Lekker swingen én op treindak

Dag 72 en 73 - 10 en 11 januari 2009 - Riobamba en Alausi, Ecuador

Een bijzondere dag vandaag, want ons nichtje Sanne is jarig en wordt 4. Ze vindt het uiteraard raar dat we 'nog steeds' op vakantie zijn en niet op haar verjaardag zijn. Met behulp van BOL.com hebben we een cadeau laten bezorgen en via de webcam en Skype zijn we live getuige van hoe een emotionele moeder, mijn zus dus, snotterend het kado aan het jarige yupje overhandigt. Zo zijn we er toch nog een beetje bij

Vandaag gaan we naar Riobamba, speciaal voor een treinrit op zondag die in hetNederlands de duivelsneus heet. De stoomtrein scheurt vanaf Riobamba naar het Zuiden door de Andes en gaat hierbij zowel voor- als achteruit om de scherpe bochten te kunnen maken. De Lonely Planet adviseert de trip op het dak te beleven. mm, laten we eerst het weer maar eens afwachten. Als we de kaartjes gaan kopen horen we dat de stroomtrein kapot is. Er is wel een oplossing. Eerst met de bus naarAlausi om daar op een kleiner treintje het laatste deel, de neus, te rijden. We hebben niet veel keus en gaan voor die optie

We gaan in Riobamba nog even naar de markt, wat altijd weer walgelijke beelden oplevert, zoals koeienkoppen, met vacht en al, die je aanstaren vanaf een houten karretje. Terug naar het hotel zien we dat er massa's mensen langs de kant van de hoofdstraat staan. Altijd leuk, een verrassing in een vreemde stad. Er blijkt een optocht te zijn georganiseerd door allerlei folkloristische dansverenigingen uit het hele land. Zo'n anderhalf uur lang komen er mensen dansend, swingend en hossend voorbij voorafgegaan door auto's met enorme stereo-installaties en oorverdovende muziek. Soms zijn Mascha en ik meer de attractie dan de parade zelf. We worden continue aangekeken, uitgelachen, aangesproken. Mascha werd zelfs nog uitgenodigd in de stoet te dansen, maar vond dat toch iets teveel van het goede.

Zo vliegt de dag voorbij en na het eten gaan we nog even internetten in het hotel. We hadden al een tijdje niets meer van Arie en Joke gehoord en eindelijk hebben we weer een berichtje. Eigenlijk meer dan dat, want we hadden een flinke denkfout gemaakt door ervan uit te gaan dat ze al de 21ste zouden komen. Mooi niet dus, ze landen pas de 25ste waardoor we opeens een gat in onze planning hebben van 4 dagen. En we hadden een strakke planning, dus nu is er ineens ruimte voor een paar dagen strand hahahah.

De wekker gaat alweer vreselijk vroeg; 5.30 uur. We moeten om 6.45 uur bij de bus zijn en als je uit een rugzak leeft moet je toch een beetje de tijd nemen alles weer zo efficiënt mogelijk in te pakken. Na een rit van zo'n twee uur komen we aan in Alausi, een klein stadje in de Andes wat als grote attractie de trein heeft. Waarom we zo vroeg de bus moesten halen is volstrekt onduidelijk, want we kunnen pas op de trein rond half 12. Het enige voordeel is dat we nu alvast een hostel kunnen zoeken en daar onze spullen kwijt kunnen.

De rit is echt fenomenaal. We gaan toch voor een plekje op het dak en daar hebben we geen seconde spijt van. (Een slimmerik verhuurt voor 1 dollar kussentjes en dat is het wel waard op zo'n ijzeren dak). Prachtig uitzicht over de vallei en weer een goede oefening voor de hartspieren af en toe. Omdat je zo hoog zit en de trein breder is dan het spoor heb je af en toe het gevoel dat er geen grond meer onder je voeten is.