Je moet naar je gevoel luisteren. dat weten wij wel, maar soms doen we het niet en dan worden we keihard genaaid. Ja, ik zeg het maar even duidelijk, maar dat is wel wat er is gebeurd. Financieel is er niets aan de hand, het gaat maar om 12 euro, maar de manier waarop! OEI, ik kan die man wel villen.
Wij willen vanuit Puno naar Copacabana (dus vanuit Peru naar Bolivia). De goeie toeristenbussen gaan om zeven uur 's ochtends en na al dat vroege opstaan en het gekke slapen op het eiland willen we eigenlijk uitslapen. Er zullen toch wel meer bussen gaan? Ja, hoor, een vrolijke , joviale (nu moeten onze bellen al gaan rinkelen!) reisbureaumedewerker weet een bus om 11 uur en dan ben je 3,5 uur later in Copacabana. Kosten? Slechts 20 soles, dus dat is 4 eurie. Alles wordt door vlugge Henkie geregeld en hij haalt ons zelfs op bij het hotel. Mooi! Zodra we zijn kantoor uitlopen krijgen Edwin en ik allebei een beetje raar gevoel. want Henkie was wel hééél vrolijk. We wuiven het weg, eten lekker, slapen uit en wachten om 11:00 de volgende dag op ons vervoer. Te laat, maar okay, dat vergeven we hem, rijdt hij ons naar het busstation. Niet het gewone busstation, maar het kippenbusjesbusstation.

Gelukkig is de route prachtig, de chauffeur rijdt beheerst en we zijn netjes volgens schema bij de grens. En dan begint het te dagen. Er is geen andere bus, we moeten zelf de grens over lopen (denk aan de zware rugzakken) en de locals zien we allemaal 6 soles afrekenen! De chauffeur begrijpt dat we genaaid zijn, maar kan er verder ook niet veel aan doen. Hij wil ons nog wel een stukje dichterbij Immigracíon brengen, voor een leuk bedrag uiteraard, en dan staan we daar. Bij een ketting over de weg die Peru scheidt van niemandsland. De meisjes die er snoep en drank verkopen zien vier grote witte toeristen een potje ongehoord grof vloeken. Edwin roept dat 'ie de site van Henkie gaat hacken. Mascha brult dat ze de Lonely Planet gaat schrijven. Joke en Arie zeggen steeds: "Hoe kan dat nou toch?" En zo lopen we, onderweg al stempeltjes halend, van kantoor naar kantoor en komen we zonder kleerscheuren aan de Boliviaanse kant van de grens. Daar nemen we voor een kwartje (!!) per persoon een klein busje naar Copacabana.

2 opmerkingen:
Hey Edwin en Mascha, het valt nog mee: jullie zijn niet genaaid bij de grens. toen wij er waren hoorde we van mensen die alleen waren dat ze vastgehouden werden bij de grens door de douane en geld moesten lappen. veel plezier in Bolivia! en vergeet vooral niet naar het zuiden te gaan (Nationaal Park Eduardo Avaroa), dat is echt het mooiste wat wij in Peru en Bolivia hebben gezien!
x
Jochem
Ha Ha, jullie hebben wel een geweldig verhaal... Veel plezier!
groetjes,
Elze
Een reactie posten