Dag 210 tm 213, 27 tm 30 mei 2009, Rio de Janeiro voor de tweede keer
Als we hem vragen of het veilig is hier is zijn antwoord uiteraard “well, this is Rio”. Ja maar déze buurt, is het hier wél veilig? Domme vraag, want het is en blijft Rio. Je kunt je bijna afvragen of je wel in Rio de Janeiro bent geweest als je niet overvallen bent. Om maar gelijk goed nieuws te melden; wíj zijn dus NIET overvallen!
We hebben echt een waanzinnig hostel, erg rustig en wéér de enigen in de dorm. Maar bijzonder is vooral het uitzicht over de stad. We zitten in de wijk Santa Theresa dat op één van de vele heuvels ligt waarbij je uitkijkt over de stad, de zee en voor je de beroemde partywijk Lapa. We zijn niet de enige gasten in het hostel, even later ontmoeten we een Nederlands stel die ons herkennen uit Den Haag. Ze herkennen mij van Musicon en het HPC, terwijl er bij mij helaas niet echt een belletje gaat rinkelen. Hij vertelt dat hij is overvallen, één van de eerste dagen dat hij er was op klaarlichte dag. Hij maakt ons wat meer wijs in de buurt en vertelt waar het leuk is om naartoe te gaan.
De volgende dag gaan we naar de Suikerbroodberg. Een bizar gevormde berg voor de kust van Rio waar je in twee delen met een kabelbaan naar toe gaat. Je hebt daar echt een geweldig uitzicht over de stad. We blijven tot zonsondergang zodat we écht mooi zicht hebben. We hebben geluk want het is vrij helder waardoor we ook het Christus beeld in de verte kunnen zien. We gaan daarna nog even langs de supermarkt voor wat biertjes en blijven die avond lekker thuis om vanaf het terras te genieten van het uitzicht over de stad. Helaas valt er iets van het eten niet helemaal lekker bij Mascha want die is de hele nacht zo ziek als een hond. De hele nacht had ze een terugkerende afspraak met de plee waardoor ze overdag niets anders kon dan een beetje bijkomen en weer wat proberen te eten om wat op kracht te komen. 
Ik breng de dag door met mijn gitaar en wat internetten en skypen met de familie. Gelukkig kan ik het aardig vinden met de beheerder van het hostel en samen gaan we wat eten in de stad. Het is vrijdag en dan is Lapa the place to be wat betreft het nachtleven. Mascha is weer een beetje het vrouwtje en we bestellen een taxi om ons af te zetten in Lapa. Het is ook te lopen, maar we nemen geen risico om door de verlaten donkere straatjes naar beneden te gaan. En voor 8 raeis hoeven we ook geen risico te nemen, toch?!
Lapa knalt en bruist en bonst. Is er overdag geen reet te doen, 's avonds komen de stalletjes met drankjes en snacks te voorschijn en zie je overal mensen dansen, praten en lekker genieten van de atmosfeer. Het lijkt wel Koninginnennach, alleen is dit niet één keer per jaar maar praktisch elke avond. We ontdekken die avond een sushi restaurant (www.goban.com.br) waar we echt waanzinnig lekkere sushi eten voor een prikkie. Voor lokale begrippen is het een super duur restaurant, maar als je allebei met een volle maag naar buiten loopt en nog een 12 euro kwijt bent... mmmm, me like! We kopen op straat nog een enorm sterke en grote caipirinha voor slechts 5 raeís pakken daarna een taxi terug naar ons hostel. Mascha is namelijk nog niet helemaal in orde. Die taxi's zijn trouwens een ramp om te vinden. Er rijden er genoeg, maar elke taxi rijdt een eigen wijk en je moet dus echt zoeken en goed opletten om een taxi te vinden die bekend is met het deel van de stad waar je naartoe wilt. We hebben ondertussen al een paar keer meegemaakt dat de taxichauffeur zes keer moet bellen met de centrale om te vragen waar hij naartoe moet.
Het laatste dagje Rio de Janeiro, we kunnen Rio niet verlaten zonder naar de bekende wijk Ipanema te gaan. Om er te komen lopen we eerst vanaf het hostel de heuvel af via de beroemde trap die gemaakt is met tegeltjes vanuit de hele wereld. Een Chileens kunstenaar is al jaren bezig met dit levenswerk en je vindt er ook talloze tegeltjes uit Nederland. Zelfs eentje gesigneerd door Johan Cruijf. Ook bezoeken we nog een moderne katholieke kerk die de Paus al twee keer heeft bezocht. Het is een vreemd, futuristisch gebouw. 
