In de voorjaarsvakantie een weekje naar Oman; wat een goed idee! Voor mij is Oman geen nieuw land, want ik was er ooit één dag in 2012 op dagtrip naar fjordengebied Musandam vanuit Dubai. Toen had ik al bedacht dat ik nog veel meer van dit land wilde zien én checken of mijn droombeeld van de fata morganische ‘wadi’s’ klopt.
Op onze eerste dag staat de kustroute naar Sur op het programma, een tocht van ruim 200 kilometer over een spiegelgladde snelweg door een bergachtig gebied. Onderweg ligt Wadi Shab, één van de mooiste wadi’s van Oman. Een wadi is een rivierdal, soms leeg, maar vaak gevuld met bergwater waar je dan kunt zwemmen, omringd met palmbomen. En dat water kleurt mooi blauw. Een soort oase in het verder droge en dorre landschap.
Pech onderweg
Maar dan ineens; twee grote geiten steken de snelweg over. De eerste kunnen we
nog ontwijken, de tweede niet en vol rammen we het beest! Ik denk dat we
110 km per uur rijden, het is een enorme klap. En nu zijn we dus maar wat blij
met die grotere en hogere auto! Anders had onze voorruit eruit gelegen. De voorbumper
ligt er wel half af, met geitenhaar erop. Het arme beest ligt geknakt in de
berm en enorm geschrokken bellen we met het verhuurbedrijf om te vragen wat we
moeten doen. Zij raden ons aan naar het dichtstbijzijnde politiebureau te gaan.
Dat is nog 150 km, maar voilà, we doen dat dan maar.
Wadi Shab was voor mij één van de redenen om naar Oman te gaan, maar moeten we dus heel spijtig links laten liggen (hoewel, in dit geval rechts) en in Sur aangekomen melden we ons bij het politiebureau. Ze hebben daar geen idee wat ze met ons aanmoeten. De 8 snorremansen kijken ons vreemd aan, maar eentje spreekt een beetje Engels. We hebben een ‘report’ nodig, een papier dat we de rest van de week bij ons moeten houden en tonen als we worden aangehouden (want we rijden immers in een zeer beschadigde auto) en als bewijs voor het verhuurbedrijf.
De agent blijft maar vragen stellen, de andere zeven bemoeien zich ermee en het gaat vooral over de geit. Welke kleur had hij, hoe groot was hij (of zij), hoeveel kilo woog de geit? Waar was de geit, kun je de situatie schetsen? En dan na dik een half uur, vraagt hij pas; “En hoe is het met jullie? Any injury? Mijn klomp (slipper) begint te breken én mijn geduld raakt op. Wat doen ze moeilijk! Geef gewoon dat report en dan kunnen we verder. Maar nee: “You come back tomorrow and you pay.”
Met de staart tussen onze benen vertrekken we en checken we in bij het Zaki Hotel. Onze eerste dag in Oman is nou niet echt heel tof verlopen. Gelukkig doen we toch nog wat aan sightseeing in Sur, het strand, de haven, de boulevard, beklimming van de heuvel met uitzicht op de baai en we slaan proviand in bij de Carrefour. Eten (Indiaas en lekker) doen we bij het hotel.
De volgende ochtend melden we ons weer vroeg bij het politiebureau, er vanuit gaande dat het report klaar ligt en we zo verder kunnen, maar niets is minder waar. Alle vragen en het hele riedeltje van gisteren gaat opnieuw, ditmaal met een agent hoger in rang. De auto wordt weer geïnspecteerd, de geitendetails herhalen we (zwart, 6o kilo, goed karakter) en dan na betaling van 1 OMR, ongeveer 2,30 euro, krijgen we eindelijk het report mee. Dag agentjes! We zijn trouwens ook ons eigen risico kwijt, een flinke deuk in het vakantiebudget. Omdat we gisteren Wadi Shab hebben misgelopen en ik daar van baal, tuur ik minutenlang op Google maps. Min of meer op de route naar onze volgende bestemming ontdek ik een andere Wadi, Wadi Bani Khalid; een minuscuul stipje op de kaart, klein beetje omrijden, maar we gokken het erop. En ja, we rijden nu extra voorzichtig, de waarschuwingsborden met ‘overstekende kamelen’ houden ons wel scherp. Om de wadi te bereiken gaan we eerst een heel stuk omhoog de bergen in.
Tig haarspelbochten
en stijgingspercentages van meer dan 10 %. Als we ineens heel veel auto’s
geparkeerd zien staan lang de kant van de weg, weten we dat we in ieder geval niet
de enigen zijn. Langs een riviertje lopen we nog iets verder omhoog en dan
ontvouwt zich een groot ‘natuurlijk bassin’, een meertje, met daarachter gladde
rotsen omhoog, waar het water vandaan komt. Er zijn hier heel veel mensen aan
het zwemmen, eten, zonnen. We lopen verder omhoog om de drukte wat te
vermijden, Indrukwekkend is het wel. Zwemmen in een bikini is hier trouwens verboden.
Je wordt als vrouw geacht gehele bedekt te blijven. Reden genoeg om het zwemmen
maar even te laten voor wat het is. Je kunt hier te voet over de rotsen verder omhoog
voor nog meer uitzicht. En iets meer rust..
Slapen in de woestijn
We vervolgen na de lunch onze route. We zoeken in het gehucht Al Wasil een
benzinestation aan de rand van de Wahibi Sands woestijn. Hier moeten we ons om 15:00 melden om
met de rest van de groep in colonne het zand in te rijden richting ons bedoeïen
kamp in het Desert Retreat Camp. Alle andere auto’s zijn 4x4, wij niet. Maar volgens de
eigenaar van het kamp lukt het ons prima. De andere optie is meerijden met de
staff, maar dat kost bijna 65 dollar.
Gelukkig komt de eigenaar van het kamp ons uiteindelijk tegemoet rijden en niet veel later doemt het kamp op. Met tenten gemaakt van geitenhaar? Het ligt prachtig aan een meters hoog duin. Waar we niet veel later in de 4x4 van de eigenaar aan ‘dune bashing’ gaan doen. Op en neer, helemaal schuin, door het zand raggen en heen en weer worden geslingerd, een heerlijke adrenaline rush! De zonsondergang daarna is magisch en zelfs als je niet romantisch bent, dan word je het hier wel. Wat een setting! Eindeloze zandduinen in een mooi licht, de nietigheid ten top. Ondertussen is het eten bereid en zitten we in een enorme tent in kleermakerszit op tapijten, met schalen vol heerlijks voor ons.
Wakker worden in de woestijn, een verdwaalde kameel voorbij zien lopen, de rust.. ik blijf het zo gaaf vinden! Na het ontbijt rijden we voorzichtig en een beetje met samengeknepen billetjes de woestijn uit naar onze volgende bestemming; Nizwa. Gelukkig zonder problemen rijden we na zo’n 30 minuten weer op een verharde weg. Onderweg hebben we twee toffe stops gepland; het prachtige Balhla Fort en het Gibreen (Jibreen, Jabreen) Castle. Mooie overblijfselen uit de tijd van de middeleeuwen. En het is hier zo heerlijk rustig, er is slechts een handjevol andere toeristen. Wat we in Nizwa gaan doen? De geitenmarkt op vrijdag! En morgen is het vrijdag! Wat een timing (nee, dit is natuurlijk niet toevallig).
Dag 4 Nizwa; geiten
en andere marktwaar
We hebben iets met geiten deze vakantie, maar deze beesten maken het nog niet eens zo bijzonder, het zijn
uiteraard de mensen die de markt fotogeniek maken, of ik bedoel de mannen. In
hun spierwitte gewaden en dat typische Omaanse hoofdeksel. Vrouwen zie je niet
veel. Het is een bijzonder schouwspel, zo aan de buitenrand van de souk. Maar
heel indrukwekkend? Mwah..
Dag 5 vanuit Nizwa
een dagtrip naar de beroemde kloof van Jebel Shams
Tijd voor een actie, we gaan een dagje vanuit Nizwa hiken. En waar…Wat een
plek! De Grand Canyon van het Midden-Oosten: de JEBEL SHAMS! Hier kun je de zogenaamde Balcony Walk
lopen. De weg ernaartoe geeft ons wel wat hoofdbrekens, want steil en onverhard
en vele rotsen en stenen dat met dat onze auto (geen 4x4) vergt weer veel van onze
stuurmanskunsten én zenuwen. Maar de auto redt het zonder weg te glijden of
lekke band. De hike geeft je uitzicht op een onbeschrijfelijk mooie kloof, de
Al Nakhar kloof, die zeker 1500 meter de diepte in gaat. De walk loop je
eigenlijk tot het einde van de kloof en dan weer terug. Totaal 7 km. Je kunt
niet verkeerd lopen, want je loopt op het enige paadje dat er is, een soort
geitenpaadje met rechts van je de diepe kloof en links de enorme bergwand. Ik
heb gelukkig wandelstokken, want het is niet een mooi glad weggetje natuurlijk.
De uitzichten zijn fenomenaal. Dit zijn
van die tochten die je altijd bij blijven, omdat het zo anders is dan wat ik
eerder heb gezien (en ja, ik heb al best wat gezien).
In de avond eten we nog weer heerlijk Indiaas. De Omaanse bevolking is maar voor een klein deel Omaans, de rest is (gast)arbeider uit Pakistan, India en Bangladesh. Dat verklaart het grote aanbod van Indiase eettentjes. En laat ik nou net enorm van die keukens houden. Aan een plakkerig tafeltje, langs de kant van de weg eten we de heerlijkste naan, curry en andere spicy prutjes. Namaste!
Dag 6 terug naar
Muscat
We rijden al weer vroeg terug naar Muscat, want deze stad willen we vandaag
helemaal gaan bekijken en het is onze laatste dag. We beginnen bij de moskee van Muscat, de Sultan Qaboos Grand Mosque. Hier moet je op tijd zijn, want het complex is maar gedeeltelijk
open voor niet-moslims.
Hetzelfde hotel als op de eerste dag. Vanaf hier wandelen we wat in de wijk, gaan we nog een keer uiteten bij een Libanees restaurant. Hier bestellen we zo veel verschillende gerechten, dat het personeel (allemaal hele jonge jongens) ons met grote ogen aankijken. Maar het kost niet veel en ik wil alles proeven. En overeet mezelf natuurlijk.
Dag 7. De reisdag
terug naar Nederland via Istanboel
Kort gaan we even slapen, want weer vroeg op, naar het vliegveld, de (kapotte)
auto inleveren en dan is het helaas voorbij. Oman was heerlijk. Weliswaar een
korte trip, maar toch zoveel kunnen zien van dit mooie land. Het heeft wat weg
van Dubai, maar dan zonder de hysterische commerciële ‘over the top’ dingen. Het
is authentieker met indrukwekkende natuur, rustiger en daardoor nog meer genieten. GO!
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten