Dag 77 - 15 januari 2009 - Guayaquil, Ecuador
Ik ben nog niet fit, heb een dikke keel en nies me gek. Toch gaan we weer een stukje verder. Deels ook om het koude regenachtige weer in Cuenca te ontvluchten. Rond Cuenca ligt het NP Cajas, een prachtig gebied met 250 meren. Hier kon je naar toe als dagtripje voor 42 dollar exclusief de 10 dollar entree. Dan maak je een trekking door het gebied en vertelt een gids over de flora en fauna. Zoals al eerder gezegd, hebben wij dit niet gedaan. We hadden even geen puf voor woeste activiteiten. Maar wat hebben we een gelukkie, want de bus van Cuenca naar Guayaquil rijdt dóór het National Park, en zo kunnen wij al zittend op onze luie kont én voor weinig toch zien hoe mooi het hier is. Het is een mysterieus landschap door de mist die er hangt, de wilde riviertjes, watervallen en de rotsige grond. Er lopen witte lama's rond, maar verder is er geen levende ziel te bekennen.
Na al die kou en regen in de bergen gaan we na drie uur haarspeldbochten maken weer dalen en plotseling zien we een uitgestrekte vlakte onder ons liggen. De wind wordt warmer, de vegetatie tropisch en dan ineens zijn we het Andesgebergte uit en lijkt het wel een ander land. Overal bananen- en cacaobomen. De huizen hebben weer hangmatten voor de deur en weg zijn de vrouwtjes met hoedjes, vlechten en gekleurde rokken. Dit is weer gewoon gewoon.
Guayaquil is groter dan de hoofdstad Quito, bijna twee keer zo groot zelfs. Het is er bloedheet (ja, maar dat wilden we toch, moet je nu niet gaan zeuren!) en vol met uitlaatgassen van de honderden bussen die als gekken door de straten rijden. We willen wat gaan eten vlakbij het hotel, maar kunnen niet zo 1,2,3 wat vinden. De stroom is ook nog eens uitgevallen in dit deel van de stad, dus het meeste is gesloten. We lopen naar de boulevard. Vanaf hier kijk je op de rivier. Ze hebben van de boulevard echt iets moois gemaakt, met een skatebaan, parkjes, speeltuinen, restaurants, cafés en overal beveiligingsmensen. Er liggen enorme schepen in de rivier en eentje lijkt wel een piratenschip. Maar het is een restaurant! En het gaat over vijf minuten varen en we kunnen nog mee!
Dus ineens zitten we aan boord van een prachtig schip, eten we een lekker visje en hebben we een mooi uitzicht op de stad. En dan gaat het regenen, nee, dit kan je eigenlijk geen regen meer noemen, dit is een tropische regenstorm. het dondert en flitst, met bakken komt het uit de hemel en wij zitten op een boot. Ik herinner me dat we Cuenca hebben verlaten, omdat het er regende, maar dit is tien keer zo heftig! Terug op de kade rennen we naar een taxi. Pfieuw, we zitten eindelijk droog!
Ik ben nog niet fit, heb een dikke keel en nies me gek. Toch gaan we weer een stukje verder. Deels ook om het koude regenachtige weer in Cuenca te ontvluchten. Rond Cuenca ligt het NP Cajas, een prachtig gebied met 250 meren. Hier kon je naar toe als dagtripje voor 42 dollar exclusief de 10 dollar entree. Dan maak je een trekking door het gebied en vertelt een gids over de flora en fauna. Zoals al eerder gezegd, hebben wij dit niet gedaan. We hadden even geen puf voor woeste activiteiten. Maar wat hebben we een gelukkie, want de bus van Cuenca naar Guayaquil rijdt dóór het National Park, en zo kunnen wij al zittend op onze luie kont én voor weinig toch zien hoe mooi het hier is. Het is een mysterieus landschap door de mist die er hangt, de wilde riviertjes, watervallen en de rotsige grond. Er lopen witte lama's rond, maar verder is er geen levende ziel te bekennen.
Na al die kou en regen in de bergen gaan we na drie uur haarspeldbochten maken weer dalen en plotseling zien we een uitgestrekte vlakte onder ons liggen. De wind wordt warmer, de vegetatie tropisch en dan ineens zijn we het Andesgebergte uit en lijkt het wel een ander land. Overal bananen- en cacaobomen. De huizen hebben weer hangmatten voor de deur en weg zijn de vrouwtjes met hoedjes, vlechten en gekleurde rokken. Dit is weer gewoon gewoon.Guayaquil is groter dan de hoofdstad Quito, bijna twee keer zo groot zelfs. Het is er bloedheet (ja, maar dat wilden we toch, moet je nu niet gaan zeuren!) en vol met uitlaatgassen van de honderden bussen die als gekken door de straten rijden. We willen wat gaan eten vlakbij het hotel, maar kunnen niet zo 1,2,3 wat vinden. De stroom is ook nog eens uitgevallen in dit deel van de stad, dus het meeste is gesloten. We lopen naar de boulevard. Vanaf hier kijk je op de rivier. Ze hebben van de boulevard echt iets moois gemaakt, met een skatebaan, parkjes, speeltuinen, restaurants, cafés en overal beveiligingsmensen. Er liggen enorme schepen in de rivier en eentje lijkt wel een piratenschip. Maar het is een restaurant! En het gaat over vijf minuten varen en we kunnen nog mee!
Dus ineens zitten we aan boord van een prachtig schip, eten we een lekker visje en hebben we een mooi uitzicht op de stad. En dan gaat het regenen, nee, dit kan je eigenlijk geen regen meer noemen, dit is een tropische regenstorm. het dondert en flitst, met bakken komt het uit de hemel en wij zitten op een boot. Ik herinner me dat we Cuenca hebben verlaten, omdat het er regende, maar dit is tien keer zo heftig! Terug op de kade rennen we naar een taxi. Pfieuw, we zitten eindelijk droog!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten