Dag 274 tm 276, 29 juli tm 2 augustus, Penang (Georgetown) en Langkawi
Tuurlijk, Penang ís echt een hele mooie stad, met veel historische gebouwen. Het is niet voor niets een Unesco World Heritage site. En natuurlijk is het ook heel bijzonder dat je Chinese tempels naast Hindoetempels ziet staan en een straat verder weer een moskee. En dat er oude winkelgebouwtjes zijn van rond 1880. En dat alle culturen mooi samen gaan in één stad.
Maar wat ons vooral zal bijblijven van Penang is het heeeerlijke eten. En wij worden altijd zo blij van lekker eten hahaha. Voor 27 ringgit (dus dat is 5 euro en 40 cent) eten we in Little India ons helemaal vol aan naanbrood, spinaziekaasdhal, cashewnotenrijst, dosai aardappelpannekoek en de bijbehorende prutjes en sausjes. Plus we hebben er nog drie drankjes bij waaronder masalathee. Om je vingers bij af te likken. Wij dachten dat we in Azië wel onze overtollige kilo's zouden kwijtraken, maar vooralsnog lukt dat voor geen meter!
Okay, we hebben niet alleen maar gegeten in Penang. We hebben daadwerkelijk ook nog iets cultureels gedaan; een rondleiding in het huis van Cheong Fat Tze, een rijke Chinese bankier/handelaar die rond 1890 in Penang leefde . De gids geeft op een erg beeldende wijze uitleg over het leven van deze man en zijn acht vrouwen. Zijn huis raakte na zijn dood in verval, maar is na vijf jaar secuur restauratiewerk weer terug in de originele staat. Helemaal feng shui. Je kunt er ook logeren, maar dat gaat met ons budget niet lukken helaas.
Als we 's avonds (weer) door Little India lopen op zoek naar Indiaas eten, zien we dat het erg druk is bij de Hindoetempel. Een mannetje komt net aangereden op zijn brommer en we vragen hem of we naar binnen mogen. Dit is voor hem het sein om ons een les Hindoeïsme te geven. Zo is hij speciaal vanavond naar de tempel gekomen om te bidden voor hem en zijn brommer. Hij heeft het ding nu drie dagen en als hij de 'priester' 5 ringgit geeft wordt er voor hem en zijn veiligheid gebeden. Wij mogen meedoen en moeten drie keer het kaarsje 'aanraken' en vervolgens met wit spul een stip op ons voorhoofd maken. Dan krijgen we een beetje warme zoete melk op onze handen gegoten wat we moeten opdrinken en de rest over ons gezicht en haar moeten smeren.
Tot slot moeten we ook nog met okergele en dieprode poeder een stip maken op onze voorhoofden. Het mannetje is daarna even verdwenen, maar komt terug met een zakje warme gele rijst. Voor ons. Elke vrijdag maakt iemand van de Indiase gemeenschap een enorme pan met rijst en dat wordt uitgedeeld onder de tempelbezoekers. “Het mooie van het Hindoeisme is dat iedereen welkom is en kan bidden voor welke god je maar wilt. Ook al ben je Christen of Boeddhist of wat dan ook. Er zijn weinig regels en je bent vrij om te kiezen op welke manier je het geloof wilt beleven”, legt het mannetje ons uit. Eenmaal buiten geven we het zakje rijst aan een gehandicapte bedelaar die het blij in ontvangst neemt. En wij? Wij gaan natuurlijk zelf ook weer heerlijk Indiaas eten ;-)
In Penang regelen we ook ons visum voor Thailand. Dat gaat heel makkelijk. Er zijn tientallen bureautjes die voor 5 ringgit 's ochtends je paspoort naar het consulaat brengen en in de middag weer ophalen met het visum in je paspoort geplakt. Scheelt ons weer een paar busritten en wachten. Wat is het leven soms toch simpel...
Voordat we de grens overgaan brengen we nog twee nachten door in Langkawi, een vakantie eiland, maar hier is zo bijzonder weinig gebeurd dat we er niets over te melden hebben. Zwemmen in het zwembad en lekker nixen, ach, dat is tcch niet interessant? Morgen pakken we de boot naar Satun en dan zijn we officieel in Thailand, land nummer 19! En nu maar hopen dat we 60 dagen visum krijgen en niet 30 dagen....
Tuurlijk, Penang ís echt een hele mooie stad, met veel historische gebouwen. Het is niet voor niets een Unesco World Heritage site. En natuurlijk is het ook heel bijzonder dat je Chinese tempels naast Hindoetempels ziet staan en een straat verder weer een moskee. En dat er oude winkelgebouwtjes zijn van rond 1880. En dat alle culturen mooi samen gaan in één stad.
Maar wat ons vooral zal bijblijven van Penang is het heeeerlijke eten. En wij worden altijd zo blij van lekker eten hahaha. Voor 27 ringgit (dus dat is 5 euro en 40 cent) eten we in Little India ons helemaal vol aan naanbrood, spinaziekaasdhal, cashewnotenrijst, dosai aardappelpannekoek en de bijbehorende prutjes en sausjes. Plus we hebben er nog drie drankjes bij waaronder masalathee. Om je vingers bij af te likken. Wij dachten dat we in Azië wel onze overtollige kilo's zouden kwijtraken, maar vooralsnog lukt dat voor geen meter!
Okay, we hebben niet alleen maar gegeten in Penang. We hebben daadwerkelijk ook nog iets cultureels gedaan; een rondleiding in het huis van Cheong Fat Tze, een rijke Chinese bankier/handelaar die rond 1890 in Penang leefde . De gids geeft op een erg beeldende wijze uitleg over het leven van deze man en zijn acht vrouwen. Zijn huis raakte na zijn dood in verval, maar is na vijf jaar secuur restauratiewerk weer terug in de originele staat. Helemaal feng shui. Je kunt er ook logeren, maar dat gaat met ons budget niet lukken helaas.Als we 's avonds (weer) door Little India lopen op zoek naar Indiaas eten, zien we dat het erg druk is bij de Hindoetempel. Een mannetje komt net aangereden op zijn brommer en we vragen hem of we naar binnen mogen. Dit is voor hem het sein om ons een les Hindoeïsme te geven. Zo is hij speciaal vanavond naar de tempel gekomen om te bidden voor hem en zijn brommer. Hij heeft het ding nu drie dagen en als hij de 'priester' 5 ringgit geeft wordt er voor hem en zijn veiligheid gebeden. Wij mogen meedoen en moeten drie keer het kaarsje 'aanraken' en vervolgens met wit spul een stip op ons voorhoofd maken. Dan krijgen we een beetje warme zoete melk op onze handen gegoten wat we moeten opdrinken en de rest over ons gezicht en haar moeten smeren.
Tot slot moeten we ook nog met okergele en dieprode poeder een stip maken op onze voorhoofden. Het mannetje is daarna even verdwenen, maar komt terug met een zakje warme gele rijst. Voor ons. Elke vrijdag maakt iemand van de Indiase gemeenschap een enorme pan met rijst en dat wordt uitgedeeld onder de tempelbezoekers. “Het mooie van het Hindoeisme is dat iedereen welkom is en kan bidden voor welke god je maar wilt. Ook al ben je Christen of Boeddhist of wat dan ook. Er zijn weinig regels en je bent vrij om te kiezen op welke manier je het geloof wilt beleven”, legt het mannetje ons uit. Eenmaal buiten geven we het zakje rijst aan een gehandicapte bedelaar die het blij in ontvangst neemt. En wij? Wij gaan natuurlijk zelf ook weer heerlijk Indiaas eten ;-)In Penang regelen we ook ons visum voor Thailand. Dat gaat heel makkelijk. Er zijn tientallen bureautjes die voor 5 ringgit 's ochtends je paspoort naar het consulaat brengen en in de middag weer ophalen met het visum in je paspoort geplakt. Scheelt ons weer een paar busritten en wachten. Wat is het leven soms toch simpel...
Voordat we de grens overgaan brengen we nog twee nachten door in Langkawi, een vakantie eiland, maar hier is zo bijzonder weinig gebeurd dat we er niets over te melden hebben. Zwemmen in het zwembad en lekker nixen, ach, dat is tcch niet interessant? Morgen pakken we de boot naar Satun en dan zijn we officieel in Thailand, land nummer 19! En nu maar hopen dat we 60 dagen visum krijgen en niet 30 dagen....
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten