zaterdag 2 mei 2009

Sao Paulo, spook- en feeststad

Dag 184 en 185 - 1 en 2 mei 2009, Sao Paulo

Het begint een rode draad te worden in onze reis, we zijn té laat, té vroeg of we zitten er echt midden in. Sao Paulo heeft ook weer wat leuks in petto voor ons. Wel heel jammer voor Harald en Angeline, want van hen nemen we vandaag afscheid en het lijkt wel of de hele stad slaapt. Het is de 'dag van de arbeid' en dat betekent hier dat echt niemand werkt. Overdag slenteren we wat door de uitgestorven stad en gaan Mascha en ik mee met 'Har en Ans' richting het vliegveld om pas op het allerlaatste moment afscheid te hoeven nemen. Beetje stress uiteraard, want er is altijd wel iemand een paspoort kwijt, wat uiteindelijk wel gevonden wordt, maar toch....

Een paar natte wangen en dikke knuffels later begeven we ons richting het busstation om tickets richting Rio de Janeiro te kopen. Een hele opgave want de naam van deze stad uitspreken in het Portugees is echt rocketscience. Letters worden weggelaten of klinken anders en zo eindig je met een fonetisch 'iosjaneio'. Dit moet je er dan ook in een halve seconde uitspugen anders begrijpen ze het nog niet. Máár, de Brazilianen zijn echt super behulpzaam en lijken karmapunten te krijgen om je te mogen helpen. 's Avonds gaan we nog even de stad in maar zonder succes. Alles is echt potdicht en zelfs de populaire winkelstraten voelen een beetje eng en onguur aan. Lekker terug naar het hostel en naar bed. Hopelijk morgen een betere dag.

Ha ha ha.. onze gebeden worden verhoord. Gisteren een stomme dag, vandaag is er een grootst festival. 24 uur achter elkaar muziek, ruim 800 artiesten en tientallen podia door de hele stad. Koninginnenach, eat your heart out! Nou ja, hele stad, er wonen hier zo'n 18 miljoen mensen in de stad dus op de kaart is het festival maar een speldenknopje. Het feestje begint om 18.00 uur, dus we hebben lekker de hele dag de tijd om door de stad te banjeren. We gaan eerst naar een markt met ouwe meuk. We ontmoeten daar een ouder stel die ons vertellen over de indianen uit de Amazone en hoe zij een maand per jaar naar Sao Paulo gaan om daar hun tradities te tonen. Ze hebben een gebied ingericht zoals ze zelf leven en je hoeft dan niet helemaal naar de Amazone om hun cultuur te ontdekken. Het klinkt een beetje als een cultureel attractiepark, maar wie weet, gaan we er naartoe als we terug zijn in Sao Paulo.

Nu is de markt best leuk, maar pas écht leuk is de straat die leidt naar deze markt.. ALLEEN MAAR MUZIEKWINKELS!!!! aaahhhhhhhh... tientallen mini walhalla's. Sinds tijden hou ik weer een 'grote' Taylor in mijn handen en kan ik eens kijken of mijn nieuwe liedjes ook goed klinken op de grote broer van de reisgitaar die ik mee heb. Als een kind zo blij! Mascha kletst wat met de verkoper die ondertussen denkt dat ik op allerlei festivals in Europa heb gestaan. Dit omdat ik hem niet goed versta en overal maar Si! op antwoord zodat ik lekker door kan pingelen. Ik stuiter lekker de straat door en heb een glimlach van oor tot oor. Mijn dag kan niet meer stuk!

Na mijn meervoudige instrumentenorgasme gaan we naar de Japanse wijk van Sao Paulo. Als we de metro uitkomen zien we een tentje met gehandicapte mensen die stoelmassages geven. Na 20 minuten wachten ben ik als eerste aan de beurt. Eén van de masseurs, een schele vrouw mét snor en sik en íets teveel haar op haar armen kijkt me al de hele tijd aan en ze wuift naar me dat ik mag komen. Van alle vrouwen in Brazilië tref ik haar.. boehoe!!, ogen dicht, ontspannen en dan maar de fantasie gebruiken. Mascha trof het ook met haar masseur (een gebochelde man met wegdraaiende ogen) en ik ben dan ook erg benieuwd wie zij voor ogen had tijdens de massage. Tijdens het wachten op de massage had Mascha een flyer gekregen van een 'per kilo' tent die sushi serveert. Dat laat zich natuurlijk raden, we hebben om precies te zijn 1477 gram sushi weg zitten vreten, heerlijk! En dat voor maar 35 reais in totaal, nog geen 14 euro (inclusief soep en drankje).

Ondertussen is het tijd geworden voor het festival. Er is ongelooflijk veel om uit te kiezen en alle namen zeggen ons helemaal niets. Dus we gaan gewoon lekker rondhupsen en zien wel wat ons aanspreekt en wat niet. Het meest opvallende van Sao Paulo, en wellicht ook Brazilië, is de tolerantie van culturen en opvattingen. Er lopen echt ontzettend veel mensen met tattoo's, geen kleintjes, nee echt van die lappen, hele armen vol. Van jong tot oud, van deftig tot punk, het maakt allemaal niet uit. Je ziet punkers de samba dansen en mensen in deftig pak meeschreeuwen met de rockbands. Mensen hebben hier echt lol met elkaar en plaatsen elkaar niet in vakjes.

Opvallend is ook de geordende chaos die er heerst. Nergens staan officiële verkoopkraampjes. Overal wordt drank vanuit de achterbak van auto's verkocht, zwervers halen blikjes op voor het statiegeld en alles lijkt een bepaalde harmonie te vinden. Maar waar gedronken wordt, worden mensen ook ballorig en omdat de taal toch een barriëre is voor ons maken we het niet te laat. Na een lange dag op de voeten willen ook zij rust en gaan we dus weer lekker naar 'huis'. Er wacht nog genoeg leuks, morgen naar Rio!

1 opmerking:

Ans zei

He festivalgangers,

Acccchhhhh jammer zeg dat we al weg waren, ja dus jullie zijn toch nog gebleven in Sao Paulo voor het festival. Leuk dat jullie het zo naar je zin hebben gehad.
Ook bijzonder om te horen over de indianen en zo boeiend hoor....
Voor Edwin was het een klein feestje zo te lezen, heerlijk om weer op een oude vriend te pingelen, Ed..

hier alles goed, ben nog steeds wel een beetje in de vakantiestemming..

Bijna weekend en morgenavond naar bruiloft feest van Laura en Sjoerd.

Veel liefs en kusjes van

Ans