Feest in Puno, bijkomen op Taquile

Dag 93 t/m 96, 31 januari t/m 3 februari 2009, Puno en Taquile

31 januari waren we na al dat geklim op de Machu Picchu hard aan rustdag toe. Nou ja rustdag , we zijn achter kaartjes aangegaan om met de bus naar Puno te gaan. Dat werd dus vijf keer heen en weer lopen voor we de kaartjes hadden. Verder zijn we ook nog naar de lokale markt van Cusco geweest en de supermarkt. De lokale markt waar weer van alles verkocht wordt van fruit tot beestenspul aan toe. ´s Avonds hebben we onverwacht heerlijk gegeten bij een vegetarisch restaurant, die pas een maand open was. De eigenaar had voor verschillende chartermaatschappijen gewerkt en nu voor zich zelf begonnen. Dit had echt smaak en vooral zijn chocoladefudgecake was om te kwijlen!

1 februari 2009 - naar Puno

Vroeg op want we moeten met de bus mee naar Puno. We stonden bepakt en bezakt klaar voor een taxi. De hele dag rijden ze rond, maar nu was nu even moeilijk, want het was zondagmorgen en dan rijden er toch wat minder. Op de hoek van de straat stond een agent en die regelde even een taxi voor ons. Hij hield gewoon een auto aan en zei dat hij ons mee moest nemen. Zo makkelijk gaat dat!

Gelukkig zijn we op tijd op het busstation waar het een drukte van belang was. Inchecken en de goede bus zoeken. En wat voor bus: zeer luxe, bovenin, voorin met goede beenruimte en relax stoelen. Het is een hele mooie rit van 7 uur. Nog een uur te gaan toen we stopten in Juliaca, waar een man instapte die probeerde een hotelkamer aan ons te slijten. Maar wat een vreselijke kerel! Hij stonk naar de drank en bleef maar aanhouden, van dat het goedkoop was met mooie kamers enz. Natuurlijk hebben we deze niet genomen. Toen we bij het busstation aankwamen werden we alweer hartelijk ontvangen door hordes nieuwe aanbieders van kamers. Even overleggen toen we op een aanbod van een vrouw ingingen.

Zij bracht ons naar de taxi, hup alle bagage erin en dan is het natuurlijk achterin erg vol. Maar zij bleek ook nog mee te moeten, dus ging ze maar boven op de bagage zitten-liggen. Opgepropt dus. Gelukkig was het niet zo heel erg ver en kwam ze er ongeschonden uit.

We treffen het erg want het is feest in Puno; Maria Lichtmis en van 16.30 tot 22.30 (met eten tussendoor) hebben we naar optochten gekeken. Muziek, dans, prachtige kleding. Het was één grote show. Er waren een heleboel optochtgangers zo onder invloed van ´Maria´ dat ze bijna niet meer op hun benen konden staan.

Op 2 februari waren we om half zes weer op om met de bus naar de haven te gaan. Vandaag hebben we een uitje. We gaan het Titicacameer op, de drijvende eilanden bekijken en slapen op een ander eiland. Onze boot ging om 8.00 uur. Arie heeft een soort cowboyhoed gekocht om zijn bolletje tegen de wel heel erg felle zon te beschermen. Eindelijk een hoofddeksel waarvan hij niet lelijker wordt. Hij is nu mijn cowboy. Op het Titicacameer bezochten we eerst twee van de 48 drijvende eilanden. Hier wordt alles, zelfs huizen en boten, van riet gemaakt. De mensen hebben geen stroom, drinken water uit het meer en leven van visvangst, jagen en natuurlijk toerisme. We krijgen uitgebreide uitleg hoe de drijvende eilanden worden gemaakt. Het is zo raar als je erover heen loopt en het deint een beetje.

Daarna gingen we naar het eiland Taquile. Op dit eiland zijn geen auto´s , fietsen, motoren en ook geen honden. Super rustig dus. We krijgen een heel leuk ontvangst met demonstraties van breiende mannen en handwerkende en wevende vrouwen plus dans en muziek. Ook werd verteld dat stelletjes eerst twee jaar moeten samenwonen en daarna pas mogen trouwen. Scheiding is daarna uitgesloten. Getrouwde mannen herken je aan een rode muts, vrijgezellen aan een rood-witte muts. Zo handig! We hebben ook mog een vegetarische lunch gehad met vis. Vlees eten doen deze mensen alleen op hoogtijdagen. Ze zijn dus bijna vegetarier.

Ook hier was weer feest i.v.m. Maria Lichtmis op het centrale plein met veel dansen, bier drinken en cocabladeren kauwen. Daarmee schijnen ze het urenlang vol te kunnen houden.

Van onze groep waren wij de enige die bleven overnachten bij een familie. Dus toen waren we enige vier blanken op dit eiland. Heel rustig en relaxt. We hadden met zijn vieren één kamer, zonder stroom, zonder water en zonder toilet. Gelukkig hadden we wel een zaklamp zodat we s nachts de moeilijke afdaling naar een veraf gelegen toiletgebouw konden vinden. Gelukkig waren dichterbij ook nog bosjes. Bij kaarslicht gedineerd en toen uit armoede maar om 20.00 uur naar bed.

3 februari - lekker Cocathee drinken

Wakker geworden om 6.00 uur door een hele harde hagelbui. Op een golfplaten dak klinkt dat driedubbel zo hard. Dus niet wassen, niet douchen, tandenpoetsen met water uit een flesje. We kregen wel een heel lekker ontbijt met pannenkoeken en heel aparte wentelteefachtige broodjes. Ze hebben hier geen gewone thee, alleen cocathee en nog een ander soort lekkere thee van een kruid wat overal op het eiland groeit.

Voordat de toeristenstroom weer op gang kwam hadden wij de gelegenheid een lekkere rustige wandeling over het eiland te maken. Daardoor kregen we een indruk van hoe deze mensen wonen en leven. Daarna weer met de groep van deze dag met de boot terug en om 17.30 uur waren we weer in Puno. Snel de tassen op de kamer en de stad in om een bus naar Copacabana te regelen.....Hoe dit afloopt...

Joke