Zijn we nu al in de fase gekomen van de wereldreis-stress? Daar lijkt het wel op. Ik had onlangs 's nachts het ultieme 'cold-feet' moment. Er riep een stemmetje in mij: "Ik wil niet meer!". Waar slaat dit nou weer op? Ik schrok er van. "Mascha, luister gewoon naar je gevoel", dacht ik bezorgd. Maar dat gevoel riep juist heel hard: "Ik ga niet. Edwin gaat maar alleen. Ik wil dat alles gewoon hetzelfde blijft". De volgende ochtend voelde ik me nogal in de war. Gelukkig stelde Edwin me gerust door te zeggen dat het waarschijnlijk (!) een hele normale en vooral gezonde reactie is. Waarschijnlijk? De rest van de dag was het koudwatervreesgevoel nog steeds niet weg, maar, lieve mensen, wees niet bang. Ik ben er inmiddels weer over heen. Het is weggezakt en misschien doemt het nog een keertje op, maar we gaan echt. Echt!
Afgezien van de 'emotionele' stress - wat een luxeprobleem is, dat besef ik dondersgoed- hebben we ook bureaucratische stress.
Elke dag is er wel weer een lastig gevalletje te regelen. Zo maar een voorbeeld; de zorgverzekering kent regeltjes en in Nederland betekenen regeltjes interpretaties en dus onduidelijkheid. Typisch iets waar je flink je vingers aan kunt branden. De huidige verzekering is een collectieve van het werk waar we, vanwege het ontslag, moeten opstappen. We willen ons nu graag gaan verzekeren bij A, maar A laat ons niet eerder toe dan dat we bij onze huidige verzekeraar hebben opgezegd. De huidige zegt echter ons niet te willen/kunnen/mogen uitschrijven als we nog niet bij A staan ingeschreven. En die nieuwe verzekeraar heeft weer een regel dat we niet verzekerd hoeven te zijn als we langer dan een jaar wegblijven. AAAHHHHHH Voel je 'em? O ja, de huidige verzekeraar wil ook eerst een bewijs dat ik geen werkgever meer heb per 1 november. Huh?? Anyway.. dus schrijf ik die ontslagbrief en gaat ook die molen draaien, want opzeggen moet ik toch. Weer een stapje dichterbij. Een taak van het lijstje weg, drie nieuwe erbij.. grrrr. Nog 254 things-to-do!
Elke dag is er wel weer een lastig gevalletje te regelen. Zo maar een voorbeeld; de zorgverzekering kent regeltjes en in Nederland betekenen regeltjes interpretaties en dus onduidelijkheid. Typisch iets waar je flink je vingers aan kunt branden. De huidige verzekering is een collectieve van het werk waar we, vanwege het ontslag, moeten opstappen. We willen ons nu graag gaan verzekeren bij A, maar A laat ons niet eerder toe dan dat we bij onze huidige verzekeraar hebben opgezegd. De huidige zegt echter ons niet te willen/kunnen/mogen uitschrijven als we nog niet bij A staan ingeschreven. En die nieuwe verzekeraar heeft weer een regel dat we niet verzekerd hoeven te zijn als we langer dan een jaar wegblijven. AAAHHHHHH Voel je 'em? O ja, de huidige verzekeraar wil ook eerst een bewijs dat ik geen werkgever meer heb per 1 november. Huh?? Anyway.. dus schrijf ik die ontslagbrief en gaat ook die molen draaien, want opzeggen moet ik toch. Weer een stapje dichterbij. Een taak van het lijstje weg, drie nieuwe erbij.. grrrr. Nog 254 things-to-do!
Posts
2 opmerkingen:
Hoi kinderen,
Maak je maar niet druk. Wij hadden hetzelfde gevoel, toen we onze baan en winkel vaarwel moesten zeggen. Toen we de camper gekocht en ons huis verkocht hadden. En nu na 12 jaar hebben we heel soms nog wel eens het gevoel van "waar zijn we aan begonnen" Maar na zoveel jaar hebben we ook de zekerheid dat we er goed aan gedaan hebben en in die 12 jaar jaar hebben we zoveel leuke, aparte, mooie en bijzondere dingen meegemaakt en gezien, die we niet hadden willen missen.
Dus ook voor jullie: Gewoon doorgaan want als je dat niet doe, krijg je later heel veel spijt van het feit dat je het niet gedaan hebt.
STERKTE DE LAATSTE WEKEN
Je Pappie en Mammie
En als er nog gedeald moet worden met instanties als jullie al weg zijn, dan regelt je zusje a.ka. de officemanger het wel!
Een reactie posten