Mistige bergen van Banturaden en Dieng Plateau

Dag 436, 437 en 438, 8 tm 10 januari 2010, Baturaden en Wonosobo (Dieng Plateau)

Van het strand van Pangadaran naar Baturaden is een halve dag rijden. Baturaden ligt vlakbij Purwokerto, maar ligt niet in het dal maar hoog op de berg. Het is duidelijk dat we nu in het laagseizoen zijn, want het gigantische hotelcomplex is nagenoeg leeg. En het regent weer (!), dus het uitje naar het park doen we dan wel morgen. Piet rijdt ons nog een keer op en neer naar Purwokerto om te internetten en te shoppen voor ontbijt. De ontbijten in de hotels zijn vaak erg mager en we vullen dat graag aan met eigen brood, pindakaas en hagelslag. We blijven natuurlijk Hollanders.

's Avonds krijgen we het vervelende bericht dat Martijn, de vriend van Larissa, morgen niet in staat is het vliegtuig naar Yogjakarta te nemen vanwege een plotselinge kaak/kies ontsteking. Het nieuws komt hard aan bij ons, want we hebben ons allemaal erg verheugd om met z'n zessen de vakantie door te brengen. We zijn in de weer met skype en sms'en en moeten van deze verre afstand er maar op vertrouwen dat het snel goed komt en hij alsnog richting Indonesië kan komen. Behoorlijk verslagen duiken we pas laat ons bed in.

We snappen niet helemaal de bedoeling van het park waar we in de ochtend naar toe gaan. Okay, er is een waterval, maar alles er om heen is zo aangelegd dat van een natuurlijke omgeving geen sprake meer is. En we zijn ook niet echt in een vrolijke stemming na het nare nieuws van gisteren. Nu we dus vandaag niet naar Yogyakarta hoeven om Martijn op te halen, nemen we een omweg en rijden we naar Wonosobo en het Dieng Plateau. En weer regent het dat het zeikt, dus we stellen het bezoek aan het vulkanische plateau uit tot morgen.

Het Dieng Plateau is alleen te bereiken door talloze slingerweggetjes naar boven te nemen. Ze zijn al bezig een nieuwe en verbeterde weg aan te leggen, maar helaas zijn we daar nog te vroeg voor. Zo nu en dan zien we echt geen handen voor ogen en Piet rijdt dan ook stapvoets richting de bestemming. Gelukkig klaart het even snel weer op als de wolken verdwijnen en aangekomen bij de tempel van Arjuna kunnen we gelukkig weer wat zien. In de miezerregen lopen we richting de oude hindoeïstische tempeltjes en schieten we foto's en worden zelf ook gelukkig weer eens vastgelegd door Javaanse randjongeren. Het zijn ook niet echt de tempels die de moeite waard zijn, het is vooral de omgeving. In dit heuvelachtige landschap kijk je je ogen uit naar de rijstvelden en de andere groenten die verbouwd worden. Allemaal handwerk, want op deze steile heuvels kan geen machine komen.

Volgende attractie is de krater Kawah Sikidang waar het overal bubbelt en pruttelt. Het klinkt heel leuk, maar ruiken doet het een stuk minder. Met onze handen en sjaaltjes voor onze neus lopen we ernaartoe en kijken hoe de modder al kokend de stank de atmosfeer inpuft. Dit is duidelijk geen bad om even lekker in te gaan liggen en we besluiten maar terug naar de bus te gaan en verder te rijden.

Al genietend van het uitzicht rijden we langzaam naar het meer Telaga Warna. Voor elke drol moet je betalen en dus ook hier. Gewoon een meer (!!!) bezoeken gaat weer vergezeld van een entree kaartje. Maar ook de locals moeten betalen dus hoe vreemd het ook is, het hoort er allemaal bij. Bij de ingang het meer zit de grootste attractie; een aapje in een boom. Hij zit gelukkig vast aan een ketting, want als Edwin hem diep in de ogen kijkt springt hij naar Edwin toe met zijn klauwtjes in aanvalsstand. We schrikken ons helemaal rot en vervolgens rollen we bijna over de grond van het lachen. Je moet ook geen aapjes pesten ;-). We lopen maar snel door richting het meer waar Larissa ondertussen model staat voor wat lokale amateurfotografen. Het meer heeft een mintgroene kleur en is prachtig, maar ook dit is een zwavelmeer, dus het stinkt naar rotte eieren. Best leuk die vulkanische grond hier, maar af en toe ruft het zo verschrikkelijk. Gelukkig ruik je dan niet onze eigen ruftjes (schuld van het eten!!).

We zoeken Piet weer op en duiken in de auto. Nu is het nog een paar uurtjes naar onze eindbestemming van vandaag; Yogyakarta, maar daar in ons volgende blog meer over!