Aai een haai in Praia do Forte

Dag 203 tm 207, 20 tm 24 mei 2009, Praia do Forte

Ilheus (Olivenca) was heerlijk, maar het was er iets té relekst. Mochten we ooit weer naar Brazilië gaan, dan liever als het hoogseizoen is, want het is nu overal té rustig. We gaan proberen weer wat drukte op te zoeken en willen naar Praia do Forte, een kustplaatsje iets ten noorden van Salvador. Ik zal jullie de ellende besparen van de rit er naar toe, want dat was weer ouderwets drama. Leuk dat we op zo'n afgelegen plek zaten, maar er weer weg komen..... Maar om een lange, warme, dag kort te houden...in Praia do Forte zijn we niet aangekomen en we slapen noodgedwongen een nachtje in Salvador. Dag 202 gaat de boeken in als day out of hell, zo veel is zeker.

De volgende dag vroeg nemen we dan eindelijk wél de bus naar Praia, terwijl zich boven ons donkere wolken vormen. Neeehee, niet nog meer regen...Maar helaas, als we er zijn komt het met tropische bakken uit de hemel zetten en er zit niets anders op dan te wachten tot het droog wordt. Als er een gaatje is, rennen we naar TAMARproject. TAMAR houdt zich bezig met het in stand houden van de zeeschilpaddenpopulatie langs de Braziliaanse kust. Op het strand staan tientallen witte pvc-paaltjes die aangeven dat er daar een nest met eieren zit. In het centrum zelf zijn verschillende schildpadden te bewonderen. Wat zijn ze groot! En grappig! Leukste moment is als ze worden gevoederd. Sloom komen ze voorbij zwemmen en ze laten vaak de vis voor hun neus (hebben ze dat) naar de bodem van hun bad zakken. Ze zijn zo langzaam dat ze gewoon niet door hebben dat er vis wordt uitgedeeld.

Iets minder sloom zijn de haaien. Als zij worden gevoederd flitsen ze voorbij en is de vis op voordat je er erg in hebt. In Brazilië doen ze verder niet zo moeilijk over haaien, want je mag ze aaien als ze voorbij zwemmen. Wel voorzichtig natuurlijk en niet, zoals ik, meteen je hand in het water steken. Netjes wachten tot de medewerkers zegt dat het mag, Mascha! Een haai aaien, dat is een raar gevoel. Beetje bobbelig, hard en glad tegelijk. Het was maar even, maar wow voel ik me stoer (en het is vastgelegd op filmpje). Edwin wil ook nog even als 'ie heeft gezien dat mijn handjes er nog aanzitten. Wat een held is het toch! Behalve zeeschildpadden komen hier ook humpbackwalvissen voor (uiteraad niet nu wij er zijn, deel 38 in gemiste kansen). In het walviscentrum staat een skelet van zo'n beest. Brr, die wil je echt niet tegenkomen als je aan het dobberen bent. Zo groot! Het regent inmiddels weer gigantisch en het enige wat we kunnen doen is in de filmzaal wat films kijken over walvissen. We zijn trouwens de enige bezoekers.

En dan is er nog een kasteel in Praia do Forte. Als het op een dag een beetje droog is wagen we het er op en lopen we er naar toe. Lopen? De Brazilianen denken dat we gek zijn, maar vijf kilometer is toch niet zo ver? Waar we geen rekening mee hadden gehouden, is dat het een beetje heuvel op gaat. In plaats van het geplande uurtje, doen we er ruim anderhalf uur over. En het begint al te schemeren (ja, we waren weer eens laat op gang gekomen vandaag). Komt bij dat er een soort horzels hier in de jungle zitten die de achterkant van mijn benen erg lekker vinden. Als een wilde mep ik om me heen, bloed druipt -okay beetje overdreven- langs mijn benen en we voelen ook weer regendruppels. Kortom, de sfeer is erg opgetogen als we bij het kasteel aankomen. Het eerste wat ik doe is twee Brazilianen aanspreken die zo slim zijn geweest hier met de auto naar toe te komen. Please, por favor, is possible you take us back to Praia do Forte. Ik voel me nu een beetje zoals de Peking Expressers zich moeten voelen. Eén ding heb ik wel van dat tv-programma geleerd; je moet de mensen van wie je een lift wilt overdonderen zodat ze geen nee meer kunnen (durven?) zeggen.Ze moeten de wanhoop op mijn gezicht hebben gezien, want ze stemmen verschrikt in. Mooi! Het kasteel is trouwens heel mooi en oud enzo, maar de regen belemmerde wel een beetje het hele concept van dwalen door een oud kasteel. Prinses Mascha wil eigenlijk gewoon terug naar het hostel en haar wonden likken.

Het stelletje dat ons de lift geeft, spreekt drie woorden Engels, maar het lukt redelijk uit te leggen waar we er uit willen. Zij zitten in een hotel 50 meter verder, dus we worden netjes voor de deur afgezet. Pfffff..Morgen maar weer een rustig-aan-dagje.

Dat lukt gelukkig ook, want we zien blauwe lucht. Dus springen we uit bed en rennen naar het strand. Huppelend en fluitend, net als de locals die ook superblij zijn dat de zon weer schijnt. We lopen een heel stuk langs het palmenstrand en..moeten helaas schuilen voor een enorme plensbui. Ik kan nu uit ervaring spreken dat schuilen voor de regen onder een palmboom van 15 meter niet zo veel zin heeft. Toch is het een lekkere dag en zie ik dat ik zelfs een beetje verkleurd ben. Toe maar!

Praia do Forte is voor Salvador wat Scheveningen is voor Den Haag of wat Bloemendaal is voor Amsterdam. Dagjesmensen, veel restaurantjes en winkels met souvenirs en te dure kleding. De sfeer in Praia is gemoedelijk, maar ik vermoed dat het hier in het hoogseizoen stampvol zit gezien het aantal hotels en pousadas. Zodra je het hippe hoofdstraatje verlaat, begeef je je tussen de locals. Alle mannen lopen de hele dag met ontbloot bovenlijf en iedereen draagt slippers. Niets geen opgetut gedoe hier. Als we op onze laatste avond na het eten terug lopen naar het hostel horen we vanuit een groot gebouw trommels en zang. We gluren naar binnen. Zo'n 50 zwarte jongens, meiden, jonge mannen en vrouwen dansen alsof hun leven er van af hangt. Het is repetitie voor carnaval of een andere optocht of parade. Wat een explosie van energie. We zagen zoiets al eerder in Salvador, maar dat waren pro's. Dit is het echt Bahiadansen, de oude Afrikaanse slavendansen, de capoeira. Met open mond kijken we naar het enthousiasme van de jonge mensen die er trots op zijn deel te nemen aan deze dansgroep. 'We hebben elkaar ontmoet op dansles' krijgt hier ineens een hele ander betekenis. Wat zitten wij in Nederland dan te suffen met die foxtrot en Weense wals. Als ik déze danslessen (inclusief de sixpacks/blote bovenlijven) had kunnen krijgen toen ik 15 was, was ik zeker voor goud doorgegaan en niet gestopt na brons.

Youtube > zie Mascha op dit filmpje een haai aaien
Flickr > een overzicht van onze foto's in Praia do Forte