Vroeg op voor de Maya´s

Dag 12

Van complete relekstheid naar het tegenovergestelde! Wat een dag was dit. De wekker ging om, let even op iedereen, om 04:00 uur. Ik herhaal: vier uur! Allemaal leuk en aardig dat we op een tropisch eiland zitten, maar er vanaf komen en daarna wegkomen kan alleen op dit godsgruwelijke vroege uur. De boot van 05:00 uur dus, om gelijk om 05:30 de bus te pakken naar Chichén Itzá. Omdat wij op de centen letten, nemen wij geen taxi naar de ferry, maar lopen wij om 04:30 in het pikkedonker met onze bepakking naar de andere kant van het eiland. Onderweg komen we enkele eilandbewoners op golfkarretjes tegen die deze twee reuzen met bochels op rug en buik vreemd aankijken. Ha, wij letten op de kleintjes! 60 pesos bespaard.

Het is nog donker als we het vaste land bereiken en pas rond 06:00 begint de zon op te komen. Dan zitten wij al lang en breed in de bus richting het bekendste Maya tempelcomplex van Mexico: Chichén Itzá. Indrukwekkend is het zeker en wat staat er nog veel (semi) overeind! Je mag niet, zoals bij Teotiacuan, op de ruines klimmen, omdat er in 2006 een vrouw naar beneden kletterde, maar ook vanaf de grond krijg je goed idee hoe groot deze stad geweest moest zijn. In hoogtijdagen woonden er 50.000 mensen. Ik vermoed dat er in de dichte jungle nog veel meer verborgen ligt, maar er gaan heel wat manuren zitten in het kappen van de bomen en struiken.

Het is ineens ontzettend druk geworden, complete busladingen vol met Cancunvakantiegangers (op slippertjes en ontbloot bovenlijf) zijn gearriveerd. Tijd voor ons om weg te gaan, we nemen de bus naar Mérida. Tweeënhalf uur later staan we tussen de uitlaatgassen, herrie en drukte van deze bijna-miljoenenstad. Dat is even schakelen zeg! Op straat worden we aangesproken met: Hola amigos, are you German”. Nee, son Holandesos. En dan komt het klassiekertje om de hoek kijken; “Ah, Holanda, kijken kijken niet kopen”. Wie leert al die mensen toch dat stomme zinnetje! En inderdaad, we kijken alleen en we kopen niets. Maar dat is alleen omdat we het niet mee kunnen sjouwen…echt!