dag 61, 62 en 63 - 30 en 31 december 2008 en 1 januari 2009- Boquete
Dat Panama een mooi land is blijkt ondertussen al elke dag. Maar zo'n 10 jaar geleden is de stad Boquete door een Amerikaans tijdschrift voor gepensioneerden uitgeroepen als een toplocatie voor 'pensionados'. Dit heeft er uiteraard voor gezorgd dat het kleine dorpje overspoeld is met Amerikanen met geld. Maar, je kunt ze geen ongelijk geven, want de locatie is werkelijk een sprookje. Gelukkig wonen de meeste senioren in zogenaamde residencial areas, aparte wijken ver buiten het centrum, waardoor het stadje nog genoeg charme heeft weten te behouden. Boquete ligt in een dal, er stroom een krachtige rivier door en op de bergwanden rondom wordt koffie verbouwd. Een plaatje!
We bezoeken er de Paradise Gardens, een opvang centrum voor inheemse dieren die verwond zijn of mishandeld door mensen. Capuchineaapjes, papegaaien, sloths (ik weet heet Nederlandse woord niet voor dit schattige, knuffelige, glimlachende, slome beestje), katachtigen en heel veel tropische vogels. Terug lopen we langs de rivier, waar voornamelijk Panamezen wonen. Hoewel het erg mooi wonen is, heeft het ook een keerzijde; de rivier wordt in de regentijd zo groot dat het elk jaar wel iets mee spoelt. Dit jaar zelfs een nagelnieuw hotel!
En dan is het alweer bijna 2009. Als we internetconnetie hebben, skypen en toosten we met schoonzus en schoonmamma en vervolgens mogen wij nog 6 uurtjes wachten tot wij ook 00:00 bereiken. Om die tijd vol te brengen, gaan we naar een feestje van het hostel. Canadezen, Zweden, Duitsers en nog een paar nationaliteiten drinken zich met 1,50 dollar pina coladas het nieuwe jaar in. Het vuurwerk valt tegen, de stad lijkt wel uitgestorven, de enige echte bar zit vol met saaie mensen. We gaan met een klein groepje naar een andere bar en kiezen daar zelf de muziek uit en dansen met locals tot we draaierig zijn. Op weg naar huis horen Edwin en ik uit een krakkemikkig huisje op de heuvel keiharde muziek komen. We zien wat mensen naar ons zwaaien en we wagen het erop.
Een steil paadje in het donker oplopen is al erg genoeg, maar die pina coladas helpen ook niet echt hahah. In het huis wordt wild gedanst door een paar meiden, moeders kijkt toe en er lopen wat honden. Buiten zitten jonge mannen biertjes te drinken en wij krijgen ook. Een van de jongens is Panamees kampioen lichtgewicht boksen (en daar ziet hij ook wel naar uit; gespierde armen en een bobbelige neus). Een ander is een boertje die met zo'n zwaar accent spreekt, dat ook zijn vrienden hem nauwelijks kunnen verstaan. Hoewel het erg gezellig is, moeten we ook maar gaan slapen. Het is al vier uur. Ik vraag hoe laat het feestje eindigt. Ze kijken me schaapachtig aan. Als ik de volgende dag om 11:00 uur wakker word, hoor ik nog steeds snoeiharde salsamuziek uit het huis komen.
Ik wil me nog een keer omdraaien, maar we hebben vandaag een date. We hebben een georganiseerde tour geboekt om door de omgeving te rijden en een koffieplantage te bezoeken. We hadden het kaartje niet goed gelezen en merken dat het dierenweeshuis ook op het lijstje staat. Aangezien dit bezoek nog vers in ons geheugen ligt blijven we wat hangen bij de ingang en spelen we met papagaai Precious. Na een half uur komen de andere gasten al weer terug en gaan we verder met de tour. We rijden eerst richting de vulkaan door één van de mooiste stukken natuur op aarde. We hebben nog nooit zo'n mooie omgeving gezien met rotspartijen, watervallen, bloemen en planten. Maar de natuur laat ook hier zijn sporen achter. Afgelopen november is er een overstroming geweest waarbij vele huizen zijn vernietigd en de weg eindigt dan ook abrupt. Weggeslagen door het water. Er is werkelijk geen spoor meer te bekennen van wat eerst de weg was, alles bestaat uit rotsen met ijskoud kolkend water. Een prachtig gezicht natuurlijk maar erg vervelend voor de mensen die verderop wonen en geen kant opkunnen.
