Dag 131 en 132 – 9 en 10 maart 2009, (San Carlos de) Bariloche
Het afzien van de 31 uur onderweg zijn, is snel vergeten als je het uitzicht ziet vanaf onze hostelkamer; het prachtige Nahuel Huapi meer. Bariloche ligt in het Lake District, zoals de naam al zegt met heel veel staalblauwe meren, besneeuwde bergen, vulkanen en bossen. We kunnen nu eindelijk zeggen dat we in Patagonië zijn, één van onze mijlpalen tijdens de wereldreis.
Het leuke van hostels is het ontmoeten van andere reizigers die óf dezelfde kant op gaan óf je van tips kunnen voorzien voor de komende tijd.
Gisteravond, toen we net waren aangekomen, hebben we Adri ontmoet, een Nederlander die met een huurauto vanaf Buenos Aires op weg is naar het zuiden. En hij is zo aardig een dagje 'James' te spelen en ons rond te rijden. Helemaal te gek, want je kunt wel met het openbaar vervoer gaan, maar zelf (je laten) rijden is veel leuker, makkelijker en je komt op interessantere plekken. We kiezen een leuke route uit en hebben een heerlijke, relaxte en gezellige dag met z'n drietjes.
We rijden langs prachtige meren, zien de bomen die Disney inspireerden tot het maken van de animatiefilm Bambi en drinken het heerlijke lokale bier Gilbert. We bekijken een indrukwekkende 'begraafplaats' ter nagedachtenis aan dappere bergbeklimmers die tijdens een klim om het leven zijn gekomen. We passeren een nederzetting van Zwitsers (Colonia Suiza) waar we chocolade ijs eten wat onbeschrijflijk lekker was en eten vervolgens verse forel bij een kwekerij. De vis was zo zacht en vers dat je 'm bijna kon opslurpen. We hebben ook nog de levende familieleden gezien van de vis die vijf minuten daarvoor op ons boord lag.
Tussen al deze lekkernijen beleven we de mooiste vergezichten en panoramische plaatjes. Het houdt gewoon niet op hier! Een perfect dagje uit wat we afsluiten op het terras bij het hostel. Een Iers stel vergezeld ons en op reis heb je altijd baas boven baas; zij zijn 3 jaar aan het reizen. Laat en voldaan duiken we ons stapelbed in, morgen is een rustdag en die moet je goed beginnen ;-).
“Voor de aangifte van uw omzetbelasting verlenen we géén uitstel”. Altijd fijn die belastingdienst, leuker kunnen ze het niet maken, nou, je administratie doen vanuit Patagonië zonder je papieren bij de hand maakt het ook zéker niet makkelijker. Gelukkig heb ik wat uitdraaien van de bank dus kan ik toch alle inkomsten en uitgaven bepalen en na zo'n twee uur kan ik weer met een blij gezicht concluderen dat het klaar is. De rest van de dag chillen Mascha en ik een beetje in het stadje en hakken wat knopen door voor het verloop van de reis.
Er zijn drie reële opties om naar 'the end of the world' te gaan. Met de boot kost het ruim 1000 dollar en duurt het vijf dagen...té duur en té lang. Vliegen slaat ook nergens op financieel gezien dus kiezen we voor over land. Over Ruta 40. De 'route 66' van Zuid Amerika. Lekker hardcore over onverharde wegen in twee dagen van 14 uur naar El Chaltén. In El Chaltén kunnen we dan een paar hikes gaan lopen én de enige nog groeiende gletsjer ter wereld bekijken. We blijven daar waarschijnlijk een paar dagen en gaan dan naar El Calafate. Vanuit Calafate zullen we Torres del Paine bezoeken in Chili vanwaar we door zullen reizen naar Ushuaia: het einde van de wereld! Hoe we daar gaan komen weten we nog niet precies, maar we hebben gelukkig de tijd. Door in twee dagen over route 40 naar El Chaltén te gaan en terug te vliegen van Ushuaia naar Buenos Aires (ja, dat hebben we wel al besloten) kunnen we bijna een maand in Patagonië zijn. Een beetje te veel van het goede, want het is vreselijk duur hier. Maar toch, een geruststelling met betrekking tot de planning.
Het afzien van de 31 uur onderweg zijn, is snel vergeten als je het uitzicht ziet vanaf onze hostelkamer; het prachtige Nahuel Huapi meer. Bariloche ligt in het Lake District, zoals de naam al zegt met heel veel staalblauwe meren, besneeuwde bergen, vulkanen en bossen. We kunnen nu eindelijk zeggen dat we in Patagonië zijn, één van onze mijlpalen tijdens de wereldreis.Het leuke van hostels is het ontmoeten van andere reizigers die óf dezelfde kant op gaan óf je van tips kunnen voorzien voor de komende tijd.
Gisteravond, toen we net waren aangekomen, hebben we Adri ontmoet, een Nederlander die met een huurauto vanaf Buenos Aires op weg is naar het zuiden. En hij is zo aardig een dagje 'James' te spelen en ons rond te rijden. Helemaal te gek, want je kunt wel met het openbaar vervoer gaan, maar zelf (je laten) rijden is veel leuker, makkelijker en je komt op interessantere plekken. We kiezen een leuke route uit en hebben een heerlijke, relaxte en gezellige dag met z'n drietjes.
We rijden langs prachtige meren, zien de bomen die Disney inspireerden tot het maken van de animatiefilm Bambi en drinken het heerlijke lokale bier Gilbert. We bekijken een indrukwekkende 'begraafplaats' ter nagedachtenis aan dappere bergbeklimmers die tijdens een klim om het leven zijn gekomen. We passeren een nederzetting van Zwitsers (Colonia Suiza) waar we chocolade ijs eten wat onbeschrijflijk lekker was en eten vervolgens verse forel bij een kwekerij. De vis was zo zacht en vers dat je 'm bijna kon opslurpen. We hebben ook nog de levende familieleden gezien van de vis die vijf minuten daarvoor op ons boord lag.Tussen al deze lekkernijen beleven we de mooiste vergezichten en panoramische plaatjes. Het houdt gewoon niet op hier! Een perfect dagje uit wat we afsluiten op het terras bij het hostel. Een Iers stel vergezeld ons en op reis heb je altijd baas boven baas; zij zijn 3 jaar aan het reizen. Laat en voldaan duiken we ons stapelbed in, morgen is een rustdag en die moet je goed beginnen ;-).
“Voor de aangifte van uw omzetbelasting verlenen we géén uitstel”. Altijd fijn die belastingdienst, leuker kunnen ze het niet maken, nou, je administratie doen vanuit Patagonië zonder je papieren bij de hand maakt het ook zéker niet makkelijker. Gelukkig heb ik wat uitdraaien van de bank dus kan ik toch alle inkomsten en uitgaven bepalen en na zo'n twee uur kan ik weer met een blij gezicht concluderen dat het klaar is. De rest van de dag chillen Mascha en ik een beetje in het stadje en hakken wat knopen door voor het verloop van de reis.
Er zijn drie reële opties om naar 'the end of the world' te gaan. Met de boot kost het ruim 1000 dollar en duurt het vijf dagen...té duur en té lang. Vliegen slaat ook nergens op financieel gezien dus kiezen we voor over land. Over Ruta 40. De 'route 66' van Zuid Amerika. Lekker hardcore over onverharde wegen in twee dagen van 14 uur naar El Chaltén. In El Chaltén kunnen we dan een paar hikes gaan lopen én de enige nog groeiende gletsjer ter wereld bekijken. We blijven daar waarschijnlijk een paar dagen en gaan dan naar El Calafate. Vanuit Calafate zullen we Torres del Paine bezoeken in Chili vanwaar we door zullen reizen naar Ushuaia: het einde van de wereld! Hoe we daar gaan komen weten we nog niet precies, maar we hebben gelukkig de tijd. Door in twee dagen over route 40 naar El Chaltén te gaan en terug te vliegen van Ushuaia naar Buenos Aires (ja, dat hebben we wel al besloten) kunnen we bijna een maand in Patagonië zijn. Een beetje te veel van het goede, want het is vreselijk duur hier. Maar toch, een geruststelling met betrekking tot de planning.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten