Spetteren in Vang Vieng

Dag 381 tm 384, 14 tm 17 november 2009, Vang Vieng

Happy pizza, opium thee en Friends afleveringen in elk restaurant. Vang Vieng, vooral bekend om het 'tuben' – in een vrachtwagenband de Nam Xong rivier afdobberen – , is weer eens zo'n typisch extreem in Laos. De stad wordt overspoeld door schaars geklede, schreeuwende dronken tieners die in schril contrast staan met de verlegen lokale bevolking. Maar Vang Vieng is meer dan dat, want de omgeving is adembenemend; een droge versie van Halong Bay met prachtige karstgebergte. We hadden dit dorpje al eerdere gepasseerd op weg van Luang Prabang naar Vientiane en nu stoppen we er op de terugweg om zelf te tuben, iets wat we achteraf niet doen, maar daar kom ik nog wel op.

De eerste dag huren we fietsen en gaan we de omgeving verkennen. Eerst fietsen we naar een 'organic farm'. In de verte horen we de muziek van de barretjes langs de rivier. Je kunt hier tijdens het tuben stoppen om je voor weinig vol te gieten met alcohol en jezelf met touwen het water in te slingeren. Een erg grappig gezicht, maar vooral ook een besef dat je ouder wordt ;-) We stappen gewoon weer nuchter op het fietsje en peddelen verder. Overal zijn grotten te bezoeken en kleine lagunes waar je kunt zwemmen. Achteraf hadden we beter scooters kunnen huren, want het is echt bloedheet vandaag en de wegen zijn allemaal bagger. Badend in het zweet komen we aan bij een klein meertje wat door zou gaan als de Blue Lagoon – de echt Blue Lagoon blijkt achteraf nog een paar kilometer verder te zijn. Maar het doet er niet toe, we zijn toe aan een duik in het ijskoude water en eten bij het in elkaar geknutselde restaurant een soeppie. Eenmaal bijgekomen van de hitte besluiten we toch nog de berg te beklimmen om de grot te bezoeken. Dom dom dom.. eenmaal boven bezwijken we bijna weer van de warmte en de grot nodigt niet echt uit om te verkennen. Het is enorm glad en steil, als hier iets gebeurt ben je echt mega de pineut en dus wint het verstand het van het verlangen om de diepe grot in te gaan.

We fietsen weer een paar kilometer en komen weer aan bij een prachtige blauwe poel. Ook hier nemen we weer een duik en beseffen dan dat we weer terug naar de stad moeten willen we voor het donker thuis zijn. De terugweg lijkt een stuk korter, in een klein uurtje zien we de rivier en het stadje weer en kunnen we lekker gaan douchen. Die avond nemen we een pizza, niet de happy variant, maar gewoon een degelijk waar Mascha de volgende dag helaas ook nog veel plezier van zal hebben. Ze wordt wakker met wat lijkt een knorrende maag, maar er moet niet iets in, er wil iets uit. Erg naar want hierdoor is ze niet in staat om te gaan tuben en morgen willen we de bus terug naar Luang Prabang nemen. Die dag hangen we maar wat rond en proberen zoveel mogelijk in de nabijheid van airco en wc te blijven. We boeken vast de bustickets voor de volgende middag in de hoop dat Mascha beter is en we in de ochtend nog kunnen tuben.

We worden wakker van de regen op het dak. Mooi klote dus, dat tuben gaat 't niet worden als het regent en we moeten tot twee uur vanmiddag wachten voordat we met de bus weg kunnen. We kunnen gelukkig regelen dat we alsnog een bus eerder kunnen nemen en om 10.30 uur zitten we in een stampvolle bus richting Luang Prabang. Jammer van het tuben, maar vanavond zien we ons vrienden Jeroen en Annemarie weer en daar kijken we ook wel naar uit. Lekker een dagje in Luang Prabang met hun optrekken en dan richting Thailand met de boot over de Mekong. Kunnen we altijd daar nog een band achter de boot hangen en tuben ;-)