We rijden weer verder en gaan nu naar een koffieplantage. Er wordt ons uitgelegd hoe koffie gemaakt wordt en daarna mogen we een bakkie drinken. Dichter op de bron kun je niet zetten en dat dit goede koffie is bewijst de prijs voor een pak bonen wel. 10 dollar voor een pond bonen, en dat terwijl je het afneemt bij de boer zelf. Onze gids legt uit dat de hoger de bonen groeien de beter de kwaliteit is. Dat is ook de reden dat het bakkie wat slapjes was waarschijnlijk, het is dure koffie ;-) Ondertussen rilt Edwin van de kou. Want we zijn hoog in de bergen en hij heeft slechts een hemd aan. In een half uur scheuren we door de bergen terug naar het hostal om ons weer op te warmen. Boquete heeft echt een prachtige omgeving en we snappen nu ook dat je hier graag als gepensioneerde wilt blijven. Je bent 2 uur verwijderd van de prachtige stranden van Boca Brava en hier in Boquete heb je de prachtige natuur met zijn vulkanen.
's Avonds lijkt de stad wel uitgestorven. We vinden uiteindelijk één tentje wat open is en eten reserveert. Het is wat duur maar de verschillende soorten vis smaken heerlijk. Een mooie dag om het nieuwe jaar weer mee te beginnen. We gaan snel naar bed want we moeten er morgen vroeg uit, we willen de bus van 6.30 hebben naar David zodat we door kunnen reizen naar Panama stad. Het zal weer een lange dag worden... PS Uiteraard wensen wij iedereen een werelds 2009 toe!!!!!
Dat Panama een mooi land is blijkt ondertussen al elke dag. Maar zo'n 10 jaar geleden is de stad Boquete door een Amerikaans tijdschrift voor gepensioneerden uitgeroepen als een toplocatie voor 'pensionados'. Dit heeft er uiteraard voor gezorgd dat het kleine dorpje overspoeld is met Amerikanen met geld. Maar, je kunt ze geen ongelijk geven, want de locatie is werkelijk een sprookje. Gelukkig wonen de meeste senioren in zogenaamde residencial areas, aparte wijken ver buiten het centrum, waardoor het stadje nog genoeg charme heeft weten te behouden. Boquete ligt in een dal, er stroom een krachtige rivier door en op de bergwanden rondom wordt koffie verbouwd. Een plaatje!
We bezoeken er de Paradise Gardens, een opvang centrum voor inheemse dieren die verwond zijn of mishandeld door mensen. Capuchineaapjes, papegaaien, sloths (ik weet heet Nederlandse woord niet voor dit schattige, knuffelige, glimlachende, slome beestje), katachtigen en heel veel tropische vogels. Terug lopen we langs de rivier, waar voornamelijk Panamezen wonen. Hoewel het erg mooi wonen is, heeft het ook een keerzijde; de rivier wordt in de regentijd zo groot dat het elk jaar wel iets mee spoelt. Dit jaar zelfs een nagelnieuw hotel!
En dan is het alweer bijna 2009. Als we internetconnetie hebben, skypen en toosten we met schoonzus en schoonmamma en vervolgens mogen wij nog 6 uurtjes wachten tot wij ook 00:00 bereiken. Om die tijd vol te brengen, gaan we naar een feestje van het hostel. Canadezen, Zweden, Duitsers en nog een paar nationaliteiten drinken zich met 1,50 dollar pina coladas het nieuwe jaar in. Het vuurwerk valt tegen, de stad lijkt wel uitgestorven, de enige echte bar zit vol met saaie mensen. We gaan met een klein groepje naar een andere bar en kiezen daar zelf de muziek uit en dansen met locals tot we draaierig zijn. Op weg naar huis horen Edwin en ik uit een krakkemikkig huisje op de heuvel keiharde muziek komen. We zien wat mensen naar ons zwaaien en we wagen het erop.
Een steil paadje in het donker oplopen is al erg genoeg, maar die pina coladas helpen ook niet echt hahah. In het huis wordt wild gedanst door een paar meiden, moeders kijkt toe en er lopen wat honden. Buiten zitten jonge mannen biertjes te drinken en wij krijgen ook. Een van de jongens is Panamees kampioen lichtgewicht boksen (en daar ziet hij ook wel naar uit; gespierde armen en een bobbelige neus). Een ander is een boertje die met zo'n zwaar accent spreekt, dat ook zijn vrienden hem nauwelijks kunnen verstaan. Hoewel het erg gezellig is, moeten we ook maar gaan slapen. Het is al vier uur. Ik vraag hoe laat het feestje eindigt. Ze kijken me schaapachtig aan. Als ik de volgende dag om 11:00 uur wakker word, hoor ik nog steeds snoeiharde salsamuziek uit het huis komen.
Ik wil me nog een keer omdraaien, maar we hebben vandaag een date. We hebben een georganiseerde tour geboekt om door de omgeving te rijden en een koffieplantage te bezoeken. We hadden het kaartje niet goed gelezen en merken dat het dierenweeshuis ook op het lijstje staat. Aangezien dit bezoek nog vers in ons geheugen ligt blijven we wat hangen bij de ingang en spelen we met papagaai Precious. Na een half uur komen de andere gasten al weer terug en gaan we verder met de tour. We rijden eerst richting de vulkaan door één van de mooiste stukken natuur op aarde. We hebben nog nooit zo'n mooie omgeving gezien met rotspartijen, watervallen, bloemen en planten. Maar de natuur laat ook hier zijn sporen achter. Afgelopen november is er een overstroming geweest waarbij vele huizen zijn vernietigd en de weg eindigt dan ook abrupt. Weggeslagen door het water. Er is werkelijk geen spoor meer te bekennen van wat eerst de weg was, alles bestaat uit rotsen met ijskoud kolkend water. Een prachtig gezicht natuurlijk maar erg vervelend voor de mensen die verderop wonen en geen kant opkunnen.
We rijden weer verder en gaan nu naar een koffieplantage. Er wordt ons uitgelegd hoe koffie gemaakt wordt en daarna mogen we een bakkie drinken. Dichter op de bron kun je niet zetten en dat dit goede koffie is bewijst de prijs voor een pak bonen wel. 10 dollar voor een pond bonen, en dat terwijl je het afneemt bij de boer zelf. Onze gids legt uit dat de hoger de bonen groeien de beter de kwaliteit is. Dat is ook de reden dat het bakkie wat slapjes was waarschijnlijk, het is dure koffie ;-) Ondertussen rilt Edwin van de kou. Want we zijn hoog in de bergen en hij heeft slechts een hemd aan. In een half uur scheuren we door de bergen terug naar het hostal om ons weer op te warmen. Boquete heeft echt een prachtige omgeving en we snappen nu ook dat je hier graag als gepensioneerde wilt blijven. Je bent 2 uur verwijderd van de prachtige stranden van Boca Brava en hier in Boquete heb je de prachtige natuur met zijn vulkanen.
's Avonds lijkt de stad wel uitgestorven. We vinden uiteindelijk één tentje wat open is en eten reserveert. Het is wat duur maar de verschillende soorten vis smaken heerlijk. Een mooie dag om het nieuwe jaar weer mee te beginnen. We gaan snel naar bed want we moeten er morgen vroeg uit, we willen de bus van 6.30 hebben naar David zodat we door kunnen reizen naar Panama stad. Het zal weer een lange dag worden... PS Uiteraard wensen wij iedereen een werelds 2009 toe!!!!!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten