maandag 16 maart 2009

El Chaltén, waar Patagonie lekker ruig is

Dag 135 t/m 138, 13 t/m 16 maart 2009

We slapen als een roos die nacht. Niet zo gek na al die uren in een bus en en een paar biertjes. Wel weer in een stapelbed maar daar moeten we maar even aan wennen, het drukt de kosten tenminste want die vliegen echt de pan uit hier. El Chaltén wilde we eigenlijk overslaan maar gelukkig heeft de jongen van het vorige hostel ons overgehaald. El Chaltén ligt midden in het natuurpark en je kunt gratis alle wandelingen doen, we blijven toch Hollanders! Door ons langdurig verblijf in de bus hebben we een leuke groep ontwikkeld waarmee we de komende dagen optrekken. De harde kern bestaat uit Paul en Linda, twee Ieren en Karen die ook Nederlands is. Onze eerste dag gaan we een hike doen naar 'El Torre'. Een meer met een enorme gletsjer. Ik hou het overigens bij een omschrijving van hetgeen we gezien hebben,want de natuur is hier zo ongelooflijk mooi dat ik ofwel in herhaling ga vallen ofwel alle clichés van stal moet halen. Geen doen! Dus, veel foto's en niet teveel geouwehoer dit keer.

El Torre dus, een uitloper van de derde grootste ijsmassa ter wereld. Antarctica spant de kroon, als tweede komt Groenland en als koude derde dus het ijs van Patagonië. We kunnen helaas niet bij de gletsjer zelf komen want daarvoor moet je speciale spullen hebben en die zijn slechts beschikbaar in een toertje waar uiteraard een flink prijskaartje aan hangt. Maar we hoeven niet te treuren, want we gaan nog genoeg ijs zien. We zijn allemaal echt kapot die avond. Waren de spieren eindelijk een beetje gewend aan het hangen in de bus, moeten ze zich opeens weer keihard inspannen om 6 uur (!!!) lang bergen op en af te rennen. Nog een lekker biertje en een bord pasta en het is tijd om lekker naar bed te gaan.

De volgende dag gaan we even flink in de relax stand. We moeten even goed bedenken wat we allemaal gaan doen en wanneer. We doen nog een kleine hike van een paar uurtjes naar een nabij gelegen waterval en regelen 's middags een toer om de volgende dag écht het ijs op te gaan. Een gletsjer die nog steeds groeit, helaas niet snel genoeg om de klimaatverandering bij te benen.

We moeten er vroeg uit, om 8 uur worden we opgehaald om met een bus naar het Viedma meer te gaan. Daar is het een uurtje varen en dan zien we de ijstong op ons afkomen. Het is een ijsmassa van zo'n 200 (verder naar achteren zelfs 700 meter) meter hoog waarvan zo'n 120 meter onder water. Je voelt je vooral heel erg klein bij zo'n enorm natuurverschijnsel. De gevolgen van de klimaatverandering zijn vooral in dit soort gebieden pijnlijk zichtbaar. Af en toe hoor je weer een enorm gebulder als er weer een stuk ijs afbrokkelt een in zee valt. De gids zegt dat we vandaag 'pech' hebben want als het heel zonnig is warmt het ijs zich nog meer op en vallen er nog meer stukken. De gids loopt hier elke dag en zegt dat geen enkele dag hetzelfde is. Het ijs verandert continue van kleur, vorm en grootte.
Het is wel heel stoer op met van die ijzers onder je schoenen over het ijs te waggelen. Je voeten goed stevig in het ijs drukken en een beetje wijd neerzetten, is het advies. Het is makkelijker dan ik dacht. Ruim twee uur lopen we over het ijs, maken weer eens veel te veel foto's en sluiten de toer af met een glas baileys met 300 jaar oud natuurijs. Dé manier om het te drinken!! Algo mas? Siiiiii!

Wéér zetten we de wekker om vroeg ons bed uit te gaan. Onze grote vriend Fitz Roy (http://nl.wikipedia.org/wiki/Cerro_Chaltén) wacht namelijk nog op ons. Een niet al te lullige rotspartij die als één van de moeilijkste en gevaarlijkste berg ter wereld te boek staat. We gaan hem uiteraard niet beklimmen, maar willen zijn pracht wel graag van dichtbij zien. De tocht er naartoe bestaat uit een stijging van 400 meter over een afstand van 5 kilometer gevolgd door een vallei van 5 km. Als je dan denkt er te zijn, no way! De laatste 2,5 km bestaan uit een stijging van 700 meter waarvan 200 meter nog enigszins menselijk zijn maar de andere 500 meters zijn van die typische mentale. ALLES doet dan pijn en het enige wat werkt is.... mmm.. nee, niets helpt echt!
Gewoon optillen die benen en doorbijten totdat je boven bent. Het is zo zwaar dat ik echt denk Mascha te horen mompelen dat ze liever aan het werk is dan hier.. seriously? Maar Patagonië beloont de doorzetters. Het uitzicht is echt adembenemend en denk nog even aan al die clichés.

We hebben niet al te gek veel tijd want het is nu al half één en om 6 uur moeten we de bus naar El Calafate hebben. Dat wordt dus weer flink de pas erin op onze weg naar beneden. Mascha heeft, ondanks twee nordic walk stokken, toch enorm veel last van haar knie en kan het tempo van Linda en Paul niet meer bijbenen. Rechte stukken gaan prima, maar al die trappen zijn funest voor haar. De laatste 5 kilometer doen we rustiger aan en bereiken uiteindelijk iets voor half 5 uur het hotel. Na deze wandeling van 25 k's is het snel douchen, tas pakken en eten en de bus in naar El Calafate.

We gaan nog zuidelijker richting het 'einde van de wereld'. We weten het niet op de exacte kilometer, maar we zijn nu op een afstand van zo'n 12.500 km van huis. Een bizar idee!

5 opmerkingen:

arie en joke zei

Hoi lieverds wij zijn toch weer trots op jullie hoor zo'n tocht echt gaaf. prachtig.25 km met een rottige knie. Heb je daar al lang last van? Wij hebben er nooit wat van gemerkt Let op niet te veel forceren.Veel plezier verder en hele dikke kussen.
Je oudertjes

Anoniem zei

Waaaaaaauuuuuw, wat een prachtige foto's. Sommige deed me denken aan NZ de Tongeriro Crossing....echt was weer helemaal terug
Echt super.. vind alleen jammer van die regenboog in het vorige avontuur..probeerde hem te zien maar het lukte me niet, hahahahahahahahaha.

Veel plezier

en was die baileys heerlijk

xxxxxx Ans

Anoniem zei

Wat is dit mooi!!! Wat een geweldige natuur.

En ik maar blij zijn dat de zon hier schijnt en het voorjaar ontluikt. Met een jas aan in de tuin, giegel in de zon... ook mooi maar anders mooi...

Het lijkt overigens dat jullie reizen in een turbotempo maar er zijn toch wel genoeg rustdagen? Voor mij dussss niet vandaag ga aan het werk!

kussssmj

Unknown zei

wat een super foto die tussen al dat ijs. echt gaaf


echt prachtig daar

groetjes en knuffel,

lock

Anoniem zei

Wauw, wat mooi daar! Zin in werken?! Ben je niet goed ofzo? hahaha. Veel plezier weer daar en tot gauw.

Ja, ja... WE komen!

x Martine