Echt mooi is het niet, maar wel bijzonder. Maar we lopen snel door want we gaan lekker shoppen vandaag in Ipanema. Ons doel is Havaianas en een bikini voor Mascha. We slagen ruimschoots met de Havaianas voor mij, maar helaas lukt het niet een nieuwe bikini te vinden. Tenminste, de Braziliaanse normen voor de hoeveelheid te gebruiken stof liggen iets anders dan de Oosterse en daar moeten we toch een beetje rekening mee houden nu Azië zo dichtbij komt. We lopen lekker via het beroemde strand van Ipanema naar het wederom bekende Copacabana om daar de metro terug te pakken naar de wijk Lapa.
We willen vandaag nog iets meepakken, namelijk het beroemde Santa Teresa trammetje. Het trammetje is in zo'n dubieuze staat dat sommige mensen zeggen dat hij 50 jaar geleden al in een museum had moeten staan. Maar hier hanteren ze anderen normen, zolang er geen ernstige ongelukken mee gebeuren kan alles. Voor mij is geen plek meer om te zitten, op het eerste gezicht niet zo heel erg, je hangt dan gewoon buiten aan de tram. Maar als hij vervolgens over het oude Romeinse aquaduct van 30 meter hoog rijdt en de enige vangnetten zijn oude verroeste hekjes die je moeten beschermen tegen een dodelijke valpartij, tja, dan besef je wel even dat je eigenlijk gewoon een beetje gestoord bezig bent. Maar aangezien ik dit hier zit te typen is alles uiteraard prima verlopen. Die avond gaan we weer naar Lapa om te stappen en doe we weer hetzelfde rondje, want wees eerlijk, heerlijke sushi voor zo weinig geld. We lopen langs de vele barretjes met live muziek, er is muziek op straat, een gezellige en gemoedelijke sfeer. Het is onze afsluiter van een fantastische tijd in Brazilië. Morgen gaan we alweer naar Sao Paulo om daar het vliegtuig te nemen naar Zuid Afrika, richting een heel nieuw hoofdstuk van de wereldreis. We gaan Brazilië missen!
Als we hem vragen of het veilig is hier is zijn antwoord uiteraard “well, this is Rio”. Ja maar déze buurt, is het hier wél veilig? Domme vraag, want het is en blijft Rio. Je kunt je bijna afvragen of je wel in Rio de Janeiro bent geweest als je niet overvallen bent. Om maar gelijk goed nieuws te melden; wíj zijn dus NIET overvallen!
We hebben echt een waanzinnig hostel, erg rustig en wéér de enigen in de dorm. Maar bijzonder is vooral het uitzicht over de stad. We zitten in de wijk Santa Theresa dat op één van de vele heuvels ligt waarbij je uitkijkt over de stad, de zee en voor je de beroemde partywijk Lapa. We zijn niet de enige gasten in het hostel, even later ontmoeten we een Nederlands stel die ons herkennen uit Den Haag. Ze herkennen mij van Musicon en het HPC, terwijl er bij mij helaas niet echt een belletje gaat rinkelen. Hij vertelt dat hij is overvallen, één van de eerste dagen dat hij er was op klaarlichte dag. Hij maakt ons wat meer wijs in de buurt en vertelt waar het leuk is om naartoe te gaan.
De volgende dag gaan we naar de Suikerbroodberg. Een bizar gevormde berg voor de kust van Rio waar je in twee delen met een kabelbaan naar toe gaat. Je hebt daar echt een geweldig uitzicht over de stad. We blijven tot zonsondergang zodat we écht mooi zicht hebben. We hebben geluk want het is vrij helder waardoor we ook het Christus beeld in de verte kunnen zien. We gaan daarna nog even langs de supermarkt voor wat biertjes en blijven die avond lekker thuis om vanaf het terras te genieten van het uitzicht over de stad. Helaas valt er iets van het eten niet helemaal lekker bij Mascha want die is de hele nacht zo ziek als een hond. De hele nacht had ze een terugkerende afspraak met de plee waardoor ze overdag niets anders kon dan een beetje bijkomen en weer wat proberen te eten om wat op kracht te komen. 
Ik breng de dag door met mijn gitaar en wat internetten en skypen met de familie. Gelukkig kan ik het aardig vinden met de beheerder van het hostel en samen gaan we wat eten in de stad. Het is vrijdag en dan is Lapa the place to be wat betreft het nachtleven. Mascha is weer een beetje het vrouwtje en we bestellen een taxi om ons af te zetten in Lapa. Het is ook te lopen, maar we nemen geen risico om door de verlaten donkere straatjes naar beneden te gaan. En voor 8 raeis hoeven we ook geen risico te nemen, toch?!Lapa knalt en bruist en bonst. Is er overdag geen reet te doen, 's avonds komen de stalletjes met drankjes en snacks te voorschijn en zie je overal mensen dansen, praten en lekker genieten van de atmosfeer. Het lijkt wel Koninginnennach, alleen is dit niet één keer per jaar maar praktisch elke avond. We ontdekken die avond een sushi restaurant (www.goban.com.br) waar we echt waanzinnig lekkere sushi eten voor een prikkie. Voor lokale begrippen is het een super duur restaurant, maar als je allebei met een volle maag naar buiten loopt en nog een 12 euro kwijt bent... mmmm, me like! We kopen op straat nog een enorm sterke en grote caipirinha voor slechts 5 raeís pakken daarna een taxi terug naar ons hostel. Mascha is namelijk nog niet helemaal in orde. Die taxi's zijn trouwens een ramp om te vinden. Er rijden er genoeg, maar elke taxi rijdt een eigen wijk en je moet dus echt zoeken en goed opletten om een taxi te vinden die bekend is met het deel van de stad waar je naartoe wilt. We hebben ondertussen al een paar keer meegemaakt dat de taxichauffeur zes keer moet bellen met de centrale om te vragen waar hij naartoe moet.
Het laatste dagje Rio de Janeiro, we kunnen Rio niet verlaten zonder naar de bekende wijk Ipanema te gaan. Om er te komen lopen we eerst vanaf het hostel de heuvel af via de beroemde trap die gemaakt is met tegeltjes vanuit de hele wereld. Een Chileens kunstenaar is al jaren bezig met dit levenswerk en je vindt er ook talloze tegeltjes uit Nederland. Zelfs eentje gesigneerd door Johan Cruijf. Ook bezoeken we nog een moderne katholieke kerk die de Paus al twee keer heeft bezocht. Het is een vreemd, futuristisch gebouw. 
Echt mooi is het niet, maar wel bijzonder. Maar we lopen snel door want we gaan lekker shoppen vandaag in Ipanema. Ons doel is Havaianas en een bikini voor Mascha. We slagen ruimschoots met de Havaianas voor mij, maar helaas lukt het niet een nieuwe bikini te vinden. Tenminste, de Braziliaanse normen voor de hoeveelheid te gebruiken stof liggen iets anders dan de Oosterse en daar moeten we toch een beetje rekening mee houden nu Azië zo dichtbij komt. We lopen lekker via het beroemde strand van Ipanema naar het wederom bekende Copacabana om daar de metro terug te pakken naar de wijk Lapa.We willen vandaag nog iets meepakken, namelijk het beroemde Santa Teresa trammetje. Het trammetje is in zo'n dubieuze staat dat sommige mensen zeggen dat hij 50 jaar geleden al in een museum had moeten staan. Maar hier hanteren ze anderen normen, zolang er geen ernstige ongelukken mee gebeuren kan alles. Voor mij is geen plek meer om te zitten, op het eerste gezicht niet zo heel erg, je hangt dan gewoon buiten aan de tram. Maar als hij vervolgens over het oude Romeinse aquaduct van 30 meter hoog rijdt en de enige vangnetten zijn oude verroeste hekjes die je moeten beschermen tegen een dodelijke valpartij, tja, dan besef je wel even dat je eigenlijk gewoon een beetje gestoord bezig bent. Maar aangezien ik dit hier zit te typen is alles uiteraard prima verlopen. Die avond gaan we weer naar Lapa om te stappen en doe we weer hetzelfde rondje, want wees eerlijk, heerlijke sushi voor zo weinig geld. We lopen langs de vele barretjes met live muziek, er is muziek op straat, een gezellige en gemoedelijke sfeer. Het is onze afsluiter van een fantastische tijd in Brazilië. Morgen gaan we alweer naar Sao Paulo om daar het vliegtuig te nemen naar Zuid Afrika, richting een heel nieuw hoofdstuk van de wereldreis. We gaan Brazilië missen!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten