zaterdag 3 januari 2009

Hoogte- en dieptepunten in Panama City

dag 64, 65 en 66 2, 3, 4 januari 2009- Panama stad

We zijn na een rit van 10 uur aangekomen in Panama stad. Niet geheel zonder slag of stoot, want we moesten ook nog langs 5 hostels die ons NEE verkochten op de vraag of er nog kamers waren. Shit, hadden we toch moeten reserveren. Dit was tot nu toe niet nodig geweest, maar nu wordt toch wel duidelijk dat er meer toeristen aan het reizen zijn. We eindigen in een hotel met de exotische naam Rio de Janeiro. De kamer zelf lijkt op een cel van een verouderde gevangenis, alleen de temperatuur heeft iets tropisch wat we zo snel mogelijk proberen terug te brengen door de airco voluit te zetten. Nu zitten we niet alleen in een cel, maar ook in een vliegtuigmotor. Wat een lawaai maakt dat ding.

Het is ondertussen ook tijd voor wat eten en na wat rondzwervingen in de buurt besluiten we toch maar een taxi te nemen naar het 'centrum' van de stad. We laten ons flink afzetten door 5 dollar te betalen, later blijkt 2 dollar meer dan voldoende te zijn. Grrrr.. Gelukkig compenseren we dit door bij een Chinees te eten die een vegetarisch buffet aanbiedt. Het eten is verrassend lekker, heel veel en kost in totaal maar 7 dollar, inclusief 2 drankjes. De tent zag er uiteraard niet uit. Fel licht en de typische Nederlandse gezelligheid moest hier nog ontdekt worden. Kapot zijn we inmiddels, dus we gaan maar lekker snel ons plastieken bed in. Martine weet wat ik bedoel en ik heb dan ook een mega deja vu!

We komen redelijk vroeg aan bij het Panamakanaal en zijn hierdoor getuige van een doorgang van enkele boten door de sluizen. Een indrukwekkend staaltje techniek! Mijn stiefvader Ben die sluiswachter is zou er zijn ogen uitkijken. In twee stappen worden de boten maar liefst zo'n 8 meter omhoog geholpen zodat ze het hoger gelegen Lake Gatun door kunnen varen naar de volgende sluizen. Lake Gatun is overigens het grootste met de hand gemaakt meer en lijkt wel een zee zo groot. De Fransen waren het die de eerste poging waagden het kanaal te graven. Ze moesten uiteindelijk opgeven omdat ze niet bestand bleken tegen de natuurkrachten die het werk onmogelijk maakten. Maar liefst meer dan 20.000 mensen lieten het leven, velen door de gele koorts en malaria. Het was pas vele jaren later, met én betere machines én een manier om de muskieten te bestrijden, dat de Amerikanen de klus klaarden.

Augustus 1914 voer het eerste schip door het Panama kanaal. Sindsdien zijn er meer dan 900.000 transporten door het kanaal geweest. Grote vrachtschepen varen nu in zo'n 8 uur van de ene oceaan naar de andere en dit kost ze gemiddeld 30.000 dollar. Dit lijkt misschien veel maar anders moeten ze om heel Zuid Amerika heen varen en dat kost weken. Ze zijn nu zelfs bezig met een uitbreiding van het kanaal met bredere sluizen zodat ze schepen kunnen doorlaten die 2 maal zo groot zijn. Een miljoenen project waarover de Panamese bevolking via een referendum zijn goedkeuring heeft gegeven. De bouw is inmiddels in volle gang en zal over een paar jaar klaar zijn.

In de verte zien we zo'n groot container schip klaar liggen om door een sluis varen en als we het van dichtbij willen meemaken moeten nog 2 uur wachten. Dat is iets teveel van het goede en dus besluiten we terug naar de stad te gaan. We gaan een kijkje nemen op het schiereiland Casco Viejo. Het is het oude stadshart van Panama stad en ligt er nu een beetje armoedig bij. Vele jaren was dit een arme wijk waar je als toerist weg moest blijven. Nu worden vele koloniale gebouwen gerenoveerd en is het ook voor toeristen een aantrekkelijkere plek om naartoe te gaan. Mede door de projectontwikkelaars begint het nu wel wat te worden en hier en daar zien we optrekjes die prachtig zijn geworden. Als je rond loopt kijk je de ogen uit en krijg je een goed beeld van de schoonheid van het oude Panama.

Terug naar het hotel besluiten we de foto's weer eens te backuppen zodat we weer het één en ander op internet kunnen plaatsen. En dan gebeurt er iets vreselijks naars, de kaart van de camera lijkt corrupt te zijn waardoor we de foto's niet meer kunnen bekijken. Even later wordt de hele kaart niet meer herkend NEEEEE... alle foto's van het prachtige Boquete, het dierenpension, oud en nieuw én het Panama kanaal van vandaag. Shit shit shit. We proberen alles en ook in het internetcafé lukt het niemand. Het enige wat we nu nog kunnen doen is de kaart in Nederland laten onderzoeken door gespecialiseerde bedrijven, maar dan duurt het nog heel lang voor we ze kunnen zien. Als het al lukt om ze alsnog terug te krijgen. Ons humeur wordt er bepaald niet beter op. Verdomme, hoe kan dit nou toch gebeuren. Gelukkig hebben we nog een extra kaart en kunnen we wel foto's blijven maken, maar we balen enorm.

Na wat doelloos en sjaggo ronddwalen besluiten we maar naar het centrum te gaan op zoek naar een Lonely Planet van Zuid Amerika. Maar ook dit zit tegen. Want eenmaal aangekomen bij de enige boekwinkel blijkt deze net een paar minuten dicht te zijn. Ook dat nog en morgen is hij ook dicht dus we gaan nu naar Quito, Ecuador zonder te weten hoe of wat. Misschien dat we morgen nog ergens anders een exemplaar kunnen vinden, maar anders gaan we weer een leuk avontuur tegemoet hahahah.

Panama is een stad die je niet in één zin kunt omschrijven. De enorme wolkenkrabbers, casinos en dure hotels contrasteren met de woonflats (Bijlmerachtig) in de oude wijken. Er rijden overal prachtig versierde bussen rond, die met een bloedgang de straten onveilg maken. De stad heeft niet echt een centrum, maar kent vele wijken met een eigen hart. Je hebt bijna overal uitzicht op de zee.

Zondag brengen we door bij de causeway, een soort boulevard met uitzicht op de skyline van Panama. Je kunt er ook skates huren, klinkt leuk, maar het is veel te heet. In het haventje liggen megajachten, je kunt er taxfree shoppen en vele resaurantjes. Prima zondaguitwaaiplekje.
Morgen gaan we naar Ecuador en sluiten we het hoofdstuk Midden Amerika. Op naar het zuiden! Alle foto's van Panama staan hier

5 opmerkingen:

Anoniem zei

hoi Ed en Mas,
ten eerste een heel gelukkig, gezond en rondreizend 2009 voor jullie!
heerlijk om jullie zo te volgen.. en wat betreft de foto´s, niets gebeurt voor niets.. het is alleen jammer dat je de boodschap meestal pas later tegenkomt of ziet...(lekker spiritueel antwoordje niet?)
dikke kus uit een vies, nat en glad hoek van holland

Anoniem zei

Hallo luitjes,

Namens ons 4-tjes een heel gezond en gelukkig 2009 gewenst.

We genieten erg van jullie verhalen en ga, ondanks een dieptepuntje hier en daar, lekker zo door.

groetjes en xxx-jes
Martin, Els, Max en Isa

P.S. Hebben jullie de memory stick (al) kunnen gebruiken? Hopen van wel.

Anoniem zei

Hajoo

Alweer tijd voor Ecuador, de tijd vliegt voorbij.
Spannend zonder Lonely planet maar dat zorgt wel voor extra avontuur.
Geniet en wensen jullie een goede gezondheid en een mooi 2009 samen.

liefs van Ans en Har

Anoniem zei

Nog de beste wensen voor 2009!!
Groetjes en een fijne reis verder,
Bruno

Anoniem zei

Gelukkig nieuw jaar daar!
Ik volg jullie op de voet.. Hopelijk komen er nog heeel veel reisverslagen. Ik ga eind januari maarliefst 4 dagen naar Marokko. Verschil moet er zijn :)
Jammer dat de foto's waarschijnlijk weg zijn, maar je hebt in ieder geval dit weblog nog! Ga zo door en nog heel veel plezier.

Groetjes Carly