Dag 18, 19 en 20 - Verblijf bij Nynke
De afgelopen dagen hebben we gelogeerd bij Nynke en haar gezin. Het was in één woord super. Vooral omdat het ons weer een kijkje gaf in het leven van een Mexicaans gezin. Als je in hostels verblijft krijg je toch weinig mee van het dagelijkse leven. We zijn flink in de watten gelegd. Nynke heeft ons naar allerlei mooie plekjes in de buurt genomen. Zo zijn we helemaal de bergen in gereden om vanaf uitkijkpunten een prachtig uitzicht te hebben op de canyon Sumidero. (zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Sumidero_Canyon).
Een paar dagen later hebben we diezelfde canyon vanaf het water bekeken in een speedbootje. Edwin’s haar zit er nu nog van in de war. De canyon is op zijn hoogste punt 1 kilometer. Ten tijde van de Spaanse invasie in Mexico hebben de inwoners hier zich massaal van dat hoogste punt naar beneden in het water gestort. Alles beter dan te leven onder het ijzeren regime van de Spanjaarden. Dit verhaal spookte continu door mijn hoofd toen ik die enorm hoge en steile rotswanden zag. Brrrr.
Alexis, de man van Nynke, zorgde ervoor dat we de fijne kneepjes van het tequila drinken onder de knie kregen. Een betere leraar konden we ons niet wensen! Om een dank-je-wel-voor-alles gebaar te maken, hebben Edwin en ik een avond voor ze gekookt. In een mega-grote-supermarkt (de MAKRO is er niets bij) gingen we helemaal uit ons dak van alle lekkere producten. Sowieso was het wel weer eens fijn om zelf te koken na al die weken uit eten te gaan. Ja, klinkt gek he, maar als je zoals Edwin gek bent op koken, ga je dat echt wel missen. We hebben dus uitgebreid de keuken misbruikt, maar het resultaat mocht er zijn, al zeggen we het zelf.
Nynke en Alexis hebben in Tuxtla een eigen fotografiebedrijf. http://www.alexisanchez.com/boda/index.html. Ze fotograferen bruiloften, maar ook het feest van 15 jarige meisjes. Als je die leeftijd bereikt ga je over van meisje naar vrouw en dat wordt uitbereid gevierd. We brengen een bezoekje aan de studio en bij hun appartementje (eigenlijk bijna tweede huis) eten we heerlijke tostadas. Dit zijn knapperige tortilla's die we bedekken met bonen, kaas, tomaat en ui.
In Tuxtla hebben we de dierentuin bekeken. Nou ben ik Blijdorp gewend, maar dit is wel even andere koek. Het is meer een soort reservaat waar alle dieren die voorkomen in de staat Chiapas in hun natuurlijke omgeving kunnen worden bekeken. Dus als er ineens een punkie oranje-zwarte leguaan van 2 meter voorbij komt lopen, is dat heel normaal!
Tot slot. Het leukste van ons verblijf bij Nynke is haar zoontje Gael. Ik heb nog nooit zo'n sociaal, lief, vrolijk en makkelijk benaderbaar 3-jarig ventje gekend. Met hem de dagen doorbrengen was absoluut een feest. Gracias Gael. We missen je nu al!
De afgelopen dagen hebben we gelogeerd bij Nynke en haar gezin. Het was in één woord super. Vooral omdat het ons weer een kijkje gaf in het leven van een Mexicaans gezin. Als je in hostels verblijft krijg je toch weinig mee van het dagelijkse leven. We zijn flink in de watten gelegd. Nynke heeft ons naar allerlei mooie plekjes in de buurt genomen. Zo zijn we helemaal de bergen in gereden om vanaf uitkijkpunten een prachtig uitzicht te hebben op de canyon Sumidero. (zie ook http://en.wikipedia.org/wiki/Sumidero_Canyon).
Een paar dagen later hebben we diezelfde canyon vanaf het water bekeken in een speedbootje. Edwin’s haar zit er nu nog van in de war. De canyon is op zijn hoogste punt 1 kilometer. Ten tijde van de Spaanse invasie in Mexico hebben de inwoners hier zich massaal van dat hoogste punt naar beneden in het water gestort. Alles beter dan te leven onder het ijzeren regime van de Spanjaarden. Dit verhaal spookte continu door mijn hoofd toen ik die enorm hoge en steile rotswanden zag. Brrrr.Alexis, de man van Nynke, zorgde ervoor dat we de fijne kneepjes van het tequila drinken onder de knie kregen. Een betere leraar konden we ons niet wensen! Om een dank-je-wel-voor-alles gebaar te maken, hebben Edwin en ik een avond voor ze gekookt. In een mega-grote-supermarkt (de MAKRO is er niets bij) gingen we helemaal uit ons dak van alle lekkere producten. Sowieso was het wel weer eens fijn om zelf te koken na al die weken uit eten te gaan. Ja, klinkt gek he, maar als je zoals Edwin gek bent op koken, ga je dat echt wel missen. We hebben dus uitgebreid de keuken misbruikt, maar het resultaat mocht er zijn, al zeggen we het zelf.
Nynke en Alexis hebben in Tuxtla een eigen fotografiebedrijf. http://www.alexisanchez.com/boda/index.html. Ze fotograferen bruiloften, maar ook het feest van 15 jarige meisjes. Als je die leeftijd bereikt ga je over van meisje naar vrouw en dat wordt uitbereid gevierd. We brengen een bezoekje aan de studio en bij hun appartementje (eigenlijk bijna tweede huis) eten we heerlijke tostadas. Dit zijn knapperige tortilla's die we bedekken met bonen, kaas, tomaat en ui.In Tuxtla hebben we de dierentuin bekeken. Nou ben ik Blijdorp gewend, maar dit is wel even andere koek. Het is meer een soort reservaat waar alle dieren die voorkomen in de staat Chiapas in hun natuurlijke omgeving kunnen worden bekeken. Dus als er ineens een punkie oranje-zwarte leguaan van 2 meter voorbij komt lopen, is dat heel normaal!
Tot slot. Het leukste van ons verblijf bij Nynke is haar zoontje Gael. Ik heb nog nooit zo'n sociaal, lief, vrolijk en makkelijk benaderbaar 3-jarig ventje gekend. Met hem de dagen doorbrengen was absoluut een feest. Gracias Gael. We missen je nu al!
Posts
2 opmerkingen:
ai, wat leuk om zo even bij mijn zusje op bezoek te zijn ;-)
liefs en kus!
Elze
dfczxcjsmlcfmkxl,vcmcxmcxm,cx,ñfdlievedhjh--{-l-ieve}dckjhsdjh}
}fma}f}}mascha en edwin SdflkJBsdf}n}}dan}k} }j}ul}lie}} }wel} }vo}or }het }hezel}lige} bez}oek
. Ik vond het heel gezellig. Zoentje asldkjfvang Gael
Een reactie posten