Dag 214 en 215, 31 mei en 1 juni 2009, Sao Paulo
Vanuit Rio nemen we de bus naar Sao Paulo. De chauffeur heeft blijkbaar haast want in plaats van 7 uur rijden we het in 6 uurtjes. Sao Paulo, we zijn er al geweest, een maand geleden, dus helemaal nieuw is het niet voor ons. We kennen de weg hahaha. In de metro naar het hostel worden we aangesproken door een meisje die verbaasd is toeristen te zien in deze periode van het jaar. Het is tenslotte laagseizoen. Ze blijft maar kletsen en wil van alles weten over Nederland. Als ze de metro uitgaat krijgen we ieder twee dikke zoenen van d'r.
Het hostel is in een andere wijk dan waar we vorige keer met Harald en Angeline waren. Deze wijk is een kruising tussen Zeeheldenkwartier en Statenkwartier. Galerieën, boetiekjes én.... dezelfde wijk met al die muziekinstrumentenwinkels waar Edwin vorige keer al helemaal warm van werd. De eigenaar van het art-hostel haalt alles uit de kast om ons korte verblijf zo leuk mogelijk te maken. We krijgen wel 10 tips waar we vanavond kunnen eten, stappen, live muziek kunnen luisteren, biertjes kunnen drinken. Het wijkje is inderdaad super gezellig, maar we houden ons rustig vanavond, we hebben tenslotte een lange dag voor de boeg morgen.
Voor vertrek haalt Edwin nog nieuw snaren in één van de 30 muziek winkels (en probeer hem daar maar eens weer weg te krijgen, zucht!!) en lopen we nog wat rond in het wijkje. En dan is het ECHT tijd om te gaan, De eigenaar van het hostel heeft tranen in z'n ogen als we weg gaan. Ietwat overdreven lijkt ons, maar het geeft wel aan met hoeveel passie hij zijn hostel runt. Jammer dat we niet meer tijd in Vila Madalena hebben kunnen doorbrengen, maar als je ooit in Sao Paulo bent twijfel niet om eens bij gastheer Tulio langs te gaan!!!
De vlucht is niet zo boeiend verder, behalve dan dat we vanmorgen bij het ontbijt het nieuws zagen over het vermiste vliegtuig van Air France. Met bibbers in de benen stappen we in het vliegtuig. De piloot spreekt ons geruststellend toe, dat de kans dat het met onze vlucht ook gebeurt heel klein is en dat 'ie al 25 jaar ervaring heeft. Toch moet ik een paar keer denken aan hoe het zou zijn als wij ineens van de radar verdwijnen en noodlanden in de enorme oceaan onder ons.
Dag Brazilië, je was geweldig met je vriendelijke vrolijke mensen! We komen zeker terug. Hoewel we dan wel 100 raeis boete moeten betalen, omdat we volgens onze stempel in ons paspoort te lang in het land zijn geweest. Een oplettende Policia Federal medewerker laat ons bij de paspoortcontrole een half uur in onwetendheid, maar als we een formulier in het Portugees met onze naam erop tekenen kunnen we doorlopen. Hmm, gek einde van ons Zuid Amerika avontuur.
Vanuit Rio nemen we de bus naar Sao Paulo. De chauffeur heeft blijkbaar haast want in plaats van 7 uur rijden we het in 6 uurtjes. Sao Paulo, we zijn er al geweest, een maand geleden, dus helemaal nieuw is het niet voor ons. We kennen de weg hahaha. In de metro naar het hostel worden we aangesproken door een meisje die verbaasd is toeristen te zien in deze periode van het jaar. Het is tenslotte laagseizoen. Ze blijft maar kletsen en wil van alles weten over Nederland. Als ze de metro uitgaat krijgen we ieder twee dikke zoenen van d'r.
Het hostel is in een andere wijk dan waar we vorige keer met Harald en Angeline waren. Deze wijk is een kruising tussen Zeeheldenkwartier en Statenkwartier. Galerieën, boetiekjes én.... dezelfde wijk met al die muziekinstrumentenwinkels waar Edwin vorige keer al helemaal warm van werd. De eigenaar van het art-hostel haalt alles uit de kast om ons korte verblijf zo leuk mogelijk te maken. We krijgen wel 10 tips waar we vanavond kunnen eten, stappen, live muziek kunnen luisteren, biertjes kunnen drinken. Het wijkje is inderdaad super gezellig, maar we houden ons rustig vanavond, we hebben tenslotte een lange dag voor de boeg morgen.
Voor vertrek haalt Edwin nog nieuw snaren in één van de 30 muziek winkels (en probeer hem daar maar eens weer weg te krijgen, zucht!!) en lopen we nog wat rond in het wijkje. En dan is het ECHT tijd om te gaan, De eigenaar van het hostel heeft tranen in z'n ogen als we weg gaan. Ietwat overdreven lijkt ons, maar het geeft wel aan met hoeveel passie hij zijn hostel runt. Jammer dat we niet meer tijd in Vila Madalena hebben kunnen doorbrengen, maar als je ooit in Sao Paulo bent twijfel niet om eens bij gastheer Tulio langs te gaan!!!
De vlucht is niet zo boeiend verder, behalve dan dat we vanmorgen bij het ontbijt het nieuws zagen over het vermiste vliegtuig van Air France. Met bibbers in de benen stappen we in het vliegtuig. De piloot spreekt ons geruststellend toe, dat de kans dat het met onze vlucht ook gebeurt heel klein is en dat 'ie al 25 jaar ervaring heeft. Toch moet ik een paar keer denken aan hoe het zou zijn als wij ineens van de radar verdwijnen en noodlanden in de enorme oceaan onder ons.
Dag Brazilië, je was geweldig met je vriendelijke vrolijke mensen! We komen zeker terug. Hoewel we dan wel 100 raeis boete moeten betalen, omdat we volgens onze stempel in ons paspoort te lang in het land zijn geweest. Een oplettende Policia Federal medewerker laat ons bij de paspoortcontrole een half uur in onwetendheid, maar als we een formulier in het Portugees met onze naam erop tekenen kunnen we doorlopen. Hmm, gek einde van ons Zuid Amerika avontuur.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten