zondag 22 maart 2009

Torres del... pijn


Torres del Paine: dag 142 t/m 144, 20 t/m 22 maart 2009

Dit doe ik echt NOOOOOIT meer, dat Torres del Paine kun je van mij echt vergeten!!!”. Mascha was vrij duidelijk na het beklimmen van Fitz Roy in El Chaltén. Haar benen waren kapût, het tempo lag té hoog en de berg was té steil. En wat is het nut ervan? Maar ondertussen zijn we mooi aangekomen in Puerto Natales (terug in Chili). In eerste instantie dachten we erover om vanuit El Calafate een dagtrip te doen naar Torres del Paine, maar dat was én belachelijk duur én vrij onzinnig. 's-Ochtends vroeg je bed uit om 5 uur te rijden, een paar uurtjes van een afstand de Torres bekijken en dan weer 5 uur terug. Alsof je vanuit Amsterdam een dagtrip doet om 'even' de Eifeltoren te gaan bekijken.

We hebben zelfs een plan! We gaan niet de 'W' lopen maar doen de '\ .. /', de buitenste routes van Torres del Paine. We hoeven dan maar één nacht daar te slapen en zien toch de highlights. Paul is iets stoerder en doet wel de 'W'. In zijn eentje, want Linda besluit, na 300 keer van gedachten te zijn verwisseld, toch met ons de tweedaagse te doen. De eerste dag in Puerto Natales gebruiken we om boodschappen te doen zodat we geen geld hoeven uit te geven in het park waar de prijzen voor eten en slapen letterlijk 'over the top' zijn. Ik maak een heerlijke guacamole die het park bijna niet eens haalt en we maken pasta salade met broodjes. Een behoorlijk sjieke maaltijd voor een bergwandeling.

De eerste dag is een relatief relaxte wandeling. Eerst met de bus naar het park, dan een boottocht van een half uurtje om vervolgens écht te beginnen. Vandaag lopen we richting een enorme gletsjer. Er is een uitkijkpost waar je werkelijk uit je fatsoen waait. We struikelen verder en zoeken een plekje uit de wind om ons brood op te kunnen eten en water uit de beek te drinken. De natuur is ook hier weer indrukwekkend en je voelt je echt enorm klein bij al die bergreuzen en enorme gletsjers. Tegen de avond pakken we de boot terug om naar de 'refugio' te gaan voor de overnachting. Hopelijk is Paul ook weer terug van zijn tocht, want hij heeft al het eten. We komen in het donker aan en hebben geen flauw idee van de omgeving. Lekker eten en vroeg naar bed, morgen wacht ons een nieuwe frisse dag.

We nemen 's ochtends afscheid van Paul die we voorlopig niet meer zullen zien. Hij loopt nog een stuk op met ons, maar als wij de berg op gaan splitsen onze wegen. Het wordt een zware dag. we moeten eerst 800 meter steigen en dan zo'n 2 uur over een redelijk vlak stuk wandelen. Echter, wie de Torres wil zien is er dan nog niet uiteraard! Nog een 'kleine' klim over gladde, steile rotsen en zanderige paadjes. Mascha vervloekt elke kiezel die ze tegenkomt. Maar, m'n meissie redt het wel en ik ben echt apetrots op haar. De beloning mag er wezen. Het weer klaart even op zodat we prachtige foto's kunnen maken en goed zicht hebben op de Torres del Paine. We eten lekker onze lunch op en als we na 20 minuten weer naar beneden gaan zie we de lucht al weer dichttrekken. We hebben écht geluk gehad beide dagen.


Terug naar de refugio komen we nog andere 'Ruta 40' vrienden tegen die de 'W' hebben gelopen en aan hun laatste stuk bezig zijn. Ze zien er moe, hongerig en vies uit, goh, jammer dat we dat moeten missen. We moeten nog een uurtje wachten in het refugio waar we weer eens als honden behandeld worden. De mensen zijn doorgaans heel aardig, maar het begrip klantvriendelijkheid kennen ze niet. Een leuk voorbeeld: we zitten in een kamer waar de kachel nog uit is. Mascha gaat vragen of de kachel aan kan, net als in de rest van het gebouw, waarop de man vraagt of we die nacht overnachten. “Huh?? uhh nee, we hebben gisternacht hier geslapen!”, is haar antwoord en de tegenreactie is dat de man dán de kachel NIET aan wil doen. Ongelooflijk!!!! We betalen 40 euro per persoon voor een %#@&**#! stapelbed en de volgende dag wordt je letterlijk in de kou gezet. We hebben dit soort acties al eerder meegemaakt, maar je blijft je erover verbazen.

Eenmaal terug in Puerto Natales gaan we nog eten bij ons favoriete restaurant. Ze serveren daar echt ENORME zalmfilets, zo groot dat we een 'doggybag' vragen en gelijk eten hebben voor de volgende dag. Torres del Paine is niet vriendelijk voor de mens, maar wie doorzet wordt gegarandeerd beloond! Wíj hebben het wel weer gezien hier, op naar Ushuaia, op naar het eind van de wereld!

We hebben uiteraard als wilden foto's staan schieten, wil je meer foto's van Torres del Paine zien kijk dan ook op onze Flickr fotopagina. We zijn weer helemaal bij met de foto's!!!

3 opmerkingen:

Anoniem zei

Hai Mascha en Edwin,
Wat een fantastiche avonturen weer. Ik heb weer erg genoten van alle verhalen. Mooie gelegenheid om na een zeer chaotische werkweek even weg te dromen naar verre oorden.

Blijf genieten!

Groet,
Wilma SChuitemaker

hansvana zei

Hallo buurtjes,
Ik ben en blijf jaloers op jullie. Wat een schitterende omgeving en landschappen. Waar ik mij wel over verwonder is dat wanneer er 's-avonds doorgezakt is jullie de volgende morgen al weer vroeg op pad zijn. Petje af.
P.s.
De postverzorging loopt goed en de huurder is zeer tevreden over de gekozen oplossing.
Veel plezier,
Hans.

Anoniem zei

sjesus wat mooi! liefs en zoen,
Elzeline