Na regen komt...

Dag 79 - 83, 17 t/m 21 januari 2009 - Puerto Lopez, Ecuador

Omdat het hostel ook geen succes is (geen ventilator en veel beestjes) switchen we naar een ander hotel, dat overigens maar één dollar duurder is (15 i.p.v. 14). En dan begint het weer op te klaren. We maken een wandeling maken over het strand en komen daar de meest bizarre wezens tegen. De zin om een duik in de oceaan te nemen ontgaat ons een beetje als we al die enge koppen zien. Op Discovery Channel ziet het er allemaal minder eng uit. De zeemeeuwen hebben minder moeite met alle beesten en vechten om de vangst die door de vissers is achtergelaten.
Ik drink een heerlijk bakkie koffie bij Mandala Hostel, Het hotel wordt gerund door een Zwitserse en een Italiaan die weten hoe een kop koffie geschonken moet worden. Het dun loopt bijna in de broek, zo sterk. Dit is genieten! Het stel heeft een passie voor de walvissen (humpback whales) die hier van juni tot en met september voor de kust komen om zich te voeden met de weldaad aan vis. Op meer dan 100 bordjes op het terrein zijn feitjes te lezen over walvissen. Wist je bijvoorbeeld dat een jong zo'n 5 á 6 meter is bij geboorte en zo'n 400 liter moedermelk per dag nodig heeft. Of dat een walvis zelf geen water drinkt, maar dit haalt uit de vissen die hij eet en gemiddeld 35 jaar wordt. Er is ook nog een skelet van een walvis wat vier jaar heeft geduurd om toonbaar te maken. Het was een mannetjeswalvis en rond de 30 jaar oud geworden. Hij is overleden door een gezwel in zijn maag. Zijn staartvin is nu niet meer zichtbaar, maar die was zo'n vijf meter breed.

In de avond gaan we nog even stappen. Ik neem voor drie dollar een Johnnie Walker. Dat lijkt veel geld, maar niet als je ziet in wat voor glas dat wordt geschonken. Zeker vier keer de inhoud zoals je die in Holland zou krijgen. Mascha doet zich tegoed aan een mojito die ook bijna teut is na dat ene drankje. We vinden eindelijk weer een beetje onze draai! Toch is het hier anders stappen dan in Nederland. Want de meeste mensen gaan niet bij een kroegje zitten, nee, ze zijn voornamelijk aan het cruisen over de 'boulevard'. Een vaag soort 'brommers kieken' wat ze hier doen. We zien zelfs hele gezinnen in pick-ups voorbij komen, en nog een keer, nog een keer en nog een paar keer. Maar ja, wij zijn hier de gast, dus wie is er nu het meest raar?

Nu de zon echt goed schijnt, is het zeewater weer blauw in plaats van grijs, het zand lichterbruin en alles ziet er een stuk beter uit. Nu snappen we het weer. Insmeren en hop de zon in! Relax! De rest van onze dagen in Puerto Lopez bestaan uit veel slapen, hangen, internetten, lezen, pina colada's drinken en over het strand slenteren. Mijn gevoel zegt dat we meer moeten doen dat dit, maar het is ook wel even lekker om geen impulsen te krijgen.

Wel maken we nog een tourtje naar Isla de la Plata. Poor man's Galapagos, zo wordt Isla de la Plata ook wel genoemd. Het heeft een aantal dieren die ook op de Galapagos te vinden zijn en je kunt er snorkelen, dus we boeken een 'dagje uit'. Het lijkt een beetje de rode draad van onze reis te worden; elke keer als wij ergens zijn, is het net níet het seizoen voor de ..(noem hier een willekeurig bizar dier). In Mexico waren we zes maanden verwijderd van een oog in oog moment met de witte walvishaai, in Nicaragua waren de zeeschildpadden net klaar met nesten en niet meer ter traceren. Nu missen we de humpbackwalvis, die alleen van juni tot september hier verblijft. Maar ook de albatros is nu 'even' niet hier. Het enige beest wat wel in overvloed te zien krijgen is de blauwvoetboobie (geen idee hoe dat beest in het Nederlands heet, dit is een vrije vertaling). Deze vogel vind je ook op de Galapagos, dus we scoren tenminste iets! Ook zien we nog een eenzame zeeleeuw. Als we gaan snorkelen, worden we wel getrakteerd op mooie vissies. Prachtige exemplaren in zwart met fel oranje en ook blauwe met knalgeel. Ik moet toch eens opzoeken hoe die vissen heten. Al met al toch een heel geslaagde dag EN we zijn niet verbrand deze keer. Een ezel....