zaterdag 2 januari 2010

Oud en nieuw in groen Bogor

Dag 426 tm 430, 29 december 2009 tm 2 januari 2010, Bogor

Mijn zus Larissa komt pas op 3 januari aan in Jakarta en zo lang op haar wachten in deze vervuilde metropool zien we niet zitten. Dus rijden we met Jantje naar Bogor, zijn 'hometown'. Onderweg leren we onze chauffeur wat beter kennen. Hij praat in een grappige mix van Engels en Nederlands. Zo noemt hij een weg vol kuilen en gaten een abortusweg. In maart hebben de zussen van mijn vader ook met hem een geslaagde rondreis gemaakt, vandaar dat we aan hem 'gekomen' zijn. Bogor ligt in een vallei omgeven door groene heuvels en dat merk je direct aan de temperatuur. Minder heet en bewolkt en..... regen. Elke dag regent het hier in de middag. Het stadje heeft een enorme botanische tuin met wel 400 verschillende soorten palmbomen. En nog heel veel ander spannend exotisch groen, maar wij blijken zelf het meest exotisch te zijn, want heel veel mensen willen met ons op de foto. Met hun mobiele telefoons worden we bijna belaagd en vooral Edwin krijgt door de giechelende moslimmeisjes bijna sterallures.

Java staat bekend om gamelan, een muzikaal gongenspel. De muziek zelf maakt me vooral erg nerveus, maar het is wel interessant om te zien hoe ze die gongen maken. In de 'gong factory' krijgen we tekst en uitleg. Nou is gong fabriek wel een heel groot woord voor een rokerige schuur, een kolenvuurtje en een vijftal mannen dat met zes kilo zware hamers de gloeiend hete gong in vorm slaan. Java staat óók bekend om de wajangpoppen. En die worden met de hand gemaakt van houtsnijwerk. Een intensief werkje en daar zijn de prijzen ook naar. Ondanks de thee en de gebakken banaan kunnen we niet verleid worden tot een aankoop.

Hoogtepunt van vandaag is het bezoek aan het huis van Jantje en zijn familie. In een wir war van smalle steegjes en trappetjes heeft hij een kleine woning in de kampung. Hij schaamt zich voor zijn nederige stulpje, maar wij vinden het geweldig dat hij het ons laat zien. Jantje heeft vier dochters en wat kleinkinderen die er allemaal zijn. Het past maar net. Zijn vrouw maakt overheerlijke katoprak voor ons klaar. Als we na afloop haar hier voor willen betalen, krijgen we alleen maar te horen dat dat niet nodig is. Ze zijn ons zo dankbaar dat we Jantje van enkele weken werk kunnen voorzien. En in plaats dat wij hun bedanken, blijven ze ons bedanken. De 'thank yous' vliegen door de lucht. Een ontroerende ontmoeting die me nog lang zal bijblijven.

Indonesië telt verschillende provincies met elk een eigen cultuur en architectuur. Taman Mini is een openluchtmuseum waar de huizen uit de provincies zijn nagebouwd. Zo hebben we in één keer een mooi overzicht van het land. Aan het eind van de dag gaan we naar de megasupermarkt Carrefour in de hoop daar wat alcohol in te slaan voor oud en nieuw, maar helaas. Verder dan bier en breezers komen we niet. Met een wijntje het nieuwe jaar inluiden zit er niet in. Omdat de hotelprijzen met oud en nieuw de pan uit rijzen, zijn we inmiddels verhuisd naar een andere locatie. En wat voor locatie! Ver buiten de stad tussen de rijstvelden, langs een woeste rivier en met uitzicht op de bergen slapen we in een nature resort. Niets duidt op de aanwezigheid van andere gasten en met ons zelf meegebrachte drank en in de verte wat vuurwerk toasten we op een gelukkig 2010. En dat wensen we natuurlijk onze lieve lezertjes ook toe!

Wij kunnen nu echt zeggen dat we de reis in 2008 zijn begonnen en in 2010 gaan beëindigen. Wat een geweldig jaar was 2009 voor ons. De economische crisis, varkensgriep, noem het maar op.. wij hebben er nauwelijks iets van meegekregen. Wij hebben alleen maar in volle glorie genoten van onze wereldreis. We kijken terug op een zeer geslaagd jaar en hopen dat 2010 ons nog veel moois brengt

Maar het nieuwe jaar begint niet goed. Jantje zou zich om 13:00 bij ons melden, maar om half twee nog geen teken van Jantje. Als we hem bellen, krijgen we een warrig verhaal te horen. En die warrigheid komt niet omdat hij een kater heeft, maar omdat hij in het ziekenhuis ligt. Vannacht om twee uur is hij thuis in zijn badkamertje onwel geworden en uitgegleden. Hij heeft een enorme smakkerd gemaakt met zijn achterhoofd tegen de betonnen rand van de wadi (waterbak) en heeft de aderen naar zijn hoofd zo ernstig beschadigd dat hij er aan moet worden geopereerd. Zijn broer is naar ons onderweg, maar wat normaal gesproken in een half uurtje kan, is nu door de vakantiedrukte een rit van bijna vier uur geworden. Ook dat nog. Eenmaal in het ziekenhuis (ik heb wel erg veel ziekenhuis gezien deze week) is hij net de OK in en we kunnen alleen maar wachten totdat hij bijkomt. De hele familie is aanwezig, tantes, broers, kinderen. De ongerustheid is van hun gezicht af te lezen. Vooral omdat de familie eigenlijk geen geld heeft voor het dure ziekenhuis. Om 19:00 uur kunnen we heel even bij hem kijken. Het is een klein hoopje ellende.

We hebben nog één dag in het nature resort en die starten we met een minitrekking door de sawahs en kampungs, oftewel, de rijstvelden en de dorpjes. Zo veel kleuren groen, glooiende heuvels met rijstplantjes, een schattig dorp met steegjes en onderweg mensen die allemaal hard moeten werken voor hun dagelijkse voedsel.

Terug in Bogor gaan we natuurlijk meteen op bezoek bij Jantje. Hij heeft al meer praatjes en denkt over een week weer bij ons te zijn. Nou, dat denken wij niet. “Rustig aan doen, Jantje”, zeggen we steeds, maar hij voelt zich zo schuldig dat hij ons nu niet van dienst kan zijn dat hij vanuit zijn ziekbed toch aan het regelen is. Zijn broer Teddy neemt het over tot 6 januari en dan komt Piet (serieus!) het overnemen. Ook overhandigen we namens de familie Beentjes (dus mijn tantes en ooms incluis) een envelop die hopelijk zijn financiële pijn een beetje verzacht.

Morgen komt zussie aan in Jakarta en rijden we in één keer door naar Bandung. Ik heb er ontzettend veel zin in haar na 14 maanden weer te zien!!!

2 opmerkingen:

Claudia zei

Hey Reizigers,

Is het inderdaad gewoon alweer 2010, tijd gaat erg hard.
Sanne wordt ook alweer vijf.... soms gaat het iets te snel!!!

Ik hoop dat jullie nog een hele mooie reis hebben en ik hoop jullie snel weer te zien.

Liefs claudia

ans zei

Jeeee 2010 is er, fijn voor jullie dat er familie is.
Wat een vervelende toestand met jullie gids, ik hoop ook dat hij snel weer in orde is..

Wens jullie nog heel veel plezier toe en jammer dat die wajongpoppen zo duur zijn. Had er graag een gehad......

mooie foto's je krijgt er zo een heerlijk gevoel bij en het inspireerd mij ook voor het schilderen..

hele leuke tijd nog en dikke knuffels voor jullie allemaal.

liefs van Har en Ans