Dag 33 - dinsdag 2 december 2008 - Guatemala stad > Flores
Even lekker douchen en dan op straat in mijn eentje zoeken naar een zaakje waar ze brood verkopen. Het zijn die kleine dingetjes die het reizen toch wel erg leuk maken. Met je beste Spaans de buurt in om het ontbijt bij elkaar te scharrelen. Het moge duidelijk zijn dat dit niet de beste wijk is van een grote metropool waar vooral veel arme mensen wonen. De sfeer hier doet me een beetje denken aan die clip van het nummer ‘Unfinished Sympathy’ van Massive Attack waarbij de zangeres door de getto’s van New York loopt. Uiteraard lukt het om wat eten bij elkaar te krijgen wat we in onze cel ‘gezellig’ opeten.
We hebben weer een lange rit voor de boeg. Het enige voordeel van ons sleazy hotel is de nabijheid van het busstation; maar één blok lopen! De bus hanteert een zelfde soort douanedoorgang als op Schiphol. Je moet een poortje door, veel mensen doen hun riem af en stoppen hun kostbare en metalen spullen in bakjes. Nu heeft deze ‘douanebeambte’ een flinke blaffer bij zich , dus je doet al snel meer dan nodig is. Wij dus niet, gewoon lekker blond en dom zijn: rugzak op je rug houden en gewoon rustig door het poortje lopen alsof je voor het eerst een bus ziet. Het werkt prima en als je maar hard genoeg glimlacht lachen ze vanzelf wel terug. Niet dat we echt iets te verbergen hebben. Maar als je net een half uur bezig bent geweest je tas in te pakken zit je niet te wachten op een druiloor die alles eruit haalt omdat hij gewoon nieuwsgierig is. Waar ze naar op zoek zijn weten ze zelf niet eens!
We komen uiteindelijk in het donker én negen uur later in Flores aan. Flores is omgeven door water en aangezien we een stuk lager liggen dan Guatemala smeren we ons maar in met Deet. Geen enkele website is echt duidelijk waar malaria heerst en eventueel wanneer de risico’s aanwezig zijn. Dus dan maar het zekere voor het onzekere nemen, geen malariapillen maar wel even smeren. Bij het uitstappen van de bus worden we gelijk in ons nek gegrepen. Niet door muggen maar door taxiboys die ons gratis naar het hotel brengen. Dat klinkt aardiger dan het is op een eiland van 150 bij 150 meter, echt omrijden hoeven ze niet. We laten ons gelijk omlullen in een trip naar nationaal park Tikal die de volgende ochtend om 4.30 uur vertrekt. Tja, we zijn er dan wel lekker vroeg natuurlijk…..
Even lekker douchen en dan op straat in mijn eentje zoeken naar een zaakje waar ze brood verkopen. Het zijn die kleine dingetjes die het reizen toch wel erg leuk maken. Met je beste Spaans de buurt in om het ontbijt bij elkaar te scharrelen. Het moge duidelijk zijn dat dit niet de beste wijk is van een grote metropool waar vooral veel arme mensen wonen. De sfeer hier doet me een beetje denken aan die clip van het nummer ‘Unfinished Sympathy’ van Massive Attack waarbij de zangeres door de getto’s van New York loopt. Uiteraard lukt het om wat eten bij elkaar te krijgen wat we in onze cel ‘gezellig’ opeten.
We hebben weer een lange rit voor de boeg. Het enige voordeel van ons sleazy hotel is de nabijheid van het busstation; maar één blok lopen! De bus hanteert een zelfde soort douanedoorgang als op Schiphol. Je moet een poortje door, veel mensen doen hun riem af en stoppen hun kostbare en metalen spullen in bakjes. Nu heeft deze ‘douanebeambte’ een flinke blaffer bij zich , dus je doet al snel meer dan nodig is. Wij dus niet, gewoon lekker blond en dom zijn: rugzak op je rug houden en gewoon rustig door het poortje lopen alsof je voor het eerst een bus ziet. Het werkt prima en als je maar hard genoeg glimlacht lachen ze vanzelf wel terug. Niet dat we echt iets te verbergen hebben. Maar als je net een half uur bezig bent geweest je tas in te pakken zit je niet te wachten op een druiloor die alles eruit haalt omdat hij gewoon nieuwsgierig is. Waar ze naar op zoek zijn weten ze zelf niet eens!
We komen uiteindelijk in het donker én negen uur later in Flores aan. Flores is omgeven door water en aangezien we een stuk lager liggen dan Guatemala smeren we ons maar in met Deet. Geen enkele website is echt duidelijk waar malaria heerst en eventueel wanneer de risico’s aanwezig zijn. Dus dan maar het zekere voor het onzekere nemen, geen malariapillen maar wel even smeren. Bij het uitstappen van de bus worden we gelijk in ons nek gegrepen. Niet door muggen maar door taxiboys die ons gratis naar het hotel brengen. Dat klinkt aardiger dan het is op een eiland van 150 bij 150 meter, echt omrijden hoeven ze niet. We laten ons gelijk omlullen in een trip naar nationaal park Tikal die de volgende ochtend om 4.30 uur vertrekt. Tja, we zijn er dan wel lekker vroeg natuurlijk…..
Posts
2 opmerkingen:
Je moet er inderdaad wat voor over hebben, Jezus wat vroeg.
Poehee 9 uur in een bus, dat is niet niks.. gelukkig zijn jullie nu wel die stinkstad uit... ga weer verder lezen, ben bijna er door heen nu :-) valt niet mee om bij te blijven hoor, ongelovelijk hoeveel jullie al gezien en gedaan hebben in nog maar 1,5 maand!
dikke kussss
Saskia
Een reactie posten