Logeren in Kuala Lumpur

Dag 236 tm 240, 22 tm 26 juni 2009, Kuala Lumpur

Niet een beetje, maar een beetje veel schakelen. We komen vroeg in de ochtend aan in Kuala Lumpur. Veel later dan verwacht, want er waren zes zieken aan boord van het vliegtuig en door alle commotie rondom de varkensgriep namen ze het zekere voor het onzekere. Eerst een gezondheidstest bij die zes mensen en dan pas vertrekken we vanaf Johannesburg. Toen werd omgeroepen dat er zieken aan boord waren geweest zagen we gelijk alle Aziaten in het vliegtuig mondkapjes op doen (en de meeste hadden deze al op trouwens). Onnodig volgens de stewardess en dus zaten wij daar als één van de weinige zonder.

Maar schakelen dus, want hier in Maleisië is het zomer en dat betekent temperaturen van ruim boven de 30 graden en een luchtvochtigheid waar je spontaan nat van wordt. Gelukkig heeft de 'teksi' airco en worden we in een uurtje van het vliegveld naar het huis van Gilbert gebracht. Gilbert is de oudste neef van Mascha (moeders kant) die al jaren in Kuala Lumpur woont met zijn vrouw Mary en zoontje Emil van zes jaar. Na een korte mailwisseling waren we uitgenodigd om bij hem te komen logeren. Gilbert is vroeger Nederlands kampioen schermen geweest en heeft nu in KL zijn eigen schermschool opgerich; Ampeng Fencing.

We moeten flink acclimatiseren en ook nog even een aardige jetlag wegslapen. Heerlijk dat we bij de familie Bekking te gast kunnen zijn om zo op ons gemak te wennen aan dit nieuwe continent. We kunnen lekker Kuala Lumpur verkennen waar we over een paar dagen Martine en Mario zullen ontmoeten die met ons verder Maleisië gaan ontdekken. Kuala Lumpur is vooral bekend om zijn Petronas Towers, een indrukwekkend gebouw van twee torens met in het midden een brug die de twee torens verbindt. We hebben geluk, want we kunnen, zonder daarvoor vroeg in de rij te staan, 's middags de brug bezoeken en hebben zo een prachtig uitzicht over de hele stad. Onder de torens is een enorme mall waar we lekker genieten van de airco en de vele winkels met merkkleding en alle gadgets die je je maar kunt bedenken. Geld is hier zeker in dit Islamitische land en ze schuwen zeker de merken niet. Opmerkelijk, want we hadden toch een heel ander beeld bij dit land. We gaan ook nog naar de Indiaanse wijk waar we heerlijke curry uit bananenblad eten voor een prijs waar je in Nederland nauwelijks een bord rijst voor krijg, we rekenen 5 euro af!

De volgende dag gaan we een kijkje nemen bij de sportschool van Gilbert. In hetzelfde gebouw werkt ook zijn vrouw die een centrum heeft voor kinderen met gedragproblemen. Ze heeft zich opgewerkt tot een gerespecteerd specialist op het gebied van onder andere autisme en adhd. Maar we hoeven gelukkig geen consult en dus staan we binnen 15 minuten met een schermpak aan in de prachtige schermzaal van Gilbert. We vinden het vooral erg warm, maar Gilbert is bloedserieus en toont ons al snel hoe we het degen op de juiste manier moeten vasthouden. Hij toont ons enkele basisbewegingen en al snel moeten we ons verdedigen, terwijl hij als een ware Zorro op ons staat in te prikken. Schermen is veel moeilijker dan we verwacht hadden en het vergt bijzonder veel training om dit goed onder de knie te krijgen. Na 20 minuten staat het zweet ons op de rug en mogen we weer plaatsmaken voor echte schermers. Mascha en ik spelen nog met wat speelgoed zwaardjes waar we beter mee overweg kunnen. Als we terug naar huis willen komt het met bakken uit de hemel. Er zijn zelfs bomen omgevallen en overal op straat liggen takken. Eenmaal thuisgekomen legt Mary uit dat deze regen is gecreëerd om de 'haze' uit de lucht te krijgen. We snappen het niet helemaal, maar de volgende dag is de lucht helemaal opgeklaard en zal het dus wel ergens goed voor geweest zijn.

Vandaag komen Martine en Mario al weer aan. Martine is een vriendin van Mascha en ex-collega van Justitie. We gaan eerst nog even de stad in naar het Chinese deel van de stad. Dit ligt vlak bij het hotel van Martine en Mario zodat we ze daar aan het eind van de middag kunnen verrassen. In Chinatown komen we bijna dezelfde merken tegen als in de dure mall's, maar nu tegen zulke lage prijzen dat je de échtheid toch wel in twijfel moet trekken. Superstoere Ed Hardy shirts gaan hier voor 45 ringit over de toonbank.. mmmmm. In de echte winkel hingen ze voor 865 ringit. Nadat we weer eens heerlijk gegeten hebben gaan we richting het hotel. We beginnen toch wel de kriebels te krijgen, het is toch altijd weer leuk en spannend als vrienden je komen opzoeken. Na een uurtje zien we opeens een auto voorrijden en aan de contouren te zien moeten ze het zijn. We wachten tot ze binnen zijn bij de receptie en gaan dan achter ze staan. Het duurt even maar draait Mario toch zijn hoofd eens om. Je komt toch ook overal die Hollanders tegen ;-) Wat een leuk weerzien! Die avond gaan we nog wat eten met z'n allen in de uitgaansbuurt Bintang en we besluiten de volgende dag direct door te reizen naar Melaka, een prachtige kustplaats met een Nederlandse geschiedenis.

Gilbert, Mary and Emil, thanks for your hospitality during our stay. It was great to be with long lost family.