Liquids and light

Dag 22: San Cristobal de Las Casas - Vrijdag 21 november 2008

Slechts drie weken zijn we op reis, maar het lijkt al een eeuwigheid. We hebben daarom vandaag een rustig dagje gepland en worden ‘s ochtends opgehaald met een busje om naar Chamula te gaan, een Mayadorp wat nog heel veel oorspronkelijke gebruiken kent. Het is wel erg tricky weer. Zo heerlijk warm als het achter de autoruit is zo koud is het buiten. We zitten hoog in de bergen en dat is goed te merken aan het weer. Onze gids is een rare snuiter die als eerste zegt dat we niet beledigd moeten zijn als hij onze vragen negeert of afkapt. Hij moet alles in het Engels én Spaans toelichten en dan óók nog vragen beantwoorden kost hem teveel tijd. Op zich logisch ware het niet dat hij meer praat dan daadwerkelijk zegt en een goede vraag wellicht meer toelichting had gegeven op de levenssituatie van deze Maya’s.

Erg bijzonder is het centrale kerkje van dit dorp. Het is bezaaid met dennennaalden, er staan geen banken en overal worden kaarsjes aangestoken om de goden gunstig te stemmen. Hier zie je duidelijk dat de Maya’s hun eigen geloof hebben vermengd met het Christelijke want zij hebben voor elke kwaal of wens een eigen heilige. Dit kan soms God zelf zijn, maar vaak ook priesters die veel hebben betekend voor de lokale bevolking. Een erg grappig detail is het gebruik van frisdrank, en dan vooral coca cola, bij het bidden. Maar de gids legt uit dat het niet gaat om de cola, maar dat het gaat om vocht. Liquids and light dus. Het is trouwens absoluut verboden foto’s te maken, omdat de mensen denken dat dan hun ziel wordt gestolen. Buiten echter vragen ze wel 10 tot 15 pesos voor elke foto die je maakt….

Na het bezoek aan dit dorp gaan we nog bij een ‘echte’ Maya familie langs in Zinacantan. Het blijkt de nicht van de gids te zijn en op deze manier helpt hij zijn familie met wat extra inkomsten. De familie laat zien hoe ze kleding weven en we worden getrakteerd op handgemaakte tortilla’s. Dit keer écht volledig met de hand gemaakt en de smaak is fantastisch.

Na het zien van deze familie kunnen we het niet laten ‘s avonds in San Cristobal nog een armbandje te kopen van een paar straatkinderen. Terug in het hostel schrikken we ons rot. Want het weer mag dan koud aanvoelen, die zon die knettert wel en we lijken wel twee skitoeristen met onze getekende zonnebrillen op ons gezicht! En nee, hier zijn geen foto's van...