DAG 3 - Zondag 2 november
Ik bid niet voor bruine bonen……
“I can not eat THIS in the morning”, “Yes you can!”
De discussie was gelijk afgelopen en ik zat dus met een bord zwarte bonendrab voor me terwijl de alcohol van de avond er voor nog zijn uitwerking had. Blijkbaar de manier van Martha om ons te straffen, want ze vond het maar niets dat Jesus met ons naar de verjaardag van zijn zoon was geweest. Dit moet ik even uitleggen; Jesus heeft uit een eerder huwelijk drie kinderen, Tamara, Emiliano en Jesus. En Martha, zijn huidige vrouw, kan daar niet zo goed mee overweg. Vandaar dat ze niet mee was naar het feest van Emiliano.
Ik was er al eens geweest, maar Edwin nog niet. Vandaag staat Teotihuacan op het programma. Een tempelcomplex van de Azteken met de op drie na hoogste piramides van de wereld. Toevallig (?) hadden we er twee weken geleden een fascinerende documentaire over gezien op Discovery. Dus mét voorkennis en een lichte kater gingen we op weg. Omdat Jesus ons alleen zou afzetten en later weer oppikken, kregen een mobieltje mee. Hiervoor moest nog wel eerst ‘credits’ worden gekocht en je had hier een universitaire graad voor nodig om die 50 pesos saldo ook daadwerkelijk op je mobiel te krijgen. We zijn zeker een kwartier bezig geweest!
Daarna besloot Jesus nog even langs zijn zonen te gaan om te vragen hoe groot de schade was na afloop van het feest. Het viel mee, er is niet gevochten en om 06:00 uur gingen de laatste naar huis. En dan nu eindelijk naar de piramides. Vanaf de snelweg zien we ze al liggen en eenmaal op het complex is het nog indrukwekkender. Er lopen mensen op de top van de piramides en dat ziet er uit als een colonne ijverige mieren. De piramides zijn massief en de grootste tempel, de Zonnetempel, bestaat eigenlijk uit zeven over elkaar heen gebouwde tempels. Telkens een laag groter om de goden gunstig te stemmen. Als je bedenkt dat het wiel nog niet was uitgevonden en er ook geen gebruik werd gemaakt van dieren zoals bijvoorbeeld ezels, en alles dus met de hand is gemaakt….tja, dan voel je je echt een trutje uit het land van ARBO en CAO. Met recht ongelooflijk! Na vier uur hebben we trillende benen van het beklimmen van de tempels en één telefoontje naar Jesus is genoeg; hij komt ons halen. We eten onderweg nog wat tortillas en nemen een paar biertjes om het af te leren en kruipen thuis vroeg ons (te korte) bedje in.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten