Feestelijk einde van Laos

Dag 385 tm 387, 18, 19 en 20 november 2009, Luang Prabang en de Mekongboottocht

Affectie in het openbaar wordt niet gewaardeerd in Laos, maar toen we Jeroen en Annemarie weer zagen konden we het niet laten ze even een flinke knuffel te geven. Leuk om ze weer te zien, al is het maar van korte duur. Zij waren even naar Thailand geweest om daar de broer van Jeroen te ontmoeten en hadden zoveel gehiked dat het leek of ze het hele stuk naar de grens gelopen hadden. Ze gaan nu weer verder in Laos met hun reis.

Helaas had het ook in Luang Prabang geregend en daarbij is het ook nog eens koud, omdat het zo hoog in de bergen ligt. Gatverdamme! Na die lange busrit zijn we hier niet helemaal op ingesteld. Eerst maar even wat eten! Na een heerlijke curry duiken we een loungebar in om weer helemaal bij te praten. Jeroen had een paar prachtige spirituele aanvaringen gehad en keek nu nog meer uit naar de meditatie retreat die gepland staat. Inspirerend om te horen en de avond vliegt voorbij.

De volgende dag doen we niets, iets waar we ondertussen erg goed in zijn geworden. De dag bestaat uit uitgebreid ontbijten en lunchen, koppie koffie drinken en een lekkere Khmu massage. Dat kopje koffie wordt trouwens ineens veeeel lekkerder als er Bolletje Kruidnoten uit de tas van Jeroen en Annemarie komen. Dat meen je niet! Is dat even lekker zeg; een handje pepernoten in je mond en we wanen ons weer even in Nederland. En dan komen er ook nog dropjes tevoorschijn. En had ik al gemeld dat we hebben ontbeten met een baguette met echte Calvé pindakaas. Jammie jammie. Ja, je mist die oer-Hollandse lekkernijen soms wel hoor.

Op de avondmarkt kopen we alvast een klein kadootje voor mijn broer Marco en z'n vrouw Hilda, want één dezer dagen komt hun tweede kindje ter wereld. Om de avond en ons samen reizen af te sluiten nodigen Jeroen en Annemarie ons uit om een echt wijntje te gaan drinken. Bier is er genoeg in Azië, maar goede wijn is een luxe. Jeroen heeft zijn oog laten vallen op een wijn die in zijn favorietenlijstje staat en wil ons graag trakteren. We slaan dat aanbod natuurlijk niet af en sluiten de avond in stijl af. Grote kans dat we ze niet meer gaan zien deze reis, al hebben we wel voorzichtig laten weten in Bangkok te zijn rond 27 december.

De twee dagen op de slow boat zijn zeer ontspannend, maar de koude wind en het sombere weer maken het wel iets minder comfortabel. In onze jas, en Mascha heeft ook nog een sjaal om, tuffen we twee dagen van 9 uur de Mekong op. Als het stroomafwaarts was geweest, had het in twee keer 8 uur gegaan. Slapen doen we in het dorpje Pakbeng, waar maar elektriciteit is tussen 18:00 en 22:00. De tweede dag is ook nog eens mijn verjaardag. Ja, deze kleine doerak is al weer 35 en het is al mijn tweede verjaardag op deze wereldreis. Helaas stromen de smsjes nog niet binnen, want ..yep.. geen bereik. Dat hebben we pas als de Thaise grens in zicht komt en dan krijg ik ook meteen het leukste kadootje; 8 gemiste oproepen van mijn broertje... want we hebben een nieuw nichtje. 19 november is Kim Annely geboren, de prachtige dochter van Marco en Hilda. Gefeliciteerd!

We zijn genoodzaakt nog één nacht in Laos te slapen, want de grens sluit om 18:00 en we komen natuurlijk net iets te laat aan met de boot. Ze doen het er om! We vieren mijn verjaardag door maar weer een keer uit eten te gaan. Maar ik heb geluk, want er staat een groot podium en verschillende artiesten geven een wervelend (maar soms zo ontzettend vals) optreden. Waarom weten we niet, maar de sponsor is de lokale bank. Na een uur kattengejank houden we het voor gezien en duiken het bedje in. Dag Laos, je was geweldig. We komen nog een keertje terug en hopelijk blijf je zo puur en lief zoals je nu bent!