Glibberige modderpaadjes bij Lost and Found

Dag 57 en 58 - 26 en 27 december 2008 - Naar Lost en Found

We hebben genoeg van Hostel Bambu in David, de viezigheid daar en mismanagement van de eigenaar. Weg hier! We hebben ook genoeg geluierd en gehangen, Tijd voor actie en natuur! Onze bestemming vandaag is Lost and Found. http://www.lostandfoundlodge.com/. Neem even de tijd om deze site en vooral het onderdeel 'photos' te bekijken en je weet waarom wij er heen willen. (ja, ben je klaar? Dan ga ik weer verder met vertellen).

Andrew, de eigenaar en bedenker van dit eco-hostel heeft 3 jaar gebouwd om dit prachtige hostel uit de 'berg' te krijgen. Wat een klus, want wij moeten met onze rugzakken 15 minuten de berg op klauteren, maar dat is niets als je bedenkt dat elke steen, elke plaat metaal en het beton diezelfde berg op moest. Hij kan ongeveer zo'n 30 gasten hosten en het is er lekker druk. Hij werkt met een Honour-system wat inhoudt dat je alles mag pakken uit de keuken, je moet het zelf bijhouden en hij vertrouwd erop dat iedereen eerlijk bijhoudt wat je eet en drinkt. Daarnaast is hij ook heel natuurbewust aan het ondernemen wat alles een heel relaxedte sfeer geeft en tegelijkertijd respect afdwingt voor de natuur.

's Avonds drinken we gezellig een biertje, spelen tafelvoetbal en kletsen met de andere mensen die er verblijven. We slapen die avond in de dormitory met 20 andere gasten, het lijkt wel een familie zo knus in de natuur. Diezelfde avond blijkt ook waarom het een nature/ecolodge genoemd mag worden. Overal uit het donkere bos verschijnen wilde dieren die gretig op het neergelegde fruit afkomen. Ondertussen lijkt ook de hemel al zijn water over ons heen te storten. Ongelooflijk die hoeveelheid regen wat nog de hele nacht aan zou houden. We vonden het allemaal echt eng.

De zon schijnt de volgende dag. De wegen zijn echter gesloten wegens landslides. De regen heeft delen van de weg weggespoeld en we zitten hier dus vast. Voor ons is het niet erg, want we hebben een hike gepland. Voor anderen wel erg, want die hebben bussen te nemen en vliegtuigen te pakken. We hiken met twee jongens uit Chicago, maar al snel zeg ik tegen ze dat ze niet meer op ons hoeven te wachten. Ze hebben een veel hoger tempo en berg op, over een rotsige, modderig paadje gaat mij niet zo makkelijk af. Het is zo ontzettend mooi hier, de enorme hoge bomen, het uitzicht af te toe tussendoor op de vallei. heerlijk weer een de natuur in en actief bezig zijn. Na 1,5 klimmen, klauteren, glijden en hijgen zijn we bij een woeste rivier. Wat een beloning na al dat gezwoeg. Dit is pas een echt woeste waterpartij en na de regenval van gisteren is het onmogelijk om er in te zwemmen. Het is echt onbeschrijflijk om zo tussen de natuur te zitten en we nemen er lekker de tijd voor, schillen een appeltje en kletsen lekker een beetje met elkaar.

Na 3 kwartier gaan we weer terug. We zijn niet zo slim geweest door water vergeten mee te nemen. Na zo'n 40 minuten snakken we naar een druppel vocht én komen we op het punt aan waar je de afslag naar de uitkijktoren kan nemen. We besluiten het er toch op te wagen en klimmen naar boven. Wat is dit afzien. Stijl omhoog tegen een glibberige berg, maar eenmaal boven is het uitzicht fenomenaal. We zien in de verte de Atlantische Oceaan, het stadje David en de hele weg hier naartoe. We hebben echt geluk vandaag. In tegenstelling tot gisteren toen het erg bewolkt was is het nu helder en kunnen we echt over de hele vallei uitkijken. Onze maagjes beginnen nu echt te knorren en we moeten wat drinken. Tijd om terug te gaan naar het hostel.
De rest van de dag doen we niet zo heel veel. Er komen wat nieuwe gasten bij en die avond steelt Mascha de show met tafelvoetbal. Ze speelt samen met Andrew tegen een ander duo en weten elke pot te winnen. Ondanks Andrew aandringen om nog een nachtje te blijven, gratis zelfs, gaan we toch de volgende dag weer verder naar het eiland Boca Brava.