zondag 24 januari 2010

Bijkomen op Bali

Dag 445 tm 452, 17 tm 24 januari 2010- Sanur en omgeving (Bali)

Bali, het duurt even voor we er zijn (stuk rijden, uurtje op de veerboot en dan nog eens bijna vier uur het drukke verkeer doorstaan), maar dan zijn we wel in Sanur. De meeste toeristen op Bali verblijven in Kuta – waar in 2002 een paar bommen afgingen -, maar wij kiezen voor het rustigere, bijna gezapige, Sanur. Hier komen meer senioren en wordt er minder gefeest. En dat komt voor ons goed uit, want na 2,5 week in rap tempo door Java reizen, zijn we wel toe aan relaxen.

En relaxen kan hier. Ons in Balinese stijl gebouwde homestay heeft een lekker zwembad, mooie kamers en een prachtige tuin. Zodra we de hoofdweg op lopen zijn we omgeven door restaurantjes en winkeltjes. De straat oversteken en we lopen in een paar minuutjes naar het strand. Vrienden van Larissa, Wijnand en Annelie, zijn ook in Sanur en we hebben met hun een heel gezellige avond in een restaurant op het strand.

Om nou een week op het strand te liggen? Nee, dat kunnen de familie Beentjes en Edwin niet. We willen wat doen en zien van Bali. Als je op straat loopt word je elke meter geconfronteerd met mannetjes die woest een 'ik zit aan het stuur' beweging maken met hun armen. Vol enthousiasme, neigend naar wanhoop, schreeuwen ze daarbij “transport?!”. Het aanbod is groter dan de vraag en na wat onderhandelen regelen we zo'n mannetje om ons de hele dag rond te rijden.

Ubud is het artistieke centrum van Bali. Van oudsher werden hier de schilderijen, beelden en houtsnijwerken voor de tempels gemaakt. Tegenwoordig richten de kunstenaars zich op de toeristen. De kreet 'kijken kijken, niet kopen' wordt meer dan leuk is naar ons hoofd geslingerd en we houden ons ook aan deze oer-Hollandse kreet. We kijken onze ogen uit, maar kopen inderdaad lekker niets.

In Ubud ligt een tempelpark dat niet alleen wordt bewoond door de hindoeïstische goden, maar ook door een enorme kolonie brutale apen. Na onze aanvaring met die aap een week geleden, houden we veilig afstand. De bananen die Joke nietsvermoedend in haar hand houdt, smijt ze gillend naar Edwin toe en worden dan in mum van tijd ruig afgepakt door de snelle aapjes, Joke daarbij gillend en bang achterlatend (en ons gierend van het lachen).

We bezoeken nog twee andere tempelcomplexen; eentje van de koninklijke familie van Ubud en de zogenaamde olifantengrot. Als we bij die laatste over een modderig jungepad op zoek zijn naar een kleine tempel, krijgt Larissa ruzie met een legertje rode mieren. Voor ons heel grappig om iemand gillend wild op en neer te zien springen, voor haar natuurlijk iets minder leuk :-). Genoeg dierenleed voor vandaag, we rijden terug naar Sanur en bespreken met ons mannetje een andere tochtje voor overmorgen.

Over een dagje op een ligstoel op het strand valt niet veel te melden, daarom gelijk door naar ons tweede uitje op Bali; de rijstvelden van Jatiluwi. We hebben onze chauffeur nadrukkelijk gezegd dat we niet zoals eergisteren onderweg alleen winkels (toeristenvallen) willen zien, maar de natuur en het landelijke leven op Bali. Hij begrijpt de boodschap en loodst ons over kleine weggetjes langs rijstvelden en dorpjes. We rijden verder omhoog door de bergen waar de temperatuur zodanig daalt dat de zweetdruppels op onze rug eindelijk opdrogen. Aan de voet van een berg ligt een klein meer met daarin de Pura Ulun Danu Bratan tempel. De kronkelende weg voert ons verder Bali in en niet veel later zijn we getuige van prachtige rijstvelden die tegen de berghellingen zijn gebouwd. Zo groen, zo knap gemaakt. Een plek om even stil te staan en het geheel in rust in je op te nemen. Dat er dan een filmcrew door ons beeld loopt om opnames te maken voor een nationale soapserie, ach, moet kunnen, toch?

Volgende stop is de zeetempel Tanah Lot. Hier is de oceaan ruig en beuken de golven tegen de rotsen aan (en maken onoplettende Japanse toeristen zeiknat). Tanah Lot is de meest gefotografeerde tempel van Bali, maar dan wel bij zonsondergang als de zon de wolken rood kleurt en de tempel mooi afsteekt tegen die lucht. Maar zoals ik al zei; het is de meest gefotografeerde tempel en rond half zes is het gewoon dringen geblazen hier. Tot ongenoegen van onze chauffeur willen we hier niet de zonsondergang kijken. Je moet weten dat in Sanur waar wij verblijven de zon wel heel mooi opkomt (denk ik), maar dat je voor dramatische ondergangen aan deze kant van het eiland moet zijn). Dus dirigeren wij hem weg van Tanah Lot en vragen of hij bij het eerste de beste volgende stukje strand wil stoppen. Een smal weggetje vol gaten leidt naar een strandopgang waar geen één toerist is. Er staan twee bamboehutjes waar biertjes uit een koelbox worden verkocht en waar jongelui stoer doen met hun brommer op het strand. Het komende uur klikken we elke minuut een foto van de adembenemende zonsondergang. Je zou er bijna romantisch van worden.

