deel 3: Leermomenten en veranderingen

Eerst even dit. Ik ga de komende tijd aan de slag bij het Ministerie van Buitenlandse Zaken. Want die vraag is me ook veel gesteld de afgelopen weken: "Heb je al werk?" Het antwoord is nu gelukkig volmondig JA.

Maar goed, deel 3 in de serie U vraagt, wij antwoorden:

Mascha en Edwin, hebben jullie nou ook wat geleerd op reis? Nou, eh, ja, natuurlijk. Maar wat dan precies? Lastig uit te leggen, maar ik zal een poging doen. Kijk, we hebben natuurlijk hele praktische en concrete dingen geleerd; snorkelen in Panama, en zelfs duiken in Vietnam, tangodansen in Buenos Aires, mediteren in Thailand. We kunnen nu een beetje Spaans. En een beetje Laotiaans koken. En we hebben heel veel leuke mensen leren kennen. Maar nog veel meer hebben we kennis opgedaan, die je anders uit een boek denkt te kunnen halen of op televisie ziet. Ecuadoraanse vrouwtjes hebben echt van die mooie kleertjes aan. Dat heb ik met mijn eigen ogen gezien (en met mijn eigen neus geroken). Mijnwerkers in Bolivia werken echt onder zware omstandigheden. Neushoorns in het wild en van dichtbij zijn echt heel groot. In Vietnam eten ze echt hond! Ushuaia is echt het einde van de wereld. Nicaragua is helemaal geen eng land. Birma is echt een gesloten land voor de inwoners. We hebben het allemaal echt gezien, meegemaakt, geleerd, beleefd, aangehoord en ontdekt. Alles wat ik nu weet over de 24 landen die we hebben bezocht, weet ik omdat ik er ben geweest en het zelf met mijn eigen ogen heb gezien. Een mooiere les is er eigenlijk niet. Ik heb het wél gezien. Weet je nog, je kunt de naam van ons blog op twee manieren lezen.

Zijn we dan veranderd? Uiterlijk wel een beetje. Edwin heeft een kort koppie. Mensen vinden mij ineens een blondje. En we hebben een gezond kleurtje (en, fluistert zij zachtjes: "We zijn verslapt, maar daar gaat de sportschool snel verandering in brengen"). Maar zo op het oog zie je dus niet twee heel andere mensen. Van binnen? Er vallen me dingen op en ik irriteer me aan zaken die ik vóór de reis 'gewoon' vond. Die reclames op televisie! Zo veel! Gevloek op televisie! Zo veel! Hulptelevisie! Zo veel. Voor elk probleem is er een coach, stylist, nanny, fluisteraar of designer. Cameraploeg erbij om de oplossing wat te versnellen en hop, 'probleem' uit de wereld geholpen. Dat valt me op. En dan kijk ik dus maar niet meer. En dat veel mensen altijd overal een vaak snoeiharde, bekrompen mening hebben over iets (Lees maar eens de reacties op de website van de Telegraaf, echt om te huilen zo erg). En dat ook uitdragen. Wij zijn in ieder geval een stuk milder geworden door het reizen over de wereld. Ik hoop dat we dat gevoel vasthouden en het zelfs een beetje kunnen overdragen. Leef in het nu, wees dankbaar met wat je hebt. Voor ons zijn dit mooie regels om na te leven.

Die 100 uur mediteren in Thailand hebben ons natuurlijk superwijs gemaakt :-). We hebben geleerd enorm veel geduld te hebben, ons plan zomaar te kunnen veranderen en om ons aan te passen aan de steeds wisselende valuta, talen en culturen. Nee, het is niet te meten hoe veel wij zijn veranderd. Oordeel zelf maar. Wij voelen ons in ieder geval wereldwijzer!

Ook zien wat wij gezien hebben? Kijk naar ons foto overzicht op http://www.flickr.com/photos/ikhebhetwelgezien/collections/.

Volgende keer (en laatste in de serie) beantwoorden we de meest gestelde vraag: wat was nou het hoogtepunt (en dieptepunt) tijdens jullie reis.