Guayaquil en 27 uur in de bus

Dag 83 - 86, 21 t/m 24 januari 2009 - Guayaquil en bus naar Peru

Ik beloof het; ik zal nooit meer klagen over een busritje van 4 uurtjes in een brakke bus. We zijn net vanuit Guayaquil aangekomen in Lima, de hoofdstad van Peru na een busreis van 27 uur....boehoe boehoe..MAAR, ik moet wel zeggen, het was meer de lengte van de reis die zo vermoeiend was, want de bus zelf was prima. Acht(!) films, eten aan boord, benen helemaal gestrekt en wc. Jammer alleen dat hun definitie van airco wat anders is dan die van mij. De thermometer gaf de hele rit een temperatuur aan tussen de 32 en 37 graden. Klef! 'Leuke' aan de films is dat ze zijn nagesynchroniseerd, dus Richard Gere spreekt vloeiend Spaans, en vervolgens wordt de Engelse ondertiteling aangezet voor de paar toeristen aan boord. Apart he!

De dag voor vertrek doen we het rustig aan om ons een beetje voor te bereiden op de lange busrit. In Parque Bolivar lopen tientallen leguanen rond, helemaal tam en genietend van de zon. Ze hebben een keiharde huid. Ja, ik heb er ook eentje durven aaien! Ze hebben er ook een babyleguaantje, die nog felgroen is. Vervolgens bezoeken we Las Penas, een wijkje dat tegen een berg is opgebouwd met leuke straten, gekleurde huizen en, als je de 444 treden naar boven hebt gelopen, een prachtig uitzicht over de hele stad geeft. Zweetdruppels lopen langs onze rug, maar het is het wel waard. Dan gaan we naar de begraafplaats van Guayaquil. Hier staan duizenden witte tombes, witte beelden en witte muren met daarin de overledenen. Het is behoorlijk spooky en zooo2 enorm groot. Er zijn 16 ingangen en ik denk dat het wel bijna 3 km lang is. Dan is het tijd om de tassen te gaan inpakken en boodschappen te doen voor de busreis.

Als ik het rond 06:00 weer een beetje licht zie worden (we zitten nu al zo'n 18 uur in de bus), valt mijn mond open van verbazing. We zitten in een kale woestijn. Na weken van groene overvloed, is hier ineens helemaal niets! Geen struik, geen boom, geen grasje, alleen maar zand en bergen. Af en toe een hutje, een dorpje, maar verder het GROTE niets. Tot we de oceaan ook in beeld krijgen. Een diepe afgrond en daar heel ver beneden ligt een leeg strand en zien we het blauwe water. De buschauffeur moet hier geen stuurfoutje maken....We rijden nog zo'n 8 lange uren door dit zand/berglandschap en dan eindelijk komt Lima in zicht. Die laatste loodjes zijn het zwaarst. Uur 27 is ingegaan en we zijn nu echt helemaal klaar met deze bus. En wat doet de chauffeur. Die gaat in de woestijn bij een carwash (je verzint het niet) de bus laten wassen! Nu duurt het nog langer. Maar goed, ik vergeef het hem, omdat 'ie ons uiteindelijk levend in Lima bezorgt. Er uit! Hop, naar ons hotel! Douchen en slapen...morgen vroeg op om pap en mam op te halen. Trustte!