mijn kaartjes. Hij zegt nog sorry tegen me en gaat gefrustreerd verder met zijn werk. Cuba is een vakantieland. Met prachtige stranden, perfect mooie blauwe zee, de zon schijnt er volop. Er is geweldige muziek, de mojitos en de cuba libres zijn heerlijk. Tot zo ver niets aan de hand. Als je aan de oppervlakte blijft in dit land, waan je je in het ideale vakantieplaatje. Je kunt in een resort met een bandje om je pols je twee weken vol eten en drinken en je komt dan lekker bruin thuis. Maar dit land heeft een extra laag. De kaartjesverkoper op het busstation is een voorbeeld van dat ‘laagje’.<span style="text-align: left;"></span><br />
<span style="text-align: left;"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-S7JkLqrowSI/VpVWoyRvoiI/AAAAAAAAB_c/qtueEB5gvvs/s1600/mascha%2B1536.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-S7JkLqrowSI/VpVWoyRvoiI/AAAAAAAAB_c/qtueEB5gvvs/s320/mascha%2B1536.JPG" width="320" /></a></div>
<b>Op de bonnefooi</b><br />
We hebben twee weken op de bonnefooi door Cuba gereisd. Een ticket Havana en verder zien we wel, was het idee. We waren redelijk onvoorbereid. Ik had gewoon geen tijd gehad om ook maar iets te lezen vooraf. Twee bikini’s, wat uitgaansjurkjes en mijn dansschoenen. Dat waren de belangrijkste items in mijn rugzak. Kim was beter voorbereid, zij had een koffer mee met heel veel spulletjes voor mensen daar. Schoenen, kleding, cosmetica. We komen laat in de avond aan in Havana. We worden opgehaald en rijden naar onze casa in zo’n oude klassieke auto. Hilarisch vinden we het. Want zo’n oude auto die nog rijdt! Waanzinnig! Diezelfde auto blijkt de volgende dag in daglicht één van de mooiste exemplaren te zijn die we zullen tegenkomen tijdens onze reis….. <br />
<br />
<b>Propaganda in plaats van reclame</b><br />
Na een top ontbijt in onze casa particular proberen we een taxi collectivo te nemen naar het historisch centrum. Dat is de taxi voor de lokale bevolking. Niet iets wat heel makkelijk is. We steken de straat wel 6 keer over, want we worden van de ene naar de andere kant verwezen. Is het raar dat twee turistas met lichte haartjes in zo’n deeltaxi willen? Hoe weten we welke we moeten hebben, en waar we eruit moeten? Mijn Spaans is een stuk roestiger dan dat van Kim. Maar we zijn allebei niet voor één gat te vangen, en redden ons uiteindelijk toch weer prima. De taxi valt echt bijna uit elkaar. Uit de blikken boxen knalt keiharde latin muziek. Zo komen we wel in de juiste stemming. Wat opvalt? Winkels zijn vrijwel leeg. Oude spullen. Of wat Chinese rommel. Er isbgeen reclame, zijn geen advertentieborden op straat, wel heel veel propaganda over de revolutie. Verval, maar veel ernstiger dan alleen wat achterstallig onderhoud. Echt verval. Je ziet dat het ooit mooie gebouwen geweest zijn. Het zijn wel fotogenieke plaatjes. De lege straten (ik bedoel zonder auto’s, in NL staan straten vol met auto’s. Hier zie je af en toe een auto). En mensen die lopen. Navraag leert ons dat fietsen heel duur zijn in de aanschaf, als ze al te koop zijn. Prive auto’s zijn er nauwelijks, taxi/bussen kosten geld, dus loopt men.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-VJ9oKpNXKu8/VpVW1JPgPaI/AAAAAAAAB_k/UMqTrSEopVU/s1600/mascha%2B1544.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-VJ9oKpNXKu8/VpVW1JPgPaI/AAAAAAAAB_k/UMqTrSEopVU/s320/mascha%2B1544.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
<b>Dansen dansen dansen</b><br />
Onze route door Cuba is ietwat willekeurig. We willen van alles, maar hebben geen auto gehuurd. Lange busreizen zijn een beetje zonde van onze korte tijd hier. We besluiten: Trinidad wordt het, maar waarom niet eerst via Cienfuegos? We zien wel of daar wat te doen is. En of! We komen er aan op een maandag. En in de avond is de nightclub afgeladen. Reden? Vieren dat het weekend voorbij is. We leren snel hier :-) Als ik over mijn eerste schaamte heen ben (kan ik het wel?), ga ik los op salsa, merenque, bachata en het wat ‘ordinairdere’ reggeaton. Cienfuegos is niet super toeristisch. Als we de volgende dag naar het strand gaan (15 km verderop) worden we herkend door de life guard. Die was blijkbaar ook in de disco vannacht. We raken op straat vaak aan de praat met mensen die iets van ons willen. Shampoo, kleding, schoenen. Geld wordt ons niet gevraagd, waarschijnlijk omdat je met het geld toch niets kan kopen, aangezien er nauwelijks iets te koop is.<br />
<br />
We vermaken ons prima in Cienfuegos, maar gaan toch na een paar dagen met de bus naar Trinidad. Aha, hier zitten dus alle toeristen! Busladingen vol Duitse 60-plussers. We hebben er een fijne casa (de staatshotels laten we aan ons voorbij gaan), en vermaken ons weer prima met dansen bij de Casa de Musica, de grotdisco, het stadje verkennen en het strand. Hier doen we ook een poging tot internetten, het ís er namelijk wel in Cuba, alleen duur en traag. En voor Cubanen dus al helemaal niet te betalen. Sowieso is geld een rare kwestie hier. Voor ons is er de CUC, Cubanen betalen met een andere valuta. Dat is vooral verwarrend als je ergens bent waar prijzen alleen in hun valuta staan, zoals een markt. Of als je wel wisselgeld krijgt in pesos. Ik ben niet goed met getallen en rekenen, dus ik laat de portemonnee aan Kim over. Mijn taak is de route, de planning etc. Na Trinidad plan ik dus een prive taxi naar Santa Clara. Trinidad was geweldig, maar er is meer te ontdekken. Onze casa in Trinidad regelt een casa in Santa Clara. Hier blijven we ook een paar dagen. Hier is o.a. het mausoleum van Che Guevara te bekijken.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-es2T-WbWMUU/VpVXDAzEmNI/AAAAAAAAB_s/MhfHBpTt7lo/s1600/mascha%2B1625.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-es2T-WbWMUU/VpVXDAzEmNI/AAAAAAAAB_s/MhfHBpTt7lo/s320/mascha%2B1625.JPG" width="320" /></a></div>
<b>Omdenken</b><br />
Hoewel we het idee hebben het land een klein beetje door te hebben, hebben we nog zo veel vragen. Dit land is echt niet zo maar te doorgronden, alleen al vanwege het totale andere systeem. Wij hebben toch onze kapitalitische opvoeding mee gekregen, hier moeten we 'omdenken'. We raken er in ieder geval niet over uitgepraat, met elkaar, maar ook niet met de mensen die we ontmoeten.<br />
<br />
Rode draad van onze vakantie is de muziek. Ik hoor zoveel geweldige muziek, dat ik steeds aan mensen vraag om me de naam van de artiest en het liedje te vertellen. Zo leer ik El Tubazo, een liedje wat elke avond wel een paar keer voorbij komt in de discotheca. Mijn salsa gaat ook steeds beter, ik ben al lang voorbij het gevoel van schaamte en snap nu ook echt pas wat mijn dansleraar in Nederland bedoelde met "je laten leiden". Want leiden kunnen deze danspartners wel! We dansen elke avond, mijn schoentjes zijn bijna versleten! We eindigen onze trip in Varadero, achteraf gezien niet de juiste keuze, maar dan weten we dat voor de volgende keer. Hollands als we zijn huren we fietsen en rijden wat rond langs grote resorts vol met Canadezen en Russen. Nee, dit is niet 'the place to be', maar de zon schijnt, het strand is wit en het water blauw. En net als op alle andere plekken in Cuba, de cuba libre smaakt fantastisch.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-FNC3ehfT6gE/VpVXgdEFOlI/AAAAAAAAB_0/6JgdzHWTn18/s1600/mascha%2B1678.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://4.bp.blogspot.com/-FNC3ehfT6gE/VpVXgdEFOlI/AAAAAAAAB_0/6JgdzHWTn18/s320/mascha%2B1678.JPG" width="240" /></a></div>
<br />
Sinds we terug zijn in Nederland was Cuba veel in het nieuws (of het viel me gewoon meer op), want er worden grote stappen gezet. De Amerikaanse ambassade is heropend bijvoorbeeld. Er gaan steeds meer mensen naar Cuba toe op vakantie. Dat het gaat veranderen is een feit, Ik hoop alleen dat de mensen niet hun levensvreugde verliezen, want die is aanstekelijk en werkte nog lang na bij Kim en mij. Kim, dank je wel voor dit mooie avontuur! We waren een geweldig stel samen. Ik vermoed dat het dan ook niet bij dit ene tripje blijft....</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-47813506638745643092013-08-02T18:35:00.001+02:002014-04-27T20:02:20.453+02:00Pakistan; reizen tijdens ramadan<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span lang="NL">Weinig "veel plezier", maar vooral "doe je
voorzichtig?". Ja, ik begrijp dat je niet meteen aan <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Pakistan">Pakistan</a> denkt als
vakantiebestemming, maar ik ben toch gegaan en het was een wereldse reis!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<span lang="NL">Hoe kom ik erbij om naar Pakistan af
te reizen? Een land waarvan ons ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat je
niet moet gaan als het geen ‘essentiële’ reis betreft. Nou, omdat het kan!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-reYuBXB78sE/UflNgfflj8I/AAAAAAAABmM/QHefhZDDdb8/s1600/Schermafbeelding+2013-07-31+om+19.44.57.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-reYuBXB78sE/UflNgfflj8I/AAAAAAAABmM/QHefhZDDdb8/s320/Schermafbeelding+2013-07-31+om+19.44.57.png" height="146" width="320" /></a><span lang="NL">Ik heb een heel leuk
contact daar, een Nederlandse vriendin die werkt voor de ambassade en zij heeft
me onder haar vleugels genomen. Zonder haar was deze reis niet mogelijk
geweest, want Pakistan is inderdaad een land met een gebruiksaanwijzing en die
heeft zij gelukkig in bezit. En zo reis ik af naar <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Islamabad">Islamabad</a>, de hoofdstad van
Pakistan. Een stad die pas in de jaren '60 is gebouwd ten behoeve van de
overheid, politiek en diplomaten. Keurig verdeeld in blokken met nummers.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<span lang="NL">Deze reis wordt géén low-budget backpackersvakantie, dat is
zeker. Ik ga maar gelijk naar het andere uiterste: vliegen met Emirates en
daarvan ook nog een deel business class. Allemaal dankzij onze lieve, doch
dwingende glimlachjes bij de balie. Kijk, zo zie ik het graag, met champagne in
mijn hand, de benen volledig gestrekt en weet je wat? Doe ook nog maar een
wijntje!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<b><span lang="NL">Dag 1 Verbrande voetzolen bij de moskee</span></b><span lang="NL"><o:p></o:p></span><br />
<span lang="NL">In de ochtend komen we aan en Kim moet gelijk aan het werk. Ik
slaap een paar uurtjes en wordt dan opgehaald door Daoud. Hij rijdt mij deze
week rond in de auto van Kim, omdat zij de hele week werkt en ik zonder eigen
vervoer niet zo makkelijk (lees: bijna onmogelijk) kan rondreizen. En het is
wel zo fijn, een man aan mijn zijde. Dat scheelt een hoop in dit land waar 'un-accompanied
women' een uitzondering zijn. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-dd1ps4LWj5c/UflLs8fHoxI/AAAAAAAABl8/NCbry7-cbWM/s1600/P1050659.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-dd1ps4LWj5c/UflLs8fHoxI/AAAAAAAABl8/NCbry7-cbWM/s200/P1050659.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Een bezoek aan de enorm grote <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Faisal_Mosque">Faisal Mosque</a> staat als
eerste op het programma. Uiteraard gaat voor de entree van het gebied de
hoofddoek op en de slippers uit. Ik had het nog niet gemeld, maar het is warm
in Pakistan. Er is nu ook een hittegolf in Nederland en ik weet dat dat ook
heel warm is, maar hier in Pakistan is het HEEL warm, plus dat ik nogal bedekt
gekleed moet gaan (geen blote benen of armen), plus dat het moessontijd is (dus
ook hoge vochtigheidsgraad). <o:p></o:p><br />
<div align="center" class="separator" style="text-align: center;">
<br /></div>
<span lang="NL">Dan ook nog de hoofddoek op en met de blote voeten over de
kokendhete marmeren tegels; je kunt me opvegen! Oh ja, gelijk nog een ander
belangrijk 'detail'. Het is Ramadan. We kennen allemaal wel iemand (collega of
vriend) in Nederland die Ramadan doet, maar hier is 95% van de bevolking moslim
en dat betekent dus dat je ook niet zomaar overdag in het zicht van anderen iets
kunt eten en drinken. Geen slokje water dus om even bij te trekken, dat komt
later wel weer in de auto. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<span lang="NL">De moskee is helaas niet open voor bezoekers, maar door het
raam kan ik wel een beetje naar binnen kijken. Als ik dat doe, is de rest van
de bezoekers vooral bezig mij te bekijken, en dat zal de hele week zo blijven.
Er wordt naar me gestaard. Heel veel. Maar dat is dan ook het enige. Geen
geroep of gesis of gefluit of stiekeme aanrakingen zoals in sommige andere
landen wel gebeurde. <o:p></o:p></span><br />
<br />
<span lang="NL">Bij de moskee moet ik plassen (as usual) en bij de ladies
toiletten tref ik een vrouw aan. Ze kijkt me aan en lacht uitbundig. Ze doet
vrijwel meteen haar armbanden af en pakt mijn hand om ze bij mij om te doen. We
verstaan elkaar niet, dus haar Urdu en mijn Nederlands vormen een grappig
gesprek en ik bedank haar voor dit lieve en spontane cadeau. Ik voel me gelijk
erg welkom.<o:p></o:p></span><br />
<br />
<span lang="NL">We proberen nog twee musea, maar die zijn op maandag gesloten,
dus hebben we tijd genoeg voor de boodschappen die Kim me gevraagd heeft te
halen; brood bij de Afghaanse bakker, eieren en yoghurt. Daoud rijdt me rond in
Islamabad en ik scharrel het eten bij elkaar. Kim woont op de Diplomatic
Enclave, een goed bewaakt gebied van 4 bij 2 km waar de ambassades zijn en de
woningen van een deel van het ambassadepersoneel. Hier zijn ook, banken,
winkeltjes en restaurants en wij eten die avond bij StreetOne palak paneer,
naan en andere heerlijkheden. Jammie!<o:p></o:p></span><br />
<br />
<b><span lang="NL">Dag 2 Boeddha's op z'n Grieks</span></b><span lang="NL"><o:p></o:p></span><br />
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-nUFoXJQadQM/UfqtZG5bKYI/AAAAAAAABnU/F-3_bB2DWx8/s1600/P1050700.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-nUFoXJQadQM/UfqtZG5bKYI/AAAAAAAABnU/F-3_bB2DWx8/s200/P1050700.JPG" height="150" width="200" /></a><a href="http://4.bp.blogspot.com/-5sjro293KLI/Ufqvl_2RwLI/AAAAAAAABns/JwIzwgtvWVI/s1600/Schermafbeelding+2013-08-01+om+20.55.32.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-5sjro293KLI/Ufqvl_2RwLI/AAAAAAAABns/JwIzwgtvWVI/s200/Schermafbeelding+2013-08-01+om+20.55.32.png" height="200" width="150" /></a><span lang="NL">Ik reis vandaag naar <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Taxila_(Pakistan)">Taxila</a>. De wereld
wordt ineens anders als je buiten het keurige Islamabad komt; hier weer de
lekkere chaos op de weg. </span>Als eerste gaan we naar het Taxila museum, zodat ik een beetje
kan begrijpen waar het hier om draait. Zonder het me te vragen begint een
medewerker een heel lang verhaal af te steken, bij elke vitrine vertelt hij wat
ik zelf ook kan lezen en het zijn een heleboel vitrines! In het kort komt het
erop neer; in dit gebied zijn heel veel opgravingen gedaan uit de periode vanaf
vijf eeuwen voor Christus. Het was het centrum van Boedhhistische studie.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-xomVL-1jtWg/UfqtOI15PLI/AAAAAAAABnM/5piF5VERmhM/s1600/P1050682.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-xomVL-1jtWg/UfqtOI15PLI/AAAAAAAABnM/5piF5VERmhM/s200/P1050682.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-cYXsY3x0PR8/Ufqs96uvpuI/AAAAAAAABnE/8CDcM2kx6JE/s1600/P1050716.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-cYXsY3x0PR8/Ufqs96uvpuI/AAAAAAAABnE/8CDcM2kx6JE/s200/P1050716.JPG" height="200" width="150" /></a>En
opmerkelijk, met ook Griekse invloed op het boeddhisme (o.a. in de tijd van Alexander
de Grote) en dat zie je terug in talloze Boeddha beelden in Griekse stijl (met
krullen) en stupa's en tempels met Griekse zuilen. Er is ontzettend veel
opgegraven, maar het is maar een fractie van wat er allemaal nog ligt. Na de
lange uitleg, die ik eindig door in zijn ogen te weinig fooi te geven gaan Daoud
en ik de 'sites' bezoeken. Vooral veel stenen zijn het. Maar de derde site is
indrukwekkender, omdat er nog een oude stupa staat en Boeddha beelden. Al met
al een zeer bijzondere plek, want ik wist echt niet van het bestaan van de
Griekse invloed in dit gebied op het Boeddhisme. Omdat ik een beetje oververhit
ben, laat ik me 's middags afzetten bij het Serena Hotel, een 5-sterren hotel
waar ik tegen een forse betaling van het zwembad gebruik kan maken. Ik lig hier
helemaal alleen, dus het is de prijs wel waard!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-hg_mRkriZwg/Ufqtj2TAmRI/AAAAAAAABnc/GJKKP985_Wo/s1600/P1050728.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-hg_mRkriZwg/Ufqtj2TAmRI/AAAAAAAABnc/GJKKP985_Wo/s200/P1050728.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
<span lang="NL">In <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Saidpur,_Islamabad">Saidpur
Village </a>eten we 's avonds met een Amerikaanse vriendin heerlijk
Pakistaans eten. Niet te vroeg op de avond, want dan is het vasten nog niet
gebroken, maar na 19:20 begint de iftar en kan er overal gegeten worden. Jammie
deel 2! (PS ik was er dus in de avond en zag weinig van dit historische dorpje,
maar <a href="https://www.google.nl/search?q=saidpur+village&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=T7H6UY2TF4PcOc-9gZAC&ved=0CDQQsAQ&biw=1280&bih=649">hier
meer beelden</a> op Google).<o:p></o:p></span><br />
<br />
<b><span lang="NL"><br /></span></b>
<b><span lang="NL"><br /></span></b>
<b><span lang="NL">Dag 3 Rawalpindi met Hollandse invloeden</span></b><span lang="NL"><o:p></o:p></span><br />
<b><span lang="NL"><br /></span></b>
<br />
<div class="separator">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-Ch95YpvUgg4/Ufq4tNtZkuI/AAAAAAAABok/tVMky3iYmvU/s1600/P1050737.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-Ch95YpvUgg4/Ufq4tNtZkuI/AAAAAAAABok/tVMky3iYmvU/s200/P1050737.JPG" height="150" width="200" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-fTDleAEtFpg/Ufq469uawUI/AAAAAAAABo0/SUMy2ayzFws/s1600/P1050750.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-fTDleAEtFpg/Ufq469uawUI/AAAAAAAABo0/SUMy2ayzFws/s200/P1050750.JPG" height="150" width="200" /></a><span lang="NL">Ik vertelde al dat Islamabad een hele jonge
stad is. Direct ernaast ligt de 'twin city' Rawalpindi. Ruim voor onze
jaartelling bestond deze stad al. Hier ga ik het echte Pakistan beleven. Ik heb
een date met een Nederlands-Pakistaanse vrouw. Ze neemt me mee naar de markt.
Ze is nog enthousiaster dan ik en al lachend en kletsend struinen we de bazaar
af.</span> </div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dzTQvZTQcwsbdNH9UrhUjDZubJRBwk-wN0IlJZ42ox46rHM4rffst9mBSOdcwRATagRulJjty0o-Chz5V1q4w' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-1pmECxBOoX4/Ufq45PL9uXI/AAAAAAAABos/5d2tohF9JVE/s1600/P1050738.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-1pmECxBOoX4/Ufq45PL9uXI/AAAAAAAABos/5d2tohF9JVE/s200/P1050738.JPG" height="150" width="200" /></a>Ik ben gek op de chaos van deze markt, met zijn geluiden en geuren en waarbij iedereen me wat wil verkopen. Vrouwen houden van winkelen, dus gaan we nog naar schoenenwinkels en kledingwinkels. In de schoenenwinkel zie ik leuke slippertjes, maar we worden voorlopig nog niet geholpen, want het is net tijd voor het gebed en daarom wordt er midden in de winkel door het voltallige personeel (zo’n 20 mannen) richting Mekka gebogen. Bijzonder! Mijn gastvrouw doet zelf ook aan Ramadan, maar dat betekent niet dat ze niet voor me zorgt, want eenmaal terug bij haar huis krijg ik heerlijke vis en rijst. En ijskoude cola! Jammie 3! In de namiddag ga ik terug naar Islamabad. Vanavond hebben Kim en ik een diner party bij een Italiaanse dame thuis. Er is geen uitgaansleven in Islamabad, alcohol is niet toegestaan en veel buitenlanders die hier wonen, zoeken elkaar thuis op voor een etentje en gezelligheid.<br />
<br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Dag 4 Een duik in het culturele erfgoed van Pakistan<o:p></o:p></span></b><br />
<span lang="NL">Het museum <a href="http://lokvirsa.org.pk/EthnicTribes.php">Lok
Virsa</a> is vandaag wel open. Zoals wel vaker ben ik de enige bezoeker/toerist.
Dat was in Taxila ook al zo. Dit museum is geweldig! Met poppen worden de
verschillende stammen, culturen, gewoonten, kunst en ambachten van Pakistan
uitgebeeld. Maar het voelt wel raar, zo alleen in een gigantisch museum met van
die starende poppen... <o:p></o:p></span><br />
<div align="center" class="separator" style="text-align: center;">
<br /></div>
<span lang="NL">Daarna naar het <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Pakistan_Monument">Pakistan Monument</a>.
Dit is een vrij recent bouwwerk en het verbeeldt de vier provinciën van
Pakistan in de vorm van een bloem, sterren en de maan. Ik raak aan de praat met
een gezin en vraag ze om op de foto te gaan voor me. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-gaj-SHgL47Y/Ufq_gUYq4NI/AAAAAAAABpE/rbeLM0QS1vk/s1600/P1050811.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-gaj-SHgL47Y/Ufq_gUYq4NI/AAAAAAAABpE/rbeLM0QS1vk/s200/P1050811.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Dat staat toch veel
authentieker dan een bezwete Westerse vrouw! En dat moet de moeder van dit
gezin ook gedacht hebben, want ze adviseert me ' to wear traditional clothes’.
Later die middag bezoek ik een nagelsalon en vallen de meisjes bijna van hun
krukjes als ze erachter komen dat ik al 15 jaar ongetrouwd samenwoon. Hun
verbazing is eigenlijk net zo groot als die van mij over het gearrangeerde huwelijk.
Eén meisje concludeert wijselijk: “It must be a culture thing.”<o:p></o:p><br />
<br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Dag 5 Een spannende
markt<o:p></o:p></span></b><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL"><br /></span></b>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-fdF1VDqxdJ4/UfrBvc3NOjI/AAAAAAAABpc/5eauMYhM2og/s1600/P1050830.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-fdF1VDqxdJ4/UfrBvc3NOjI/AAAAAAAABpc/5eauMYhM2og/s200/P1050830.JPG" height="150" style="cursor: move;" width="200" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-tdWURTE96Do/UfrBw8bEdnI/AAAAAAAABpk/Ct1CKy-ZfTo/s1600/P1050833.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-tdWURTE96Do/UfrBw8bEdnI/AAAAAAAABpk/Ct1CKy-ZfTo/s200/P1050833.JPG" height="150" width="200" /></a><span lang="NL">“Can you take me to the Bazaar?” vraag ik Daoud. Hij reageert
bedenkelijk: “Mam, embassy people not allowed to go there, because of security
reasons.” Tja, je zou het bijna vergeten, maar Pakistan is geen veilig land. Er
gaan regelmatig bommen af op markten, bij busstations, bij moskeeën. Het is
niet voor niets dat er overal in Islamabad check points zijn, op elke hoek van
de straat security guards staan en vooral westerse mensen wordt ontraden drukke
plekken te bezoeken.</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-siN9HsxbgDU/UfrBiWx43-I/AAAAAAAABpU/sQ7iYtYfmgw/s1600/P1050823.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-siN9HsxbgDU/UfrBiWx43-I/AAAAAAAABpU/sQ7iYtYfmgw/s200/P1050823.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Maar ik hou wel van wat spanning (ahum) en overtuig hem
toch te gaan. Deze markt ligt langs de snelweg en er zit een groot hek omheen,
met verschillende ingangen met detectorpoortjes. Ik negeer het idee dat je geen
kant op kunt als er iets gebeurt en focus me op de kleurrijke kraampjes. Het is
nog rustig en ik ben uiteraard de enige Westerling (en ook nog vrouw). Ik maak
lekker veel foto’s en na een uurtje vertrekken we weer, maar niet zonder een
tas vol overheerlijke mango’s. <o:p></o:p><br />
<span lang="NL"><br /></span>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-sTcSjIXSKG0/Ufu97AN-pXI/AAAAAAAABrI/UZhsC7z-75g/s1600/P1050865.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-sTcSjIXSKG0/Ufu97AN-pXI/AAAAAAAABrI/UZhsC7z-75g/s200/P1050865.JPG" height="150" width="200" /></a><span lang="NL">Ik doe nog wat souvenir shopping bij een winkelcentrum en koel
daarna af bij het zwembad van Serena Hotel. Vanavond staat <a href="http://www.themonal.com/gallery.php">Monal</a> op het programma, een
restaurant in de bergen met een prachtig uitzicht op de stad. Nietsvermoedend
beginnen Kim en ik (dus zonder Daoud) aan de klim omhoog. We worden vaak woest
ingehaald door Pakistanen met haast, maar we hebben pas later door waarom het
zo druk is. Iedereen wil op tijd boven zijn voor het iftar diner. De weg gaat
in scherpe haarspeldbochten omhoog, we scheren langs diepe ravijnafgronden
(okay, ietwat overdreven) ik krijg de bibbers, maar Kim blijft koelbloedig (ze
is wel wat gewend in Pakistan). Zo’n twee kilometer voor we bij het restaurant
komen, staan de auto’s al in de berm geparkeerd. Wij rijden stug door tot vlak
voor Monal en vinden recht voor de deur een lege parkeerplek!! Wat bizar. We
zijn net op tijd voor het moment dat het vasten wordt gebroken en men begint
met eten. Een heel bijzonder moment en er heerst een serene sfeer. Het uitzicht
is wel minder dan verwacht, omdat het al behoorlijk schemert. We werken een
mango juice naar binnen en vertrekken weer snel naar beneden, voordat iedereen
deze steile weg ook weer terug neemt. Later bedenk ik me dat dit misschien het
gevaarlijkste was wat ik heb gedaan in Pakistan </span><span lang="NL" style="font-family: Wingdings;">J</span><span lang="NL">.</span><br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Dag 6 Lahore, here we
come!<o:p></o:p></span></b><br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL"><br /></span></b>
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-a7sZuEB7XWA/Ufu8W5BpC6I/AAAAAAAABqI/dYWaYyPLiO0/s1600/P1050725.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-a7sZuEB7XWA/Ufu8W5BpC6I/AAAAAAAABqI/dYWaYyPLiO0/s200/P1050725.JPG" height="150" width="200" /></a><a href="http://1.bp.blogspot.com/-ZMwaijRe11g/Ufu8OZXn72I/AAAAAAAABqA/YDqBpKGTaqA/s1600/P1050665.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-ZMwaijRe11g/Ufu8OZXn72I/AAAAAAAABqA/YDqBpKGTaqA/s200/P1050665.JPG" height="150" width="200" /></a><span lang="NL">Het is weekend, Kim is vrij en we gaan een road trip maken!
Via de <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Grand_Trunk_Road">Grand Trunk Road</a>
rijden we naar <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Lahore">Lahore</a>. Hier
doen we bijna vijf uur over, wat deze weg gaat dwars door dorpjes, en er is
zoveel te zien, dat we regelmatig stoppen voor foto’s. Er is ook een nieuwere
snelweg, de M2, maar die is lang niet zo interessant, zelfs saai. Wat Pakistan
zo leuk maakt zijn de kleurrijke vrachtwagens. Deze zijn extreem versierd en al
de hele week probeer ik deze goed op de foto te krijgen. het is aardig gelukt. <o:p></o:p></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<table><tbody>
<tr>
<td><a href="http://3.bp.blogspot.com/-lpUuQZGv2qA/Ufu8e0FLqHI/AAAAAAAABqQ/b4WLqb_VksY/s1600/P1050754.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-lpUuQZGv2qA/Ufu8e0FLqHI/AAAAAAAABqQ/b4WLqb_VksY/s200/P1050754.JPG" height="150" width="200" /></a></td>
<td><a href="http://3.bp.blogspot.com/-xgQlQPuuQ_o/Ufu8qdxNESI/AAAAAAAABqY/W3kcvU2er2c/s1600/P1050796.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/-xgQlQPuuQ_o/Ufu8qdxNESI/AAAAAAAABqY/W3kcvU2er2c/s200/P1050796.JPG" height="150" width="200" /></a></td></tr>
<tr><td><a href="http://1.bp.blogspot.com/-AnIeky5g_0s/Ufu9I83otKI/AAAAAAAABqo/rvPrR3JIP40/s1600/P1060121.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://1.bp.blogspot.com/-AnIeky5g_0s/Ufu9I83otKI/AAAAAAAABqo/rvPrR3JIP40/s200/P1060121.JPG" height="150" width="200" /></a></td>
<td><a href="http://4.bp.blogspot.com/-bGDR7qr48Sg/Ufu9TZGSdGI/AAAAAAAABq4/cCFq6XgCDYA/s1600/P1060185.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-bGDR7qr48Sg/Ufu9TZGSdGI/AAAAAAAABq4/cCFq6XgCDYA/s200/P1060185.JPG" height="150" width="200" /></a></td>
</tr>
<tr>
<td><a href="http://2.bp.blogspot.com/-UymJQ0HqH3E/Ufu88Xsdp8I/AAAAAAAABqg/fvRqTKwwweg/s1600/P1050909.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-UymJQ0HqH3E/Ufu88Xsdp8I/AAAAAAAABqg/fvRqTKwwweg/s200/P1050909.JPG" height="150" width="200" /></a></td>
<td><a href="http://4.bp.blogspot.com/--b6faiO12ms/Ufu9R9yJrzI/AAAAAAAABqw/ONU5IE1r8Ko/s1600/P1050913.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/--b6faiO12ms/Ufu9R9yJrzI/AAAAAAAABqw/ONU5IE1r8Ko/s200/P1050913.JPG" height="150" width="200" /></a></td>
</tr>
</tbody></table>
<span lang="NL">Eenmaal in Lahore (10 miljoen inwoners – Islamabad 500.000),
rijden we gelijk naar de <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Badshahi_Mosque">Badshahi
moskee</a> en het Lahore fort, twee grote bezienswaardigheden. De moskee
dateert uit 1671. Er kunnen zo’n 55.000 mensen in en buiten op het plein is er
nog ruimte voor 95.000 gelovigen. We doen onze hoofddoek weer op en slippers
uit. Kim en ik worden uiteraard weer non-stop aangestaard en we proberen daarom
aansluiting te vinden bij een groepje vrouwen. Hoewel we alleen hun ogen zien,
hebben we leuk contact en ze dirigeren ons door een soort museumpje, waar een
ode is aan Mohammed. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-fMAGD9T7Giw/Ufu_IsL0lmI/AAAAAAAABrg/QHaRxd328dA/s1600/P1060072.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-fMAGD9T7Giw/Ufu_IsL0lmI/AAAAAAAABrg/QHaRxd328dA/s200/P1060072.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Ook volgen we ze naar de wasruimte, voor een verfrissing van
onze handen en voeten voordat we daadwerkelijk naar de moskee gaan. Ze hebben hier
heel slim een loper uitgelegd over het immense plein, dat ze nat houden, zodat
je niet je voetzolen verbrandt. De moskee zelf kunnen we niet in, maar zelfs de
buitenkant en hal is prachtig. Het <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Lahore_Fort">Lahore Fort</a> ligt naast de
moskee, maar voordat we dat bekijken moet ik echt even afkoelen. Volgens mij is
het geen goed teken als je je helemaal rot zweet en tegelijkertijd over je hele
lijf kippenvel hebt. Even onze hoofddoek onder de kraan houden voor wat
verkoeling. Het fort is niet in een geweldige staat (zeker in vergelijking met
de forten die ik in India heb gezien) en na een korte wandeling houden we het
voor gezien. Terug naar de airco-auto! We gaan nu naar ons hotel, incheck en opfrissen.
