zaterdag 20 december 2008

Dag 50! Een mijlpaaltje

Dag 50 - 20 december - Bahia Samara

Tadaaa! Dag 50! Al 50 dagen 'on the road'. Dat is wel een heel speciaal moment en daarom een speciaal verslag vandaag. We zitten trouwens in Samará. Vanuit Liberia zijn we hier met twee keer overstappen prima aangekomen. Blauwe zee, palmboompjes, beetje zwemmen, beetje hangmathangen..mojitootje...je kent het wel...We slapen in een B&B dat pas over een paar dagen officieel open gaat en krijgen de kamer daarom voor de helft van de prijs. Goeie deal!Maar goed, eerst onze ervaring na 50 dagen rondreizen met rugzak en openbaar vervoer.

Edwin
Worden alle verwachtingen bewaarheid in zo'n korte tijd of juist niet. Ik vond het bij voorbaat al moeilijk inschatten hoe dit te gaan ervaren. We hebben eerder lange vakanties gehad naar verre oorden. Waar ik voorheen wél de kriebels kreeg om weer terug naar huis te willen heb ik dat tot nu toe niet ervaren. Wel hebben we ondertussen door dat ook op reis een rustdag nodig is. Je krijgt zoveel indrukken binnen, je moet af en toe je eigen blog doorlezen om te beseffen wat we allemaal al gezien en ervaren hebben. Dus af en toe even op de rem trappen.

Mijn schoonvader zal wel trots op me zijn! Moest hij me in Nederland altijd achter de broek zitten om mijn administratie weer op orde te krijgen, hier vind ik het hartstikke leuk om bij te houden hoe financieel gezond we zijn. Ik ben zelf ook wel verrast dat die gezondheid ook fysiek doorzet. Ben bang dat er zelfs al een pondje extra bij is gekomen wat je toch weer mee moet sjouwen ;-)
Van heimwee is nog niet sprake, en ik verwacht dat het ook wel even zal duren. Soms is er een kort moment dat ik wel wat dingen van thuis mis, mijn échte gitaar, lekker kunnen koken of een avondje op de bank hangen. Maar die momenten zijn schaars en verdwijnen snel. Muzikaal gaat het lekker, heb veel leuke ideetjes opgedaan en zo wat liedjes af kunnen maken zodat er nu al 5 klaar liggen voor als ik weer thuis ben. De kleine reisgitaar bevalt erg goed, ook al heb ik nog niet een straatconcert gegeven ;-).

Tussen mij en Massie gaat het prima, zolang ik maar naar haar luister ;-) haha Maar dat was thuis al zo dus niets nieuws onder deze zon. Ondanks dat we zo veel tijd met elkaar doorbrengen, lijkt het wel of we meer met elkaar te bespreken hebben. Ook wel andere dingen dan thuis, dingen die je anders sneller met je eigen vrienden zou bespreken. Tegelijkertijd vind ik het ook erg leuk om te zien dat we beide de reis anders ervaren en ook andere situaties indrukwekkend vinden. We zijn zeker niet aan elkaar vastgegroeid.
De taal lijkt ook steeds minder een barrière te vormen. Laat ik wel zeggen, ik spreek praktisch gezien geen volzin Spaans. Maar ook Mascha laat me lekker stuntelen en langzaam maar zeker red ik me aardig, al is het maar voor de basis dingen als een biertje bestellen. De weg vragen lukt ook natuurlijk wel al wordt ik er geen steek wijzer van als ze me uitleggen waar ik naartoe moet, ach, fase 2!

Mascha
50 dagen onderweg en even een momentje rust op het strand van Samara. Een ideale plek om even je gedachten te laten gaan. Ik heb niet het idee dat we al 50 dagen weg zijn; het lijkt veel korter! En als ik dan lees wat we allemaal gedaan hebben, dan moet iedereen wel denken dat we uitgeput zijn. Of dat we als wilde idioten alleen maar in de bus hebben gezeten. Maar dat is niet zo. Ik heb geen één keer het idee gehad dat we te snel of te langzaam gingen. Het tempo is precies goed (hoewel ik over het algemeen iets sneller vooruit wil dan Edwin, vandaar nu een paar dagen rust op het strand hahahah).

Marie-José vroeg me hoe het met 'ons' ging. Of zo veel samen wel goed is voor je relatie. Eerlijk? Het gaat verdomde goed! We zitten al 50 dagen 24/7 op elkaars lip en dat heeft nog niet geleid tot irritaties of ruzies. We hebben elkaar nog genoeg te vertellen in ieder geval! Had ik in Nederland constant de behoefte om in gezelschap van vrienden te zijn en te socializen, hier heb ik over het algemeen het tegenovergestelde. Rustig aan doen en gewoon lekker met zijn tweetjes zijn. Heerlijk! We zijn een goed werkend team, ik regel, zoek uit en vraag na (in mijn beste Spaans), Edwin rekent om, betaalt, pint , rekent na en zorgt dat we niet al te vaak genaaid worden. Echt afdingen moeten we allebei nog leren.

Elke dag een ander bed valt ook best mee. Op het moment dat ik een kamer (of soms net een gevangeniscel) betreed, stel ik me er gewoon op in dat dat mijn huissie is voor de komende nacht. Ik meldde al eerder dat mijn slaapproblemen verdwenen zijn en of het nou bloedheet is, lawaaiig of een klotebed, ik slaap stukken beter dan thuis. De koude douches, want na ons logeerpartijtje bij André, kwamen er alleen nog maar meer koude douches, went nog niet.
Elke dag drie, twee keer uit eten? Ja, dat is natuurlijk helemaal niet leuk hahaha. Soms maken we wel zelf ontbijt en lunch hoor, met wat brood, avocado en tomaat. Net zo makkelijk en dan hoef je tenminste niet zo lang te wachten. mijn god, wat zijn de restaurants langzaam! Maar het elke dag uit eten gaan verveelt nog niet.

Ik mis niets uit Nederland, de tv niet, de pindakaas niet en ook niet het koude weer. Het enige wat ik mis is...en dat gelooft niemand...sporten! We lopen wel veel, maar dan train je niet je hele lijf. Ik ben volgens mij qua gewicht wel afgevallen, maar voel mijn lijf (lees: buik) ook verslappen. En loop wel bijna elke dag in bikini, you get the point?! Ik neem me elke keer voor om sit ups te doen, maar tja....het is zo heeeeeeet!

2 opmerkingen:

hansvana zei

Als ik dit verhaal, maar ook de andere, heb ik zo'n idee dat jullie elkaar steeds beter leren kennen. Je weet het Edwin wij zijn de baas in huis. Wat de vrouw zegt gebeurd. Veel plezier en genieten maar.

Anoniem zei

Eindelijk weer ff wat tijd (genomen ;-) om weer wat te lezen van jullie geweldige avonturen, en ja ook ik dacht dat t redelijk uitputtend moet zijn als ik zie wat voor geweldigs jullie allemaal zien en meemaken, maar dat valt dus mee, maar wat Ed ook al zei, neem wel die rust hoor want ook dat is genieten van je omgeving. Leip mens, ik mis sporten HAHAHHAHAHAHA, ik zie bergbeklimmen, mountainbiken etc, gebruik je toch ook je (buik)spieren, en je moet t zo zien, dikker (en slapper) dan mijn buik (zometeen) zal ie niet gauw worden ;-) Ga weer lekker ff verder lezen, xxx