Snorkelen in de Pacific Ocean

dag 59 en 60 - 28 en 29 december 2008 - Isla Boca Brava

We hebben enorm veel geluk. Gisteren was de weg nog afgesloten, maar er is de hele nacht hard gewerkt en er is vandaag weer verkeer mogelijk tussen Bocas del Toro en David. Als we onszelf weer heelhuids beneden hebben weten te krijgen langs het steile, glibberige paadje stopt er binnen 5 minuten een bus waar nog wat plekjes over zijn. Een uurtje na ons vertrek uit het hostel zijn we al in David om de bus naar Boca Chica te pakken. Uiteraard er op het busstation niet goed aangegeven waar we moeten zijn (kastje, muur in het kwadraat) en lopen we wat verdwaasd rond. Net als twee Amerikaanse dames, Wendy en Cathy, die dezelfde bestemming voor ogen hebben. Na wat onderhandelen besluiten we een taxi te delen, want de bus lijkt erg op zich te laten wachten.

50 dollar armer en anderhalf uur opgepropt te zijn in de taxi stappen we uit in het kustplaatsje waar we de watertaxi nemen naar Isla Boca Brava. Veel keus hebben we niet hier, want er is maar één hotel/restaurant en hij blijkt geen plek te hebben. Tenminste, hij heeft nog één kamer die niet helemaal klaar is. Geen water en elektriciteit, en het valt van ellende bijna uit elkaar, maar we mogen de kamer hebben tegen een gereduceerd tarief. Voor 5 dollar per persoon mogen we de kamer met z'n vieren nemen. Lucky me ;-) Als we min of meer de kamer ingeruimd hebben komt de eigenaar melden dat een stel niet op is komen dagen en we hun gereserveerde kamer kunnen nemen. Een kamer met airco, tv, balkon, warme douche en twee grote bedden. Ondanks dat het iets duurder is nemen we de kamer, of beter gezegd, paleisje in vergelijking met de voorgaande kamer.

Deze tent staat bekend om de wilde feesten en dat hebben we geweten ook. Vlak na het eten wordt het licht gedimd en gaat de stereo aanzienlijk harder. Het is de locals al snel duidelijk dat Mascha bij mij hoorde en de andere dames single waren. Zij werden snel gevraagd te dansen en na verloop van tijd durfde een jongen Mascha te vragen door eerst toestemming aan mij te vragen. Erg grappig natuurlijk. De heupjes van Mascha zijn weer helemaal los en gelukkig zijn er foto's van.

We zijn hier gekomen met een duidelijk doel: snorkelen in het mooie water. De volgende ochtend zaten we een beetje brak voor ons uit te kijken. Dat we niet de enige waren die gefeest hadden bleek al snel. De schipper was namelijk ook vergeten de catamaran met vloed te verplaatsen waardoor hij nu, met het eb, droogstond op strand. Lekker handig. In ruil voor hun stommiteit kregen we een gratis lunch en zou de prijs aanzienlijk gereduceerd worden. Dat zijn uiteraard goede berichten om binnen ons budget te blijven. Na een kleine 50 minuten varen bereikten we een prachtig tropisch eilandje. WAUW!! Dit was echt een droom plekje, wit strand, palmbomen, een azuurblauwe zee vol koraal en vissen.

Mascha had nog nooit gesnorkeld. Na wat astmatische paniekaanvallen ging het haar goed af en leek ze getransformeerd in een vis. We hebben zeker een paar uur in het water liggen dobberen en prachtige schelpen en vissen gezien. Helaas is het onmogelijk om te duiken. Dit is andere koek vergeleken met een zwembad. Na een meter onderwater werd de druk op je oren al zo groot dat je hoofdpijn kreeg en dus maar weer snel naar de oppervlakte wilt. Parelduiker is dus niet echt weggelegd voor me als nieuwe carrière. Het eiland had ook nog een bos en na het duiken wilde ik toch ook iets zien van het eiland zelf.

Nadat ik een uurtje wegbleef begon Mascha zich een beetje zorgen te maken. Verderop in het woud hoorde ze gebonk en na een korte wandeling zag ze mij op de grond zitten een kokosnoot te kraken. Door de kokosnoot op een steen te slaan kwam de buitenste rand langzaam maar zeker los. Na dit eraf getrokken te hebben kwam de noot vrij zoals deze bij ons in de winkel ligt. Nog een paar flinke klappen op de steen en het kokosvocht spoot eruit. Hiha... als een echte Robinson dronken we het melk op en pulkten we het super verse vlees uit de noot. Heerlijk. Als ik vuur zou hebben kon ik een vis vangen en hadden we makkelijk kunnen overleven op dit eiland.

Wat we niet helemaal door hadden was de werking van de zon. Mascha leek wel een kreeft zo rood. Doordat je continue in het water ligt heb je niet door dat je zo snel verbrand en je kon op haar rug aflezen waar ze wel en niet ingesmeerd had. Helaas had ze meer niet dan wel ingesmeerd en moest ze 's avonds pijnstillers nemen tegen de pijn. Haar onderrug en benen waren knalrood en met haar huid is dat niet echt prettig. Maar ondanks de pijn was de ervaring van vandaag onvergetelijk en Mascha is echt verslaafd geraakt aan snorkelen. Misschien dat ze het de volgende keer dan toch aandurft om te gaan duiken.

De avond was een stuk rustiger in het hostel. Er waren minder gasten en ook voor de lokale bevolking was het weer een gewone werkdag. We besloten al vroeg naar de kamer te gaan, knipogend naar de ober. Hij snapte er niets van dat ik met 3 vrouwen een kamer deelde. Om te stangen leggen we vier kussens op één bed als we vertrekken en maken we het andere bed netjes op. Dat zal de gemoederen nog lang bezig houden hier.