Ze hebben er een zwembad, maar wij domme westerlingen hadden natuurlijk weer
niet door dat het ladies hour nog niet was begonnen en dat we echt die
badmutsjes op moesten. En dan dit: stel je voor een prachtig buitenzwembad en
dan gaan om 16:00 de gordijnen dicht/een groot doek er om heen, zodat de
vrouwen ongestoord kunnen zwemmen en de mannen geen zicht hebben op het bad.
Tja…<o:p></o:p><br />
<span lang="NL">We hebben weinig tijd om af te koelen, want we moeten een uur
voor zonsondergang bij de grensovergang <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Wagah">Wagah</a> zijn. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Wmmjs3azrw8/UfvAZ-ywJ4I/AAAAAAAABr0/BV86O6NTYMM/s1600/P1050990.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://2.bp.blogspot.com/-Wmmjs3azrw8/UfvAZ-ywJ4I/AAAAAAAABr0/BV86O6NTYMM/s200/P1050990.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Dit is een half
uurtje rijden van Lahore. Hier is de grens Pakistan en India en ELKE dag vindt
hier een ceremonie plaats die in essentie gaat over het strijken van de vlaggen
en het sluiten van de grensovergang. Klinkt niet bijzonder, maar het is wel
meer dan dat: het is een spektakel!! Ik heb genoten van de bijna 30 minuten
durende ‘show’. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-89niz-JoSzY/Ufu9yx3ptwI/AAAAAAAABrE/BEMUGLS98rc/s1600/P1050973.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-89niz-JoSzY/Ufu9yx3ptwI/AAAAAAAABrE/BEMUGLS98rc/s200/P1050973.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Okay, de beide landen nemen het serieus, maar voor ons is het
vooral grappig om Pakistan en India zich zo te zien uitsloven. Met militairen
die zijn uitgedost, mannetjes die het publiek opjutten, veel geschreeuw en
harde muziek. De Pakistaanse kant steekt qua bezoekersaantallen schril af tegen
de duizenden en duizenden mensen aan de Indiase kant, maar ik voel me toch
trots aan deze kant te zijn en roep dan ook hard “Pakistan, Pakistan” mee met
de rest. De foto’s en de filmpjes spreken meer dan mijn woorden.
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/b-9twmYf6YM?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Na deze ceremonie gaan we terug naar Lahore voor ons
avondeten. Daoud raadt ons een <a href="http://www.saltnpepper.com.pk/lahore/">restaurant</a>
aan en hij heeft gelijk! Voor de zoveelste keer eet ik heerlijk in Pakistan!<br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Dag 7 Lahore in rust<o:p></o:p></span></b><br />
<span lang="NL">De Ramadan zorgt ervoor dat iedereen laat op gang komt en als
wij rond half 11 naar de bazaar van Lahore gaan is het ook nog rustig. Wel
fijn, want we worden toch al zoveel bekeken. We houden het niet lang vol op de
markt en snellen terug naar de airco-auto. </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/--O2xIbTRgAU/UfvM7JG09rI/AAAAAAAABsA/OWbdEEcVmVY/s1600/P1060047.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" src="http://3.bp.blogspot.com/--O2xIbTRgAU/UfvM7JG09rI/AAAAAAAABsA/OWbdEEcVmVY/s200/P1060047.JPG" height="200" width="150" /></a></div>
We lopen wel nog een blokje om in de
Old City, maar ook hier alleen starende mannen. Dan nog even naar <a href="http://www.tripadvisor.nl/Restaurant_Review-g295413-d858449-Reviews-Cuckoo_s_Den-Lahore_Punjab_Province.html#mtreview_169841500">restaurant
Cockoo’s Den</a> (het is Ramadan, het is daarom gesloten), waar we wel even op
het dakterras van het uitzicht mogen genieten. Vanaf hier kijk je op direct op
de moskee. Mooi! We nemen de snelle (saaie) weg terug naar Islamabad en
besluiten onze road trip bij <a href="http://www.tripadvisor.nl/Restaurant_Review-g293960-d1014354-Reviews-Cafe_Lazeez-Islamabad_Islamabad_Capital_Territory.html">Lazeez</a>
voor fish tikka, baby aubergine prutje en heerlijke naan.<br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Dag 8 Koelte,
eindelijk! <o:p></o:p></span></b><br />
<span lang="NL">Mijn laatste dag alweer. Vanavond vlieg ik naar huis. Maar ik
ga mijn dag goed besteden. Daoud en ik rijden naar <a href="https://en.wikipedia.org/wiki/Murree">Murree</a>, een dorpje in de bergen
op 2200 meter hoogte. Dit was vroeger een afkoelplek voor de Engelsen (hill
station) en nu vooral een vakantieoord voor Pakistanen die aan de hitte van de stad
willen ontsnappen. De weg ernaar toe is er weer eentje uit duizenden. Ik kan zo
genieten van wat aan mijn oog voorbij trekt, ik maak weer veel foto’s en voor
ik het weet zijn we boven in de bergen. Dat er tegelijkertijd een mist binnen
trekt en mijn uitzicht verpest is niet erg, want in het dorp is zo veel te
zien. Leuke winkeltjes, veel mensen op de been (alleen alle restaurants zijn
uiteraard gesloten). </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-1tctwBYozxw/Ufu98utgPKI/AAAAAAAABrU/XMRJsv6wAgY/s1600/P1060160.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="http://4.bp.blogspot.com/-1tctwBYozxw/Ufu98utgPKI/AAAAAAAABrU/XMRJsv6wAgY/s200/P1060160.JPG" height="150" width="200" /></a></div>
Gewoon rondlopen, kijken, proberen wat contact te maken
met vrouwen. Ik vermaak me hier prima. Daoud heeft me wel wat te bekennen; hij
snapt dat ik me niet altijd op mijn gemak voel omdat iedereen naar me staart,
maar hij wordt ook bekeken. Wat moet die man met die Westerse vrouw? Is ze zijn
vrouw|? Is ze Amerikaans? Ik had het niet door, maar blijkbaar wordt er vaak
aan hem van alles over ‘ons’ gevraagd. Hij zegt ze dat ik zijn baas ben, maar
ik corrigeer hem en zag dat ‘ie beter kan zeggen dat we collega’s zijn. Terug
naar de auto word ik bijna besprongen door een groep vrouwen die heel graag
willen dat ik op de foto ga met oma. Tuurlijk, maar dan wil ik ook met jullie
allemaal op de foto. De rest van de dag bestaat uit het pakken van mijn
spullen, nog wat slapen (lukt niet) en dan om 23:45 word ik opgehaald om naar
het vliegveld te gaan. <o:p></o:p><br />
<br />
<b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="NL">Tot slot<o:p></o:p></span></b><br />
<span lang="NL">Sorry, het is nogal een lang blog geworden, maar dat komt
omdat ik probeer een goed beeld te schetsen van mijn reis. Pakistan zou een
geweldige toeristische trekpleister kunnen zijn, als het een stabieler/veiliger
land zou zijn. Het heeft heel veel te bieden. Ik heb maar een klein deel gezien.
Er is prachtige <a href="https://www.google.nl/search?q=pakistan+nature&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=XI_7UZyuCcew0AXUl4G4CQ&ved=0CC8QsAQ&biw=1425&bih=795#biw=1425&bih=795&tbm=isch&sa=1&q=pakistan+nature&oq=pakistan+nature&gs_l=img.12...0.0.6.734.0.0.0.0.0.0.0.0..0.0....0...1c..23.img..0.6.593.9km_Jk4Ewfg&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.50165853,d.d2k&fp=6d24eaa6af2a23b2">natuur</a>,
bijzondere <a href="https://www.google.nl/search?q=pakistan+nature&tbm=isch&tbo=u&source=univ&sa=X&ei=XI_7UZyuCcew0AXUl4G4CQ&ved=0CC8QsAQ&biw=1425&bih=795#tbm=isch&sa=1&q=pakistan+tribes&oq=pakistan+tribes&gs_l=img.3..0i10i19.20766.21797.13.22625.6.6.0.0.0.0.172.906.0j6.6.0....0...1c.1.23.img..0.6.906.DewX5qVHU9I&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.50165853,d.d2k&fp=d68aeb7f289b3378&biw=1425&bih=795">bevolkingsgroepen</a>,
heerlijk eten, lieve mensen. Ik kijk met heel veel plezier terug op mijn week.
En wil natuurlijk vooral mijn lieve vriendin Kim bedanken die tot het uiterste is
gegaan om mij deze supervakantie te bezorgen. Dikke kus!<o:p></o:p></span><br />
<span lang="NL"><br /></span>
<span lang="NL">Meer foto's<a href="https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10201565184672410.1073741830.1261377584&type=1&l=443fca10d6" target="_blank"><b> op mijn Facebook pagina</b></a></span><br />
<br />
<br /></div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-20823161095205032822013-04-16T21:00:00.003+02:002013-05-09T20:19:54.313+02:00Filipijnen, een gedeeld blog<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<br />
<em>Drie weken Filipijnen, dat verdient een blogje. Maar we hebben gereisd met onze vrienden Lock en Janneke die óók bloggen, vandaar dat ik gewoon die van hun kopieer.</em><br />
<em><br /></em>
<em>meer foto's op <a href="http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10200909530561467.1073741828.1261377584&type=1&l=fec1745eaa" target="_blank">Facebook</a>: </em><br />
<br />
We zijn in de Filippijnen, 7107 eilanden bij elkaar; grote stedelijke eilanden en kleine verlaten eilandjes. Je kunt hier zelfs je eigen eiland kopen! Het land is voornamelijk katholiek en we zien overal kleine kerkjes. Het eten is niet zo heet als de andere Aziatische landen en de Filippijners eten vooral vlees. Maar het land heeft ook Aziatische kanten, qua landschap, uiterlijk van de mensen en het verkeer. <br />
<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-2q8MckDhpS4/UW2emErJseI/AAAAAAAABiM/bO5cqpleM_g/s1600/DSC01961.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-2q8MckDhpS4/UW2emErJseI/AAAAAAAABiM/bO5cqpleM_g/s320/DSC01961.JPG" width="320" /></a>Onze trip in de Filippijnen begint al goed! Edwin en Mascha komen bij ons langs in de Filippijnen en de komende weken trekken we samen op! En zij hebben hagelslag, chocoladepaaseitjes, pesto en een kaasplankje uit Nederland meegenomen! Heerlijk!! Als zij ’s nachts rond 2 uur in Cebu aankomen, is het kaasplankje na 36 uur buiten de koelkast bijna gesmolten, dus die slurpen we ’s nachts met een gezellig biertje gelijk naar binnen! Het is onwijs gezellig hen weer te zien en lekker samen rond te reizen! En voor hen is het vakantie, dus wij vieren een beetje vakantie mee!<br />
<br />
Onze reisleidster Mascha heeft haar huiswerk goed gedaan en na de landing op eiland Cebu, liggen onze boottickets al klaar en varen we naar het eiland Bohol. We hebben onze overnachtingen al geboekt en de eerste dagen zitten we in een hutje gemaakt van palmbladeren aan de rivier.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-wy2Eb1KCmAQ/UW2bCtlna1I/AAAAAAAABg8/lyAESTSl5KU/s1600/P1110217.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-wy2Eb1KCmAQ/UW2bCtlna1I/AAAAAAAABg8/lyAESTSl5KU/s320/P1110217.JPG" width="320" /></a></div>
Deze week is het namelijk Pasen en veel mensen zijn vrij en gaan ook een paar dagen naar familie of er tussenuit. Omdat de meeste Filippijners katholiek zijn, wordt Pasen groots gevierd. De kerk is versierd en buiten staan met bloemen versierde praalwagens met beelden van Jezus en Maria. Iedereen is druk bezig met de Holy Week en het hele dorp doet mee. Zo zien we op aswoensdag een stoet aankomen door de hoofdstraat van het dorpje Loboc. Vanuit de kerk wordt er een door de Filippijners een tocht gelopen met de wagens waarop te zien is hoe Jezus zijn kruis draagt. Het hele dorp is gekomen en het duurt een 3 kwartier voordat de kilometer lange stoet voorbij is. De volgende avond horen we van de FIlippijnse jeugd dat iedereen uit het dorp de berg op gaat. Hier blijven ze van witte donderdag tot goede vrijdag en ze slapen bij het grote kruis, bovenop de berg. Hoewel het een katholieke traditie is, zien we ook hoe de jeugd in hun nieuwste kleding en met parfummetjes op de berg op gaan tijdens deze kruistocht. <br />
<br />
Ondertussen huren wij een brommertje om het eiland te verkennen. Het eiland staat bekend om zijn Chocolate Hills, grappige bruine berghoopjes. Ze lijken totaal niet op normale bergen, het is net een doosje bonbons met al die bruine bergjes die zich uit de grond poppen. Het is dan ook een maf gezicht en de vraag hoe deze bergen zijn ontstaan. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-DhutERANYUE/UW2bWPFmV2I/AAAAAAAABhE/0UPwkU0uYkQ/s1600/P1040998.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://3.bp.blogspot.com/-DhutERANYUE/UW2bWPFmV2I/AAAAAAAABhE/0UPwkU0uYkQ/s320/P1040998.JPG" width="320" /></a></div>
Op hetzelfde tripje zien we nog meer mafs. Dit eiland is een van de weinige plekken waar het tarsieraapje in het wild voorkomen, het kleinste aapje ter wereld. In het wild zijn ze slecht te zien omdat het een nachtdier is en bovendien erg klein. Wij zien de tarsieraapjes in een afgezet stuk bos waar de aapjes wonen.<br />
<br />
We hebben een palmhutje aan de rivier, een heel relaxed plekje waar behalve de hangmat verder niet zoveel luxe is. Zoals zo vaak op onze reis staat er voor de gelegenheid wel een wc-pot, maar een stortbak ontbreekt. Naast de wc staat een emmer water waarmee je zelf de wc kunt doorspoelen. Dit keer hebben we wel een koud-wateraansluiting om te douchen. Vaak is er echter geen douche en kun je je douchen met hetzelfde emmertje koud water. Gelukkig is het buiten 35 graden en is het een heerlijk douchje! <br />
<br />
Omdat we vanuit onze hangmat zo vaak op de Lobocrivier uitkijken, besluiten we een boottochtje te maken. De buurman heeft nog wel een boot die hij voor de gelegenheid verhuurt en zo varen we een flink stuk over de blauwe rivier. Het is hier prachtig! Overal waar je kijkt zien we palmbomen. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-gIVE1Sbl9Vg/UW2boO_J19I/AAAAAAAABhM/19HI_Pk13EQ/s1600/P1110456.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-gIVE1Sbl9Vg/UW2boO_J19I/AAAAAAAABhM/19HI_Pk13EQ/s320/P1110456.JPG" width="320" /></a></div>
Voor de locals een ordinaire palmboom, maar ons geeft de boom het ultieme vakantiegevoel. Na een uurtje varen komen we bij de watervallen. Ondertussen lekker verhit van het varen, kunnen we hier lekker zwemmen en afkoelen onder de waterval. <br />
<br />
We hebben vandaag niets gevangen, dus op de markt kopen we vis. Bij de palmhutjes hebben we namelijk een barbecuetje zien staan, dus vanavond eten we verse vis. Edwin blijkt verborgen talenten te hebben en als een echte visboer fileert hij de vis. Uit de jungle plukken we ëén van de enorme bananenbladeren en als we de vis en groenten hierin gewikkeld hebben, kan hij zo het vuur op. Lekker! <br />
<br />
Vlak voor de pasen reizen we door naar Panglao Beach, aan de andere kant van het eiland Bohol. Hier is weer prachtig blauw water aan een wit zandstrand met palmbomen. Hier vieren we palm Pasen en eten we de laatste chocolade eitjes uit Nederland op.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-iMXJvlDIEZs/UW2b1E-3j8I/AAAAAAAABhU/ouZaO5Xqacg/s1600/P1050146.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://2.bp.blogspot.com/-iMXJvlDIEZs/UW2b1E-3j8I/AAAAAAAABhU/ouZaO5Xqacg/s320/P1050146.JPG" width="320" /></a></div>
<br />
Panglao is een wat grotere badplaats en hier gaan we weer het water in: Gerben en Janneke gaan duiken en Edwin en Mascha gaan snorkelen. Met de boot varen we naar de duikspot Balicasag, trekken ons duikpak aan, brilletje op en het water in. Omdat het erg druk is met boten, zijn we een stuk verder het water in gegaan. We moeten dus een stuk zwemmen, voordat we bij de mooie koraalmuur aankomen waar deze duikplek bekend om is. Het eerste stuk zwemmen is dus eigenlijk een beetje saai, er is geen koraal en weinig vis op de bodem te zien. Janneke draait zich eens om de grote blauwe oceaan te zien als er vanuit het niets ineens een walvishaai naast ons zwemt! Wow! Wat een beest! Een walvishaai is de allergrootste vis die er bestaat en is erg zeldzaam. De haai die ineens naast ons zwemt is zo’n 7 meter groot. Janneke ziet hem als eerste en tikt Lock aan. Als hij zich omdraait, ziet hij de walvishaai op 2 meter afstand en schrikt zich rot!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object width="320" height="266" class="BLOGGER-picasa-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://lh5.googleusercontent.com/-AmlSR2iX8HY/UYvn7NOl06I/AAAAAAAABkk/N4PLzNgemlo/s1600/PICT0074.AVI"><param name="movie" value="http://video.google.com/googleplayer.swf?videoUrl=http%3A%2F%2Fredirector.googlevideo.com%2Fvideoplayback%3Fid%3Da0aba1aebe47ca2e%26itag%3D18%26source%3Dpicasa%26cmo%3Dsensitive_content%253Dyes%26ip%3D0.0.0.0%26ipbits%3D0%26expire%3D1370715374%26sparams%3Did%2Citag%2Csource%2Cip%2Cipbits%2Cexpire%26signature%3D2BAEC17E53441C06FC1BB736C5C5352B4548ADA7.50B9A2D808B264C48F78AC615365ECDFA30228F%26key%3Dlh1" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="http://video.google.com/googleplayer.swf?videoUrl=http%3A%2F%2Fredirector.googlevideo.com%2Fvideoplayback%3Fid%3Da0aba1aebe47ca2e%26itag%3D18%26source%3Dpicasa%26cmo%3Dsensitive_content%253Dyes%26ip%3D0.0.0.0%26ipbits%3D0%26expire%3D1370715374%26sparams%3Did%2Citag%2Csource%2Cip%2Cipbits%2Cexpire%26signature%3D2BAEC17E53441C06FC1BB736C5C5352B4548ADA7.50B9A2D808B264C48F78AC615365ECDFA30228F%26key%3Dlh1" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
Gelukkig is deze soort haai vegetariër en eet hij vooral plankton. We hoeven dus niet bang te zijn om opgegeten te worden, maar wel opletten dat we niet per ongeluk een zwiep van zijn staart krijgen. En dat valt niet mee, want de haai blijft bij ons zwemmen, het lijkt wel alsof hij met ons wil spelen. Hij zwemt steeds rondjes om ons heen en kijkt ons aan, terwijl wij ons uiterste best doen om niet geraakt te worden door deze enorme haai, haha! We schieten dan ook alle kanten op, maar het spelletje is leuk. Het moet nog een vrij jonge walvishaai zijn, deze haai van 7 meter. Volwassen walvishaaien kunnen namelijk wel 18 meter lang worden. Na 7 minuten lijkt de walvishaai uitgespeeld en is hij zo snel als dat hij kwam, ook weer ineens weg. Zelf zijn we al helemaal blij met deze duik, terwijl de duik eigenlijk nog moet beginnen. We zwemmen dus weer door naar de koraalmuur en we zien hier echt prachtig koraal, tropische vissen, zeeschildpadden, triggerfish enz in dit prachtig blauwe water bij een afgrond van koraal, maar onze gedachten zitten nog steeds bij onze vriend, de whaleshark!<br />
<br />
Als we even later weer boven water komen, hebben ook Edwin en Mascha een enorme smile op hun gezicht en staan te springen op de boot. Ook zij hebben de walvishaai gezien tijdens het snorkelen, hij kwam vlak naast hen boven water om plankton en kril te eten en ook zij schrokken zich rot! Haha! Wat een mooie dag!<br />
<br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-RzxWomycq9s/UW2fzJPo2oI/AAAAAAAABic/CD8I31Dkdao/s1600/P1110557.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-RzxWomycq9s/UW2fzJPo2oI/AAAAAAAABic/CD8I31Dkdao/s320/P1110557.JPG" width="320" /></a>Na Panglao eiland zijn we doorgevaren naar Siquior eiland en zodra we hier aankomen wanen we ons in een paradijs. Het eiland is klein er hangt een erg vriendelijke en relaxte sfeer. <br />
Overal zie je de turquoise blauwe zee met palmbomen en zelfs ons backpackers hostel is direct aan de zee. <br />
Bovendien kan je direct vanaf strand gaan snorkelen in het zeer heldere zeewater. Siquior staat niet alleen bekend als paradijselijk eiland maar ook als eiland van natuurgenezers of toverdokters. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-N_x2j9aV0aI/UW2cCbtT-8I/AAAAAAAABhc/DxDNCjHOTi4/s1600/P1110579.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="http://1.bp.blogspot.com/-N_x2j9aV0aI/UW2cCbtT-8I/AAAAAAAABhc/DxDNCjHOTi4/s320/P1110579.JPG" width="240" /></a></div>
Wij rijden met twee brommertje het binnenland in en gaan langs bij een van de bekendere natuurgenezers van het eiland. Het blijkt een oud vrouwtje te zijn die vanuit haar huis werkt. Zij onderzoekt en geneest mensen door middel van bolu bolu. Het vrouwtje heeft een glas met water met daarin een zwarte steen. Ze houd het glas voor je lichaam terwijl ze in het glaasje blaast met een rietje, blubbelblubbelblub. Als het water donker wordt is er iets mis en wordt het ritueel herhaalt totdat het water schoon blijft. Bij Ed en Mascha worden kleinigheden verholpen en bij Janneke en Gerben blijft het water zelfs helemaal schoon, gelukkig maar we zijn gezond. <br />
<br />
Als we iets verder rijden met de brommer komen we bij een prachtige waterval midden in het bos, met een klein meertje waar we even lekker in kunnen afkoelen. Edwin heeft een kokosnoot gevonden die we met moeite slachten. Het werk is niet voor niets want het kokossap en het kokosvlees smaken ons goed. <br />
<br />
Vanaf Siquior kunnen we mee met een boot die ons rechtstreeks naar Apo eiland brengt. Dit mini eilandje met 700 bewoners staat bekend als duik en snorkelparadijs. Normaal draait het hele eiland dus om toeristen, enkel twee dagen in het jaar draait het eiland om de bewoners zelf en is het fiesta. Wij komen de tweede dag van het feest aan en kunnen direct meefeesten bij de familie van het guesthouse waar we slapen. Ze hebben voor de gelegenheid een varken geroosterd en de hele tafel staat vol met traditionele Filipijnse lekkernijen. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-ix3GWK_ImzQ/UW2fJKtof2I/AAAAAAAABiU/QNphRpyKTLA/s1600/P1110757.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-ix3GWK_ImzQ/UW2fJKtof2I/AAAAAAAABiU/QNphRpyKTLA/s320/P1110757.JPG" width="320" /></a></div>
Wij smullen heerlijk mee en krijgen zelfs nog een colaatje en een biertje erbij, wat een gastvrijheid. Speciaal voor het Apofeest zijn er de hele dag hanengevechten. Hierbij worden twee hanen op elkaar losgelaten in een kleine arena en vechten deze hanen totdat er eentje overeind blijft. De hanen hebben voor de gelegenheid een flink mes aan hun poot gebonden gekregen en het is dus echt een serieuze bezigheid waarbij flink gegokt wordt. ’s-Avonds is er een disco op het basketbalveld, waar jong en oud aan het dansen is. De volgende dag is het feest weer over en gaat het normale leven weer verder, al gaat het bij sommigen nog wat moeizaam door een klein katertje. <br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-EOVCLKD0q_U/UW2cUBUM-iI/AAAAAAAABhk/8iiAYk1gnVM/s1600/PICT0316.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-EOVCLKD0q_U/UW2cUBUM-iI/AAAAAAAABhk/8iiAYk1gnVM/s320/PICT0316.JPG" width="320" /></a></div>
Voor de kust van Apo is het heerlijk snorkelen en duiken en we liggen dan ook uren in het water. Overal zijn vissen te zien en er komen zelfs regelmatig flinke schildpadden langs. <br />
<br />
Op Apo eiland is er geen tapwateraansluiting en de mensen vangen hier het regenwater op om te koken en te wassen. Het blijkt echter al in geen maanden geregend te hebben dus moeten we ons wassen met stinkend water dat uit een klein vies meertje komt, wij houden het dus voorlopig maar bij zeewater. Voor de mensen hier is het echter een flink probleem en de mensen zijn dan ook dolgelukkig als het later flink regent.<br />
<br />
Apo eiland ligt vlak voor de kust van het grote eiland Negros. De boottocht hiernaartoe op een klein bootje gaat voorspoedig doordat de zee erg kalm is. Op Negros bezoeken we twee kratermeren. De weg hier naar toe is niet erg goed en omdat we van andere toeristen hebben gehoord dat er flink wat ongelukken gebeuren besluiten we achterop de brommer te springen bij de locals, die de slechte weg op hun duimpje kennen. Doordat de locals allemaal 1,6 meter zijn hebben we achterop de brommer goed zicht op de weg die af en toe weg is en op de steile afgronden naast de weg, de rit naar boven is dus erg spannend en we zijn blij als we na een uurtje alle vier ongeschonden boven staan. <br />
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-WwIf-VmfCBY/UW2dqvE7h9I/AAAAAAAABh8/OyGdLnZJwlk/s1600/P1050486.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-WwIf-VmfCBY/UW2dqvE7h9I/AAAAAAAABh8/OyGdLnZJwlk/s320/P1050486.JPG" width="320" /></a>De rit is niet voor niets geweest en de twee meren zijn prachtig, we picknicken, hiken naar het tweede meer en Janneke neemt zelfs nog een duik in het koude water. Vanaf het water heb je een prachtig uitzicht van de vulkaanbergen om je heen, zo blijkt.<br />
<br />
Om onze reis door de Filipijnen af te sluiten besluiten we nog een kustplaatsje te bezoeken op Cebu eiland. In het plaatsje Moalboal vinden we een hotelletje direct aan de zee en als we onze kamers uitspringen kunnen we gelijk weer heerlijk snorkelen. ‘s Avonds eten we nog een visje en spelen wat pool. Dit is echt vakantie vieren en zo nemen we weer afscheid van de Filipijnen. De Visayas in de Filipijnen is ons super goed bevallen, wat een prachtig gebied, met hele aardige en behulpzame mensen en een speciale dank aan de walvishaai, die het tripje helemaal compleet maakte.<br />
<br />
We sluiten de reis af in Bangkok, vanwaar zij 3 dagen later weer terugvliegen naar Nederland. En in Bangkok is momenteel Songkran! Songkran is het Boeddhistische nieuwjaar wat traditioneel wordt gevierd door de Boeddhabeelden te wassen met water en wordt daarom ook wel het waterfestival genoemd. Omdat dit in het heetste gedeelte van het jaar valt, is het idee van het waterfestival wat uitgegroeid tot een heel waterfestijn waarbij iedereen met een waterpistool en emmers water op straat loopt. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-sxFW-Qix1p8/UW2eYTy6WYI/AAAAAAAABiE/3K2Tv0V5ubY/s1600/532228_524287220950682_1185025378_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://1.bp.blogspot.com/-sxFW-Qix1p8/UW2eYTy6WYI/AAAAAAAABiE/3K2Tv0V5ubY/s320/532228_524287220950682_1185025378_n.jpg" width="320" /></a></div>
Nergens ben je veilig, je wordt van alle kanten met water bestookt. Ook wij kopen een flinke waterpistool met 5 liter tank en wagen ons de straat op! Het is een gezellige boel terwijl iedereen elkaar met water bestookt. Natuurlijk zijn de droge mensen (met verse backpack) het leukste doelwit!<br />
<i>Na nog wat massages, thaise curry en een laatste mangoshake zit het er voor ons (Mascha en Edwin op). We hebben een fantastische reis gehad door de Filipijnen. Lock en Janneke ontzettend bedankt voor het lachen, de gezelligheid en de fijne gesprekken. Het is goed reizen met jullie! Tot over twee weken en veel plezier nog in Laos!</i><br />
<br />
Extra: Het <a href="http://lockjanneke.waarbenjij.nu/#ad-image-119943719" target="_blank">8 maanden-reisverslag van Lock en Janneke</a>.<br />
Meer foto's op <a href="http://www.facebook.com/media/set/?set=a.10200909530561467.1073741828.1261377584&type=1&l=fec1745eaa" target="_blank">Facebook</a></div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-40283839614737832012-11-15T20:28:00.004+01:002012-11-15T21:07:36.145+01:00Dubai en Oman<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Dubai? Dubai? Daar is toch alles heel duur? Daar is toch alleen woestijn? Wat moet je daar nou weer? Nou, eens met mijn eigen ogen zien hoe het daar is! Ik heb het WEL gezien. Dubai kende ik alleen van Mega Structures op Discovery Channel; maar liefst 7 keer was een gebouw of bouwproject in Dubai onderwerp in deze TV-serie. Dubai is een van de zeven emiraten van de Verenigde Arabische Emiraten. De hoofdstad van de VAE is Abu Dabi, maar veel bekender is natuurlijk Dubai. Een emiraat dat uitblinkt in uitblinken. De hoogste toren ter wereld; in Dubai. Land maken in zee in de vorm van een palm of skien op sneeuw in de woestijn? Ja hoor het kan hier. En ik was ook wel toe aan wat zonneschijn. Vandaar dus Dubai!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-fUsYBzqE5X4/UKQIis4oOLI/AAAAAAAABC8/0xMzJbI4xZ8/s1600/P1040309.JPG" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://2.bp.blogspot.com/-fUsYBzqE5X4/UKQIis4oOLI/AAAAAAAABC8/0xMzJbI4xZ8/s200/P1040309.JPG" width="200" /></a></div>
Samen met Martine (want Edwin was op cursus in Engeland) heb ik me een week lang in luxe gebaad. Nou, ja, ik noem het maar luxe vanaf een afstandje, om naar te kijken vooral! We logeren eerst drie nachten in het <a href="http://www.winchest.com/winchester-grand-more/" target="_blank">Winchester Grand</a> een hotel aan de rand van het 'oude centrum' van Dubai. Als je uit het Nederlandse weer komt, dan word je wel heel blij van een aangenaam temperatuurtje in combinatie met een zwembad op het dak. We zitten op redelijke loopafstand van waar ooit Dubai is ontstaan, als kleine handelsstad/vissershaven. We bezoeken hier het hilarische Dubai Museum in het Al Fahidi Fort, de rivier The Creek, de soeks, de kleine winkeltjes en de levendigheid die doet denken aan India. En dat het aan India doet denken is niet zo gek, want Indiers zijn ruim in de meerderheid in Dubai. Voor 1 dirham maken we een kort boottochtje op een traditionele dhow-boot. En het eten? Heerlijk Libanees en natuurlijk Indiaas!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-kSWQLGk23g4/UKQJWVhsPKI/AAAAAAAABDE/PouGyNikNVs/s1600/P1040356.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://4.bp.blogspot.com/-kSWQLGk23g4/UKQJWVhsPKI/AAAAAAAABDE/PouGyNikNVs/s200/P1040356.JPG" width="200" /></a></div>
De <a href="http://www.burjkhalifa.ae/the-tower/worlds-tallest-towers.aspx" target="_blank">hoogste toren ter wereld is de Burj Kalifa</a>. Maar liefst 828 meter hoog! En te bezichtigen, hoewel je dan maar komt tot de 124e verdieping. Gelukkig hadden we al via internet kaartjes gekocht, want zo maar verschijnen aan het loket, dan betaal je de volle mep van 100 euro. Het uitzicht laat zien dat Dubai inderdaad een stad in de woestijn is, met hier en daar een pluk wolkenkrabbers. Recht onder ons ziet het er helemaal raar uit, met dat blauwe water. Later zien we daar nog de wervelende Dubai Fountains Show (en uiteraard is dit de werelds grootste fonteinshow). De ingang van de toren is via de <a href="http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=VtMRiKMbQ2U#!" target="_blank">Dubai Mall. </a> En ja, hoe kan het anders, dit is het grootste winkelcomplex ter wereld met meer dan 1000 winkels, een ijsbaan (in de woestijn!!) en een enorm <a href="http://www.thedubaiaquarium.com/aboutus/guiness.aspx" target="_blank">aquarium</a> en dat heeft dan weer werelds grootste Acrylic Panel (wat betekent het grootste kijkvenster). <br />
<br />
In de mall lopen we rond als twee hysterische shopaholics, maar niet veel later is de lol er wel vanaf. Dit gaat buiten ons budget. Prachtige winkels, maar niets is hier goedkoper dan in Nederland, dus leuke dealtjes scoren we niet. En geld voor echte Jimmy Choo of Manolo Blahniks, nee, helaas! Kijken, kwijlen, niet kopen.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-uCVO5lRcjdc/UKQJ4L-MxlI/AAAAAAAABDM/UcACG3ACLpU/s1600/Photo+04-11-12+16+59+12.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://4.bp.blogspot.com/-uCVO5lRcjdc/UKQJ4L-MxlI/AAAAAAAABDM/UcACG3ACLpU/s200/Photo+04-11-12+16+59+12.jpg" width="200" /></a></div>
We hebben ook nog een overnight desert safari tourtje geboekt, dat begint met dune bashing, ofwel, snoeihard met 4x4 auto's over de duinen denderen. Misselijkheid gegarandeerd! We pakken precies op het juiste moment de zonsondergang mee en worden daarna bij een desert camp afgezet, waar we met heel veel mensen eten en kijken naar een buikdanseres (die er verdacht Aziatisch uitziet trouwens). Verder kun je in het kamp je handen met henna versieren, op de foto in burka en aan een waterpijp lurken. Van de heel grote groep blijven we met 3 mensen over die ook daadwerkelijk hier een nachtje slapen. We slapen semi-openlucht en hoewel het overdag erg warm is (35 graden), is het 's nachts erg frisjes!! Als we dan ook nog een vallend ster zien, is het plaatje compleet!<br />
<br />
Na de nacht in de woestijn, checken we in bij ons 2e hotel; het <a href="http://www.sofitel.com/gb/hotel-6146-sofitel-dubai-jumeirah-beach/index.shtml?merchantid=ppc-sof-nom-goo-nl-nl-sear&sourceid=bp-cen&xts=201913&xtor=SEC-41-GOO-%5bppc-sof-nom-goo-nl-nl-ae-bro-sear-bp-cen%5d-%5bsof-v7419-sofitel_dubai_jumeirah_beach%5d-S-%5bsofitel%2520dubai%2520jumeirah%2520beach%5d&xtdt=22548805" target="_blank">Sofitel</a>. Nou, das niet verkeerd! Hier kunnen wij wel goed aan wennen hoor, die luxe, het uitzicht, de mooie kamer! We zitten aan <a href="http://www.thewalkdubai.nl/The_Walk_Dubai/Welkom.html" target="_blank">The Walk</a>, een boulevard met (dure) hotels en (dure) winkels en 's avonds is het hier een parade van luxe auto's. Hummer, Ferrari's, Mercedes, de ene auto nog dikker dan de ander. In de auto's zitten jonge emirati jongens. De arm nonchalant uit het raam om ook de dikke Rolex te showen. Bizar!!<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-qOs3PZzrz8w/UKQO_6nk1RI/AAAAAAAABDo/ccD1yrf24BU/s1600/P1040554.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://2.bp.blogspot.com/-qOs3PZzrz8w/UKQO_6nk1RI/AAAAAAAABDo/ccD1yrf24BU/s200/P1040554.JPG" width="200" /></a></div>
Vroeg op om in drie uur naar het noordelijkste puntje van Oman te reizen. Dubai uit, stempels erbij in het paspoort, Oman in, nog meer stempels. Yes! We hebben een boottrip in het fjordengebied Musandam. Dit onherbergzame gebied heeft een paar kleine dorpjes die alleen per boot bereikbaar zijn. We varen wat rond in de baaien. Er schijnen hier dolfijnen te zitten, maar ik ben altijd wat wantrouwend bij dat soort verkooppraatjes. Maar niets is minder waar, want als de kapitein wat gaat fluiten en in zijn handen klapt wordt onze boot ineens gevolgd door een groepje enthousiaste dolfijnen. Ze vinden dit echt leuk en sloven zich uit door keihard mee te zwemmen en af en toe (lachend?) boven te komen. COOL!<br />
Daarna gaan we nog even snorkelen (niet veel visjes, dood koraal en de dolfijnen zijn gevlucht :-), heerlijk eten, zonnen en weer terug naar Dubai. Oman was top. Van dat land wil ik nog wel meer ontdekken.<br />
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-wsjz4-tYGaQ/UKVBzOaJ1MI/AAAAAAAABEI/hEmbAT5r5ys/s1600/Photo+07-11-12+11+27+40.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://3.bp.blogspot.com/-wsjz4-tYGaQ/UKVBzOaJ1MI/AAAAAAAABEI/hEmbAT5r5ys/s200/Photo+07-11-12+11+27+40.jpg" width="200" /></a><br />
Naast de Dubai Mall is er ook de <a href="http://www.malloftheemirates.com/en" target="_blank">Mall of the Emirates</a>, het winkelcentrum dat vooral bekend is van de <a href="https://www.theplaymania.com/skidubai" target="_blank">overdekte skibaan</a> met echte sneeuw! Krankzinnig natuurlijk, want in Dubai is het in de zomer met gemak ruim 45 graden. We maken wat foto's, maar zijn pas echt verbaasd als we echte pinquins een mini-showtje zien geven door van een ijsbaan af te glijden! Hilarisch!<br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-SSA5AssOHaQ/UKVCN26SJiI/AAAAAAAABEQ/i6ljJnoFDYc/s1600/P1040656.JPG" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-SSA5AssOHaQ/UKVCN26SJiI/AAAAAAAABEQ/i6ljJnoFDYc/s200/P1040656.JPG" width="200" /></a></div>
We eindigen de vakantie met zonnen, zwemmen, naar het strand en ons geestelijk voorbereiden op de kou in Nederland.<br />
En onze conclusie: Dubai, een beetje vreemd, maar wel lekker!<br />
Alle foto's zien? <a href="http://www.facebook.com/media/set/?set=a.4841672320626.190043.1261377584&type=1&l=b16616fdeb" target="_blank">Kijk dan snel hier!</a> </div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-47538397864940403682012-05-25T10:04:00.005+02:002012-06-14T11:24:51.942+02:00Oezbekistan? Ja, Oezbekistan!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-t3nRTieO7yA/T9mtxc7mT7I/AAAAAAAABBc/Y98MvRkqsOA/s1600/uzmap.gif" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="136" src="http://4.bp.blogspot.com/-t3nRTieO7yA/T9mtxc7mT7I/AAAAAAAABBc/Y98MvRkqsOA/s200/uzmap.gif" width="200" /></a></div>
De -stanlanden. We weten weten er zo weinig van. Ze vormen een enorm gebied tussen Europa en Azië, hebben een aantal dictators, hoorden bij de voormalige Sovjet-Unie. En we kennen Borat. En dan houdt het wel zo'n beetje op. Maar wat een ontdekking is Oezbekistan, één van die -stanlanden. Het stond al lang op ons lijstje om deze beetje vergeten hoek van de wereld te bezoeken en nu is het gewoon gebeurd!<br />
<br />
We hebben een hele grote hoeveelheid foto's (<a href="http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3981815224736.170236.1261377584&type=1&l=a1b699a3e8" target="_blank">ja, kijk maar even</a>) gemaakt die zoals altijd veel meer zegt dan dit blog, maar in woorden uitgedrukt: het was fantastisch! Ons advies: ga ook naar Oezbekistan. Waarom? Nou, here we go...<br />
<br />
<b>De lieve mensen</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://1.bp.blogspot.com/-a8ubJyh0lAU/T78_ah-ftXI/AAAAAAAABAk/aVN_kJVi9yc/s1600/oezbekistan2.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="150" src="http://1.bp.blogspot.com/-a8ubJyh0lAU/T78_ah-ftXI/AAAAAAAABAk/aVN_kJVi9yc/s200/oezbekistan2.jpg" width="200" /></a></div>
Dat maakt toch of een land je wel of niet bevalt? De glimlachen, de pogingen contact met je te maken ondanks de taalbarrière. Want wij spreken geen woord Russisch of Oezbeeks en zij geen Engels, maar toch bleek hier vooral de universele taal van vriendelijkheid te gelden. Los van enkele mensen die voor de autoriteiten werken (denk aan controle op vliegveld) of een taxichauffeur die woekerprijzen hanteerde, waren de mensen echt supervriendelijk. Ons wisselgeld van 0,3 cent perse willen geven, ook als wij zeiden: "Laat maar zitten" bijvoorbeeld. En de mensen hadden veel interesse in ons en weten veel over ons land (vooral het tribunaal in Den Haag, over voetbal, Robben, Van Persie, Cruiijf, Hiddink, Gullit, noem ze maar op). De Oezbeken zijn er absoluut niet op uit om je lastig te vallen of je te bedonderen of om je iets aan te smeren. Integendeel, ik zag vaak eerder een soort verlegenheid om ons aan te spreken. Ik schreef al op Facebook dat een vrouw op straat me spontaan omhelsde en een zoen gaf. Vaak grepen vrouwen me lief vast om met me op de foto te gaan. Vrouwen met gouden tanden en een soort hoofddoekje om in combinatie met een niet bijpassend velours kleed aan. En de oude mannen met hun grappig hoedje, een dippel genaamd, die ons de Oezbeekse groet geven; de rechterhand op het hart. En wat dacht je van de kinderen die "hello, hello" schreeuwden, vaak voordat wij hun überhaupt gespot hadden. Onze Couchsurfdates met Bek, Oksana, Nafisa, Eldar waren ook te gek. Ja, de mensen maakten het land!<br />
<br />
<b>Bijzondere bezienswaardigheden</b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-NS-pe-QYb8s/T78-84Te8uI/AAAAAAAABAc/EnyU3LIbF5Q/s1600/oezbekistan1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://4.bp.blogspot.com/-NS-pe-QYb8s/T78-84Te8uI/AAAAAAAABAc/EnyU3LIbF5Q/s200/oezbekistan1.jpg" width="200" /></a></div>
In een woord: indrukwekkend. Oebekistan heeft veel oude moskeeën, medressas (Koranscholen), mausolea, oude lemen gebouwen. Er zijn in de oude stadscentra mooie pleinen, minaretten, tegels, geschriften op gebouwen, patronen, poorten. Allemaal kunstig bewerkt met blauwe tegels en turkoois mozaïek. Historisch gezien heel erg waardevol. Al ruim voor onze jaartelling bestonden de steden <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Samarkand_(plaats)" target="_blank">Samarkand</a>, <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Buchara_(stad)" target="_blank">Buchara </a>en <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Khiva" target="_blank">Khiva </a>al, en lagen later ook aan de Zijderoute. We hebben ons hier vermaakt met het maken van veel foto's van gebouwen. De kleuren en de grootsheid in combinatie met het verfijnde artwork binnen in maken het echt heel tof om hier rond te dwalen. Je waant je bijna in de tijd van de Zijderoute, en als je je ogen half dicht doet zie je de kamelen rondsloffen. Of hadden we hier gewoon last van de hitte :-). Maar ook de shared taxi naar de Fergana vallei, met besneeuwde bergtoppen in de verte, en zelfs de helse rit door de gortdroge woestijn naar Khiva waren heel bijzonder. Tot slot nog de bazaars, de markten, waar het gewone leven zich afspeelt, het fruit, groente en noten torenhoog ligt opgestapeld en waar je op je gemakkie de mensen kunt bekijken (en lekkere hapjes kunt kopen)<br />
<br />
<b>Het land an sich</b><br />
Ja, lieve mensen, levendige markten en mooie gebouwen heb je meer in de wereld, maar niet in combinatie met ook nog een vreemde politiek. Ik bedoel, <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Oezbekistan" target="_blank">Oezbekistan </a>is een nieuw land, bestaat sinds 1991 na jaren van bezetting door de Russen. Voeg hier nog een <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Islom_Karimov" target="_blank">president </a>aan toe die het de mensen in zijn land niet makkelijk maakt en je hebt een beetje een vreemd land. Het grootste biljet is 1000 sum, zo'n 30 cent. Een fles water kost 800 sum, De zwarte markt geeft een hele redelijk koers, de officiële een belachelijke koers. Mensen lopen met tassen geld rond. Als wij op de zwarte markt geld wisselden voelden we ons echt miljonair! Waarom er niet andere biljetten van bv 5000 of 10.000 worden gemaakt is het volk ook een raadsel. Dan nog de propaganda. Veel medressas fungeren nu ook als museum en dan stuitten we keer op keer op vitrines vol met beelden van hoe geweldig Oezbekistan is met blozende schoolkinderen, akkers vol lachende boeren, machines die in glanzende fabrieken staan en blije stewardessen bij de vloot van Uzbekistan Airways. Plus wat beelden van de president die het volk hartelijk toespreekt, de hand schudt of over de bol aait. Ja, een mooi beeld, maar wij weten wel beter. Armoede is er. Geen democratie. Milieuvervuiling (denk aan het krimpende <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Aralmeer" target="_blank">Aralmeer</a>). Een land dat ook qua klimaat er een van uitersten is, ijskoude winters -men had het over -50 en zinderende zomers van wel +50.<br />
Voor ons als toerist krijg je van een land nooit het complete beeld. En ook de mensen die we spraken waren niet eens negatief of kritisch op hun eigen land (bang?). Wij moesten ons bijvoorbeeld steeds laten registreren, van elk hotel die registratie bewaren. Dat was belangrijk als je het land weer wilt verlaten. Waarom is ons nog steeds niet duidelijk, maar toont wel aan dat het land nogal krampachtig omgaat met hun toeristen.<br />
<br />
<b>Riga</b><br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-Y9ns9W1NV1A/T78_rPT8-dI/AAAAAAAABAs/iRMcPyNHvMQ/s1600/letland1.jpg" imageanchor="1" style="clear: right; float: right; margin-bottom: 1em; margin-left: 1em;"><img border="0" height="200" src="http://3.bp.blogspot.com/-Y9ns9W1NV1A/T78_rPT8-dI/AAAAAAAABAs/iRMcPyNHvMQ/s200/letland1.jpg" width="200" /></a></div>
Op weg terug naar huis komen we na een nachtvlucht heel vroeg aan in Riga, de hoofdstad van Letland. Ook een jong land, dat ook pas in deze vorm bestaat na het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. We bezoeken de straten met Jugendstil gebouwen en het <a href="http://www.omf.lv/" target="_blank">Museum of the Occupation of Latvia 1940 - 1991</a>. Erg indrukwekkend. Het doet ons vooral beseffen dat wij landen als Letland beoordelen op hoe ze er nu voorstaan, maar dat we ons eigenlijk niet realiseren dat deze landen nog zo bezig zijn om zich te ontplooien tot volwaardige staten die ook serieus genomen willen worden. Een eye opener!! En wat een leuke stad is Riga, vol terrassen, bars, restaurants, mooie winkels.<br />
<br />
Oezbekistan was een perfecte vakantie. Mooi weer (30-35 graden), veel te zien en nog niet platgelopen door toeristen. Een aanrader voor wie eens ..tja, wat anders wil!<br />
<a href="http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3981815224736.170236.1261377584&type=1&l=a1b699a3e8" target="_blank">Foto's op deze link</a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-39134043884182604212011-12-11T11:03:00.024+01:002022-01-24T17:01:39.916+01:00India, reizen in de overtreffende trapWe zijn gelukkig weer op reis geweest. 1,5 jaar na thuiskomst werd het wel weer tijd voor een uitdagende vakantie. Heerlijk om de rugzak weer in te pakken!
<em></em>
<img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684849495666413522" src="http://3.bp.blogspot.com/-PAVH8bQ8mgQ/TuSkfybBT9I/AAAAAAAAA1w/-fHWgMMI0AM/s200/P1010514.JPG" style="cursor: pointer; float: left; height: 150px; margin-bottom: 10px; margin-left: 0px; margin-right: 10px; margin-top: 0px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 200px;" /> Hoe omschrijf je een reis naar een land dat bijna niet te omschrijven is. Onderweg hadden we niet veel puf om ons blog bij te houden en deden we het gemakshalve met korte up-dates op Facebook, maar nu dan toch een poging om onze India reis in woorden te vatten. We zijn natuurlijk wel wat gewend, maar India is reizen in de overtreffende trap. Het is druk, lawaaiig, rommelig, ongeorganiseerd en superbureaucratisch tegelijk. We zien armoede en rijkdom. Dit land wordt niet voor niets het land van uitersten genoemd, maar bovenal is het gewoon enorm interessant! We kunnen ons hier weer heerlijk verbazen en verwonderen over wat we zien <span style="font-size: 100%;">(ruiken, proeven, horen). Onze zintuigen staan op scherp en daar doen we het voor. We snappen veel dingen niet, proberen de contrasten te begrijpen en laten ons meevoeren in de stroom van gastvrijheid.</span><div>
Er zaten heel wat uurtjes voorbereiding in onze reis, want in nog geen 2,5 week veel zien vereist toch wel wat planning. En dan blijkt ook wel weer dat India niet te plannen is. Na een paar uurtjes slapen in Delhi, vliegen we de eerste dag naar het noorden, naar het plaatsje <a href="http://www.rishikesh.org/">Rishikesh</a>. Maar de vliegtuigmaatschappij Fly Kingfisher heeft onze vlucht geannuleerd en moeten we dus wachten op de volgende, een paar uur later. Rishikesh is de yoga capital of the world, wat eigenlijk betekent dat je overal yoga kunt beoefenen. Maar ook meditatie in ashrams, ayurvedische massages, reiki, handlezen (Edwin staat een lang en gelukkig leven te wachten), horoscoop trekken. We volgen de yogalessen die ons <a href="http://www.hoteldivya.in/">Hotel Divya</a> aanbiedt. Heerlijke lessen waarbij we er vooral achterkomen dat we nog een lange weg te gaan hebben willen we net zo goed worden als onze juf. Ze maakt de lessen extra bijzonder door de aanmoedigingen te zingen: "Enjoy".</div><div>
Rishiskesh ligt aan de heilige rivier de Ganges, daar waar deze uit het hoge Himalaya gebergte overgaat naar het vlakkere land. Een hangbrug verbindt de beide oevers. Zomaar deze brug nemen gaat niet, want onderweg moet je koeien ontwijken, zorgen dat de apen je tas niet afpakken en ook nog het oorverdovende getoeter van de brommers aanhoren. Plus natuurlijk de mensenmassa die met je op de foto willen. Kortom, het is geen saaie brug! Vanaf de oevers heb je mooi zicht op de mensen die in deze rivier zich onderdompelen en wassen. We gooien allebei een mooie kristalsteen in deze rivier. Het is tenslotte wel de Ganges!
En dan heeft een bacterie me te pakken. Of het nou het eten was, of het water wat ik misschien toch een beetje binnenkrijg bij het tandenpoetsen, zullen we nooit weten, maar een nacht en een dag ben ik niets waard. Gelukkig biedt de plaatselijke dokter (praktijk ter grootte van een bezemkast achter een vuil gordijn) de oplossing in een kuurtje anti-biotica.
Weer een gecancelde vlucht als we terug naar Delhi willen en ook nog vertragingen. Lang leve Fly Kingfisher. En dat is onze pick up er ook niet en zo komt het dat we weer maar slechts een paar uurtjes slaap in Delhi hebben voordat we naar <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Jodhpur_(Rajasthan)">Jodhpur</a> vliegen.
<img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684899101166786146" src="http://2.bp.blogspot.com/-hWPCEwHvr9g/TuTRnNT71mI/AAAAAAAAA18/yGVYsq1DIU8/s200/P1010601.JPG" style="cursor: pointer; float: left; height: 150px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 200px;" />
Deze stad in Rajasthan wordt ook wel de blauwe stad genoemd, maar je oog wordt vooral getrokken naar het enorme fort dat boven de stad uitsteekt. Maar wat ons bezoek aan Jodhpur helemaal te gek maakt, is onze eerst echte <a href="http://www.couchsurfing.org/">couchsurf-ervaring</a> bij
Reena en Ram. Het valt nog niet mee om goed af te spreken, maar na wat telefoontjes staat Ram 's avonds voor ons hotel <a href="http://www.hotelhaveli.net/index.php">Haveli</a>. Hij is met de brommer. Of we achterop willen? Hebben we een keuze? Met z'n drieen scheuren we door de overvolle zeer smalle steegjes van het oude centrum van Jodhpur waar we koeien ontwijken en luid toeterend iedereen attenderen op onze aanwezigheid. Met kramp in mijn kont van de samengeknepen billen arriveren we in een achteraf straatje bij hun huis. Zijn vrouw Reena staat ons verwachtingsvol op te wachten. Met haar hebben we steeds contact gehad via de website van Couchsurfing, <img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684902665834812834" src="http://2.bp.blogspot.com/-Gw-7-gAjqjo/TuTU2svBVaI/AAAAAAAAA2I/3jt2NBZZ2G0/s200/P1010704.JPG" style="cursor: pointer; float: right; height: 150px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 200px;" />maar ze spreekt nauwelijks Engels. Maar later blijkt dat dat meer verlegenheid is. Het ijs is snel gebroken na onze eerste kopje masala chai thee. Hun dochters van 4 en 7 zijn ondertussen niet meer te houden en hangen om onze nek, dansen dansjes met ons en laten ons niet meer los. Wat een schatjes! En ook hier doet mijn duimtruc het weer goed :-) Ik help Reena in de keuken (nou ja, keuken) met het maken van een heel apart, maar zeer lekker typisch Rajasthaans gerecht. Wel een beetje pittig (onze arme darmpjes). We eten op de grond, een tafel is er niet. Na het eten bekijken we hun 400 trouwfoto's. Ze trouwden toen ze 17 waren en het is een gearrangeerd huwelijk, zoals dat gebruikelijk is in India. Ik krijg ook nog een prachtige henna tattoo op mijn linkerhand en we dansen nog wat meer op de Bollywood hits. Zo een inkijkje krijgen in het leven van een Indiaase familie is echt onvergetelijk en met een warm hart nemen we pas heel laat die avond afscheid van ze.
Pushkar is onze volgende bestemming. We verblijven in het fantastische (de naam zegt het al) <a href="http://www.inn-seventh-heaven.com/index.html">Inn Seventh Heaven Hotel. </a>Pushkar heeft een heilig meer, waar het as van Gandhi is uitgestrooid, en een unieke tempel die veel pelgrims aantrekt, maar het is ook de stad van hippies die niet vies zijn van een hashpijpje. Omdat er verder niet veel te zien is in de stad doen we het rustig aan en genieten we van een ayurvedische massage en het lekkere eten. Gek dat India nu ook al behoorlijk went, dat we de koeien op straat ontwijken, niet meer in de koeienvlaaien stappen en zelf de non-stop herrie van de toeterende rikshaws en brommers doet ons niet meer opschrikken. India is best chill!
Jaipur is de Pink City vanwege de zalmroze gebouwen in de oude binnenstad. De chaotische straatjes zijn een aaneenschakeling van vuil en drukte. Op een of andere manier kunnen we hier onze draai niet vinden. Tuurlijk, het City palace, de Palace of Winds en de Jantar Matar zijn mooi om te zien, ons <a href="http://www.hotelpearlpalace.com/">hotel Pearl Palace</a> is heel fijn, maar het is ons iets te druk hier en het toerisme maakt de middenstand hier ook niet aardiger op (lees: we worden veel lastig gevallen). Wat wel veel indruk maakt is het <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Fort_Ajmer">Amber Fort</a> En dan hebben we ook nog de pech dat onze trein naar Agra de volgende dag al vol zit en we dus noodgedwongen een dag extra moeten blijven.
Maar zoals altijd komt alles weer goed, want onze tweede couchsurf-date gaat toch lukken. We rijden met de rikshaw richting het zuiden van de stad, maar het is echt onmogelijk om het adres te vinden. De jonge rikshawbestuurder doet zijn uiterste beste en belt een paar keer met onze host en dan eindelijk vinden we in een achteraf straatje het huis van de familie Verma. Ze (moeder, twee dochters, twee zonen, een schoonzus, een neefje en een tante</div><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684910191478776418" src="http://4.bp.blogspot.com/-bWMv-ZaK7rg/TuTbsv8XImI/AAAAAAAAA2U/DtIP4tXmPuQ/s200/P1010969.jpg" style="cursor: pointer; float: left; height: 200px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 150px;" /><span style="font-size: 100%;"> staan ons al buiten op te wachten en lijken wel een beetje nerveus, maar na het kopje masala thee sta ik ook hier weer binnen een kwartier te dansen op Bollywood muziek. Ja, lach maar! Om 11 uur 's ochtends je ten overstaan van de hele familie uitsloven met je dance moves is echt geen makkie hoor! Edwin doet ook nog een halfslachtige poging, maar vermaakt zich daarna vooral met het kijken naar mij en de twee zusjes Savita en Jyoti. En ze trekken echt alles uit de kast om het ons naar de zin te maken. Ook hier krijg ik weer een henna tattoo (rechterhand deze keer), mijn nagels worden gelakt, zelfs Edwin krijgt zijn bovenarm volgekliederd. Daarna gaan we eten koken in een piepklein keukentje en het is weer heerlijk! Daarna het klapstuk van de dag; Mascha omtoveren tot een echt Rajasthaanse.</span><div>
Ze doen extra veel zwarte kohl op mijn ogen, knalrode lippenstift, een stip op mijn voorhoofd, armbanden om en ook de bekende rode verf in mijn scheiding (alsof ik getrouwd ben). Ook nog een zwarte stip op het midden van mijn kin en tot slot wordt ik aangekleed in een sari. Wat een ingewikkeld kledingstuk is dat zeg, draperen, vouwen en dan ook nog quasi nochalant het laatste stuk over je hoofd. Maar dan ben ik helemaal af en mag ik met mamma Verma op de foto. Briljant! Als we na een paar uur samenzijn weer weg moeten om onze trein naar Agra te halen,</div><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684917110488561218" src="http://1.bp.blogspot.com/-HHagy52tL3s/TuTh_fQ19kI/AAAAAAAAA2g/8X90h2dNNi8/s200/P1020051.jpg" style="cursor: hand; float: right; height: 200px; margin: 0px 0px 10px 10px; width: 150px;" /><div> krijg ik ook nog een sari mee en oorbellen en staan ze bijna met tranen in hun ogen afscheid van ons te nemen. Ze blijven ons vasthouden en knuffelen. Je begrijpt dat ook dit weer voor ons een onvergetelijke ervaring is. Twee jonge meiden die weten dat ze straks uitgehuwlijkt gaan worden, wel studeren en via couchsyrfing de wereld bij hun thuis halen en ons zoveel gastvrijheid bieden, wat een hartverwarmende mensen.
In Agra zijn we natuurlijk maar voor een ding; de <a href="http://nl.wikipedia.org/wiki/Taj_Mahal">Taj Mahal</a>.
Schijnt heel mooi te zijn bij zonsopgang, maar het lukt ons niet vroeg op te staan. Om 08:00 staan we dan eindelijk voor een van de meest bekende gebouwen ter wereld. En hij is prachtig. Van veraf, van dichtbij. Een mooi staaltje vakmanschap. Maar dat is het dan ook. Een gebouw dat eigenlijk een mausoleum is en dus verder nogal doods is. Toch zijn we blij dat we 'em hebben gezien. We 'doen' ook nog het Agra Fort, maar leuker is toch de geimproviseerde markt langs de kant van de weg. Vanwege een moslimfeest is het een drukte van belang.
Onze trein terug naar Delhi heeft drie uur vertraging. En bijna hadden we een andere trein genomen. Er zijn zoveel klassen in de trein en treinen hebben ingewikkelde namen, dus wij stappen in een trein waarvan men zegt dat ' ie naar Delhi gaat. Maar helaas, dit is niet de goede trein en HIJ RIJDT AL. Dus? Precies, dan spring je er alsnog uit (met volle bepakking best een uitdaging). Zonder te vallen springen we terug op het perron, een massa Indiers kijkt ons gebiologeerd aan. Ach, dat zijn we nu wel gewend! De juiste trein stopt ontelbaar veel keer en geeft ons daardoor wel een blik op de armoede van India. Langs het spoor wonen mensen in wat wij niet eens een dier zouden aandoen. Het vuil ligt meters hoog, kinderen spelen in en soort bruine smurrie van smerigheid. Het is ongelooflijk wat een armoede. Hoe dichter we bij ons station komen, hoe erger het wordt. Dit zijn de zogenoemde slums van Delhi. Om je een inzicht te geven <a href="http://www.google.nl/search?hl=nl&tbm=isch&q=slums+new+delhi&pbx=1&oq=slums+new+delhi&aq=f&aqi=g-S1&gs_upl=38193l39304l0l40025l4l4l0l0l0l0l248l780l0.2.2l4l0&bav=on.2,or.r_gc.r_pw.r_cp.,cf.osb&biw=1219&bih=646">hier een link van Google naar foto's van de slums.</a> We zijn er zelf dus niet in geweest, maar zagen wel een stuk ervan dat langs het spoor ligt.
Deze twee foto's hebben we wel zelf gemaakt: <a href="http://1.bp.blogspot.com/-ciORyLQyJ10/TuTlNougYAI/AAAAAAAAA24/jlp_DQ8fT80/s1600/P1020162.JPG" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684920652081946626" src="http://1.bp.blogspot.com/-ciORyLQyJ10/TuTlNougYAI/AAAAAAAAA24/jlp_DQ8fT80/s200/P1020162.JPG" style="cursor: hand; float: left; height: 150px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 200px;" /></a>
<a href="http://3.bp.blogspot.com/-AQ6szLsoR0w/TuTlM1xVUFI/AAAAAAAAA2s/ukzdVwWKS6Q/s1600/P1010768.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5684920638403596370" src="http://3.bp.blogspot.com/-AQ6szLsoR0w/TuTlM1xVUFI/AAAAAAAAA2s/ukzdVwWKS6Q/s200/P1010768.jpg" style="cursor: hand; float: left; height: 200px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 150px;" /></a>
En dan hebben we dan eindelijk tijd voor Delhi. Het bekende <a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Red_Fort">Red Fort</a> slaan we over, de bekende moskee Jama Masjid ook, want we krijgen bonje met de man van de bewaking die ons wil laten betalen, terwijl bezoek aan de moskee gratis is. Dan niet! Pfff. Dan gaan we wel wat leuks doen; naar de bioscoop voor een Bollywood film. De kaskraker op dit moment is <i>Dirty Picture</i>. Een nogal controversiele film, omdat er een vrouw de hoofdrol speelt en ze nogal sensueel is. De <a href="http://www.youtube.com/watch?v=azro9K-NOWc">trailer kun je hier bekijken op YouTube</a>. Wij hebben ons 2,5 uur (!!) prima vermaakt, ondanks dat de film in het Hindi is. Maar overacting is hier de trend, dus de verhaallijn was toch goed te volgen :-)
's Avonds is er een Couch Surf meeting, waar reizigers en Indiers samen komen. Een hele leuke manier om nog meer mensen te ontmoeten.
Dan nog shoppen, nog meer <a href="http://www.saravanabhavan.com/menu/India/1floor_ac_connaught_delhi.pdf">lekker eten</a> en dan is het Bye Bye India.
Alle foto's zien? <a href="http://www.facebook.com/media/set/?set=a.2801964969217.147838.1261377584&type=1&l=97e4663584">Kijk maar snel hier</a></div>Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-40852416961855438142011-03-11T16:27:00.003+01:002012-06-11T10:58:11.381+02:00Een jaar terug<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="http://2.bp.blogspot.com/-Qzq_jFC-mSE/TXubV8lNT4I/AAAAAAAAAyk/18E7AT0rC4w/s1600/Marokko%2B2011%2B335.jpg"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5583226964397608834" src="http://2.bp.blogspot.com/-Qzq_jFC-mSE/TXubV8lNT4I/AAAAAAAAAyk/18E7AT0rC4w/s200/Marokko%2B2011%2B335.jpg" style="cursor: hand; cursor: pointer; float: left; height: 150px; margin: 0 10px 10px 0; width: 200px;" /></a>Ons lang beloofde blog is er dan nu eindelijk. De laatste vraag die we nog moesten beantwoorden: Zijn jullie de reiskriebels nou kwijt of klopt het dat die koorts nooit meer je lijf uitgaat?? Ofwel, staan er nog meer Grote Bestemmingen op het verlanglijstje? En zo ja, voor wanneer??<br />
<div>
<br />
<div>
Inmiddels zijn we alweer een jaar terug in Nederland en hebben we ons dapper door de koude winter geslagen. En vaak weggedroomd en weemoedig teruggeblikt op onze geweldige reis.</div>
</div>
<div>
2010 was niet zo'n reislustig jaar. Door nieuwe banen en onzekerheid over contracten hielden we het een beetje bescheiden; Barcelona, weekendje Duitsland (2x), Lowlands en een dagje Brussel.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
2011 start beter, we zijn net terug van een supervakantie door het zuiden van <b>Marokko</b>. Foto's vind je op mijn <a href="http://www.facebook.com/album.php?aid=111005&id=1261377584&l=3ba9617397">Facebook</a> en dit was onze <a href="http://maps.google.nl/maps?f=d&source=s_d&saddr=Marrakesh,+Marrakech-Tensift-El+Haouz,+Marokko&daddr=Ait+Ben+Haddou,+Souss-Massa-Draa,+Morocco+to:Ouarzazate,+Souss-Massa-Draa,+Marokko+to:Zagora,+Souss-Massa-Draa,+Marokko+to:Mhamid,+Souss-Massa-Draa,+Morocco+to:Agdz,+Souss-Massa-Draa,+Morocco+to:Taliouine,+Souss-Massa-Draa,+Morocco+to:Aoulouz,+Souss-Massa-Draa,+Morocco+to:Asni,+Marrakech-Tensift-El+Haouz,+Morocco+to:Marrakesh,+Marrakech-Tensift-El+Haouz,+Marokko+to:essaouira&geocode=FbWv4gEdAO6F_ylRnheWje6vDTG4rYdPU7ZQWQ%3BFRDJ2QEdayeT_yk5FEEgYeC6DTE6EuygZA8JTQ%3BFb7M1wEdHdCW_ylXIEJ3QBC7DTEAqzebUsuzJg%3BFbzOzgEdGOum_ymVDmhY6ja8DTEy4m1h--npdQ%3BFe4axwEd96qo_ymFb3aOl2K-DTFAUnIm-DL2-Q%3BFTJp1AEdxpWd_ykjoDiLU4C7DTHdAGYFLaloVg%3BFark0QEdzBCH_ymnELkJuoWwDTEhWARwBWNc1A%3BFShD1AEdnYSD_ykbF9j4Sl6wDTGIvw-ygt-EAA%3BFVDW3AEdGy-G_ymV7ayV4RqwDTHrM89T7p3fIg%3BFbWv4gEdAO6F_ylRnheWje6vDTG4rYdPU7ZQWQ%3BFeDZ4AEdBu1q_ynPjFifTpqtDTEwfV1tFxpCVw&hl=nl&mra=ls&sll=32.962586,-6.28418&sspn=7.242403,9.876709&ie=UTF8&z=8">route</a></div>
<div>
<br /></div>
<div>
Plannen voor een grote reis hebben we niet. Werk hebben/houden is nu het belangrijkste. We blijven natuurlijk dromen...Er zijn tenslotte zo'n 195 landen in de wereld en ik heb er 'pas' 54 gezien. Het is goed om dromen te hebben.....</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Nog even wegdromen bij onze foto's? <a href="http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/">Hier staan ze op een rijtje</a></div>
</div>Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-79844662797507431912010-07-01T12:00:00.013+02:002011-09-17T16:15:16.404+02:00deel 4: Hoogte- en dieptepunten<span lang="EN-US" style="COLOR: rgb(254,0,0)"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Wat was nou het leukste/mooiste land? </span></span></span><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Weer zo'n lastige vraag. Maar wat ik iedereen wil aanraden om te bezoeken: Birma. Dat land was zo'n aangename verrassing voor ons. En dat kwam door de mensen. Tijdens de reis hebben we heel veel lieve mensen ontmoet, maar in Birma is </span></span><i><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">iedereen</span></span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> lief (behalve dan de militaire regering natuurlijk). Birma heeft echt ons hart gestolen en is een land waar we nog vaak naar toe hopen te kunnen. Waarom? Ben je ooit weleens ergens geweest waar je bijna dagelijks zomaar ineens iets in je handen gedrukt krijgt (een appel, een koekje) met de woorden "Here for you. Thank you for visiting my country"? Precies, dat bedoel ik! Dan smelt je hart. Nergens anders ben ik zo geraakt door de oprechte vriendelijkheid van de bevolking. En ik wens de mensen daar echt het allerbeste toe in hun moeilijke situatie. Wil je trouwens meer weten over de ondrukking van het Birmese volk? Kijk eens op </span></span><a href="http://www.burmacentrum.nl/"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Burma Centrum Nederland</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">. </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /><br />Wat maakte nog meer indruk? D</span></span><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">e natuur in de vele landen, die je doet beseffen dat wij in Nederland geen natuur hebben. Ruig, leeg, wild, koud, heet, bizar. Onze door de ANWB gecultiveerde nationale parken? Mwah, ik denk niet dat je in Nederland snel verdwaalt. Ik heb het over </span></span><em><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">overweldigende</span></span></em><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> natuur. waar de elementen het voor het zeggen hebben. Waar je uren en uren kunt lopen in stilte en </span></span><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/TC4KdXkfEuI/AAAAAAAAAvY/LjIUGidIjvU/s1600/Patagonie.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489336495470744290" style="FLOAT: right; MARGIN: 0px 0px 10px 10px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 133px" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/TC4KdXkfEuI/AAAAAAAAAvY/LjIUGidIjvU/s200/Patagonie.jpg" border="0" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">leegte, waar je je nietig voelt en respect krijgt voor Moeder Aarde. Waar je voorzichtig moet zijn en goed voorbereid op pad gaat. Dat is natuur! Zoek je dat? Ga dan naar Patagonië, het Andesgebergte, Swaziland. Indrukwekkend, dat beloof ik je.</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br />Dieptepunten qua natuur, die zijn er ook. Vieze stinksteden, afvalbergen, zeewater vol plastic. Wat dat betreft valt er nog een wereld te winnen. Buspassagiers die hun afval gewoon uit het raam gooien, rivieren verstopt met plastic tasjes. Als je er wat van zegt, kijken ze je glazig aan. </span></span><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/TC4KHq8SDMI/AAAAAAAAAvQ/cNq9N1UK6pM/s1600/straattentjes.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489336122713705666" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 150px" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/TC4KHq8SDMI/AAAAAAAAAvQ/cNq9N1UK6pM/s200/straattentjes.jpg" border="0" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></span><div><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:verdana;font-size:small;"><br /></span></div><div><span class="Apple-style-span" style=" ;font-family:verdana;font-size:small;">Heel belangrijk op reis: eten. Lekkerste is wel het eten uit Mexico en Thailand. Ben je net als wij een lekkerbek en houd je van spicy, dan zijn dit je landen. Vies eten bestaat ook. Tenminste, voor ons als vegetariërs. Hond, spin, sprinkhaan, larf en vele, vele andere vleessoorten van zeer dubieuze kwaliteit in grote hopen opgestapeld vergezeld van een groepje vliegen in de brandende zon naast een neuspeuterende marktverkoper die geen hygiëneregels hoeft na te leven. Ik sla even over.</span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></span></div><p class="MsoNormal" style="MARGIN-BOTTOM: 0pt; mso-pagination: none; mso-layout-grid-align: none"></p><div><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/TC4JdtnWy1I/AAAAAAAAAvI/1naoNX4CWno/s1600/avicente-fernandez-para-siempre.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5489335401876736850" style="FLOAT: left; MARGIN: 0px 10px 10px 0px; WIDTH: 200px; CURSOR: hand; HEIGHT: 191px" alt="" src="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/TC4JdtnWy1I/AAAAAAAAAvI/1naoNX4CWno/s200/avicente-fernandez-para-siempre.jpg" border="0" /></a><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Wat brengt mij direct weer in de sfeer van de reis? Muziek. En dan de muziek uit Latijns Amerika als hoogtepunt en dan vooral dit lied van </span></span><a href="http://www.youtube.com/watch?v=I29dC0JdHco"><span style="color:#42007b;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Seu Jorge</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> die we hebben ontdekt tijdens een muziekluistersessie met onze nieuwe vriend Bernardo. Of als ik dit hoor, ben ik ook gelijk weer terug in Zuid Amerika : </span></span><a href="http://www.youtube.com/watch?v=FxxbYGk8pXg"><span style="color:#42007b;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Daddy Yankee</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> of </span></span><a href="http://www.youtube.com/watch?v=8hRGBcr_gJc"><span style="color:#42007b;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Luis Fonsi</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> of </span></span><a href="http://www.youtube.com/watch?v=OC7AQ9HqmMI"><span style="color:#42007b;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Oscar de Leon</span></span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">. In Mexicaanse sferen komen? Vicente Fernandez met een hele hele foute </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.youtube.com/watch?v=x07SLQtlypo">videoclip</a></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">. Daar kan Lady Gaga toch niet tegen op!!! </span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /><br /></span></span></div><p class="MsoNormal" style="MARGIN-BOTTOM: 0pt; mso-pagination: none; mso-layout-grid-align: none"><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Wat zijn nou de minst leuke landen geweest? </span></span></span><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Chili, omdat dat ineens weer zo'n modern land was en een beetje saai na het avontuurlijke Bolivia. Ook in Costa Rica konden we niet echt onze draai vinden. Maar eigenlijk kun je niet spreken van 'niet leuk', want een land ontdekken is altijd leuk</span></span></span></p><p class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Ons top 5-lijstje</span></span></p><p class="MsoNormal"></p><ol><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Birma</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Bolivia, Laos, Panama, Thailand</span></span></li></ol><p><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Leukste wat we hebben gedaan </span></span><em><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">in willekeurige volgorde</span></span></em><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">!</span></span></p><div><ol><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">mensen leren kennen, altijd en overal </span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">safari</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">snorkelen en schilpadden observeren</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">lekker eten, vooral voor weinig</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">mooie markten bekijken</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">tien dagen mediteren in stilte</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">brommer rijden (elke keer weer spannend) </span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">lange busritten (echt!)</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">op bezoek bij oude bekenden</span></span></li><li><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">samen zijn, elke dag</span></span></li></ol><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Het 'gewone leven' is voor ons ook weer begonnen en aan ons nu alleen nog de taak om nog zo'n 15.000 foto's uit te zoeken en te dromen over nieuwe reizen/vakanties. Jullie hebben nog één vraag/antwoord van ons tegoed, want iedereen wil toch ook weten 'of we weer nieuwe reisplannen hebben'. Volgende keer meer....</span></span></div></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><br /></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="font-family:verdana;"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/">Een overzicht van alle foto's van onze reis?</a> </span></span></div>Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-22494754635182276522010-05-03T10:40:00.026+02:002011-09-17T16:16:12.497+02:00deel 3: Leermomenten en veranderingen<img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 150px; height: 200px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S97ATURj3LI/AAAAAAAAAuk/YZMC1jF6qRw/s200/Buenos+Aires+-+Argentini%C3%AB+P1050109.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467018435766770866" /><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-decorations-in-effect: none; "><span lang="EN-US"><span style="color: rgb(254, 0, 0);" lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="color:#000000;"><i>Eerst even dit. Ik ga de komende tijd aan de slag bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Want die vraag is me ook veel gesteld de afgelopen weken: "Heb je al werk?" Het antwoord is nu gelukkig volmondig JA. </i></span></span></span></span></span></span><div><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-decorations-in-effect: none; "><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span"><span style="color: rgb(254, 0, 0);" lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="color:#000000;"><br /></span></span></span></span></span></span></span></div><div><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-decorations-in-effect: none; "><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span"><span style="color: rgb(254, 0, 0);" lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><span class="Apple-style-span" style="color:#000000;">Maar goed, deel 3 in de serie <i>U vraagt, wij antwoorden</i>: </span></span></span></span></span></span></span><div><span class="Apple-style-span" style="color: rgb(0, 0, 0); -webkit-text-decorations-in-effect: none; "><b><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style=" font-weight: normal; "><span style="color: rgb(254, 0, 0);" lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><b><span class="Apple-style-span" style="color:#000000;"></span>Mascha en Edwin, hebben jullie nou ook wat geleerd op reis?</b></span></span></span><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Nou, eh, ja, natuurlijk. Maar wat dan precies? Lastig uit te leggen, maar ik zal een poging doen. Kijk, we hebben natuurlijk hele praktische en concrete dingen geleerd; </span></span><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2008/12/snorkelen-in-de-pacific-ocean.html"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">snorkelen</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> in Panama, en zelfs </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/10/face-your-fears-in-na-trang.html">duiken</a> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">in Vietnam, </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/04/buenos-aires-wat-een-stad.html">tangodansen</a> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">in Buenos Aires, </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/08/10-dagen-stil-in-wat-kow-tahm.html">mediteren</a> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">in Thailand. We kunnen nu een beetje Spaans. En een beetje </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/11/verzot-op-luang-prabang.html">Laotiaans</a> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">koken. En we hebben heel veel leuke mensen leren kennen. Maar nog veel meer hebben we kennis opgedaan, die je anders uit een boek denkt te kunnen halen of op televisie ziet. Ecuadoraanse vrouwtjes hebben echt van die </span></span><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/01/op-paardenrug-fietszadel-en-bergwand.html"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">mooie kleertjes</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> aan. Dat heb ik met mijn eigen ogen gezien (en met mijn eigen neus geroken). </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/02/potosis-donkere-kant.html">Mijnwerkers</a> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">in Bolivia werken echt onder zware omstandigheden. </span></span><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/06/st-lucia-ons-eerste-wild.html"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Neushoorns</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> in het wild en van dichtbij zijn echt heel groot. In Vietnam eten ze echt <a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/10/we-gaan-nat-in-bac-ha.html">hond</a>! </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/03/einde-van-de-wereld.html">Ushuaia</a> </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">is echt het einde van de wereld. </span></span><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2008/12/we-love-nicaragua.html"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Nicaragua </span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">is helemaal geen eng land. Birma is echt een gesloten land voor de inwoners. We hebben het allemaal </span></span><i><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">echt</span></span></i><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> gezien, meegemaakt, geleerd, beleefd, aangehoord en ontdekt. Alles wat ik nu weet over de 24 landen die we hebben bezocht, weet ik omdat ik er ben geweest en het zelf met mijn eigen ogen heb gezien. Een mooiere les is er eigenlijk niet. Ik heb het </span></span><i><b><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">wél </span></span></b></i><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">gezien. Weet je nog, je kunt de naam van ons blog op twee manieren lezen.</span></span></span></span></span></b></span><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><span lang="EN-US"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S97BpliSO1I/AAAAAAAAAus/Kf6GWmASgsA/s1600/Luang+Prabang+-+Laos+kookles+.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="float:right; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 140px; height: 200px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S97BpliSO1I/AAAAAAAAAus/Kf6GWmASgsA/s200/Luang+Prabang+-+Laos+kookles+.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5467019917869071186" /></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S97BpliSO1I/AAAAAAAAAus/Kf6GWmASgsA/s1600/Luang+Prabang+-+Laos+kookles+.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"></a></span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S97BpliSO1I/AAAAAAAAAus/Kf6GWmASgsA/s1600/Luang+Prabang+-+Laos+kookles+.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"></a></span></span></p><a href="http://1.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S97BpliSO1I/AAAAAAAAAus/Kf6GWmASgsA/s1600/Luang+Prabang+-+Laos+kookles+.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> </span></span><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><span lang="EN-US"><o:p><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> </span></span></o:p></span></p> </a><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><span class="Apple-style-span" style="color:#FF0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><b>Zijn we dan veranderd?</b></span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Uiterlijk wel een beetje. Edwin heeft een kort </span></span><a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/09/kaal-en-emmers-in-haad-yao.html"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">koppie</span></span></a><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">. Mensen vinden mij ineens een blondje. En we hebben een gezond kleurtje (en, fluistert zij zachtjes: "We zijn verslapt, maar daar gaat de sportschool snel verandering in brengen"). Maar zo op het oog zie je dus niet twee heel andere mensen. <b>Van binnen? </b>Er vallen me dingen op en ik irriteer me aan zaken die ik vóór de reis 'gewoon' vond. Die reclames op televisie! Zo veel! Gevloek op televisie! Zo veel! Hulptelevisie! Zo veel. Voor elk probleem is er een coach, stylist, nanny, fluisteraar of designer. Cameraploeg erbij om de oplossing wat te versnellen en hop, 'probleem' uit de wereld geholpen. Dat valt me op. En dan kijk ik dus maar niet meer. En dat veel mensen altijd overal een vaak snoeiharde, bekrompen mening hebben over iets (Lees maar eens de reacties op de website van de Telegraaf, echt om te huilen zo erg). En dat ook uitdragen. Wij zijn in ieder geval een stuk milder geworden door het reizen over de wereld. Ik hoop dat we dat gevoel vasthouden en het zelfs een beetje kunnen overdragen. Leef in het nu, wees dankbaar met wat je hebt. Voor ons zijn dit mooie regels om na te leven.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Die 100 uur mediteren in Thailand hebben ons natuurlijk superwijs gemaakt :-). We hebben geleerd enorm veel geduld te hebben, ons plan zomaar te kunnen veranderen en om ons aan te passen aan de steeds wisselende valuta, talen en culturen. Nee, het is niet te meten hoe veel wij zijn veranderd. Oordeel zelf maar. Wij voelen ons in ieder geval </span></span><b><i><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">wereldwijzer</span></span></i></b><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">!<o:p></o:p></span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Ook zien wat wij gezien hebben? Kijk naar ons foto overzicht op </span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/">http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/</a>.</span></span></p><p class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Volgende keer (en laatste in de serie) beantwoorden we de meest gestelde vraag: <span class="Apple-style-span" style="color:#FF0000;"><i>wat was nou het hoogtepunt (en dieptepunt) tijdens jullie reis</i></span>. </span></span></p> <!--EndFragment--></div></div>Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com5tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-62224982804841772032010-04-19T10:54:00.011+02:002017-10-12T09:31:12.946+02:00Wat kost een wereldreis<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<b>Bijna iedereen wil weten wat het kost om bijna 1,5 jaar rond te reizen, daarom vandaag antwoord op jullie vraag.</b></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: red;"><i><br /></i></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: red;"><i>Wat kost nou een wereldreis?</i></span> Ha, mijn minst favoriete onderdeel: de financiën! Hoewel, minst leuke? Zonder het geld hadden we het natuurlijk nooit kunnen doen. We zijn bij de begroting van onze reis uitgegaan van een gemiddeld dagbudget van 60 euro, dus 30 euro per persoon per dag. Dat had ik niet zelf verzonnen, maar geleerd van andere wereldreizigers die ook van die mooie reisblogs bijhouden.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
De duurste maand is maart 2009 geweest. Toen gaven we 2600 euro uit! Dat</div>
<div>
is dus gemiddeld 86 euro per dag. Ai ai. wat het zo duur maakte? Argentinië en Chili zijn op onze reis de duurste landen en als je daar een toertje of uitstapje maakt, mag je gelijk diep in de buidel tasten. Denk aan het stapelbed in Torres del Paine Park wat al 40 dollar per nacht kost. Het gebied ligt zo afgelegen dat ze de prijzen hoog (kunnen) houden. Maar gelukkig maakten we het weer goed in een heleboel andere landen waar we gemiddeld onder de 50 euro bleven. Birma is het goedkoopste land gebleken, daar gaven we gemiddeld 35 euro per dag uit, dus 17,50 per persoon. En het is ook het land waar we de meeste souvenirs hebben gekocht, juist omdat we de mensen het hier zo gunden. Kun je nagaan hoe goedkoop je hier kunt reizen als je niet zwicht voor mooie cadeautjes.</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Uiteindelijk komen we na 16 maanden reizen uit op een <b><i>gemiddeld dagbudget van 56 euro.</i></b> Netjes, netjes! Dus 483 reisdagen x 56 euro. Dan weet je hoeveel je moet sparen :-)</div>
<div>
Vliegtickets hebben we niet meegerekend in dit gemiddelde, maar we gaven ook nog zo'n 6000 euro uit aan vluchten. We hebben daarvoor 15 keer gevlogen. </div>
<div>
<br /></div>
<div>
<i><span class="Apple-style-span" style="color: red;"><img alt="" border="0" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5462157131376209410" src="https://3.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S816-KMLrgI/AAAAAAAAAuc/u8tHxb8EPvA/s200/902752889_6_7LMT.jpeg" style="cursor: pointer; float: left; height: 150px; margin: 0px 10px 10px 0px; width: 200px;" /></span></i></div>
<div>
<i><span class="Apple-style-span" style="color: red;">Hebben julie soms dingen gelaten</span></i><i><span class="Apple-style-span" style="color: red;">?</span></i> Soms wel ja. We konden niet altijd én een uitgebreide lunch, én een uitgebreid diner én dan ook nog een leuk toertje maken. We hebben keuzes moeten maken. Maar het was ook wel een sport om onder de 60 euro per dag te blijven. Dat we daarvoor wel eens een hotelkamer hadden zonder (eigen) badkamer. Soit. We hebben in ieder geval nooit 'gesplurged' d.w.z. financiële uitspattingen gedaan (een vijfsterrenhotel, een duur restaurant). Als je bungalow al aan het strand staat en de blauwe zee ligt voor je en de zon schijnt, dan valt er weinig meer te wensen, toch?</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: red;"><i>Is er dan niets wat jullie dan toch hadden willen doen als geld geen rol speelde?</i></span> Hmm, een boottocht naar Antarctica misschien. En een enorme voorraad Havaianas kopen in Brazilië hahahhah. En dan hadden we natuurlijk langer weggebleven. Juist door ons krappe budget hebben we meer gezien, denk ik. Een uurtje vliegen of 20 uur in de bus met de lokale bevolking en het landschap zien veranderen? Voor ons een makkelijke keuze. De kosten van de reis hadden natuurlijk iets lager kunnen zijn, als we niet zo vaak 'belazerd' zouden zijn. Als toerist werden we toch redelijk vaak en soms met open ogen opgelicht, genaaid, maakt niet uit hoe je het noemt. Duurdere buskaartje, taxichauffeurs met een creatieve geest. Maar dat maakt niet zo veel uit, omdat de prijzen al zo laag zijn. We hebben ons wel eens voor de kop geslagen dat we ergens ingestonken zijn, maar ik heb het gevoel dat we wel steeds beter werden in afdingen en onderhandelen. Ik noem het 'wij:zij, een eindstand van 1:2' </div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: red;"><span class="Apple-style-span" style="color: black;"><br /></span></span></div>
<div>
<span class="Apple-style-span" style="color: red;">Waar ging jullie geld nou vooral aan op?</span> Accommodatie en transport. Het goedkoopste hebben we geslapen voor 7 dollar, dus zo'n 5 euro. Het duurste is 70 dollar geweest. Niet omdat we dat zo graag wilden, maar omdat er daar domweg geen andere optie was. </div>
<div>
En eten en drinken kun je zo duur maken als je zelf wilt. Wij kozen vaak voor straattentjes (toen onze magen eenmaal immuun waren geworden voor bacteriën). Zo vaak zo lekker gegeten voor nog geen euro per persoon, inclusief drankjes. Lekker eten voor weinig doe je vooral in Thailand. Eten voor weinig (dus zonder de toevoeging ' lekker') kan vooral in Bolivia. We hebben onderweg nauwelijks aankopen gedaan. Hier en daar een T-shirt en wat kleine souveniertjes, maar we hebben ons bijna nooit laten verleiden door "Good price sir, special price for you. Present for your mother". </div>
<div>
<br /></div>
<div>
Tot slot waren we zo slim om een thuiskomstpotje te maken. Nog een beetje spaargeld voor als we niet direct een baan zouden vinden. We kunnen het hiermee zo'n vier maanden uitzingen, maar gelukkig hoeven we dat niet aan te spreken, omdat Edwin al weer aan de slag is. Nu is het een mooi potje voor de zomervakantie. Lekker kamperen in Frankrijk!</div>
<div>
<br /></div>
<div>
Wordt vervolgd met antwoord op de vraag: <span class="Apple-style-span" style="color: #cc0000;">"Wat hebben jullie nou geleerd op reis en zijn jullie veranderd?" </span></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/">Nog even terugblikken op al onze foto's?</a></div>
</div>
Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-38386729497431203352010-04-01T10:35:00.011+02:002011-09-17T16:17:19.911+02:00deel 1: Tijd<p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Ik had nog beloofd een soort 'samenvatting' te maken van de reis. Het werd nogal een lang stuk, want ik wil jullie vragen allemaal beantwoorden. Ik knip het dus op in deelvragen. Ten eerste: TIJD</span></span></p><br /><p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span style="COLOR: rgb(254,0,0)" lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Hoe is het om zo veel vrije tijd te hebben en niet te hoeven werken?</span></span></span><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Tijd is op reis een vreemd begrip. Je hebt er namelijk voldoende van en het is allemaal je eigen tijd. Niemand die het van je opeist. Neem nou die blogjes schrijven. We hebben onderweg 176 blogs geschreven. Gemiddeld schrijven we zo'n blog in een uur, soms twee uur. Foto's er bij zoeken, bewerken, klein maken etc. Dan óf naar een internetcafé óf als we geluk hadden, konden we draadloos internetten met ons minilaptopje. Foto's uploaden. Tekst netjes maken. Maar zeg dat we gemiddeld 3,5 uur bezig zijn met één blog. Dat is dus 176 x 3,5= 616 uur, dat zijn 77 dagen van 8 uur! Of, als je het in een werkweek van 40 uur zou stoppen; dan ben je dus 1,9 maand bezig. Veel hè. Of anders gezegd: van de 16 maanden dat we op reis zijn geweest hebben we dus bijna twee maanden besteed aan ons blog. Ja, tijd is een vreemd begrip....</span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><!--?xml:namespace prefix = o /--><o:p></o:p></span></span></span></p><br /><p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span lang="EN-US"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Op reis is tijd veel extremer. Oh, moeten we zeven uur op de bus wachten? Geen probleem. Wat? Een overstaptijd van -30 minuten en ik ken deze stad niet en ik spreek de taal niet en moet me dus haasten, maar weet niet eens waarvoor. Twee volle dagen op een boot? 31 uur in de bus? Twee dagen van negen uur lopen om een bergtop te zien? Vier uur opstaan om een bus te nemen? Midden in de nacht aankomen in een vreemde stad? Tien dagen stilte in een klooster? Je begrijpt denk ik wel wat ik bedoel. Tijd is een vreemd verschijnsel als je reist.</span></span></span></p><br /><p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="color:#ff0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">En niet werken? Hoe is dat dan?</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"> Oh, jullie denken allemaal dat reizen een luie bezigheid is? Fout gedacht! Ik geef toe, er zitten luie dagen bij. Dagen van ultiem relaxen op uitzonderlijk mooie plekjes. Maar vergeet niet dat om daar te komen....Juist, vroeg opstaan, lange busritten, rondsjouwen met de rugzak op zoek naar onderdak. Sowieso is reizen vermoeiend, omdat je elke dag zo veel nieuwe indrukken op doet (ander bed, ander eten, andere mensen op je heen, andere wc). Dus dat we niet aan het werk zijn geweest..ik durf dat wel te betwijfelen hahahah. Maar het was gelukkig allemaal vrijwillig en in onze eigen tijd. Niemand die ons vertelde dat we iets <i>moesten</i> doen.</span></span></p><br /><p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">Volgende keer geef ik antwoord op de prangende vraag '</span></span><span class="Apple-style-span" style="color:#ff0000;"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">wat kost nou zo'n wereldreis</span></span></span><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;">?' Maar we vertellen je ook wat het duurste land is om te slapen en waar je het goedkoopste kunt eten.</span></span></p><br /><p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><span class="Apple-style-span" style="font-size:small;"><a href="http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/">De foto's van onze reis staan overzichtelijk op Flickr</a></span></span></p><br /><p style="MARGIN-BOTTOM: 0pt" class="MsoNormal"><span class="Apple-style-span" style="font-family:'trebuchet ms';"><br /></span></p><!--EndFragment-->Maschahttp://www.blogger.com/profile/08563478445218769330noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-815558033367296837.post-86934832531476691562010-03-28T12:00:00.005+02:002010-03-30T10:46:41.137+02:00Gezellig he!Het thuis-zijn is in ieder geval goed begonnen, want die eerste woensdagavond stond ik met de mannen in de Heineken Music Hall te genieten van de <a href="http://www.davematthewsband.com/">Dave Matthews Band</a>. Waanzinnig om weer één van de grootste bands ter wereld te mogen zien knallen. Ze speelden zo’n 3,5 uur en dat had van mij nog wel langer mogen duren.<br /><br />Mascha schreef al dat ik lekker aan het solliciteren was geslagen. Na een flink aantal gesprekken en uiteindelijk een weekje onderhandelen om de puntjes op de ‘i’ te zetten, ben ik er met <a href="http://www.blogger.com/www.landal.nl">Landal Greenparks</a> uitgekomen. Per 1 april ga ik daar aan de slag als Functioneel Beheerder Internet. Ik ben in die functie verantwoordelijk voor het onderhoud aan hun vele websites waaronder natuurlijk Landal.nl. Blijf ik ook nog een beetje trouw aan het thema vakantie en reizen ;-). Mascha is ook druk bezig met gesprekken en hopelijk is ook zij snel onder de pannen.<br /><br /><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 172px; height: 200px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S7G19TDJuiI/AAAAAAAAAuU/TqxJ8_UcXPk/s200/Edwin+met+iMac.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454340688412523042" />Hihaaa, geen iPhone maar wel een iMac! Tijdens de reis heb ik zo'n 28 nieuwe liedjes geschreven. Met deze nieuwe pc kan ik helemaal los gaan met opnemen en de nieuwe nummers uitwerken.<br /><div><br /></div><div>En verder? Lekker op ons eigen bank wat tv te kijken. Kopje thee erbij, plak ontbijtkoek. Hier hebben we soms wel eens naar uitgekeken, maar nu blijkt, vet onterecht. Want wat hebben we niet gemist; die ongelooflijke hoeveelheid reclames op tv. En het ergste is misschien nog wel dat Mascha elke avond weer begint dat ze een “Snuggie” wil, omdat ze het zo koud heeft. NEE!!!! (Inmiddels heeft ze er één, net een uurtje geleden gekregen van mijn zus...GRRR).<br /><br />Tot slot:<br /><ul><li>het huis is weer redelijk op orde;</li><li>internet pikken we op bij één van de buren, want ons abonnement is afgesloten in afwachting van het nieuwe. Afsluiten; daar zijn ze bij KPN dan wél weer op tijd mee.. grrrrr;</li><li><img src="http://4.bp.blogspot.com/_fM5IhzAL1K4/S7CV2-46ZMI/AAAAAAAAAuM/zwn3_3qmpdg/s200/jeroen+en+annemarie+bij+ons+thuis.jpg" style="float:right; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;width: 200px; height: 134px;" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454023920572851394" />hebben we veel bezoekjes gehad o.a. van Jeroen en Annemarie die bij ons thuis elkaar voor het eerst weer staand konden vasthouden. We hebben goede vibes in huis :-). Weet u nog, hij kreeg half december een vreselijk ongeluk in Laos (staat beschreven in dit <a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/2009/12/sagain-houdt-wel-van-een-feestje.html">blog</a>)</li><li>en verder, verder lijkt alles nog gewoon het oude, gezelligheid kent geen tijd!</li></ul><br />De komende tijd plaatsen we regelmatig een blog die antwoorden gaan geven op de vele vragen die ons nu gesteld worden. Wat was nou het leukste? Wat heeft het gekost? Ben je veranderd? Houd de site <a href="http://www.ikhebhetwelgezien.nl/">www.ikhebhetwelgezien.nl</a> dus nog in je Favorieten, want je bent nog niet van ons af :-) Tot slot, we zijn alweer een beetje aan het weer gewend en hebben heerlijk door de duinen gefietst!<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_myd5kfxZmtI/S7G3Tp8U2eI/AAAAAAAAAtQ/LMHSuhsEeh8/s1600/Mascha+in+duinen.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 320px; height: 154px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_myd5kfxZmtI/S7G3Tp8U2eI/AAAAAAAAAtQ/LMHSuhsEeh8/s320/Mascha+in+duinen.jpg" border="0" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5454342172026657250" /></a></div>Unknownnoreply@blogger.com1