Het is vandaag een reisdag, maar wel een heerlijk kort stukje. Van Sagain naar Mandalay is maar een klein uurtje met de pickup vrachtwagen en kost nog minder. We slapen dus een beetje uit, ontbijten op ons gemakkie en pakken dan ons vervoer. In de pickup raak ik in gesprek met een monnik. Het zijn uiteraard geen volzinnen, maar hij vertelt me o.a. dat ik een 'clear aura' heb. Altijd goed om te horen. Blijkbaar is hij er zelf ook van onder de indruk, want ik krijg zijn kralenketting ?die hij voor het bidden gebruikt- in mijn handen gedrukt. Wauw, wat een supermooi cadeau. De monnik stapt in een buitenwijk van Mandalay uit en we zwaaien hem nog vriendelijk na. Niet veel later mogen wij uitstappen. In Mandalay wordt veel gebruik gemaakt van kleine ouwe blauwe taxi's. Maar ik zie mezelf daar nog niet echt instappen, dus we lopen die paar blokken naar het hotel wel.
Mandalay is eigenlijk zoals elke grote stad in Birma. Groot, stoffig en niet het meest boeiend om te bezoeken als je hier bent. Wij zijn vooral verliefd geraakt op de kleinere dorpjes. We etenbij een Indiaas vegetarisch restaurant en bezoeken het wijkje waar ze goudbladeren maken die op de boeddhabeelden geplakt worden. We lopen nietsvermoedend door een straatje waar we overal keiharde klappen horen. Wat doen die gasten toch, waarom zijn ze op die stapels papier aan het rammen. Het kwartje valt uiteindelijk wel.. tuurlijk, hier zijn ze bezig het goud plat te slaan totdat ze de juiste flinterdunne dikte hebben. Dit gaat in zo'n drie fases. Kleine relatief dikke plakjes goud worden tussen bamboepapiervelletjes gelegd. Dan mogen de mannen hier met zware hamers op meppen. De geplette goudplakjes worden weer opgeknipt naar kleine stukjes door de dames en het gehele proces herhaalt zich nog twee keer. In totaal moeten de mannen vijf uur (!!!!!!!!) op het goud slaan voordat het dun genoeg is voor de verkoop. Wat een werk! We kopen vijf velletjes voor anderhalve dollar zodat we thuis onze boeddha ook kunnen beplakken.
Ik heb Mascha even de tijd gegeven te kwijlen bij de sixpacks van de goudmannen en toen was het wel weer tijd om af te druipen. Nog even langs de markt die aan het opbouwen was en tja, wat doe je dan? Weer even wat eten! In de gids staat de Indiase chapati kraam aangeprezen en niet zonder reden. Voor het schrikwekkende bedrag van 2 dollar eten we onze buik vol aan heerlijke chapati (Indiase dikke pannenkoeken). Het is wel een beetje tegen ons principe om er te eten, want ook de kleine kinderen moeten keihard werken om de toko draaiende te houden. Naast ons zien we een jong ventje zich suf kneden op het deeg dat voor de chapati's gebruikt wordt. Hij laat trots het deeg zien en vraagt of we een foto willen maken. Dat doen we graag en met een grote glimlach ziet hij zichzelf terug op onze camera. Vanavond maken we er een vroegertje van, morgenochtend gaat om 4 uur de wekker al weer!!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten