vrijdag 6 maart 2009

Even wat minder in Malarqüe

Dag 127 en 128, 6 en 7 maart 2009, Malarqüe, Argentinië

Vanuit Mendoza naar Malarqüe is nog niet zo makkelijk. Op de bonnefooi gaan we naar het busstation, maar de eerst volgende bus gaat pas over drie uur. Dus maken we de tijd vol door nog wat meer door Mendoza te sjokken. De weg tussen deze twee steden bestaan uit pampa. De grote lege vlakte met wat graspollen en uitzicht op de besneeuwde toppen van de Andes. Wonderbaarlijk mooi en nou heb ik inmiddels al heel wat mooie landschappen gezien. In Malarqüe logeren we in een ecohostel midden in de natuur. Okay, je moet even je best doen om er te komen, maar dan heb je ook wat. We zitten heerlijk buiten, vogeltjes fluiten, paardjes in het veld en rond 22:00 maakt Edwin het kampvuur aan. Dit is genieten!

Oei, dat is lekker, uitslapen! We moeten ons nog haasten ook om nog wat van het ontbijt mee te krijgen. Ik zei al dat we hier wat afgelegen zitten, zo in de natuur en ver van het stadje af. En ze hebben geen fietsen beschikbaar, dus dat wordt lopen naar Malarqüe. Uiteraard op het heetst van de dag. Pff, 6 kilometer is toch best wel ver om te wandelen. En er rijdt hier geen hond. Of toch wel..in de verte zie ik een stofwolk en even later stopt er een auto. Het was ons al eerder opgevallen dat er in Argentinië twee soorten auto's rijden; nieuwe en hele oude. En met oud bedoel ik uit de beginjaren '70. Ze vallen echt uit elkaar van ellende, ik heb er één zien rijden zonder motorkap. De auto's zelf zijn echt wel mooi als ze zouden zijn opgeknapt. En heel wat geld opleveren. Het doet me een beetje denken aan de foto's die ik ken uit Cuba, die oude jaren '50 en '60 auto's die maar niet naar de sloop gaan. Enfin, wij zitten dus in zo'n auto. En worden netjes afgezet in het 'centrum' van Malarqüe. En de rest van de dag is een k#tdag. We zitten er gewoon even doorheen. Waarom? Een opeenstapeling van tegenslagjes. Alle winkels zijn net als we aankomen vier uur (!) lang gesloten voor siësta, we kunnen alleen maar buskaartjes kopen naar San Rafael, en dat is bijna drie uur terug naar het noorden, een tripje wat we wilden doen kost per persoon 50 euro, en dus boven dagbudget, onze was is pas morgen klaar ipv vandaag. En dan denk je misschien; joh stel je niet aan. Maar soms kan het te veel zijn dat je alles moet uitzoeken, navragen, nog een keer vragen, te ver loopt, omloopt, niet begrijpt wat iemand tegen je zegt (in Argentinië spreken ze zó anders Spaans, dat ik er geen touw aan kan vastknopen), genaaid wordt, afgezet wordt door taxichauffeurs, dat je alleen maar denkt: K#T!! En dan kan het uitzicht nog zo mooi zijn..

1 opmerking:

Anoniem zei

Hoi,
Balen dat het niet lekker liep, maar even lekker mopperen en zo lucht op en dat is goed.
voor de andere dagen hoop ik dat het meer soepel verloopt voor jullie.
Het word nog lachen voor ons Brazilie met het portugees spreken, hhihihihi. ik Ga wat les nemen als ik het voor elkaar krijg bij een collega van mij...is wel handig..tot die tijd, have fun...

liefs van Ans