De rest van de dagen in Sanur zijn ontspannen bij het zwembad, slenterend langs de winkeltjes en lekker eten. En dan komt het moment dat zussie ons gaat verlaten. Ze kwam als laatste aan in Indonesië en gaat ons als eerste weer verlaten. Nog één keer uitgebreid uit eten, nog één keer zwemmen en dan brengen we haar naar het vliegveld. Dag Larissa, bedankt voor je geweldige gezelschap. Het was super!!!

Met zijn vieren bekijken we nog het strand van Kuta (heel druk) en Legian (iets minder druk), duiken in de grote golven en zwaaien vanuit het water naar het vliegtuig dat om 16:15 overvliegt. Voor Arie en Joke zit het er ook bijna op. De laatste dag doen we nog een klein beetje cultureel in het museum van de Belgische schilder Le mayeur, pakken onze tassen en geven we de receptioniste van onze homestay een lesje opmaken van de rekening. En dan is het echt het einde. Wij nemen 's ochtends om 10:15 de bus naar Pandangai. Arie en Joke een paar uur later het vliegtuig terug naar Nederland.

Bali, het was misschien niet altijd wat we er van hadden verwacht (niet zo spiritueel en best wel duur), maar het gezelschap was ijzersterk. Arie en Joke (pap en mam), ik kan niet omschrijven hoe dankbaar we zijn dat we met jullie deze mooie reis mochten maken. Dit neemt niemand ons nog af! Reisjes met grijsjes is ons weer goed bevallen! Jullie mogen blijven!!! ;-)

8 opmerkingen:

Jeroen Olthof zei

leuk! die tempel op het strand ben ik volgens mij ook geweest. Daar heb ik mijn sarong geko0cht die ik nog steeds heb.

Jullie zijn toch nog niet klaar op Bali? Hoop dat jullie nog verder gaan ontdekken want ik ben toch wel nieuwsgierig. Volgens mij moet Bali toch wel mooi en bijzonder zijn. Dus kijk weer uit naar een volgend verslagje!


kus en handdruk, Jeroen

arie en joke zei

Hoi lieve kinderen,
Ja, wij zitten weer in Nederland. Bah, wat is het hier koud, maar gelukkig de verwarming doet het goed.
Wij vonden het ook heel erg leuk met elkaar en we zijn blij dat we dit ook konden doen.
Nu we dit foto's zien, willen we meteen weer terug.
Maar er nog een mooie laatste maand van.
Joke en Arie

Marie-José zei

Mooi om zo met je ouders te kunnen reizen!
Geniet nog even van je laatste reismaand, probeer je het weekend even up-te-daten.
Time flys druk met werk en kids!
Anyway dank voor weer leuke blogjes en fijne foto's

MJ

Nijsz zei

Nou papa en mama zeiden het al: het is koud hier.
Maar niet zo maar koud. Nee.
IJSKOUD!!! Zo koud dat je met 3 paar sokken nog kramp krijgt.
En daarboven op is het vanmiddag gaan regenen.
Ja re-gen-en.
Wat doet regen in de kou?
Veranderen in IJSREGEN!

Ohhhh ik ben nog nooit zo jaloers geweest op jullie. Nu ik eenmaal weer even de zon op m'n huid heb mogen voelen. AARGGGH.
Dus geniet svp nog iedere nanoseconde van de laatste weken.

Dikke, koude kus
Larissaaaaaa

Janneke zei

Haha!
Nee, blauwe fanta is niet zo'n typisch gevalletje van 'Wat is dit nou weer aan de andere kant van de wereld?'! Ik zag 't vanmiddag hier ook!
Lekker vies kleurtje he!

Martine zei

Wat heerlijk toch daar! Jullie blog brengt mij weer terug in de tijd. Misschien niet de bijzonderste plek waar jullie geweest zijn, maar reken maar dat het beter is dan hier!! Geniet intens van de laatste weken en tot gauw maar weer. Zal jullie blogjes missen...

x Martine

ans zei

Geweldig dat zitten in een heerlijke stoel en met een ranja...of toch niet.

nog heerlijk feest vieren en genieten van alle bijzondere mensen die je nog gaat ontmoeten.

dikke knuf van har en ans

Anoniem zei

Leuk Mascha, om foto's van je ouders te zien. Je hebt door de jaren heen bij Bouwradius best veel over ze verteld. Wie had toen kunnen denken dat jullie nu ook al zo zouden reizen ...

Het komt vast snel goed als je weer terug bent met werk. Het zal alleen wel slikken zijn, weer terug in het grauwe en grijze Nederland.
Geniet nog ff, Anne-Marie