Op het vliegveld van Jakarta steekt boven al die zwartharige koppies het blonde hoofd van Larissa uit. Eindelijk zie ik mijn zussie weer. Knuffel, kussies!! Ze is een beetje duf van de lange vlucht, maar toch moet ze nog vier uurtje in het busje naar Bandung.
Bandung is een stad van 2,4 miljoen inwoners en heeft nog art-decogebouwen. We logeren in het oude 'kantor pos' (postkantoor) dat is omgetoverd tot een hotel. Reizen met vijf personen is niet echt handig, want Larissa moet nu op een matras op de grond liggen bij ons op de kamer. Ik vind het niet erg, want ze heeft een föhn bij zich hahahaha. En een tas met tijdschriften én een zakje stroopwafels.
In de vroege ochtend nemen we de lift naar de top van de toren van de grote moskee en hebben een weids uitzicht over de stad. In 1955 werd in Bandung de Azië-Afrika conferentie gehouden, een aanzet tot het loskomen van de koloniale landen. Er is een museum over, met uitleg en relikwieën uit die tijd. Lunchen doen we boven op de berg met uitzicht op de stad. We zitten op rieten matten en, hoewel de 'keuken' anders doet vermoeden, eten we heerlijk Sundanees met veel sambal.



Nog even iets heel anders waar ik geen weet van had. Natuurlijk wist ik wel dat Nederland heel lang de dienst uitmaakte in Indonesië, maar dat er nog zoveel 'Nederlandse' woorden te vinden zijn... Ik heb er een aantal verzameld die we onderweg tegenkwamen;
– handuk – kulkas – knalpot – wastafel – wortel – gordijn – spanduk | – stroom – klappertaart – meubel – rekening – asbak – maag |
En dan staat er in de supermarkt gewoon een blikje met 'Chocoladehagelslag De smulpaapjes', er ligt speculaas en er is een Holland bakery met roomsoes. Maar wat vooral leuk is is dat zoveel mensen (okay, vaak wat oudere mensen) heel mooi en duidelijk articulerend Nederlands praten.

We sluiten Bandung af met (alwéér) lekker eten. De koude biertjes moeten we er maar zelf bij verzinnen, want die zijn in islamitisch Indonesie niet altijd verkrijgbaar. Nemen we toch gewoon wedang jahe (gemberthee met kaneel).
1 opmerking:
O wat een geweldig verhaal, echt leuk hoor anklung spelen, ik kan het ook en heb het al een aantal keer gedaan, klopt het valt niet mee he om op tijd geluid te produceren, hahahhh echt super..
Tja de thee die je noemt is ontzettend lekker, drink het nooit meer maar moet er toch maar weeer eens aan.....brengt oude herinneringen met zich mee.
knuffels aan je ouders en zus en veel kusjes voor jou en Ed
Een reactie posten