Gastredacteur op tropisch Tioman

Dag 244 tm 246, 29 juni tm 2 juli 2009, Pulau Tioman

Door Martine Hartog

“Dus jullie komen echt, het is geboekt?” Ja, we komen echt. “Leuk! Wil je dan gastredacteur zijn?” Uh... tuurlijk. Al voelt het toch een beetje als werken. Nou niet echt natuurlijk. Zittend op de veranda, met links de heldere blauwe zee en rechts uitzicht op het oerwoud. Toch wel iets anders dan schrijven over de kernwaarden van de rechtsstaat of over waar een tbs'er aan moet voldoen om op proefverlof te mogen. Niks justitieels in dit stukje, maar alles over de reis van Malaka naar Pulau Tioman en onze belevenissen in dit tropische paradijsje.

Lompe bestuurder
Pulau Tioman ligt in de Zuid Chinese Zee, aan de oostkant van Maleisië. Om er te komen nemen we de bus en rijden we in vier uur van Malakka naar Mersing. We vertrekken vroeg in de ochtend. Onderweg zien we hectaren voormalig oerwoud, gekapt voor palmbomen (palmolie). Tegen het eind van de rit krijgt de buschauffeur haast. Met 90 km per uur door de bocht, waar je 50 mag. Zelfs met een gewone auto levensgevaarlijk. Verder maar niet meer op de teller van de chauffeur kijken en op hoop van zegen... Niet veel later wordt de lompe bestuurder van de weg gehaald door de politie met als resultaat een bekeuring. Net goed. Maar daarna gaat íe weer vrolijk doorjakkeren alsof de bekeuring nooit heeft plaatsgevonden. Gelukkig komen we uiteindelijk heelhuids aan in Mersing.

Even schakelen
Na een boottocht van anderhalf uur in een soort vrieskist komen we aan op Tioman. Een tropisch eiland uit het boekje. Op de omringende eilanden wordt jaarlijks Expeditie Robinson opgenomen, dan hebben jullie lezertjes een beetje een idee. We verblijven in Kampong Salang. Voor Mario en Martine is het wel even schakelen; de hutjes zijn klein en simpel. Een bed met klamboe en de douche met alleen koud water (hangt recht boven de wc). Maar de prachtige omgeving maakt alles goed. Onze twee hutjes met aangrenzende veranda liggen direct aan een mooie tuin. Apen lopen hier rond om uit de vuilnisbakken te jatten, varanen zwemmen in een riviertje achter het hostel.

Brutale aap
De volgende ochtend zien we pas echt goed waar we zijn. Ik schrik op door een aap die achter me uit een palmboom komt racen. Hondsbrutaal zijn die beesten. De uitdrukking 'brutale aap' is vast hier uitgevonden. Tijd voor ontbijt. Niet iedereen is hier even goed in de Engelse taal. Na wat ja-knikken en ons glazig te hebben aangestaard, verschijnen er vijf (!) scrambled eggs (besteld twee) en de fried egg en beans is vervangen door alleen een kommetje beans. Maar na lang wachten hebben we onze buikjes rond en is het tijd voor snorkelen!!

“Ik zie een schildpad!”
Visjes in alle kleuren van de regenboog, zo voor de deur van onze hutjes. 's Middags komt Mascha hijgend het water uitgerend: “Ik heb een schildpad gezien, zo mooi! Martine, kom kijken, kom kijken!” En inderdaad even later is de schildpad er nog steeds. Een groot exemplaar dat gracieus door het water beweegt. Zo bijzonder! 's Avonds liggen alle mooie visjes klaar bij de bbq voor het avondmaal. We kiezen een catfish die we met z'n vieren lekker oppeuzelen aan een tafeltje op het strand.

Agressieve ...-vis
De volgende dag gaan we met een bootje naar Coral Island. Nog meer tropische vissen en veel koraal. Tussendoor maken we een stop bij een echt bounty eiland. Nog maar even snorkelen vanaf het strandje, want wat is het heet. Dan word ik gebeten door een agressieve kutvis. Blijkbaar is het nodig om mij in mijn bovenbeen en kuit te bijten. Ik ben er klaar mee. Een dag later staan de tandjes nog in mijn benen. Maar dan heb je wel het echte Robinson-gevoel.