
Route 40 is het dus geworden om nog veel zuidelijker in Patagonie te komen. Het is een immens lange, moeilijke weg die in het noorden bij de grens met Bolivia begint, langs de Andes gaat en 5000 kilometer later eindigt daar waar het einde van de wereld is hahah. Wij doen er maar een klein stukje van (ahum). Wij starten bij kilometerpaal 1922 en eindigen 1403 kilometer lager. En over dat stukje doen we dus 26 uur. Hoe dat komt? De weg is voor een groot deel onverhard dus echt 'rapido' gaan we niet. Het landschap is verschrikkelijk leeg. En dan bedoel ik echt leeg. Okay, ik tel miljoenen graspollen, hier en dan een heuvel, maar voor de rest is het een droge lege bende. Als we op het hele stuk 10 auto's zijn tegengekomen is het veel. En heel af en toe is er een nederzetting waar we bij een winderig tankstation onze benen mogen strekken en kunnen plassen. In de bus doden we de tijd met lezen (als dat al gaat op zo'n hobbelige weg), muziek luisteren, uren uit het raam kijken en kletsen met de 16 andere busgenoten. Het lukt Edwin zelfs om twee boeken uit te lezen, een activiteit die zeker niet als eerste op zijn to-do lijstje staat. Dan besef je wellicht dat de rit dus echt saai is.

1 opmerking:
Wat bizar, heb nog nooit van een nachtelijke regenboog gehoord. Het blijkt een "moonbow" of "lunar rainbow" te heten en het bestaat inderdaad echt :)
http://en.wikipedia.org/wiki/Moonbow
Een reactie posten