Dag 241 en 242, 27 en 28 juni 2009, Melaka
Martine en Mario zijn geen mietjes, want na nog geen 20 uur in Kuala Lumpur willen ze al verder reizen naar Melaka. Wat overhaast nemen wij afscheid van de familie Bekking en nemen we de taxi naar het busstation. Lekker een chaotisch tafereel levert dat op, maar er is uiteraard een mannetje die zich over ons ontfermt. Mits we natuurlijk ons kaartje bij zijn maatschappij kopen, dat dan weer wel. De bus is een beetje gaar, mijn stoel kan alleen maar in de ligstand en de airco is ook niet echt koud. Schuddend en hobbelend komen we aan in Melaka. Ons hotel bevindt zich in Chinatown, maar tegenover ons zit een moskee. Maleisie is echt een mengelmoes van culturen; Indiaase, Chinese, Indonesische en Malays. Het gaat allemaal goed samen en levert het hele jaar door lekker veel verschillende feestdagen op.
Nederlanders zaten ook een tijdje in Melaka (vanaf 1641) en het Stadthuys op het centrale plein is daar nog een overblijfsel van. Nu is het een museum en we worden er wijzer over de vele overheersers van deze stad tot de Japanners aan toe in de Tweede Wereldoorlog.
Met die enorme hitte moet je je natuurlijk niet te veel inspannen en dus stappen we grijnsend in een kleurrijk versierde riksjaw. Het mannetje trapt zich het apelazerus, maar wij joelen en zingen mee op de muziek van Boney m die uit het luidsprekertje van zijn fietsradio schalt. Crazy like a fool? Daddy COOOOL! Boven op een heuvel (die we trouwens lopend ophoog gaan, de rikshawman kan even uitrusten) staat een kerkje dat in handen is geweest van de Nederlanders met grafstenen met Nederlandse teksten er op, hoewel het is eigenlijk oud Nederlands natuurlijk.
En dan is het weer tijd voor een optreden van Edwin. Een band uit Kuala Lumpur geeft een geweldig show weg in een klein, huiskamercafé. Wie wil en kan mag aanhaken en Edwin leent de grote gitaar van een kleine Malay. Met de zweetdruppels op zijn voorhoofd en rug speelt mijn grote singersongwriter de sterren van de hemel, terwijl hij wordt begeleid door de muzikanten. Geweldig! Na afloop krijgt 'ie te horen dat het een 'awesome performance' was. Steek die maar in je zak.
De volgende dag nemen we een rustdagje. Ook wel nodig aangezien we om half 5 wakker worden door het 'aanvliegen van Allah', zoals mijn vader dat noemt. Of te wel, de oproep voor het gebed schalt uit de enorme luidsprekers van de moskee tegenover ons. Hmmm, das nou jammer. In Melaka is een replica van het paleis van de sultan. Een mooi houten gebouw waar bij de bouw geen één spijker is gebruikt. En we koelen af in de shoppingmall. 's Avonds krijgen we de tip om te gaan eten bij een Pakistaans restaurant buiten het toeristische deel van de stad. Het lijkt wel een industrieterrein, maar het is er afgeladen met locals en we smullen van naanbrood en spinazieprutjes en curries! LIKE!
Morgen gaan we naar Mersing om daar een bootje te nemen...
Martine en Mario zijn geen mietjes, want na nog geen 20 uur in Kuala Lumpur willen ze al verder reizen naar Melaka. Wat overhaast nemen wij afscheid van de familie Bekking en nemen we de taxi naar het busstation. Lekker een chaotisch tafereel levert dat op, maar er is uiteraard een mannetje die zich over ons ontfermt. Mits we natuurlijk ons kaartje bij zijn maatschappij kopen, dat dan weer wel. De bus is een beetje gaar, mijn stoel kan alleen maar in de ligstand en de airco is ook niet echt koud. Schuddend en hobbelend komen we aan in Melaka. Ons hotel bevindt zich in Chinatown, maar tegenover ons zit een moskee. Maleisie is echt een mengelmoes van culturen; Indiaase, Chinese, Indonesische en Malays. Het gaat allemaal goed samen en levert het hele jaar door lekker veel verschillende feestdagen op.
Nederlanders zaten ook een tijdje in Melaka (vanaf 1641) en het Stadthuys op het centrale plein is daar nog een overblijfsel van. Nu is het een museum en we worden er wijzer over de vele overheersers van deze stad tot de Japanners aan toe in de Tweede Wereldoorlog.
Met die enorme hitte moet je je natuurlijk niet te veel inspannen en dus stappen we grijnsend in een kleurrijk versierde riksjaw. Het mannetje trapt zich het apelazerus, maar wij joelen en zingen mee op de muziek van Boney m die uit het luidsprekertje van zijn fietsradio schalt. Crazy like a fool? Daddy COOOOL! Boven op een heuvel (die we trouwens lopend ophoog gaan, de rikshawman kan even uitrusten) staat een kerkje dat in handen is geweest van de Nederlanders met grafstenen met Nederlandse teksten er op, hoewel het is eigenlijk oud Nederlands natuurlijk.
En dan is het weer tijd voor een optreden van Edwin. Een band uit Kuala Lumpur geeft een geweldig show weg in een klein, huiskamercafé. Wie wil en kan mag aanhaken en Edwin leent de grote gitaar van een kleine Malay. Met de zweetdruppels op zijn voorhoofd en rug speelt mijn grote singersongwriter de sterren van de hemel, terwijl hij wordt begeleid door de muzikanten. Geweldig! Na afloop krijgt 'ie te horen dat het een 'awesome performance' was. Steek die maar in je zak.De volgende dag nemen we een rustdagje. Ook wel nodig aangezien we om half 5 wakker worden door het 'aanvliegen van Allah', zoals mijn vader dat noemt. Of te wel, de oproep voor het gebed schalt uit de enorme luidsprekers van de moskee tegenover ons. Hmmm, das nou jammer. In Melaka is een replica van het paleis van de sultan. Een mooi houten gebouw waar bij de bouw geen één spijker is gebruikt. En we koelen af in de shoppingmall. 's Avonds krijgen we de tip om te gaan eten bij een Pakistaans restaurant buiten het toeristische deel van de stad. Het lijkt wel een industrieterrein, maar het is er afgeladen met locals en we smullen van naanbrood en spinazieprutjes en curries! LIKE!
Morgen gaan we naar Mersing om daar een bootje te nemen...
Posts
1 opmerking:
Natuurlijk zet mijn broer een geweldig optreden neer !!! Hahaha
Een reactie posten